Jacob swallowed uncomfortably, the

Jacob swallowed uncomfortably, the blush on his cheeks becoming more evident. Uncertainty tugged at him like a lead on a dog. Any words or thoughts he might have had became non-existent. Any viable answers that floated around in his mind had disintegrated. All he could focus on was how close and intimidating Roth was right now.

“I uh...”

What, Jacob? Stop snivelling for God's sake! Get a grip!

The chance to speak was snatched from him, as a finger pointed towards the ceiling, waiting for Jacob's eyes to follow.

Well shit.

Mistletoe.

“You sly bastard.”

Roth chuckled. Jacob had lost.

“Aren't I just?” Roth agreed, his hand slowly cupping at Jacob's left jaw, his thumb caressing the scar that originated there, fingers teasing at the earlobe. Roth was sending him insane with his electrifying touch, tickling at his skin with such temptation that even Jacob could not say no. Leaning into the hand, he allowed his eyes to ease shut. Perhaps he wanted to be caught all along.

“Roth...” he gasped, scared, yet seeking for attention that only Roth could give him. He opened his eyes, though half-lidded, watching Roth's face with interest. “Cheek or forehead?” A rhetorical question, for both of them knew it was Jacob's way of avoiding the inevitable subject. The answer was a finger on his lips.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จาค็อบกลืนค่อน บลัชบนแก้มของเขากลายเป็นชัดเจนมากขึ้น ความไม่แน่นอน tugged ที่เขาเช่นนำสุนัข ประโยคหรือเขาอาจจะมีความคิดกลายเป็นไม่มี คำตอบได้ที่ลอยรอบในใจของเขาได้ชำรุดทรุดโทรม ทั้งหมดที่เขาสามารถเน้นวิธีปิด และข่มขู่รอดอยู่"ฉันเก็บ..."คืออะไร จาค็อบ หยุดตัว God sake ของ snivelling รับกำโอกาสที่จะพูดเสร็จจากเขา เท่านิ้วชี้ไปทางเพดาน รอตาของ Jacob ไปตามดีขี้มิสเซิลโท"คุณ sly ลูกครึ่ง"Roth เบา ๆ จาค็อบได้สูญเสีย"ไม่ฉันเพียง" Roth ยอมรับ มือช้า cupping ที่กรามซ้ายของ Jacob นิ้วหัวแม่มือของเขาตบแผลที่มามี นิ้วล้อเล่นที่ earlobe รอดถูกส่งเขาบ้ากับสัมผัสของเขา electrifying การกระตุ้นที่ผิวหนังของเขากับสิ่งล่อใจดังกล่าวว่า แม้จาค็อบอาจพูดไม่ เอียงในมือ เขาได้ตาของเขาเพื่อช่วยในการปิดเครื่อง บางทีเขาต้องถูกจับตลอด"รอด..." เขา gasped กลัว ยัง หา Roth เท่านั้นทำให้เขา เขาเปิดตาของเขา แต่ครึ่ง lidded มินิเด ดูใบหน้าของ Roth ด้วยดอกเบี้ย "แก้มหรือหน้าผาก" ถาม สำหรับทั้งสองของพวกเขารู้ว่า มันของ Jacob วิธีการหลีกเลี่ยงเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ คำตอบคือ นิ้วบนริมฝีปากของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จาค็อบกลืนกินอึดอัดอายบนแก้มของเขากลายเป็นที่ชัดเจนมากขึ้น ความไม่แน่นอนที่ดึงเขาเหมือนนำสุนัข คำใด ๆ หรือความคิดที่เขาอาจจะมีกลายเป็นที่ไม่มีอยู่จริง คำตอบที่ทำงานใด ๆ ที่ลอยอยู่รอบ ๆ ในความคิดของเขาได้ชำรุดทรุดโทรม ทั้งหมดที่เขาได้มุ่งเน้นเป็นวิธีการปิดและข่มขู่ Roth เป็นอยู่ในขณะนี้.

"ผมเอ่อ ... "

สิ่งที่จาค็อบ? หยุดน้ำมูกเพื่อเห็นแก่พระเจ้า! รับกำ!

โอกาสที่จะพูดถูกกระชากจากเขาในขณะที่นิ้วชี้ไปที่เพดานรอตาจาค็อบที่จะปฏิบัติตาม.

ดีอึ.

Mistletoe.

"คุณเจ้าเล่ห์ไอ้."

โรทหัวเราะ จาค็อบได้สูญเสีย.

"ไม่ฉันเพียงแค่?" โรทที่ตกลงกันไว้ในมือของเขาอย่างช้าๆ cupping ที่กรามด้านซ้ายของจาค็อบ, นิ้วหัวแม่มือของเขาจูบรอยแผลเป็นที่เกิดขึ้นมีนิ้วล้อเล่นที่ติ่งหู Roth ถูกส่งเขาบ้าด้วยการสัมผัส electrifying ของเขากระตุ้นที่ผิวของเขากับการทดลองดังกล่าวว่าแม้จาค็อบไม่สามารถบอกว่าไม่มี พิงไว้ในมือของเขาได้รับอนุญาตให้ดวงตาของเขาเพื่อความสะดวกในการปิด บางทีเขาอาจจะต้องการที่จะถูกจับมาตลอด.

"โรท ... " เขาอ้าปากค้างกลัว ๆ ที่กำลังมองหาสำหรับความสนใจว่ามีเพียงโรทสามารถให้เขา เขาเปิดตาของเขาแม้ว่าครึ่ง lidded ดูใบหน้าของโรทที่มีความสนใจ "แก้มหรือหน้าผาก?" เป็นคำถามเชิงโวหารสำหรับทั้งสองของพวกเขารู้ว่ามันเป็นวิธีการของจาค็อบในการหลีกเลี่ยงเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คำตอบก็คือนิ้วบนริมฝีปากของเขา