“Zhang Yang, stop… Did I ever say I

“Zhang Yang, stop… Did I ever say I wanted him dead?”

……

“It doesn’t seem to me that this person was pretending he was in a trance. Moreover, even though he offended me, there’s no need to take his life either…”

……

“He already took a kick from you just now. He’s seriously injured too. Let’s consider that he’s been punished.”

……

“Ha ha, besides, he already compensated me with tanghulu. It’s just that you knocked it down…”

……



As Bai Yunfei thought about what had happened, his eyes gradually dimmed. An unprecedented feeling surged inside him bit by bit, seemingly preventing him from doubting Liu Meng, preventing him from thinking about the bad aspects.

“Tomorrow… Stroll…” Bai Yunfei recalled the words said by Liu Meng when they had parted ways just then, “But I have to leave this place. Even though the Zhang family hasn’t found me yet, if I stay here longer, I’ll be in more danger…”

“Well, it’s settled then! Yunfei, you should go back and rest early. We’ll meet up at the east city gate at dawn tomorrow!” His ears seemed to hear Liu Meng’s gentle words again. Bai Yunfei frowned slightly, seemingly having a fierce mental struggle.

Eventually…

“Let’s have fun for a day. There shouldn’t be any problem…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"จางหยางหยุด ... ฉันไม่เคยบอกว่าผมอยากให้เขาตาย?" ...... "มันไม่ได้ดูเหมือนจะให้ฉันว่าคนคนนี้แกล้งทำเป็นเขาก็ตกอยู่ในภวังค์ นอกจากนี้ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธเคืองฉันมีความจำเป็นที่จะใช้ชีวิตของเขาทั้ง ... " ...... " แล้วเขาเอาเตะจากคุณเพียงแค่ตอนนี้ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป ลองพิจารณาว่าเขาถูกลงโทษ. " ...... " ฮ่านอกจากเขาแล้วฉันด้วยการชดเชย tanghulu มันเป็นแค่ที่คุณเคาะมันลง ... " ...... เป็นตากใบ Yunfei คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นดวงตาของเขาค่อย ๆ จางลง ความรู้สึกเป็นประวัติการณ์เพิ่มขึ้นในตัวเขาทีละนิดดูเหมือนจะป้องกันเขาจากการสงสัยหลิวเม้งป้องกันเขาจากความคิดเกี่ยวกับด้านที่ไม่ดี. "พรุ่งนี้ ... เดินเล่น ... " Bai Yunfei นึกถึงคำกล่าวโดยหลิวเม้งเมื่อพวกเขาได้แยกทางกันเพียงแค่นั้น " แต่ผมต้องออกจากสถานที่แห่งนี้ แม้ว่าครอบครัวของจางยังไม่ได้พบฉันเลยถ้าผมอยู่ที่นี่อีกต่อไปผมจะตกอยู่ในอันตรายมากขึ้น ... " " ดีก็ตัดสินแล้ว! Yunfei คุณควรกลับไปพักผ่อนในช่วงต้น เราจะพบกันที่ประตูเมืองทางทิศตะวันออกในยามเช้าในวันพรุ่งนี้! "หูของเขาดูเหมือนจะได้ยินคำพูดอ่อนโยนหลิวเม้งอีกครั้ง ตากใบ Yunfei ขมวดคิ้วเล็กน้อยที่ดูเหมือนจะมีการต่อสู้ทางจิตที่รุนแรง. ในที่สุด ... "เรามีความสนุกสนานสำหรับวัน ไม่ควรมีปัญหาใด ๆ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จางหยาง หยุด . . . . . . . ผมเคยพูดว่าผมต้องการให้เขาตาย ? ". . . . . . ." มันไม่เหมือนกับว่าคนๆนี้แกล้งเขาอยู่ในภวังค์ นอกจากนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พอใจฉัน ก็ไม่ต้องเอา ชีวิตของเขาเหมือนกัน . . . . . . . ". . . . . . ." เขาได้เตะจากคุณตอนนี้ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วย ลองพิจารณาว่า เขาถูกลงโทษ ". . . . . . ." ฮ่าๆ อีกอย่าง เขาก็ชดเชยฉันด้วยทังหูลู่ . มันก็แค่ว่าคุณล้มลง . . . . . . . ". . . . . . .เป็นใบ yunfei คิดว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาของเขาค่อยๆจางลง . ความรู้สึกที่เคยเพิ่มขึ้นในตัวเขาทีละนิด ดูเหมือนจะป้องกันไม่ให้เขาสงสัยหลิวเม้ง ป้องกันเขาจากการคิดเกี่ยวกับลักษณะที่ไม่ดี" พรุ่งนี้ . . . . . . . เดิน . . . . . . . " ไป๋ yunfei เรียกคำพูดจากหลิวเม้งเมื่อพวกเขาได้แยกทางแล้ว " แต่ผมต้องออกไปจากที่นี่ ถึงแม้ว่าจาง ครอบครัวยังไม่พบฉันอีก ถ้าฉันอยู่ต่อไป ผมจะอยู่ในอันตราย . . . . . . . "" อืม ฉันตัดสินใจแล้ว ! yunfei , คุณควรกลับไปพักผ่อนก่อน เราจะพบกันที่ทิศตะวันออกประตูเมืองเช้ามืดวันพรุ่งนี้ ! " หูของเขาจะได้ยินคำพูดอ่อนโยนของหลิวเม้งอีก ใบ yunfei ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนมีรุนแรงจิตใจสู้ในที่สุด . . . . . . ." ขอให้สนุกกับวัน ไม่ควรมีปัญหาใด ๆ . . . . . . . "