there might be a moment's peace is

there might be a moment's peace is it, Hester Prynne's first hours of public shame
clouds covered the sky, without fear of discovery. guilt? but a feeling of great horror went through his whole body, which echoed through the night,from one house to another and to the hills beyond the town.
it is done! covering his face with his hands
or if they did, they imagined the cry was something which came from their dream. When he heard no sounds of feet hurrying towards him,
he has praying at the beside of some dying man, thought Mr. dimmesdale
And so he had. The old priest was now on his way home from the death-bed of Mr. Winthrop, who had just died.
he believed that these words had passed his lips, but he had only imagined them. not once turning towards the platform.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาจมีสันติภาพของช่วงเวลาเป็นชั่วโมงแรกของ Hester Prynne ของความอัปยศที่สาธารณะ เมฆปกคลุมท้องฟ้า โดยไม่ต้องกลัวของการค้นพบ ความผิดหรือไม่ แต่ความรู้สึกสยองขวัญดีได้ทั้งร่างกายของเขา ซึ่งได้พูดย้ำผ่านคืน จากบ้านหนึ่งไป อีก และเนินเขาเหนือเมืองจะทำ ครอบคลุมใบหน้าของเขา ด้วยมือของเขาหรือถ้าไม่ พวกเขาจินตนาการการร้องเป็นสิ่งที่มาจากความฝันของพวกเขา เมื่อเขาได้ยินเสียงเท้า hurrying ต่อเขา พระองค์อธิษฐานในด้านข้างของบางคนกำลังตาย คิดว่า นาย dimmesdaleและเขา จึงมี ปุโรหิตเก่าตอนนี้อยู่บนเขาบ้านจากเตียงตายของนาย Winthrop ที่เพิ่งเสียชีวิตเขาเชื่อว่า คำเหล่านี้ได้ผ่านริมฝีปากของเขา แต่เขามีเพียงจินตนาการเหล่านั้น ไม่เคยเปลี่ยนสู่แพลตฟอร์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาจจะมีความสงบสุขขณะที่มันเป็นเฮสเตอร์ Prynne ชั่วโมงแรกของของความอัปยศสาธารณะ
เมฆปกคลุมท้องฟ้าโดยไม่ต้องกลัวของการค้นพบ ความผิด? แต่ความรู้สึกของความสยองขวัญที่ดีเดินผ่านร่างกายของเขาซึ่งสะท้อนผ่านคืนจากบ้านหลังหนึ่งไปยังอีกและเนินเขาที่อยู่นอกเหนือเมือง.
มันจะทำ! ครอบคลุมใบหน้าของเขาด้วยมือของเขา
หรือถ้าพวกเขาพวกเขาคิดร้องไห้เป็นสิ่งที่มาจากความฝันของพวกเขา เมื่อเขาได้ยินเสียงของเท้าไม่รีบต่อเขา
เขาได้อธิษฐานที่อยู่ด้านข้างของบางคนที่กำลังจะตายคิดว่านาย dimmesdale
และเพื่อให้เขามี พระเก่าตอนนี้ในทางของเขากลับบ้านจากการตายของเตียงของนายวินที่เพิ่งเสียชีวิต.
เขาเชื่อว่าคำพูดเหล่านี้ได้ผ่านริมฝีปากของเขา แต่เขาก็คิดพวกเขาเท่านั้น ไม่ได้ครั้งเดียวหันไปทางแพลตฟอร์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาจจะได้อยู่สงบเป็น เฮสเตอร์พรินน์ชั่วโมงแรกของเมฆสาธารณะอาย
ปกคลุมท้องฟ้า โดยปราศจากความกลัวของการค้นพบ รู้สึกผิดเหรอ แต่ความรู้สึกของความน่ากลัวไปทั่วทั้งร่าง ซึ่งสะท้อนผ่านคืนจากบ้านหลังหนึ่งไปยังอีกและเนินเขาเหนือเมือง
สำเร็จแล้ว ปกปิดใบหน้ามือ
หรือถ้าพวกเขาไม่ได้พวกเขาคิดว่าร้องไห้คือสิ่งที่มา จากความฝันของตนเอง เมื่อเขาได้ยินเสียงเท้าวิ่งต่อเขา เขาก็ภาวนาอยู่ข้างๆ
ของคนตายที่คิดว่าคุณ dimmesdale
แล้วเขามี พระเก่าอยู่ในบ้านด้วยวิธีของเขาจากความตายที่เตียงของคุณ Winthrop ที่เพิ่งตาย
เขาเชื่อว่า คำเหล่านี้ได้ผ่านริมฝีปากของเขา แต่เขาก็นึกภาพพวกเขาไม่เมื่อเปิดไปสู่แพลตฟอร์ม .