A dynamic imagery task that was des

A dynamic imagery task that was designed by Schwartz and Black (1999), henceforth called the
water tilting task, was used for our study. The basic water tilting task involves two drinking glasses
of equal heights but different diameters. Participants are asked to imagine that both glasses would
be filled with water to the same level and to tilt the glasses so that the imagined water would reach
the rim of the glass. Tilting a glass of water is an everyday movement with which even very young
children have a lot of motor experience. On the other hand, we usually do not consciously deliberate
about tilting glasses, and the water tilting task poses a physical/geometrical problem that is not addressed
in general school curricula. Previous results obtained with numerous variations of this basic
task (Schwartz, 1999; Schwartz & Black, 1999) suggest that adults are in fact able to solve the task by
manually tilting the glasses. They correctly tilted thin glasses farther than wide ones, although they
did not seem to have accurate descriptive knowledge about this. Schwartz and Black (1999) concluded

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานภาพแบบไดนามิกที่ได้รับการออกแบบโดย Schwartz และสีดำ (1999) ที่เรียกว่าต่อจากนี้ไปงาน
เอียงน้ำที่ใช้สำหรับการศึกษาของเรา งานเอียงน้ำขั้นพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับการดื่มเครื่องดื่มสองแก้ว
ความสูงเท่ากัน แต่ขนาดที่แตกต่างกัน ผู้เข้าร่วมจะถูกขอให้คิดว่าแว่นตาทั้งสองจะ
จะเต็มไปด้วยน้ำในระดับเดียวกันและเอียงแก้วเพื่อให้น้ำที่คิดจะมาถึง
ขอบกระจก เอียงแก้วน้ำมีการเคลื่อนไหวในชีวิตประจำวันที่ยังเด็กมาก
เด็กมีจำนวนมากประสบการณ์มอเตอร์ ในทางกลับกันเรามักจะทำไม่ได้เจตนารู้ตัว
เกี่ยวกับแว่นตาเอียงและงานเอียงน้ำ poses ปัญหาทางกายภาพ / ทางเรขาคณิตที่ไม่ได้รับการแก้ไข
ในหลักสูตรของโรงเรียนทั่วไปผลการค้นหาก่อนที่ได้รับกับการเปลี่ยนแปลงมากมายนี้พื้นฐาน
งาน (Schwartz, 1999; Schwartz &สีดำ, 1999) แสดงให้เห็นว่าผู้ใหญ่ในความเป็นจริงสามารถที่จะแก้ปัญหางานด้วยตนเองโดย
เอียงแก้ว พวกเขาได้อย่างถูกต้องเอียงแก้วบางไกลออกไปกว่าคนที่กว้างถึงแม้ว่าพวกเขา
ไม่ได้ดูเหมือนจะมีความรู้ที่ถูกต้องอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ Schwartz และสีดำ (1999) ได้ข้อสรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานถ่ายแบบไดนามิกที่ถูกออกแบบ โดย Schwartz และดำ (1999), เรียกว่าแท้ ๆ
น้ำงาน tilting ใช้สำหรับการศึกษาของเรา น้ำพื้นฐานที่เอียงงานเกี่ยวข้องกับการดื่มแก้วสอง
ของไฮท์เท่าแต่ปัจจุบันแตกต่างกัน ผู้เรียนจะต้องคิดว่า แก้วทั้งสองจะ
เติมน้ำระดับเดียวกัน และการแว่นตาเพื่อให้น้ำเรื่องสมมติจะถึง
ขอบแก้ว เอียงแก้วน้ำมีการเคลื่อนไหวทุกวันที่ยังหนุ่มมาก
เด็กมีประสบการณ์รถยนต์ บนมืออื่น ๆ เรามักจะไม่สติเอาเปรียบ
เกี่ยวกับแว่นตา tilting และน้ำ งาน tilting ส่อเค้าปัญหาทาง กายภาพ/geometrical ที่ไม่ได้ส่ง
โรงเรียนหลักสูตรทั่วไป รับผลลัพธ์ก่อนหน้านี้ ด้วยรูปแบบต่าง ๆ ของพื้นฐานนี้
งาน (Schwartz, 1999 Schwartz &ดำ 1999) แนะนำผู้ใหญ่ในความเป็นจริงต้องแก้งานโดย
เอียงแว่นตาด้วยตนเอง พวกเขาถูกยืดบางแก้วไกลกว้างคน แม้ว่าพวกเขา
ดูไม่ได้เหมือนไม่ มีความรู้อธิบายถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ Schwartz และดำ (1999) สรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งาน ภาพ แบบไดนามิกที่ได้รับการออกแบบโดย schwartz สีดำและ( 1999 )เรียกว่านับแต่นี้ไปปรับเอียงน้ำ
ซึ่งจะช่วยให้งานได้ถูกใช้เพื่อการศึกษาของเรา งานเอียงน้ำพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองดื่มน้ำแก้ว
ในระดับความสูงเท่ากับเส้นผ่านศูนย์กลางแต่แตกต่างกัน ผู้เข้าร่วมจะได้รับแจ้งให้คิดว่าแก้วทั้งสองจะ
ถูกเติมเต็มด้วยน้ำให้ได้ปริมาณตรงกับขีดระดับเดียวกันและในการก้มเงยแก้วที่ทำให้คิดไปว่าน้ำที่จะเข้าถึงยัง
RIM ของกระจก แอลซีที่กระจกของน้ำมีการเคลื่อนไหวในชีวิตประจำวันที่เป็นอย่างมากพร้อมด้วยซึ่งแม้หนุ่ม
ซึ่งจะช่วยเด็กมีประสบการณ์มอเตอร์ อีกด้านหนึ่งที่เราจะทำไม่ได้โดยเจตนาอย่างจริงจังเกี่ยวกับแว่นตา
ซึ่งจะช่วยปรับเอียงและงานเอียงน้ำที่ยังมีปัญหาทางร่างกาย/เลขาคณิตที่ไม่ได้ระบุ
ในหลักสูตรโรงเรียนทั่วไปผลลัพธ์ก่อนหน้าได้รับพร้อมด้วยความแตกต่างของจำนวนมากของพื้นฐาน
ซึ่งจะช่วยงาน( schwartz 1999 schwartz &สีดำ 1999 )ในส่วนนี้ขอแนะนำให้ผู้ใหญ่อยู่ในความเป็นจริงแล้วสามารถที่จะแก้ปัญหางานด้วยตนเองโดย
ซึ่งจะช่วยปรับเอียงแว่นตา พวกเขาได้อย่างถูกต้องเมื่อเอียงแผ่นบางแก้วไปไกลเกินกว่าที่กว้างแม้ว่าพวกเขา
ไม่ได้ดูเหมือนจะมีความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อย่างถูกต้อง schwartz และสีดำ( 1999 )กล่าวสรุป