I have one of the best jobs in the

I have one of the best jobs in the world, because I get to work with people who are fun, funny, energetic, creative and insightful. They happen to be 14 to 18 years of age. I really do think kids keep a person young and I think that’s probably why when I’m in the presence of adults, I sometimes don’t know how to act, so you’ll forgive me.

So inspiring the students of the future. What really works? 37 years of teaching experience have taught me that two things are needed. Research-based teaching techniques and relationship. Relationship is huge, but we’ll talk more about that later. What I’d like to look at first are the techniques.

I think probably most of us remember the teacher-centered classroom. This is probably what we’re familiar with from our youth. You remember the teacher was up front in the center. The students were in nice neat rows, not allowed to talk to each other. And the teacher, the source of authority, downloaded information to the kids who regurgitated it back up on a test designed to measure how much content they could remember.

Now I have to admit I love lecturing but my students don’t always love it. It does not always inspire. So I was thinking: what really inspires? Years ago, I was doing lunch duty at school, standing in the lunchroom, being visible, watching kids go through the cafeteria line. And as I watched the kids going through the line, it occurred to me they loved having choices. And so I said to myself: maybe that would work in the classroom. Let the kids have choices and so that’s what I did. I converted my classroom to a situation where student choice was a big part of the room along with four other Cs: Collaboration, Communication, Critical thinking, and Creativity.

Actually over 10 years ago, the National Education Association identified those last four Cs on the list as essential 21st century skills that kids should learn. And I agree wholeheartedly. I’ve added choice to the top of the list, not as a skill for kids to learn but rather as a characteristic of the classroom. By choice, I mean a situation where many learning activities are available to students designed to meet the many diverse learning styles that they have. And the kids love it as much as they love choices in the cafeteria.

Now I think we’re made for learning this way. Imagine our early hominid ancestors out looking for food, don’t you know that finding and tracking that woolly mammoth required critical thinking and problem solving. It definitely required collaboration, teamwork. I mean, you wouldn’t want to do this by yourself. No way. And collaboration required communication.

And then I imagine those people sitting around the campfire at night, reliving the adventures of the day’s hunt, they must have had smiles on their faces when they were retelling the story of the hunt. And I know they smiled when they put those cave paintings up on the wall, because creativity is a uniquely human pleasurable satisfying activity. So I believe our brains are wired for the 5 Cs. And since they’re wired for the 5 Cs that authentic learning will happen when kids are allowed to engage in the 5 Cs. And not just learning but I think kids will enjoy a classroom setup like this and even be inspired in this way.

Now this requires — a classroom set up based on the 5 Cs requires a shift: from a teacher-centered classroom to a student-centered classroom. And this requires a teacher to remove him or herself from front and center becoming more of a guide on the side rather than a sage on the stage. But this opens up opportunities to not merely teach but to coach, to mentor, to nurture and inspire. And that’s why I love it so much.

Now timeout, it’s important for me to mention these are not my original ideas. I stand on the shoulders of giants. Remember Plutarch. He said it a long time ago: ‘the mind is not a vessel that needs filling but wood that needs igniting’. And more recently, Albert Einstein: ‘education is not the learning of facts but the training of the mind to think.’

All right. You’re going to have to bear with me. I’m going to get real goosebumply for a minute. One of the absolute most exciting moments of my life, my professional life, was meeting Albert Einstein just a few years ago, changed my life bumping into him in that Wax Museum. What a moment it was!

So I stand on the shoulders of giants — giants like Montessori and Piaget and Dr. Sam Postlethwait who was doing a lot of these things in his biology classes at Purdue University back in the 1960s. I’m a product of the Purdue Biology Department. That’s where I fell in love with biology.

I stand on the shoulders of giants like Tom Watson, Steve Rendek who were doing this back in the 1970s in their high school biology classes. I stand on the shoulders of many giants called elementary school teachers and special ed teachers. So I’m a product of all of those mentors.

So collaboration, communication, critical thinking, creativity and student choice – what d

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้งานที่ดีที่สุดอย่างหนึ่งในโลก ได้ทำงานกับคนที่มีความสนุกสนาน ตลก มีพลัง ความคิดสร้างสรรค์ และชาญฉลาด เกิดขึ้นเป็น 14-18 ปี ผมคิดว่า เด็กให้คนหนุ่มสาว และผมคิดว่า เป็นคงทำไมขณะที่ในผู้ใหญ่ บางครั้งฉันไม่ทำ เพื่อที่คุณจะยกโทษให้ฉันเพื่อ สร้างแรงบันดาลใจให้นักเรียนในอนาคต อะไรจริง ๆ 37 ปีประสบการณ์การสอนได้สอนผมว่า สองสิ่งจำเป็น เทคนิคการสอนที่ใช้การวิจัยและความสัมพันธ์ ความสัมพันธ์เป็นอย่างมาก แต่เราจะพูดคุยเพิ่มเติมเกี่ยวกับว่าในภายหลัง สิ่งที่อยากจะดูครั้งแรกก็เป็นเทคนิคผมคิดว่า น่าจะส่วนใหญ่ของเราจำไว้ว่า ห้องเรียนเป็นศูนย์กลางครู นี่อาจจะเป็นสิ่งที่เราคุ้นเคยกับจากเยาวชนของเรา คุณจำครูแก้ไขหน้ากลาง นักเรียนที่อยู่ในแถวเรียบร้อยดี ไม่อนุญาตให้พูดคุยกัน และครู มาของอำนาจ ดาวน์โหลดข้อมูลเพื่อเด็กผู้ regurgitated สำรองในการทดสอบเพื่อวัดปริมาณเนื้อหาที่พวกเขาจะจำตอนนี้ ฉันต้องยอมรับรักบรรยาย แต่นักเรียนมักจะไม่ชอบมัน มันไม่เสมอสร้างแรงบันดาลใจ ดังนั้นผมคิดว่า: อะไรจริง ๆ เป็นแรงบันดาลใจ ปีที่ผ่านมา ฉันทำหน้าที่อาหารกลางวันที่โรงเรียน ยืน lunchroom การ ถูกมองเห็น ดูผ่านสายโรงอาหารเด็ก และผมเห็นเด็กจะผ่านบรรทัด มันเกิดขึ้นกับผมชอบมีให้เลือก ดัง นั้นที่ผมพูดกับตัวเอง: บางทีที่จะทำงานในห้องเรียน ปล่อยให้เด็กมีทางเลือก และเพื่อ ให้เป็นสิ่งที่ฉันได้ ผมแปลงห้องเรียนของฉันเป็นสถานการณ์ที่นักเรียนเลือกเป็นส่วนใหญ่ของห้องพร้อมกับ 4 Cs อื่น ๆ: ทำงานร่วมกัน การสื่อสาร คิดวิเคราะห์ และความคิดสร้างสรรค์จริงกว่า 10 ปีที่ผ่านมา สมาคมการศึกษาแห่งชาติระบุว่า Cs เหล่าสี่ครั้งสุดท้ายในรายการเป็นศตวรรษที่ 21 จำเป็นทักษะที่เด็กควรเรียนรู้ และยอมรับด้วยใจจริง ฉันได้เพิ่มทางเลือกด้านบนของรายชื่อ ไม่ เป็นทักษะสำหรับเด็กที่จะเรียนรู้ แต่ เป็นลักษณะของห้องเรียน เลือก ฉันหมายถึง สถานการณ์ที่นักศึกษาที่ออกแบบมาเพื่อตอบสนองลักษณะการเรียนรู้ที่หลากหลายมากมายที่พวกเขามีกิจกรรมการเรียนรู้มากมาย และรักมากที่สุดเท่าที่พวกเขารักในโรงอาหารตอนนี้ผมคิดว่า เรากำลังทำการเรียนด้วยวิธีนี้ ลองนึกถึงบรรพบุรุษของเรา hominid ก่อนออกหาอาหาร คุณไม่ทราบว่า การค้นหา และติดตามที่แมมมอธโบราณต้องใช้วิจารณญาณและการแก้ปัญหา มันแน่นอนต้องทำงานร่วมกัน ทำงานเป็นทีม ผมหมายถึง คุณจะไม่ต้องการทำเช่นนี้ ด้วยตัวเอง ไม่มีทาง และการสื่อสารต้องทำงานร่วมกันแล้ว ผมคิดว่าผู้คนนั่งรอบกองไฟในยามค่ำคืน รำลึกการผจญภัยล่าวัน พวกเขาต้องมีรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาเมื่อพวกเขาถูก retelling เรื่องราวของการล่าสัตว์ และรู้ว่า พวกเขายิ้มเมื่อพวกเขาใส่ที่ถ้ำภาพเขียนขึ้นบนผนัง เนื่องจากความคิดสร้างสรรค์เป็นกิจกรรมที่น่าพอใจโดยเฉพาะมนุษย์น่า ดังนั้นผมเชื่อว่า สมองของเราจะมีสายสำหรับ 5 Cs และ เนื่องจากพวกเขากำลังสายสำหรับ 5 Cs ที่แท้จริงการเรียนรู้จะเกิดขึ้นเมื่อเด็กได้รับการอนุญาตให้มีส่วนร่วมใน 5 Cs และไม่ใช่แค่การเรียนรู้แต่ฉันคิดว่า เด็กจะเพลิดเพลินกับการตั้งค่าชั้นเรียนเช่นนี้ และยังเป็นแรงบันดาลใจในทางนี้ตอนนี้ต้อง — เรียนที่ตั้งอิง 5 Cs ต้องกะ: จากห้องเรียนเป็นศูนย์กลางครูห้องเรียนมีนักเรียนเป็นศูนย์กลาง และต้องการเป็นครูกับเขาหรือตัวเองออกจากศูนย์ที่เป็นมากกว่าคำแนะนำด้านแทนที่เป็น sage บนเวทีและหน้า แต่เปิดโอกาสให้สอนไม่เพียง แต่ โค้ช ที่ปรึกษา เพื่อบำรุง และสร้างแรงบันดาลใจ และที่ว่าทำไมฉันรักมันมากตอนนี้หมดเวลา มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผมพูดถึงนี่ไม่ใช่ความคิดเดิมของฉัน ผมยืนบนไหล่ของยักษ์ จำไม่ เขาบอกว่า มันนานมาแล้ว: 'ใจไม่ใช่เรือที่ต้องการไส้ แต่ไม้ที่ต้องการก่อ' และเมื่อเร็ว ๆ นี้ อัลเบิร์ตไอน์สไตน์: 'การศึกษาไม่ได้เรียนรู้จากข้อเท็จจริงแต่การฝึกจิตให้คิด 'All right. You’re going to have to bear with me. I’m going to get real goosebumply for a minute. One of the absolute most exciting moments of my life, my professional life, was meeting Albert Einstein just a few years ago, changed my life bumping into him in that Wax Museum. What a moment it was!So I stand on the shoulders of giants — giants like Montessori and Piaget and Dr. Sam Postlethwait who was doing a lot of these things in his biology classes at Purdue University back in the 1960s. I’m a product of the Purdue Biology Department. That’s where I fell in love with biology.I stand on the shoulders of giants like Tom Watson, Steve Rendek who were doing this back in the 1970s in their high school biology classes. I stand on the shoulders of many giants called elementary school teachers and special ed teachers. So I’m a product of all of those mentors.So collaboration, communication, critical thinking, creativity and student choice – what d

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมีหนึ่งในงานที่ดีที่สุดในโลก เพราะผมได้ทำงานกับคนที่สนุก , ตลก , พลังความคิดสร้างสรรค์และลึกซึ้ง . พวกเขาเกิดขึ้นจะเป็น 14 ถึง 18 ปีของอายุ ผมคิดว่าเด็ก ให้เด็กหนุ่ม และผมคิดว่านี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เมื่อฉันต่อหน้าผู้ใหญ่ บางครั้งผมไม่ รู้ จะ ทำ ดังนั้นคุณจะยกโทษให้ฉันเพื่อสร้างแรงบันดาลใจของนักศึกษาในอนาคต จริงๆสิ่งที่ทำงาน ? 37 ปีมีประสบการณ์การสอนได้สอนฉันว่า สองสิ่งนี้จะต้อง จากงานวิจัยการสอนและความสัมพันธ์ ความสัมพันธ์ที่มีขนาดใหญ่ แต่เราจะคุยเรื่องนั้นทีหลัง สิ่งที่ฉันต้องการที่จะดูที่แรกเป็นเทคนิคฉันคิดว่าอาจจะมากที่สุดเราระลึกถึงครูเป็นศูนย์กลางห้องเรียน นี้อาจเป็นสิ่งที่เราคุ้นเคยกันดีจากเยาวชนของเรา คุณจำที่อาจารย์ขึ้นด้านหน้าในศูนย์ นักเรียนแถวเรียบร้อยดี ไม่ได้รับอนุญาตให้พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ และอาจารย์ ที่มาของอำนาจ การดาวน์โหลดข้อมูลเด็กที่ regurgitated กลับขึ้นบนการทดสอบที่ออกแบบมาเพื่อวัดว่าเนื้อหามากที่เขาจำได้ตอนนี้ฉันต้องยอมรับว่าฉันชอบสอน แต่นักเรียนมักจะไม่ชอบมัน มันไม่เสมอแรงบันดาลใจ ดังนั้นฉันคิด : จริงๆสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจ ? ปีที่แล้ว ผมเคยทำกลางวันหน้าที่ที่โรงเรียน ยืนอยู่ในโรงอาหาร การมองเห็น ดูเด็ก ๆไปถึงโรงอาหารแถว และเท่าที่ผมดูลูกผ่านเส้น มันเกิดขึ้นกับผม เขาชอบมีตัวเลือก และฉันบอกกับตัวเอง บางทีนั่นอาจจะได้ผลในชั้นเรียน ให้เด็กๆ ได้เลือก และนั่นคือสิ่งที่ผมทำ ผมเปลี่ยนห้องเรียนในสถานการณ์ที่เลือกนักศึกษาส่วนใหญ่ของห้องพร้อมกับ CS อีก 4 : ความร่วมมือ , การสื่อสาร , การคิดอย่างมีวิจารณญาณ และความคิดสร้างสรรค์จริง ๆ กว่า 10 ปีที่ผ่านมา สมาคมการศึกษาแห่งชาติระบุสุดท้ายสี่ Cs ในรายการเป็นทักษะที่จำเป็นในศตวรรษที่ 21 ที่เด็กควรเรียนรู้ และผมเห็นด้วยอย่างหมดใจ ฉันได้เพิ่มทางเลือกให้ด้านบนของรายการ ไม่ใช่เป็นทักษะสำหรับเด็กที่จะเรียนรู้ แต่เป็นลักษณะของห้องเรียน โดยเลือก หมายถึงสถานการณ์ที่กิจกรรมการเรียนรู้มากมายพร้อมนักเรียนออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการที่มากมายหลากหลายรูปแบบการเรียนรู้ ที่พวกเขามี และเด็กรักมันมากเท่าที่พวกเขารักทางเลือก ในโรงอาหารตอนนี้ ฉันคิดว่า เรากำลังทำเพื่อการเรียนรู้ด้วยวิธีนี้ ว่าบรรพบุรุษของเราช่วงต้น hominid ออกไปหาอาหาร คุณไม่รู้หรอกว่า การค้นหาและการติดตามที่แมมมอทเป็นการคิดเชิงวิพากษ์และการแก้ปัญหา แน่นอนมันต้องทำงานร่วมกัน การทำงานเป็นทีม ฉันหมายถึง คุณไม่ต้องการที่จะทำมันด้วยตัวคุณเอง ไม่มีทาง และความร่วมมือที่จำเป็นในการสื่อสารแล้วก็คิดว่า คนที่นั่งรอบกองไฟในเวลากลางคืนผ่อนคลายการผจญภัยล่าของวัน พวกเขาต้องมีรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาเมื่อพวกเขาบอกเล่าเรื่องราวของการล่า และผมรู้ว่าพวกเขายิ้มเมื่อเขาเอาภาพเขียนบนผนัง เพราะความคิดสร้างสรรค์มีเฉพาะมนุษย์เพลินภิรมย์กิจ ดังนั้นผมเชื่อว่าสมองของเราจะมีสายสำหรับ 5 cs และเนื่องจากพวกเขามีสายสำหรับ 5 CS ว่า การเรียนรู้ที่แท้จริงจะเกิดขึ้น เมื่อเด็กได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมใน 5 cs และไม่เพียง แต่เรียนรู้ แต่ผมคิดว่า เด็กจะสนุกกับห้องเรียนการตั้งค่าแบบนี้ และยังเป็นแรงบันดาลใจในลักษณะนี้ตอนนี้ต้องใช้ - ห้องเรียนการตั้งค่าขึ้นอยู่กับ 5 CS ต้องเปลี่ยน : จากครูเป็นศูนย์กลางห้องเรียน ห้องเรียนที่ผู้เรียนเป็นสำคัญ และต้องการเป็นครูเพื่อเอาเขาหรือตัวเองจากด้านหน้าและศูนย์มากขึ้นของคู่มือด้านมากกว่าเซจบนเวที แต่นี้เปิดโอกาสไม่เพียงสอนแต่โค้ช เป็นที่ปรึกษา การบำรุง และสร้างแรงบันดาลใจ และนั่นคือเหตุผลที่ผมชอบมันมากตอนนี้หมดเวลา มันสำคัญสำหรับฉันที่จะกล่าวถึงนี้ไม่ใช่ความคิดเดิมของฉัน ฉันยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์ จำได้ว่าพลูตาร์ค . เขาบอกว่ามันนานแล้ว : " จิตใจเป็นเรือที่ต้องกรอก แต่ไม้ที่ต้องติด " และมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้ , อัลเบิร์ต ไอสไตน์ " การศึกษาไม่ใช่การเรียนของข้อเท็จจริง แต่ฝึกจิตให้คิด . . .เอาล่ะ คุณจะต้องอดทนหน่อย ผมจะรับจริง goosebumply สักครู่ หนึ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดในช่วงเวลาที่แน่นอนของชีวิตของฉัน ชีวิตของฉัน คือ ห้องประชุม อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เพียงไม่กี่ปี เปลี่ยนชีวิตฉันชนเขา ที่พิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้ง . อะไรเวลามันคืออะไรฉันยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์ - ยักษ์แบบมอนเตสซอรี่ และ เพียเจต์ และ ดร. แซม postlethwait ใครทำอะไรหลายอย่างเหล่านี้ในชั้นเรียนชีววิทยาของเขาที่ Purdue University ใน 1960 ผมผลิตภัณฑ์ของ Purdue ชีววิทยาแผนก ที่ฉันตกหลุมรักกับชีววิทยาฉันยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์ เหมือน ทอม วัตสัน สตีฟ rendek ที่ทำนี้กลับในปี 1970 ในวิชาชีววิทยาโรงเรียนมัธยมของพวกเขา ฉันยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์มากเรียกว่าครูการศึกษาพิเศษและครู ผมผลิตภัณฑ์ทั้งหมดของผู้สอนนั้นดังนั้นความร่วมมือ , การสื่อสาร , ซี