The objective of this study was to

The objective of this study was to assess the effect of Buddhist group therapy
on patients with type 2 diabetes who had depressive symptoms. A quasiexperimental
design study using a control group with matching technique
was conducted. After informed consent was obtained, the Nine questions
for assessing depressive disorder symptom (Isan language) was used to
determine the patient’s condition. A total of 62 patients with type 2 diabetes
who had depressive symptoms were assigned to either the experimental
group (n = 32) or the control group (n = 32). Patients in the experimental
group were divided further into four groups (8 patients per group) and
attended the Buddhist group therapy. The intervention consisted of a
weekly Buddhist group gathering lasting 2 hours for 6 weeks plus home
meditation practices. Patients in the control group received treatment as
usual. Both groups received standard physician treatment, includingmedication.
Physicians did not know who was in either the control or experimental
groups. Results show that 6 months after the intervention, 65.6% and 100%
of patients in the control group and experimental group, respectively, returned
to normal level. The intention-to-treat analysis, which included two participants
in the experimental group lost follow-up, yielded a small reduction in
the number of patients who returned to normal level (93.8%). With intention-to-treat
analysis, the relative risk on depressive symptoms between
the experimental and control groups was 6.5 (95% confidence interval, 1.4
30.6). Qualitative data from the experimental group supported that there
were therapeutic group factors involved. However, patients realized the
truth of being oneself and also accepted their current living condition. In
conclusion, this program is effective in reducing depressive symptoms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินผลกระทบของการรักษาด้วยกลุ่มชาวพุทธในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการซึมเศร้า
quasiexperimental การศึกษาการออกแบบโดยใช้กลุ่มควบคุมด้วยเทคนิคการจับคู่ได้ดำเนินการ หลังจากความยินยอมที่ได้รับ, เก้าคำถามสำหรับการประเมินอาการโรคซึมเศร้า(ภาษาอีสาน) ถูกใช้ในการตรวจสอบสภาพของผู้ป่วย รวมของ 62 ผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการซึมเศร้าได้รับมอบหมายให้ทั้งการทดลองกลุ่ม (n = 32) หรือกลุ่มควบคุม (n = 32) ผู้ป่วยในการทดลองกลุ่มที่ถูกแบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม (8 รายต่อกลุ่ม) และเข้าร่วมกลุ่มบำบัดทางพุทธศาสนา การแทรกแซงประกอบด้วยการรวบรวมกลุ่มชาวพุทธทุกสัปดาห์เป็นเวลานาน 2 ชั่วโมงเป็นเวลา 6 สัปดาห์รวมทั้งบ้านของการปฏิบัติสมาธิ ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมได้รับการรักษาเป็นปกติ ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาแพทย์มาตรฐาน includingmedication. แพทย์ไม่ทราบว่าผู้ที่เป็นทั้งในการควบคุมหรือการทดลองกลุ่ม ผลปรากฏว่า 6 เดือนหลังจากการแทรกแซงที่ 65.6% และ 100% ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองตามลำดับกลับมาอยู่ในระดับปกติ ความตั้งใจที่จะรักษาวิเคราะห์ซึ่งรวมถึงสองคนในกลุ่มทดลองที่หายไปติดตามผลการลดขนาดเล็กในจำนวนของผู้ป่วยที่กลับไปในระดับปกติ(93.8%) ด้วยความตั้งใจที่จะรักษาการวิเคราะห์ความเสี่ยงกับอาการซึมเศร้าระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมเป็น6.5 (ช่วงความเชื่อมั่น 95%, 1.4 30.6) ข้อมูลเชิงคุณภาพจากกลุ่มทดลองได้รับการสนับสนุนว่ามีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรักษากลุ่ม อย่างไรก็ตามผู้ป่วยตระหนักถึงความจริงของการเป็นตัวเองและยังได้รับการยอมรับสภาพความเป็นอยู่ในปัจจุบัน ในการสรุปโปรแกรมนี้เป็นโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพในการลดอาการซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของกลุ่มบำบัด
พุทธในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการโรคซึมเศร้า แบบกึ่งทดลอง
ออกแบบโดยใช้กลุ่มควบคุม ด้วยเทคนิคการจับคู่
เป็น หลังจากที่ได้รับความยินยอม เก้าคำถาม
ประเมินโรคซึมเศร้าอาการ ( ภาษาอิสาน ) คือใช้
ศึกษาอาการของผู้ป่วยทั้งหมด 62 ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2
ที่มีภาวะซึมเศร้าได้รับมอบหมายให้กลุ่มทดลอง
( n = 32 ) และกลุ่มควบคุม ( N = 32 ) ผู้ป่วยกลุ่มทดลอง
แบ่งเพิ่มเติมเป็น 4 กลุ่ม ( 8 คน / กลุ่ม ) และกลุ่ม
เข้าร่วมพุทธรักษา กิจกรรมแทรกแซงประกอบด้วย
รวบรวมพุทธกลุ่มรายสัปดาห์ นาน 2 ชั่วโมง เป็นเวลา 6 สัปดาห์ บวกกับที่บ้าน
การปฏิบัติสมาธิ ผู้ป่วยกลุ่มควบคุมได้รับการรักษาในฐานะ
ปกติ ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษา แพทย์มาตรฐาน includingmedication .
แพทย์ไม่ได้รู้จักใครในการควบคุมหรือกลุ่ม

ผลปรากฎว่า 6 เดือน หลังกิจกรรมแทรกแซง 65.6 % และ 100 %
ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง คือ กลับมา
ในระดับปกติความตั้งใจที่จะรักษา การวิเคราะห์ ซึ่งรวม 2 คน ในกลุ่มที่สูญเสียการติดตาม

ลดขนาดเล็ก พบว่าจำนวนผู้ป่วยที่กลับสู่ระดับปกติ ( 93.8 % ) ด้วยเจตนาที่จะรักษา
การวิเคราะห์ความเสี่ยงสัมพัทธ์ในอาการของโรคซึมเศร้าระหว่าง
ทดลอง และกลุ่มควบคุมคือ 6.5 ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% 1.4
30.6 )ข้อมูลเชิงคุณภาพ จากกลุ่มที่สนับสนุนว่ามีปัจจัยที่เกี่ยวข้อง คือ กลุ่มยา
. อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยรับรู้
ความจริงถูกตัวเองและยอมรับสภาพของตนเองอยู่ในปัจจุบันด้วย ใน
สรุป โปรแกรมนี้มีประสิทธิภาพในการลดอาการของโรคซึมเศร้า