Chang districts. These areas are su

Chang districts. These areas are suitable for eco-tourist facilities development. Finally,
the areas with about 10,928.86 ha (or 0.87 %) of total areas was classified as not suitable
for ecotourism. These areas are highly risky for leading the problems; some are in a
deteriorated condition or have been destroyed. They are mainly located in Punpin and
Chiya districts. In case of utilization, they may have some environmental problems but
those are controllable.
In conclusion, a result of this study appears practically useful for the development of
tourism facilities and ecotourism resource utilization. Additionally, final output of this
study could be used for generating alternative scenarios of ecotourism management
based upon resource management and biodiversity conservation. In the same way,
tourism is a complex phenomenon involving besides its spatial dimension, social and
environmental implications. Thus, a further study should be done with the
implementation of other related sub models such as the carrying capacity model in
establishing a comprehensive ecotourism resources management plan. This study
should provide the stimulus for the continuation of research and future investigation on
sustainable development of ecotourism in Thailand. These integrated approaches were
able to handle complex and universal issues like sustainable development, ecotourism,
biodiversity conservation and protected area management in a tropical and developing
country such as Thailand.
More specifically, the recommendations for ecotourism resources, facilities and
services, marketing, and administration are summarized as follows:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช้างอำเภอ พื้นที่เหล่านี้เหมาะสำหรับการพัฒนาสิ่งแวดล้อมท่องเที่ยวสิ่งอำนวยความสะดวก สุดท้ายพื้นที่ มีประมาณ 10,928.86 ฮา (หรือ 0.87%) ของพื้นที่ทั้งหมดถูกจัดประเภทเป็นไม่เหมาะสมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ พื้นที่เหล่านี้จะมีความเสี่ยงสูงในการนำปัญหา มีในตัวรูปสภาพ หรือมีการทำลาย ส่วนใหญ่อยู่ใน Punpin และChiya เขต ในกรณีที่มีการใช้ประโยชน์ พวกเขาอาจมีปัญหาสิ่งแวดล้อม แต่ผู้ที่จะควบคุมได้เบียดเบียน ผลการศึกษาวิจัยนี้ปรากฏมีประโยชน์จริงสำหรับการพัฒนาท่องเที่ยวสิ่งอำนวยความสะดวกและใช้ประโยชน์ทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ นอกจากนี้ สุดท้ายผลนี้สามารถใช้ศึกษาการสร้างสถานการณ์ทางเลือกของการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศตามทรัพยากรความหลากหลายทางชีวภาพการจัดการและการอนุรักษ์ เดียวท่องเที่ยวเป็นปรากฏการณ์ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับนอกของปริภูมิมิติ สังคม และผลกระทบสิ่งแวดล้อม ดังนั้น ควรทำการศึกษาเพิ่มเติมกับการงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับแบบจำลองย่อยเช่นรุ่นความจุในสร้างแผนการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศครอบคลุม การศึกษานี้ควรให้การกระตุ้นต่อการวิจัยและการสำรวจในอนาคตในการพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย วิธีเหล่านี้รวมอยู่สามารถจัดการกับปัญหาที่ซับซ้อน และสากลเช่นการพัฒนาที่ยั่งยืน ท่องเที่ยวเชิงนิเวศอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ และการจัดการพื้นที่ในเขตร้อนเป็นป้องกัน และพัฒนาประเทศเช่นประเทศไทยอื่น ๆ โดยเฉพาะ คำแนะนำการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ทรัพยากร สิ่งอำนวยความสะดวก และบริการ การตลาด และการจัดการสามารถสรุปได้ดังนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช้างอำเภอ พื้นที่เหล่านี้มีเหมาะสมสำหรับการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ ในที่สุดพื้นที่ที่มีประมาณ 10,928.86 ฮ่า (หรือ 0.87%) ของพื้นที่รวมถูกจัดเป็นไม่เหมาะสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ พื้นที่เหล่านี้มีความเสี่ยงสูงเพื่อนำปัญหาที่เกิดขึ้น; บางส่วนอยู่ในสภาพเสื่อมโทรมหรือถูกทำลาย พวกเขาจะอยู่ส่วนใหญ่ในพุนพินและอำเภอ Chiya ในกรณีที่มีการใช้ประโยชน์ที่พวกเขาอาจมีปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมบางอย่าง แต่เหล่านี้จะสามารถควบคุมได้. โดยสรุปผลจากการศึกษาครั้งนี้ปรากฏมีประโยชน์ในทางปฏิบัติสำหรับการพัฒนาของสิ่งอำนวยความสะดวกการท่องเที่ยวและการใช้ทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ นอกจากนี้ผลสุดท้ายของการศึกษาสามารถนำมาใช้ในการสร้างสถานการณ์ทางเลือกของการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศขึ้นอยู่กับการจัดการทรัพยากรและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ ในทำนองเดียวกับการท่องเที่ยวเป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องนอกเหนือจากมิติเชิงพื้นที่ของสังคมและผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม ดังนั้นการศึกษาต่อไปควรจะทำกับการดำเนินงานของรุ่นย่อยอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องเช่นรูปแบบขีดความสามารถในการสร้างทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ครอบคลุมการวางแผนการจัดการ การศึกษาครั้งนี้ควรให้กระตุ้นความต่อเนื่องของการวิจัยและการตรวจสอบในอนาคตเกี่ยวกับการพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย วิธีการแบบบูรณาการเหล่านี้สามารถจัดการกับปัญหาที่ซับซ้อนและสากลเช่นการพัฒนาอย่างยั่งยืน, การท่องเที่ยวเชิงนิเวศการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพและการจัดการพื้นที่คุ้มครองในเขตร้อนและการพัฒนาประเทศเช่นประเทศไทย. โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำแนะนำสำหรับทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ, สิ่งอำนวยความสะดวกและการบริการ, การตลาดและการบริหารจัดการ มีรายละเอียดดังต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาง เขต พื้นที่เหล่านี้จะเหมาะสำหรับพัฒนาสิ่งอํานวยความสะดวกทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ในที่สุด
พื้นที่ประมาณ 10928.86 ฮา ( หรือ 0.87 % ) ของพื้นที่ทั้งหมดถูกแบ่งเป็นไม่เหมาะ
เพื่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ พื้นที่เหล่านี้มีความเสี่ยงเพื่อนำปัญหา บางอย่างใน
ภาพที่เสื่อมโทรม หรือถูกทำลาย ส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในพุนพินและ
ไชยา เขต ในกรณีของการใช้พวกเขาอาจมีปัญหาสิ่งแวดล้อมนั้นสามารถควบคุมได้แต่
.
สรุป ผลการศึกษานี้ปรากฏประโยชน์ในทางปฏิบัติสำหรับการพัฒนา
เครื่องการท่องเที่ยวและการใช้ทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ นอกจากนี้ ผลผลิตสุดท้ายของการศึกษานี้สามารถใช้สำหรับการสร้างทางเลือก

สถานการณ์ของการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศขึ้นอยู่กับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในทางเดียวกัน เป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับ
การท่องเที่ยวอีกมิติเชิงพื้นที่ของสังคมและ
ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม ดังนั้น ควรทําการศึกษากับการอื่น ๆที่เกี่ยวข้องย่อย
โมเดล เช่น ขีดความสามารถในการสร้างโมเดล
แผนการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ครอบคลุม การศึกษา
ควรมีการกระตุ้นให้ความต่อเนื่องของการวิจัยและการสืบสวนในอนาคต
การพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย รวมวิธีการเหล่านี้ถูก
สามารถจัดการที่ซับซ้อนและปัญหาสากล เช่น การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างยั่งยืน การอนุรักษ์และบริหารพื้นที่อนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ

ในเขตร้อน และการพัฒนาประเทศ เช่น ไทย .
มากขึ้นโดยเฉพาะข้อเสนอแนะสำหรับทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ สิ่งอำนวยความสะดวกและ
บริการ การตลาด และการบริหาร ดังนี้