It was the official jacket of the A

It was the official jacket of the Anaheim Electronics Industrial College. The logo of the parent company, Anaheim Electronics, was sewn on the left side of the blue, fireproof materials. This jacket wasn’t fashionable enough that it could be worn outside shop classes, but Banagher had modified the extra one he bought and used it as casual wear. The main modification was on the collar; the crest of the Anaheim Electronics Industrial College, AEIC, looked like it had been removed. Of course, Banagher hadn’t removed it himself, rather a second-hand shop he was familiar with did the job for him. Banagher finished putting on his clothing to help suppress the disjointed feeling. What replaced it was the realism of him being part of the large enterprise of Anaheim Electronics. Once he slapped his face to help keep himself awake, Banagher left the bathroom, checked that his roommate was still deep in dreamland, and began to move silently towards the room’s exit. On the way, however, he tripped over an object roughly the size of a basketball laying on the floor.

The two circular disks on the ball-shaped body flapped out like ears as the impact from the kick activated the Haro unit, and made it speak in a loud, but monotonous voice. Banagher frantically tried to hold down the Haro as it moved around the floor. He soflty growled “Quiet, Haro!” But it was too late. Takuya, who had had the pillow covering his head, wriggled around his bed, and the moment his eyes met Banagher’s, he sat up.
“Damn it, Banagher!” Takuya roared out, “You don’t care about our agreement at all do you? We aren’t supposed to sneak out!”
His tea-colored hair was all messy, and he was so angry he had even forgotten to wipe away the drool from his mouth. Though the impression his roommate usually gave was something like an affectionate big brother, his popularity with the ladies would likely drop were they to see him like this. However, Banagher didn’t have time to think about popularity, and as he carried Haro out of the apartment, he asked: “Didn’t you set your clock five minutes fast, Takuya?” Banagher put Haro on the floor, and grabbed the sandwich he had bought yesterday. Haro was jumping energetically like a self-propelled ball, out through the automatic door that led to the hallway.
Banagher ran through the school campus that was linked to the dorm, down the stairs that linked the school atrium and the road, and arrived at an electric car station. The stations were managed by computers, and would automatically send vehicles to locations with the highest frequency of use. Anyone with an ID card could use them. Banagher took a bite from his sandwich as he got into the open, two-seat electric car. He inserted his ID card to into a slot on the dashboard, pressed the start button, grabbed the steering wheel, and stepped on the accelerator.

Perhaps because Banagher was holding the steering wheel with the only one hand, the other held his sandwich, Haro had spoken up, flashing its optical sensors at the same time. Haro had a first-level artificial intelligence in its ball-shaped body and was supposed to be a toy robot marketed toward children. This normally wouldn’t be something belonging to a vocational student in the equivalent of high school, but Banagher had modified it, and carried it around like a pet.
The streets were quiet before dawn. Banagher swallowed the last of his sandwich and looked up through the windshield at the sky. Through the clouds scattered in the night sky, he could see numerous lights flickering. They looked like stars, but they weren’t. Those flickering lights were the lights from the windows of shops, factories, and skyscraper windows that stayed open throughout the night. It was the city lights that just so happened to be above Banagher. The carpet of lights was about 6000 meters above, and covered the entire sky in a gradual arc. In the gap between skyscrapers in front of him, Banagher could see the lights climb to the sky ahead of him. If anyone in those lights above were to look at the sky, the headlights of the electric car and the surrounding street lights would look like stars to them.
The artificial ground within the large cylinder of the space colony was covered with houses, office buildings, parks, and other important things that made up everyday society. The internal structure of almost all space colonies were like this. The cylinder that was 6.4 kilometers across would spin at a definite speed, creating a centrifugal force on the inside of the walls, creating artificial gravity equivalent to gravity on Earth. The constructed ground on the inside of the cylinder were on large areas 3.2 kilometers long and 1.6 kilometers wide. Big enough that from the inside the ground wouldn’t look like it curved with the wall of the colony. At most, the joints where the plates met would look a little slanted. Day and night inside the space colony were created vi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แจ็คเก็ตอย่างเป็นทางการของแอนาไฮม์อิเล็กทรอนิกส์อุตสาหกรรมวิทยาลัยได้ โลโก้ของบริษัท แอนาไฮม์อิเล็กทรอนิกส์ รับเย็บที่ด้านซ้ายของวัสดุทนไฟ สีฟ้า แจ็คเก็ตนี้ไม่ทันสมัยพอที่สามารถสวมใส่นอกร้านชั้น แต่ Banagher ได้แก้ไขหนึ่งพิเศษเขาซื้อ และใช้เป็นชุดลำลอง การปรับเปลี่ยนหลักถูกบนคอ ยอดแอนาไฮม์อิเล็กทรอนิกส์อุตสาหกรรมวิทยาลัย AEIC ดูเหมือนจะถูกเอาออก แน่นอน Banagher ไม่ออกแล้วตัวเอง แต่ เขาก็คุ้นเคยกับร้านมือสองได้งานเขา Banagher เสร็จวางบนเสื้อผ้าของเขาเพื่อช่วยระงับความรู้สึกที่ไม่เป็นสมาชิกร่วม แทนที่มันเป็นความสมจริงของเขาเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรขนาดใหญ่ของแอนาไฮม์อิเล็กทรอนิกส์ เมื่อเขาตบ หน้าเพื่อให้ตัวเองตื่น Banagher ซ้ายห้องน้ำ ตรวจสอบว่า เพื่อนร่วมห้องของเขายังคงลึกในดรีมแลนด์ และเริ่มที่จะย้ายไปสู่ทางออกของห้องเงียบ ในทาง อย่างไรก็ตาม เขา tripped เหนือวัตถุประมาณขนาดของบาสเกตบอลที่วางบนพื้นดิสก์แบบวงกลมสองในตัวทรงกลม flapped ออกเช่นหูเป็นผลกระทบจากการเตะเรียกหน่วยฮาโร และทำให้มันพูดเสียงดัง แต่พึง Banagher เมามันพยายาม Haro ค้างไว้ขณะที่มันย้ายไปชั้น เขา soflty growled "เงียบ ฮาโร" แต่มันก็สายเกินไป อิงา ที่ได้มีหมอนครอบคลุมศีรษะ wriggled รอบเตียงของเขา และในขณะที่เขาตาพบของ Banagher เขาลุกขึ้นนั่ง"ไอ้ห่า Banagher" วานิชิคำราม "คุณไม่ดูแลเกี่ยวกับข้อตกลงของเราทั้งหมดคุณ เราไม่ควรแอบดู"ผมสีชาเป็นยุ่งทั้งหมด และเขาก็โกรธแม้เขาได้ลืมเช็ด drool จากปากของเขา ว่าเพื่อนร่วมห้องของเขามักจะให้ความรู้สึกบางอย่างเช่นการทอดใหญ่ พี่ชายของเขานิยมกับผู้หญิงอาจจะ หล่นได้พวกเขาจะเห็นเขาเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม Banagher ไม่ได้มีเวลาคิดเกี่ยวกับความนิยม และเนื่องเขาฮาโรจากอพาร์ตเมนต์ เขาถาม: "ไม่ได้คุณตั้งนาฬิกา 5 นาทีรวดเร็ว วานิชิ" Banagher ใส่ฮาโรบนพื้น และคว้าแซนด์วิชที่เขาได้ซื้อเมื่อวานนี้ ถึงได้กระโดดมีเหมือนลูกอัตตา ออกผ่านประตูอัตโนมัติที่นำไปสู่ห้องโถงBanagher วิ่งผ่านสถานที่ตั้งของโรงเรียนที่ไป ลงบันไดที่เชื่อมโยงยมโรงเรียนและถนน และมาถึงที่สถานีรถไฟฟ้าหอพัก สถานีถูกจัดการ โดยคอมพิวเตอร์ และจะส่งรถไปยังสถานที่มีความถี่สูงสุดของการใช้ ทุกคนที่ มีบัตรประจำตัวประชาชนสามารถใช้พวกเขา Banagher เอากัดจากแซนด์วิชของเขาเขาได้เข้าเปิด 2 ที่นั่งไฟฟ้ารถยนต์ เขาใส่บัตรของเขาไปในช่องเสียบบนแผงควบคุม กดปุ่มเริ่มต้น คว้าพวงมาลัย และเหยียบคันเร่งบางที เพราะ Banagher ได้จับพวงมาลัยมือเดียว อื่น ๆ จัดแซนวิ ฮาโรได้พูด กระพริบของเซนเซอร์จับแสงในเวลาเดียวกัน Haro มีการประดิษฐ์ระดับแรกในร่างกายรูปลูก และควรจะเป็นของเล่นหุ่นยนต์ทำตลาดที่ต่อเด็ก นี้โดยปกติจะไม่เป็นสิ่งที่เป็นของนักศึกษาเทียบเท่ามัธยม แต่ Banagher ปรับ และดำเนินไปรอบ ๆ เช่นสัตว์เลี้ยงถนนเงียบสงบก่อนรุ่งอรุณ Banagher กลืนกินของแซนวิ และมองขึ้นผ่านกระจกหน้าท้องฟ้า ผ่านเมฆที่กระจัดกระจายอยู่ในท้องฟ้ากลางคืน เขาจะได้เห็นมากมายไฟกระพริบ พวกเขาดูเหมือนดาว แต่พวกเขาไม่ ไฟที่กะพริบได้ไฟจากหน้าต่างของร้านค้า โรงงาน และหน้าต่างของตึกระฟ้าที่พักเปิดตลอดทั้งคืน มันเป็นอดีตที่เกิดขึ้นก็ จะเหนือ Banagher พรมของไฟเป็น 6000 เมตรที่ด้านบน และปกคลุมท้องฟ้าทั้งในโค้งค่อย ๆ ในช่องว่างระหว่างตึกด้านหน้าของเขา Banagher อาจเห็นไฟปีนขึ้นไปบนท้องฟ้าข้างหน้าของเขา ถ้าใครในไฟที่ด้านบนจะมองท้องฟ้า ไฟรถยนต์ไฟฟ้าและไฟถนนโดยรอบจะดูเหมือนดาวเหล่านั้นพื้นดินเทียมภายในกระบอกสูบขนาดใหญ่ของอาณานิคมพื้นที่ถูกปกคลุม ด้วยบ้าน อาคารสำนักงาน สวนสาธารณะ และอื่น ๆ สิ่งสำคัญที่ทุกสังคม โครงสร้างภายในของอาณานิคมพื้นที่เกือบทั้งหมดมีดังนี้ กระบอกที่ 6.4 กิโลเมตรข้ามจะหมุนที่ความเร็วแน่นอน การสร้างแรงเหวี่ยงภายในของผนัง สร้างแรงโน้มถ่วงเทียมเทียบเท่ากับแรงโน้มถ่วงบนโลก พื้นดินสร้างภายในของกระบอกสูบได้ในพื้นที่ขนาดใหญ่ยาว 3.2 กิโลเมตรและกว้าง 1.6 กิโลเมตร ขนาดใหญ่ที่เพียงพอจากภายในพื้นดินจะไม่ดูเหมือนว่ามันโค้ง ด้วยผนังของอาณานิคม ส่วนใหญ่ รอยต่อที่แผ่นพบจะดูเอียงเล็กน้อย วันและคืนภายในอาณานิคมพื้นที่สร้าง vi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นแจ็คเก็ตอย่างเป็นทางการของอนาไฮม์อิเล็กทรอนิคส์อุตสาหกรรมวิทยาลัย โลโก้ของ บริษัท แม่แอนาไฮม์อิเล็กทรอนิกส์ได้รับการเย็บที่ด้านซ้ายของสีฟ้า, วัสดุทนไฟ แจ็คเก็ตนี้ไม่ทันสมัย​​พอที่จะอาจจะสวมใส่ออกไปข้างนอกชั้นเรียนร้าน แต่ Banagher ได้มีการปรับเปลี่ยนอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นพิเศษเขาซื้อและใช้เป็นชุดลำลอง การปรับเปลี่ยนหลักบนปก; ยอดของอนาไฮม์อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์วิทยาลัย AEIC ที่ดูเหมือนว่ามันถูกถอดออก แน่นอน Banagher ได้ไม่ถูกลบออกมันเองค่อนข้างร้านมือสองที่เขาคุ้นเคยกับการได้งานสำหรับเขา Banagher เสร็จแล้ววางบนเครื่องแต่งกายของเขาเพื่อช่วยระงับความรู้สึกที่ไม่ปะติดปะต่อ อะไรแทนที่มันก็เป็นธรรมชาติของเขาเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรขนาดใหญ่ของอนาไฮม์อิเล็กทรอนิคส์ ทันใดนั้นเขาก็ตบหน้าเขาเพื่อช่วยให้ตัวเองตื่น B​​anagher ซ้ายห้องน้ำตรวจสอบว่าเพื่อนร่วมห้องของเขายังคงอยู่ลึกลงไปในโลกแห่งความฝันและเริ่มที่จะย้ายเงียบไปสู่​​ทางออกของห้องพัก เกี่ยวกับวิธีการอย่างไรเขาสะดุดวัตถุขนาดประมาณบาสเกตบอลวางบนพื้น

ทั้งสองดิสก์วงกลมบนร่างกายทรงกลมที่กระพือออกมาเหมือนหูเป็นผลกระทบจากการเตะเปิดใช้งานหน่วยฮาโรและทำให้มันพูดเสียงดัง แต่เสียงจำเจ Banagher เมามันพยายามที่จะค้างฮาโรขณะที่มันเคลื่อนไปรอบ ๆ ชั้น เขา soflty คำราม "เงียบ Haro!" แต่มันก็สายเกินไป ทาคุยะที่ได้มีหมอนครอบคลุมศีรษะของเขา wriggled รอบ ๆ เตียงของเขาและช่วงเวลาที่ดวงตาของเขาได้พบกับ Banagher เขาลุกขึ้นนั่ง.
"ประณามมัน Banagher!" ทาคุยะคำรามออกมา "คุณไม่สนใจเกี่ยวกับข้อตกลงของเราตลอด คุณ? เราไม่ควรจะแอบออก! "
ผมชาสีของเขาคือทั้งหมดที่ยุ่งและเขาก็โกรธมากเขาลืมแม้กระทั่งการเช็ด drool จากปากของเขา แม้ว่าความประทับใจที่เพื่อนร่วมห้องของเขามักจะให้เป็นอะไรบางอย่างเหมือนพี่ใหญ่ที่รักใคร่นิยมของเขากับผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะลดลงพวกเขาที่จะเห็นเขาเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม Banagher ไม่ได้มีเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับความนิยมและในขณะที่เขาดำเนินฮาโรออกจากอพาร์ตเมนต์ของเขาถามว่า "คุณไม่ตั้งนาฬิกาห้านาทีของคุณได้อย่างรวดเร็วและทาคุยะ?" Banagher ใส่ฮาโรบนพื้นและคว้า แซนวิชเขาซื้อเมื่อวานนี้ ฮาโรกระโดดเกลียวเหมือนลูกบอลตัวขับเคลื่อนการผ่านประตูอัตโนมัติที่นำไปสู่ห้องโถง.
Banagher วิ่งผ่านโรงเรียนมหาวิทยาลัยที่ได้รับการเชื่อมโยงไปยังหอพักลงบันไดที่เชื่อมโยงกับห้องโถงของโรงเรียนและถนนและมาถึงที่ สถานีรถยนต์ไฟฟ้า สถานีถูกจัดการโดยคอมพิวเตอร์โดยอัตโนมัติและจะส่งไปยังสถานที่ยานพาหนะที่มีความถี่สูงสุดของการใช้งาน ทุกคนที่มีบัตรประชาชนสามารถใช้พวกเขา Banagher เอากัดจากแซนวิชของเขาในขณะที่เขาได้เข้าไปเปิดสองที่นั่งรถยนต์ไฟฟ้า เขาแทรกบัตรประจำตัวประชาชนของเขาที่จะเข้าไปในช่องบนแดชบอร์ดที่กดปุ่มเริ่มต้นคว้าพวงมาลัยและเหยียบคันเร่ง

บางทีอาจเป็นเพราะ Banagher ถือพวงมาลัยที่มีเพียงหนึ่งมืออื่น ๆ ที่จัดขึ้นแซนวิชของเขาฮาโรได้พูดขึ้นกระพริบเซ็นเซอร์แสงในเวลาเดียวกัน ฮาโรมีระดับแรกปัญญาประดิษฐ์ในร่างกายของลูกที่มีรูปทรงและควรจะเป็นหุ่นยนต์ของเล่นวางตลาดไปยังเด็ก แบบนี้ปกติจะไม่ได้เป็นสิ่งที่เป็นของนักเรียนอาชีวศึกษาในเทียบเท่าจากโรงเรียนมัธยม แต่ Banagher ได้มีการปรับเปลี่ยนมันและนำมันไปรอบ ๆ เหมือนสัตว์เลี้ยง.
ถนนเงียบก่อนฟ้าสาง Banagher กลืนสุดท้ายของแซนวิชของเขาและเงยหน้าขึ้นมองผ่านกระจกหน้ารถที่ท้องฟ้า ผ่านเมฆกระจายอยู่ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เขาจะได้เห็นหลายไฟริบหรี่ พวกเขาดูเหมือนดาว แต่พวกเขาไม่ได้ บรรดาไฟริบหรี่เป็นไฟจากหน้าต่างของร้านค้าโรงงานอุตสาหกรรมและหน้าต่างตึกระฟ้าที่เปิดอยู่ตลอดทั้งคืนที่ มันเป็นไฟเมืองที่เกิดขึ้นเพียงเพื่อจะอยู่เหนือ Banagher พรมของไฟเป็นประมาณ 6000 เมตรเหนือและปกคลุมทั่วท้องฟ้าในโค้งค่อยเป็นค่อยไป ในช่องว่างระหว่างตึกสูงระฟ้าในด้านหน้าของเขาที่จะได้เห็น Banagher ไฟปีนขึ้นไปบนท้องฟ้าข้างหน้าของเขา ถ้าทุกคนในไฟที่สูงกว่าก็จะมองไปที่ท้องฟ้าไฟหน้าของรถยนต์ไฟฟ้าและรอบไฟถนนจะมีลักษณะเหมือนดาวกับพวกเขา.
พื้นดินเทียมภายในถังขนาดใหญ่ของอาณานิคมพื้นที่ที่ถูกปกคลุมด้วยบ้านอาคารสำนักงาน สวนสาธารณะและสิ่งสำคัญอื่น ๆ ที่ทำขึ้นในสังคมในชีวิตประจำวัน โครงสร้างภายในของเกือบทุกพื้นที่อาณานิคมเป็นเช่นนี้ ถังนั่นคือ 6.4 กิโลเมตรข้ามจะหมุนด้วยความเร็วที่แน่นอนสร้างแรงเหวี่ยงด้านในของผนัง, การสร้างแรงโน้มถ่วงเทียมเทียบเท่าแรงโน้มถ่วงบนโลก พื้นดินที่สร้างขึ้นบนด้านในของถังอยู่บนพื้นที่ขนาดใหญ่ 3.2 กิโลเมตรยาว 1.6 กิโลเมตรและกว้าง มีขนาดใหญ่พอที่จากภายในพื้นดินจะไม่มองเหมือนมันโค้งที่มีผนังของอาณานิคม ที่ส่วนใหญ่ข้อต่อที่แผ่นเปลือกโลกพบจะมีลักษณะเอียงเล็กน้อย ทั้งกลางวันและกลางคืนภายในอาณานิคมพื้นที่ที่ถูกสร้างขึ้น vi