However, Ruan Qing didn’t believe i

However, Ruan Qing didn’t believe in the man’s nonsense. His peculiar disposition had never attracted any good people, and no one knew what would happen if he got involved with the man.Without knowing the man’s intentions, or even who he was, Ruan Qing naturally couldn’t follow him. He struggled with all his might to try to get away.“Let go! Yang Tianhao, let go of me!”However, the man’s embrace was just too tight, as if he was truly afraid of losing him.The man passed by the door without even a glance, heading straight for the direction of the elevator, preparing to leave.As the man walked, he continued to comfort the neighbor in his arms, “Ah Qing, you like cats a lot, don’t you? How about we raise one in the future?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม หร่วนชิงไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของชายคนนั้น นิสัยแปลกๆ ของเขาไม่เคยดึงดูดคนดีๆ เลย และไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเข้าไปพัวพันกับชายคนนั้น โดยไม่ทราบเจตนาของชายคนนั้น หรือแม้แต่ว่าเขาเป็นใคร Ruan Qing ก็ไม่สามารถติดตามเขาได้โดยธรรมชาติ เขาต่อสู้สุดกำลังเพื่อพยายามหลบหนี "ไปกันเถอะ! หยาง เทียนห่าว ปล่อยฉัน!” อย่างไรก็ตาม อ้อมกอดของชายคนนั้นแน่นเกินไป ราวกับว่าเขากลัวที่จะสูญเสียเขาไปจริงๆ ชายคนนั้นเดินผ่านประตูโดยไม่แม้แต่จะมอง มุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางของลิฟต์เตรียมจะออกไป ขณะที่ชายคนนั้นเดิน เขายังคงปลอบเพื่อนบ้านในอ้อมแขนของเขาต่อไป “อาชิง คุณชอบแมวมากใช่ไหม? แล้วเราจะเลี้ยงมันขึ้นมาในอนาคตล่ะ?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตาม เหงียนชิงไม่เชื่อคําพูดไร้สาระของชายคนนี้ นิสัยประหลาดของเขาไม่เคยดึงดูดคนดีๆ คนไหนเลย ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาคบกับคนนี้
โดยที่ไม่รู้เจตนาของชายคนนี้ หรือแม้กระทั่งรู้ว่าเขาเป็นใคร โดยธรรมชาติแล้ว เหงียน คยอง ไม่สามารถติดตามเขาได้ เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อหลบหนี
"ปล่อยนะ หยางเทียนโฮ ปล่อยฉัน!"
อย่างไรก็ตาม การกอดของชายคนนี้แน่นเกินไปราวกับว่าเขากลัวที่จะสูญเสียเขาไปจริง ๆ
ชายคนนี้เดินผ่านประตูไปโดยไม่ได้มองแม้แต่นิดเดียว และเดินตรงไปทางลิฟต์และพร้อมที่จะออกไป
ผู้ชายเดินไปพลางปลอบใจเพื่อนบ้านในอ้อมแขนไปพลาง "อาชิง คุณชอบแมวมาก ไม่ใช่หรือ ต่อไปเราจะเลี้ยงสักตัวไหม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตามRuanqingไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของชายคนนี้ บุคลิกที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ไม่เคยดึงดูดคนดีคนไหนเลย ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเขาอยู่กับคนนั้น.

ไม่ทราบความตั้งใจของชายคนนี้ ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาเป็นใคร เหงียน ชิง ตามธรรมชาติไม่สามารถติดตามเขาได้. เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหนี

" ปล่อยให้ไป ! ยาง tianhao ปล่อยฉัน!"

อย่างไรก็ตาม กอดของชายคนนี้แน่นเกินไป ราวกับว่าเขากลัวที่จะสูญเสียเขาไปจริงๆ.

ชายคนนั้นเดินผ่านประตูโดยไม่แม้แต่จะมองไปที่ประตูตรงไปที่ลิฟท์พร้อมที่จะออกเดินทาง

ชายคนนั้นเดินขณะที่ยังคงปลอบโยนเพื่อนบ้านของเขากล่าวว่า" Aqingคุณชอบแมวมากใช่มั้ย? เราจะเลี้ยงมันหลังจากนั้นได้อย่างไร?"