Results from the data analysis indi

Results from the data analysis indicate that true collaboration is not yet present
in buyer-supplier relationships. Although certain key collaboration initiatives are
present, such as information sharing, other critical aspects like trust are not yet
widespread. Therefore, firms and supply chains still have room for improvement in
order to achieve the close relationships required in order to collaboratively practice
supply chain management. Finally, more research is identified to further progress the
field and to gain an improved understanding of the complex relationships necessary for
true collaboration


The second stage in the SCM continuum that Spekman et al (1998) denote is one
in which firms cooperate with one another and begin working together for the good of
all involved parties rather than individual firms. This stage of SCM became more
common in the 1980s as intense global competition led manufacturers to realize the
benefits of strategic and cooperative relationships between buyers and suppliers. This
cooperative stage involves rationalizing the supplier base by utilizing fewer suppliers
and engaging in longer-term contracts. While information is shared with channel
partners as needed, a culture of openness and complete trust and commitment still
does not exist at this level of SCM.


Supply Chain Management (SCM) often requires independent organizations to
work together to achieve shared objectives. This collaboration is necessary when
coordinated actions benefit the group more than the uncoordinated efforts of individual
firms. Collaboration is a key dimension of SCM, and it has numerous key dimensions of
its own. These include information sharing, resource sharing, decision synchronization,
incentive alignment, goal congruence, joint knowledge creation, and collaborative
communication. Trust and commitment are also key factors that intertwine with these
dimensions. Successful implementation of these types of collaborative relationships can
lead to a collaborative advantage, where firms working together achieve greater success
than they would have alone.

Results from the data analysis indicate that true collaboration is not yet present
in buyer-supplier relationships. Although certain key collaboration initiatives are
present, such as information sharing, other critical aspects like trust are not yet
widespread. Therefore, firms and supply chains still have room for improvement in
order to achieve the close relationships required in order to collaboratively practice
supply chain management. Finally, more research is identified to further progress the
field and to gain an improved understanding of the complex relationships necessary for
true collaboration.


Thus, this person is responsible for guiding
both the formation and execution of long-term relationships and supply chains
composed of numerous individual firms (Spekman et al, 1998). With this critical role in
mind, the semi-structured interviews and internet survey will be conducted by only
utilizing purchasing representatives of respondent firms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลจากการวิเคราะห์ข้อมูลระบุว่า ร่วมกันจริงยังไม่ปรากฏในความสัมพันธ์ของผู้ซื้อผู้จำหน่าย แม้ว่าบางโครงการความร่วมมือที่สำคัญปัจจุบัน เป็นข้อมูลใช้ร่วมกัน อื่น ๆ สำคัญด้านเช่นความน่าเชื่อถือไม่ได้แพร่หลาย ดังนั้น บริษัทและห่วงโซ่อุปทานยังมีห้องพักสำหรับการปรับปรุงในใบสั่งเพื่อให้ความสัมพันธ์ปิดที่ต้องใช้เพื่อปฏิบัติร่วมกันบริหารห่วงโซ่อุปทาน สุดท้าย ระบุเพิ่มเติมงานวิจัยคืบหน้าต่อไปนี้ฟิลด์และ จะได้รับความเข้าใจความสัมพันธ์ซับซ้อนที่จำเป็นสำหรับการปรับปรุงทำงานร่วมกันจริงขั้นตอนสองในความต่อเนื่องของห่วงที่ Spekman et al (1998) แสดงเป็นหนึ่งที่ร่วมมือกัน และเริ่มต้นการทำงานร่วมกันเพื่อผลประโยชน์ของบริษัทฝ่ายที่เกี่ยวข้องทั้งหมดแทนแต่ละบริษัท ขั้นตอนของห่วงก็เพิ่มมากขึ้นผู้ผลิตตระหนักนำทั่วไปในทศวรรษ 1980 เป็นการแข่งขันที่รุนแรงนี้ประโยชน์ของกลยุทธ์ และความร่วมมือความสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้จำหน่าย นี้เวทีแบบมีส่วนร่วมเกี่ยวข้องกับ rationalizing ผู้ผลิตพื้นฐาน โดยการใช้ซัพพลายเออร์ที่น้อยลงและในสัญญาเยือน ในขณะที่ใช้ข้อมูลร่วมกับสถานีพันธมิตรเป็น ต้อง วัฒนธรรมแขก และความน่าเชื่อถือและยังคงมั่นไม่มีห่วงระดับนี้จัดการห่วงโซ่อุปทาน (SCM) มักจะต้องมีองค์กรอิสระทำงานร่วมกันเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ร่วมกัน ทำงานร่วมกันนี้จำเป็นเมื่อการดำเนินการประสานประโยชน์ของกลุ่มมากกว่าด้วยความพยายามของแต่ละบุคคลบริษัท ทำงานร่วมกันเป็นมิติสำคัญของ SCM และมีหลายมิติที่สำคัญของตนเอง เหล่านี้รวมถึงข้อมูลที่ใช้ร่วมกัน ร่วมกัน การตัดสินใจตรง ทรัพยากรตำแหน่งงาน ลงตัวเป้าหมาย การ สร้างความรู้ร่วมกัน และทำงานร่วมกันสื่อสาร ความไว้วางใจและความมุ่งมั่นยังเป็นปัจจัยสำคัญที่ intertwine กับเหล่านี้มิติ สามารถดำเนินงานประสบความสำเร็จเหล่านี้ชนิดของความสัมพันธ์ร่วมกันนำไปสู่ประโยชน์ร่วมกัน ซึ่งบริษัทที่ทำงานร่วมกันให้บรรลุความสำเร็จมากกว่าพวกเขาจะมีคนเดียวผลจากการวิเคราะห์ข้อมูลระบุว่า ร่วมกันจริงยังไม่ปรากฏในความสัมพันธ์ของผู้ซื้อผู้จำหน่าย แม้ว่าบางโครงการความร่วมมือที่สำคัญปัจจุบัน เป็นข้อมูลใช้ร่วมกัน อื่น ๆ สำคัญด้านเช่นความน่าเชื่อถือไม่ได้แพร่หลาย ดังนั้น บริษัทและห่วงโซ่อุปทานยังมีห้องพักสำหรับการปรับปรุงในใบสั่งเพื่อให้ความสัมพันธ์ปิดที่ต้องใช้เพื่อปฏิบัติร่วมกันบริหารห่วงโซ่อุปทาน สุดท้าย ระบุเพิ่มเติมงานวิจัยคืบหน้าต่อไปนี้ฟิลด์และ จะได้รับความเข้าใจความสัมพันธ์ซับซ้อนที่จำเป็นสำหรับการปรับปรุงร่วมอย่างแท้จริงดังนั้น คนนี้รับผิดชอบแนะนำกำเนิดและการดำเนินการของความสัมพันธ์ระยะยาวและห่วงโซ่อุปทานส่วนประกอบของบริษัทแต่ละแห่ง (Spekman et al, 1998) มีบทบาทสำคัญนี้ในจิตใจ การสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และสำรวจอินเทอร์เน็ตจะดำเนินการโดยเฉพาะใช้ตัวแทนจัดซื้อของบริษัท respondent

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลลัพธ์ที่ได้จากการวิเคราะห์ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการทำงานร่วมกันที่แท้จริงยังไม่เป็นปัจจุบันในความสัมพันธ์ของผู้ซื้อผู้จัดจำหน่าย แม้ว่าความคิดริเริ่มความร่วมมือที่สำคัญบางอย่างที่มีในปัจจุบันเช่นการแบ่งปันข้อมูลด้านที่สำคัญอื่น ๆ เช่นความไว้วางใจยังไม่แพร่หลาย ดังนั้น บริษัท และโซ่อุปทานยังมีห้องพักสำหรับการปรับปรุงในเพื่อให้บรรลุความสัมพันธ์ใกล้ชิดที่จำเป็นในการที่จะร่วมกันปฏิบัติจัดการห่วงโซ่อุปทาน ในที่สุดการวิจัยมากขึ้นมีการระบุเพื่อความคืบหน้าภาคสนามและการที่จะได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนที่จำเป็นสำหรับการทำงานร่วมกันเป็นความจริงขั้นตอนที่สองในความต่อเนื่องSCM ที่ Spekman, et al (1998) แสดงว่าเป็นหนึ่งในการที่บริษัท ให้ความร่วมมือกับคนอื่นและเริ่มต้นการทำงานร่วมกันที่ดีจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องมากกว่าแต่ละ บริษัท ขั้นตอนของการ SCM นี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาในปี1980 ในขณะที่การแข่งขันที่รุนแรงทั่วโลกนำไปสู่ผู้ผลิตที่จะตระหนักถึงประโยชน์ของความสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์และความร่วมมือระหว่างผู้ซื้อและซัพพลายเออร์ นี้เวทีความร่วมมือที่เกี่ยวข้องกับการปรับฐานผู้ผลิตโดยใช้ซัพพลายเออร์น้อยลงและมีส่วนร่วมในการทำสัญญาระยะยาว ในขณะที่ข้อมูลที่จะใช้ร่วมกันกับช่องทางคู่ค้าตามความจำเป็นวัฒนธรรมของการเปิดกว้างและความไว้วางใจที่สมบูรณ์และความมุ่งมั่นที่ยังคงไม่ได้อยู่ในระดับนี้SCM. การจัดการโซ่อุปทาน (SCM) มักจะต้องใช้องค์กรอิสระที่จะทำงานร่วมกันเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ร่วมกัน ความร่วมมือนี้เป็นสิ่งที่จำเป็นเมื่อการดำเนินการประสานงานได้รับประโยชน์กลุ่มมากกว่าความพยายามพร้อมเพรียงกันของแต่ละบริษัท การทำงานร่วมกันเป็นมิติที่สำคัญของ SCM และมีมิติที่สำคัญหลายแห่งของตัวเอง เหล่านี้รวมถึงใช้ข้อมูลร่วมกันใช้ทรัพยากรร่วมกันประสานการตัดสินใจจัดตำแหน่งแรงจูงใจสอดคล้องเป้าหมายการสร้างความรู้ร่วมกันและความร่วมมือในการติดต่อสื่อสาร ความไว้วางใจและความมุ่งมั่นนอกจากนี้ยังมีปัจจัยที่สำคัญที่ทำให้พันเหล่านี้มีขนาด ที่ประสบความสำเร็จการดำเนินการเหล่านี้ประเภทของการทำงานร่วมกันความสัมพันธ์ที่สามารถนำไปสู่ความได้เปรียบในการทำงานร่วมกันที่ บริษัท ทำงานร่วมกันประสบความสำเร็จมากขึ้นกว่าที่พวกเขาจะต้องอยู่คนเดียว. ผลลัพธ์ที่ได้จากการวิเคราะห์ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการทำงานร่วมกันที่แท้จริงยังไม่เป็นปัจจุบันในความสัมพันธ์ของผู้ซื้อผู้จัดจำหน่าย แม้ว่าความคิดริเริ่มความร่วมมือที่สำคัญบางอย่างที่มีในปัจจุบันเช่นการแบ่งปันข้อมูลด้านที่สำคัญอื่น ๆ เช่นความไว้วางใจยังไม่แพร่หลาย ดังนั้น บริษัท และโซ่อุปทานยังมีห้องพักสำหรับการปรับปรุงในเพื่อให้บรรลุความสัมพันธ์ใกล้ชิดที่จำเป็นในการที่จะร่วมกันปฏิบัติจัดการห่วงโซ่อุปทาน ในที่สุดการวิจัยมากขึ้นมีการระบุเพื่อความคืบหน้าภาคสนามและการที่จะได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนที่จำเป็นสำหรับการทำงานร่วมกันจริง. ดังนั้นคนนี้เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับแนวทางทั้งการสร้างและการดำเนินการของความสัมพันธ์ระยะยาวและห่วงโซ่อุปทานประกอบด้วยจำนวนมากแต่ละ บริษัท (Spekman, et al, 1998) ด้วยเหตุนี้บทบาทสำคัญอย่างยิ่งในใจการสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างและการสำรวจอินเทอร์เน็ตจะต้องดำเนินการโดยเฉพาะการใช้ตัวแทนการจัดซื้อของบริษัท ที่ตอบแบบสอบถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลจากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า จริง ความร่วมมือยังปัจจุบัน
ในความสัมพันธ์ ผู้ซื้อ ผู้ขาย แม้ว่าการริเริ่มความร่วมมือที่สำคัญบางอย่าง
ปัจจุบัน เช่น การแชร์ข้อมูล ลักษณะสําคัญอื่น ๆเช่นเชื่อถือไม่ได้
อย่างกว้างขวาง ดังนั้น บริษัท และจัดหาโซ่ยังคงมีห้องพักสำหรับการปรับปรุงใน
เพื่อให้ได้ใกล้ชิดความสัมพันธ์ที่ต้องการ ร่วมมือกันในการจัดการห่วงโซ่อุปทานการปฏิบัติ

สุดท้าย วิจัยเพิ่มเติมระบุความคืบหน้าเพิ่มเติม
สนามและได้รับการปรับปรุงความเข้าใจของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนที่จำเป็นสำหรับความร่วมมือ



จริง ขั้นตอนที่สองใน SCM ต่อเนื่องที่ spekman et al ( 1998 ) แสดงเป็นหนึ่ง
ที่ บริษัท ร่วมมือกับคนอื่น และเริ่มทำงานร่วมกันเพื่อประโยชน์ของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง บริษัท
มากกว่าบุคคล ขั้นตอนนี้ของ SCM กลายเป็น
ทั่วไปในยุคการแข่งขันที่รุนแรง ทำให้ผู้ผลิตทั่วโลกตระหนักถึงประโยชน์ของความสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์
และความร่วมมือระหว่างผู้ซื้อและซัพพลายเออร์ นี้
เวทีความร่วมมือเกี่ยวข้องกับ rationalizing ผู้ผลิตฐานโดยใช้น้อยกว่าซัพพลายเออร์
และมีส่วนร่วมในสัญญาระยะยาว . ในขณะที่ข้อมูลที่ใช้ร่วมกันกับคู่ค้าช่องทาง
เป็น วัฒนธรรมของการเปิดกว้างและความไว้วางใจที่สมบูรณ์และความมุ่งมั่นยัง
ไม่ได้อยู่ที่ระดับของ SCM นี้


จัดการห่วงโซ่อุปทาน ( SCM ) มักจะต้องมีองค์กรอิสระ

ทำงานร่วมกันเพื่อบรรลุเป้าหมายร่วมกัน วัตถุประสงค์ ความร่วมมือนี้เป็นสิ่งจำเป็นเมื่อ
ประสานงานการกระทำประโยชน์กลุ่มมากกว่าความพยายามไม่พร้อมเพรียงกันของ บริษัท แต่ละคน

ความร่วมมือเป็นมิติสำคัญของ SCM และมันมีมิติมากมายที่สำคัญของ
ของตัวเอง เหล่านี้รวมถึงข้อมูลการแบ่งปันทรัพยากรร่วมกันประสานการตัดสินใจ
จูงใจแนวเป้าหมาย สอดคล้อง , ,การสร้างความรู้ร่วมกันและการสื่อสารร่วมกัน

ความไว้วางใจและความมุ่งมั่นยังเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สานกันขนาดนี้

การดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จของชนิดของความสัมพันธ์เหล่านี้ร่วมกันสามารถนำไปสู่ความร่วมมือ
ประโยชน์ที่ บริษัท ทำงานร่วมกันให้บรรลุความสำเร็จมากขึ้นกว่าที่พวกเขาจะ


มีคนเดียวผลจากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า จริง ความร่วมมือยังปัจจุบัน
ในความสัมพันธ์ ผู้ซื้อ ผู้ขาย แม้ว่าการริเริ่มความร่วมมือที่สำคัญบางอย่าง
ปัจจุบัน เช่น การแชร์ข้อมูล ลักษณะสําคัญอื่น ๆเช่นเชื่อถือไม่ได้
อย่างกว้างขวาง ดังนั้น บริษัท และจัดหาโซ่ยังคงมีห้องพักสำหรับการปรับปรุงใน
เพื่อให้ได้ใกล้ชิดความสัมพันธ์ที่ต้องการ ร่วมมือกันในการจัดการห่วงโซ่อุปทานการปฏิบัติ

สุดท้าย วิจัยเพิ่มเติมระบุความคืบหน้าเพิ่มเติม
สนามและได้รับการปรับปรุงความเข้าใจของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนที่จำเป็นสำหรับความร่วมมือ



จริง ดังนั้น คนๆ นี้รับผิดชอบชี้นำ
ทั้งการพัฒนาและการดำเนินการของความสัมพันธ์ระยะยาวและห่วงโซ่อุปทานประกอบด้วย บริษัท บุคคลมากมาย (
spekman et al , 1998 ) กับบทบาทสําคัญในจิต , การสัมภาษณ์และอินเทอร์เน็ตการสำรวจจะดำเนินการโดยเฉพาะการซื้อตัวแทนของบริษัท
ผู้ตอบ