Wat Maha That or the “Monastery of

Wat Maha That or the “Monastery of the Great Relic” is located on the city island
in the central part of Ayutthaya in Tha Wasukri sub-district. The temple is situated on the
corner of the present Chikun Road and Naresuan Road. The monastery stood on the
west bank of Khlong Pratu Khao Pluak, an important canal, which has been filled up
somewhere in the early 20th century. In ancient times the temple was likely fully
surrounded by canals and moats. The structure has been registered as a national historic
site by the Fine Arts Department on 8 March 1935 and is part of the Ayutthaya World
Heritage Historical Park.

History

The exact date of the establishment of Wat Maha That is difficult to assess.

The Luang Prasoet version of the Royal Chronicles of Ayutthaya put its construction in
736 Chula Sakarat (CS) or 1374 of the Christian Era, during the reign of King
Borommaracha I (r. 1370-1388), somehow 23 years after the establishment of
Ayutthaya. The chronicles mention that the central prang had a height of 46 meter.

In 736, a year of the tiger, King Bòromracha I and the Venerable
Thammakanlayan first erected the great, glorious, holy jeweled reliquary,
towering one sen and three wa, to the east of the royal lion gable. [1]

Later versions of the Royal Chronicles of Ayutthaya state that Wat Maha That was
established by King Ramesuan (r. 1388-1395) after his attack of Chiang Mai in 1384
(746 CS). But this date is not corroborating with his period of reign.

Then the King went out to observe the precepts at Mangkhalaphisek Hall. At
ten thum he looked toward the east and saw a Great Holy Relic of the Lord
Buddha performing a miracle. Calling the palace deputies to bring his royal
palanquin, he rode forth. He had stakes brought and pounded into the ground
to mark the spot. The great holy reliquary which he built there was nineteen wa
high, with a nine-branched finial three wa high, and named the Maha That
Monastery. Then the King had the Royal Rite of Entering the Capital
performed and festivities were held in the royal residence. [2]

In general, historians bet on the two horses and take as granted that the construction of
the monastery was started by King Borommaracha I and completed in King Ramesuan’s
reign. In the second version the prang was 38 meter high with on top, a finial of 6 meter.

An earlier source (1), Jeremias Van Vliet, a chief merchant of the Dutch East India
Company in Ayutthaya, wrote in his “Short History of the Kings of Siam” in 1640, that it
was Prince U-Thong, the later King Ramathibodhi I, who built Wat Maha That.

Then Thao U Thong began to re-establish the city on the fifth day of the
waxing fourth moon (in our reckoning being the month of March) in the Year
of the Tiger and called it Ayutthaya. He also built three temples which are still
considered to be the most important in the whole kingdom: the Nopphathat, the
most holy; Ratchaburana, the same size and shape as the Nopphathat but not
visited by the kings because of a prophecy that the first king who goes in there
will die shortly thereafter; and Wat Doem still the foremost [monastic?] school.
After Thao U Thong had built the aforementioned city, he had the entire
population called together and declared himself king. [3]

The chronicles mention that King Borommaracha II (r. 1424-1448) attacked Angkor
in 1431 and had a large number of sacred images of oxen, lions and other creatures
removed from the temples there. These images were brought to Ayutthaya and installed
as offerings at Wat Maha That.

In 793, a year of the boar King Bòromracha II went and seized Nakhòn Luang.
He then had his son, Prince Nakhòn In, ascend the royal throne of Nakhòn
Luang. At that time the King then had Phraya Kaeo and Phraya Thai and all of
the images brought to Ayutthaya.] [BCDF: The King then had Phraya Kaeo,
Phraya Thai, and their families, as well as all the images of sacred oxen and all
the images of lions and other creatures, brought along. When they reached
Ayutthaya, the King therefore had all of the animal images taken and presented
as offerings, some at the Phra Si Ratana Maha That Monastery and some at the
Phra Si Sanphet Monastery. [4]

Wat Maha That was one of the most important monasteries of the Ayutthaya kingdom,
not only because it was the religious centre and enshrined relics of the Buddha, but also
because of its proximity to the Grand Palace. It was a royal monastery and the seat of
the Supreme Patriarch of the City Dwelling sect till the end of the Ayutthaya period - at
par with the Supreme Patriarch of the Forest Dwelling sect, which had its seat at Wat
Yai Chai Mongkhon (called Wat Pa Kaeo in earlier times). Van Vliet wrote in 1638 in
his “Description of the Kingdom of Siam” that from the highest ecclesiastic regents,
namely the four bishops of the principal temples of Judia, “The bishop of the Nappetat
(2) has the supreme dignity” [5]

In the past, it was the venue of important royal ceremonies and celebrations. Van Vliet
describes the splendor of yearly Royal procession to Wat Maha That on the occasion of
Kathin, where the Ayutthayan Kings “made their offerings to the gods and prayed for
the welfare of the country”. An excerpt from “The Description of the Kingdom of
Siam” of 1638 can be read here [7].

Some sources state that during King Songtham’s reign (r. 1610/1611-1628) the prang
fell in decay and the upper part of the main prang came down. Van Vliet although wrote
in “The short History of the Kings of Siam” (1640) that the tower collapsed in the third
year of King Prasat Thong’s reign (r. 1629-1656), thus being 1632.

In the third year of his reign the golden tower of the Nopphathat suddenly
collapsed without a crosswind, thunder, or lightning. He had it quickly erected
again, but before this tower was totally restored, the scaffolding (beautifully
durably made of bamboo) also collapsed unexpectedly during a rain to
consequence, strange omens were seen but were kept secret by the soothsayers.
[8]

Prasat Thong restored the stupa in 1633 and increased it considerably. The prang was
raised to 44 meters and reached at that time, with its finial, a height of 50 m.

In 995 (1633 AD), a year of the cock, the King in His holy compassion had the
holy stupa of the Monastery of the Great Relic, which had been destroyed
earlier, restored. Originally the main section had been nineteen wa, with a sky
trident spire of three wa, so the King said, “The original form was extremely
squat. Rebuild it so it is a sen and two wa high but retain the sky trident spire
so that together they equal one sen and five wa.” When it was built it looked
conical and it was ordered that makha wood be brought and added to the brick
and that mortar be taken and added to it. In nine months it was completed and a
ceremony to dedicate it was ordered to be held on a grand scale. [9]

Wat Maha That was restored again in King Borommakot’s reign (r. 1733-1758). Four
porticos were added to the prang, which was restored at the same time as the royal
vihara and the ordination hall. No evidence of restoration of the monastery could be
found after. Obviously chedis, prangs, and viharns were added on several occasions in
time. At the fall of Ayutthaya in 1767, the monastery was set on fire in the Burmese
attack.

Wat Maha That housed before an unusual Buddha image of green stone believed to be
made in the Dvaravati style (Mon) dating from 707 - 757 AD. A governor of Ayutthaya
got this statue moved to Wat Na Phra Men during the reign of King Rama III, where it
still resides in a small vihara next to the ubosot.

The main prang of Wat Maha That survived until the reign of King Rama V, as seen in a
photograph taken in 1903, early 1904. On 25 May, 1904, at 0500 Hr in the morning,
the main prang collapsed at the level of the niche. The prang fell further apart in 1911
during the reign of King Rama VI. The Fine Arts Department restored it partially. The
symmetrical base with staircases on the four sides is all what remains of the once
majestic prang.

Wat Maha That was certainly not exempted from looting. From its destruction in 1767
until its restoration by the FAD last century, the temple has been prone of severe looting
and damage by illegal excavation.

From the collection of the aerial photograph Peter Williams-Hunt, who took pictures
during reconnaissance missions of Royal Air Force in the 2nd World War, I choose two
photographs to indicated the state of the ruins of Wat Maha That in the year 1946
(photo 1 - photo 2). It is obvious that quite a bit of restoration had been undertaken by
the Fine Arts Department (photo 3).













Excavations

In 1956 the Fine Arts Department started excavations at Wat Maha That. At first
workers, found in the main chamber of the principal prang, half buried in the sand under
the pedestal of the pagoda, a solid gold lion, sitting in a fish-shaped container decorated
with a gilded motif and filled with other gold accessories.

At a later stage the smell of sandalwood oil hung in the air and the upper ventilation hole
of the crypt was found. A shaft was discovered in September, when a vertical
excavation from the floor of the relic chamber was performed.

Aphivan Saipradist recounts the story of one of the workers, Mian Youngpradit, digging
for the crypt in its analysis as follows:

It was both exciting and tiring. We had only a crow bar and a basket. And we
had to dig just a big enough hole to go through, layer by layer, until we reached
the main crypt 17 meters underneath. We had to use a lantern. But the
ventilation was so poor that breathing became more difficult. We had to lower
leafy guava branches down the hole to help with the ventilation. The noise of
the crow bar touching the stone in the tiny hole was heart wrenching. When it
hit the box, the compressed air suddenly burst out of the tiny hol

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดมหาธาตุหรือ "อารามของเดอะดีระลึก" ตั้งอยู่บนเกาะเมือง
ในส่วนกลางของอยุธยาในตำบลท่า Wasukri วัดอยู่
มุมถนนนเรศวรและถนน Chikun ปัจจุบัน อารามที่ยืนบน
ฝั่งตะวันตกของคลองประตูเขาปลวก มีคลองสำคัญ ซึ่งมีการเติมค่า
อยู่ในศตวรรษที่ 20 ต้น ในสมัยโบราณ วัดเป็นแนวโน้มเต็ม
ล้อมรอบ ด้วยคลองและฮันนี้ โครงสร้างการลงทะเบียนเป็นชาติประวัติศาสตร์
ไซต์ โดยกรมศิลปากรบน 8 1935 มีนาคม และเป็นส่วนหนึ่งของโลกอยุธยา
อุทยานประวัติศาสตร์มรดก

ประวัติ

วันแน่นอนของการจัดตั้งวัดมหาธาตุเป็นเรื่องยากที่จะประเมิน

รุ่น Prasoet หลวงในพระราชพงศาวดารอยุธยาทำการก่อสร้างใน
736 จุฬาฯ Sakarat (CS) หรือ 1374 ยุคคริสเตียน ในรัชสมัยของกษัตริย์
Borommaracha (ค.ศ. 1370-1388 เนื้อที่ประมาณ), ฉันอย่างใด 23 ปีหลังจากก่อตั้งของ
อยุธยา พงศาวดารระบุว่า ปรางกลางมีความสูงของ 46 เมตร

ใน 736 ปีเสือ พระ Bòromracha ฉันและ Venerable
Thammakanlayan ครั้งแรกเกร็งยอดเยี่ยม ประเสริฐ ศักดิ์สิทธิ์ jeweled หีบวัตถุมงคล,
เซนสูงหนึ่งและสาม wa ฝั่งตะวันออกของช่อฟ้าสิงห์รอยัล [1]

รุ่นรัฐพระราชพงศาวดารอยุธยาที่วัดมหาธาตุที่
ก่อตั้ง โดยกษัตริย์เสียที (ค.ศ. 1388 เนื้อที่ประมาณ 1395) หลังจากการโจมตีของเขาของเชียงใหม่ใน 1384
(746 CS) แต่ไม่มีการ corroborating วันนี้ มีระยะเวลาของเขาในรัชกาลนั้น

แล้ว พระก็ศีล Mangkhalaphisek ฮอลล์ ใน
สิบทุ่มเขามองไปทางทิศตะวันออก และเห็นระลึกศักดิ์สิทธิ์มากของพระเจ้า
พระทำเป็นอัศจรรย์ เรียกผู้แทนราษฎรสเปนนำพระราชวัง
palanquin เขาหนีออกมา เขาอาศัยนำ และโขลกลงในพื้นดิน
เพื่อทำเครื่องหมายจุด หีบวัตถุมงคลศักดิ์สิทธิ์มากซึ่งเขาสร้างมี wa ทส่วน
สูง ด้วยการ branched เก้า finial สามวาสูง และชื่อมหาที่
อาราม จาก นั้นกษัตริย์มีการพระราชพิธีของป้อนหลวง
ดำเนิน และเทศกาลจัดขึ้นในเดอะรอยัลเรสซิเดนซ์ [2]

โดยทั่วไป นักประวัติศาสตร์เดิมพันในม้าสอง และทำให้เป็นที่ก่อสร้างของ
อารามเริ่มต้น โดยกษัตริย์ Borommaracha ฉันและเสร็จสมบูรณ์ในพระเสียทีของ
รัชกาล ในสอง รุ่นปรางถูก 38 เมตรสูงอยู่ด้านบน finial ของ 6 เมตร

ก่อนหน้านี้แหล่ง (1), Jeremias Van Vliet ณิชดัตช์อีสต์อินเดียเป็นประธาน
บริษัทในอยุธยา เขียนของเขา "สั้นประวัติพระมหากษัตริย์ของไทย" ใน 1640
ถูกเจ้าอู่ทอง Ramathibodhi กษัตริย์ภายหลังฉัน ผู้สร้างวัดมหาธาตุที่

จาก นั้นก็เริ่มสร้างเมืองใหม่ในวันห้าของท้าวอู่ทอง
ข้างสี่ (ใน reckoning เราคือเดือนมีนาคม) ในปี
เสือ และเรียกว่าอยุธยา นอกจากนี้เขายังสร้างวัดสามซึ่งยังคง
ถือเป็นสำคัญสุดในราชอาณาจักรทั้งหมด: Nopphathat
ศักดิ์สิทธิ์มากที่สุด ราชบูรณะ ขนาดและรูปร่างเป็นแบบ Nopphathat แต่ไม่
เข้าเยี่ยมชม โดยกษัตริย์เนื่องจากคำทำนายว่า ครั้งแรกพระเจ้าที่จะมี
จะตายในไม่ช้าหลังจากนั้น และวัด Doem ยังคงสำคัญโรงเรียน [สงฆ์]
หลังจากที่ท้าวอู่ทองได้สร้างเมืองดังกล่าว เขามีทั้งหมด
ประชากรเรียกกัน และประกาศตัวเองกษัตริย์ [3]

พงศาวดารระบุว่า คิง Borommaracha II (ค.ศ. 1424-1448) โจมตีนคร
ใน 1431 และภาพศักดิ์สิทธิ์ของวัว สิงโต และสัตว์อื่น ๆ เป็นจำนวนมาก
ออกจากวัดมีการ ภาพเหล่านี้ถูกนำไปอยุธยา และติดตั้ง
เป็นเหนื่อยที่วัดมหาธาตุ

ใน 793 ปีของหมู II Bòromracha คิงไป และยึดหลวง Nakhòn
เขาแล้วมีบุตรชาย เจ้าชาย Nakhòn ใน ขึ้นราชบัลลังก์ของ Nakhòn
หลวง ที่เวลาพระมหากษัตริย์แล้วมี แก้วพระยา และเจ้าพระยาไทย และทั้งหมด
ภาพมาอยุธยา] [BCDF: กษัตริย์นั้นมีพระยาแก้ว,
พระยา ไทย และครอบครัว เป็นทั้งหมดและรูปภาพทั้งหมดของวัวศักดิ์สิทธิ์
ภาพของสิงโตและสัตว์อื่น ๆ นำไป เมื่อพวกเขาถึง
อยุธยา พระมหากษัตริย์จึงมีรูปสัตว์นำ และนำเสนอทั้งหมด
เป็นเหนื่อย บางพระศรีรัตนามหาที่วัดและบางที่
อารามพระศรีสรรเพชญ์ด้วย [4]

วัดมหาธาตุเป็นหนึ่งในอารามสำคัญของราชอาณาจักรอยุธยา,
ไม่เพียง เพราะเป็นศูนย์กลางทางศาสนา และประดิษฐานพระธาตุของพระพุทธเจ้า แต่ยัง
เพราะอยู่ใกล้พระบรมมหาราชวัง อารามหลวงและนั่งของ
สังฆราชของสำนักหลักเมืองจนถึงสิ้นกรุงศรีอยุธยา - ที่
ตราไว้หุ้นกับการอาศัยป่ารีต ซึ่งมีนั่งที่วัดสมเด็จพระสังฆราช
ใหญ่ชัยมงคล (เรียกว่าวัดป่าแก้วในเวลาก่อนหน้านี้) Van Vliet เขียนใน 1638 ใน
เขา "คำอธิบายของราชอาณาจักรสยาม" ที่จาก ecclesiastic รีเจนท์สูง,
คือ 4 บาทหลวงวัดหลักของ Judia "บิชอปแห่ง Nappetat
(2) มีศักดิ์ศรีสูงสุด" [5]

ในอดีต มันเป็นสถานที่จัดพระราชพิธีสำคัญและฉลองกัน Van Vliet
อธิบายงดงามของปีรอยัลขบวนไปวัดมหาธาตุบน occasion ของ
งานทอดกฏิ ที่ Ayutthayan ที่พระมหากษัตริย์ "ทำการกับพระเจ้า และอธิษฐานเผื่อ
สวัสดิภาพของประเทศ" ตัดตอนจาก "คำอธิบายของอาณาจักร
สยาม" ของ 1638 สามารถอ่านได้ที่นี่ [7] ได้

บางแหล่งรัฐที่ในระหว่างพระมหากษัตริย์ทรงธรรม (ค.ศ. 1610/1611-1628) ครอบครอง ปราง
ผุ และส่วนบนของปรางหลักลงมาได้ แวน Vliet แม้เขียน
ใน "ประวัติย่อของพระมหากษัตริย์ของสยาม" (1640) ที่หอยุบใน
ปีในรัชกาลพระเจ้าปราสาททอง (ค.ศ. 1629-1656), จึง ถูก 1632.

ในปีที่สามของเขาครอบครองหอทองของ Nopphathat ในทันที
ยุบโดยไม่ ต้องการ crosswind ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า เขาได้อย่างรวดเร็วเกร็ง
อีก แต่ ก่อนที่หอนี้ถูกเรียกคืนทั้งหมด นั่งร้านที่ (สวยงาม
durably ทำจากไม้ไผ่) ยัง ยุบโดยไม่คาดคิดในระหว่างฝนกับ
สัจจะ ลางบอกเหตุประหลาดได้เห็น แต่ได้เก็บความลับ โดยที่ soothsayers
[8]

ปราสาททองบูรณะเจดีย์ที่ใน 1633 และเพิ่มมากขึ้น ปรางถูก
ยก 44 เมตร และถึงความสูง 50 เมตรที่เวลา การ finial

ใน 995 (1633 AD) ปีระกา ปีที่มีพระมหากษัตริย์ในความศักดิ์สิทธิ์ของเขา
เจดีย์ศักดิ์สิทธิ์ของวัดของระลึกดี การถูกเผาทำลาย
ก่อนหน้านี้ คืน เดิม ส่วนหลักได้ wa ทส่วน มีฟ้าเป็น
สไปร์โรงแรมไทรเด้นท์ของ wa สาม พระมหากษัตริย์ว่า, "ฉบับถูกมาก
หมอบ สร้างเพื่อเป็นการเซ็น และสองวาสูงแต่รักษาสไปร์โรงแรมไทรเด้นท์ฟ้า
ให้กันเท่าหนึ่งเซ็นและห้าวา " เมื่อมันถูกสร้างขึ้นจะมอง
ทรงกรวย และสั่งว่า ไม้มะค่านำ และเพิ่มลงในอิฐ
และว่า ปูนจะนำมาเพิ่มเข้าไป ใน 9 เดือน จึงเสร็จและ
สั่งการจัดทั้งพิธีอุทิศก็ [9]

วัดมหาธาตุถูกบูรณะอีกครั้งในรัชสมัยของกษัตริย์ Borommakot (ค.ศ. 1733-1758) 4
porticos ถูกเพิ่มเข้ามาให้ปราง ซึ่งถูกเรียกคืนในเวลาเดียวกันเป็นเดอะรอยัล
วิหารและอุโบสถ ไม่มีหลักฐานของการบูรณะอาจ
พบได้ แน่นอน chedis ศรีอยุธยา และมีเพิ่ม viharns ในหลายโอกาส
ครั้ง ที่อยู่ของอยุธยาในปีพ.ศ. 2310 อารามถูกตั้งบนไฟในพม่า
โจมตี

วัดมหาธาตุเอนก่อนปกติพระพุทธรูปหินสีเขียวเชื่อว่าเป็น
ทำแบบทวารวดี (มอญ) เดทจาก 707-757 AD ข้าของอยุธยา
มีรูปปั้นนี้ย้ายไปวัดหน้าพระเมรุในรัชกาลสมเด็จพระราม III ซึ่งมัน
ยังคง อยู่ในวิหารเล็กติดกับอุโบสถ

ปรางหลักของวัดมหาธาตุที่รอดชีวิตจนถึงรัชสมัยของพระจุลจอมเกล้า แก๊ปในการ
ภาพใน 1903, 1904 ก่อน บน 25 พฤษภาคม 1904 ที่ 0500 ชั่วโมงในตอนเช้า,
ปรางหลักยุบระดับโพรง ปรางจะตกเพิ่มเติมกันใน 1911
รัชกาลรัชกาล กรมศิลปากรบูรณะมันบางส่วน ใน
สมมาตรฐาน มีบันไดสี่ด้านจะเหลืออะไรทุกครั้ง
สติปรางค์

วัดมหาธาตุถูกแน่นอนไม่ได้รับยกเว้นจากการกระทำผิดเกิด จากการทำลายในปีพ.ศ. 2310
จนกระทั่งคืนโดยศตวรรษที่ผ่านมาบูรณะ วัดมีแนวโน้มของความรุนแรง
และความเสียหาย โดยถูกขุดค้น

จากคอลเลกชันของชั้นจะถ่ายรูปปีเตอร์วิลเลียมส์ล่า ที่เอาภาพ
ระหว่างมารวมกันปฏิบัติภารกิจของกองทัพอากาศในสงครามโลกครั้ง 2 เลือกสอง
รูปถ่ายเพื่อระบุสถานะของซากปรักหักพังของวัดมหาธาตุในปี 1946
(ภาพ 1 - 2 รูป) เป็นที่ชัดเจนว่า มีการดำเนินการของคืนโดย
กรมศิลปากร (รูป 3)







ทิศ

ในปี 1956 ที่กรมศิลปากรเริ่มต้นทิศที่วัดมหาธาตุที่ ตอนแรก
คน พบในท่อหลักของปรางหลัก ครึ่งฝังอยู่ในทรายใต้
เชิงของเจดีย์ สิงห์ทองทึบ นั่งอยู่ในภาชนะรูปปลาตกแต่ง
กับแปลนหอคำ และเต็มไป ด้วยอื่น ๆ ทองอุปกรณ์

ที่หลังกลิ่นน้ำมันจันทน์แขวนในอากาศและรูระบายอากาศด้านบน
ของ crypt ที่พบ เพลาถูกค้นพบในเดือนกันยายน ในแนวตั้งเมื่อ
ขุดจากพื้นของหอพระธาตุทำ

Aphivan Saipradist recounts เรื่องราวของคนทำงาน เมี้ยน Youngpradit ขุด
สำหรับ crypt ในการวิเคราะห์เป็นดังนี้:

ก็ทั้งตื่นเต้น และเหนื่อย เรามีเฉพาะแถบขันและกระเช้า และเรา
ต้องขุดเพียงหลุมใหญ่พอไปผ่าน ชั้นโดย ชั้น จนกว่าเราถึง
crypt หลัก 17 เมตรภายใต้การ เราได้ใช้ความ แต่
ระบายอากาศได้ไม่ดีเพื่อให้หายใจได้ยากขึ้น เราได้ลด
สาขาฝรั่งเชิญลงหลุมเพื่อช่วยการระบายอากาศ เสียงของ
บาร์อีกาที่สัมผัสหินในหลุมเล็ก ๆ หัวใจสะเทือน เมื่อมัน
ตีกล่อง ลมระเบิดทันทีจาก hol เล็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดม หรือ " วัดของพระธาตุ " ที่ยิ่งใหญ่ ตั้งอยู่บนเกาะเมือง
ในภาคกลางของอยุธยา ท่าวาสุกรีตำบล . วัดตั้งอยู่บน
มุมของปัจจุบัน chikun ถนนและถนนมหาวิทยาลัยนเรศวร . วัดอยู่ในฝั่งตะวันตกของคลองประดู่
เขาปลวก เป็นคลองสำคัญซึ่งได้รับการเติมเต็ม
ที่ไหนสักแห่งในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20ในสมัยโบราณวัดเป็นโอกาสครบ
ล้อมรอบด้วยคลองและคู โครงสร้างที่ได้รับการจดทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติ
เว็บไซต์ โดยกรมศิลปากร เมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2478 และเป็นส่วนหนึ่งของมรดกโลก อุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา
.

ประวัติ

วันที่แน่นอนของการก่อตั้งวัดมหาที่เป็นเรื่องยากที่จะประเมิน .

หลวง prasoet รุ่นพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยาทำให้การก่อสร้างใน
736 บริติชราช ( CS ) หรือพี่น้องของคริสต์ศักราชในระหว่างรัชสมัยของกษัตริย์ borommaracha
( R . 1370-1388 ) ได้ 23 ปีหลังจากการก่อตั้ง
พระนครศรีอยุธยา ตำนานกล่าวถึงว่า ปรางค์องค์กลางมีความสูง 46 เมตร

ใน 736 , ปีเสือ กษัตริย์ B ò romracha ผมและน่าเคารพ
thammakanlayan ก่อนการฉลองยิ่งใหญ่ รุ่งโรจน์ อัญมณีธาตุศักดิ์สิทธิ์
สูงตระหง่านหนึ่งเซ็น และสาม วา ทางตะวันออกของจั่วสิงโตพระราช [ 1 ]

รุ่นที่ใหม่กว่าของพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ระบุว่า วัดมหาที่
ก่อตั้งขึ้นโดยกษัตริย์สมเด็จพระราเมศวร ( R . 1388-1395 ) หลังจากการโจมตีของเชียงใหม่ใน 1209
( 746 CS ) แต่วันนี้ไม่ได้ยืนยันกับช่วงเวลาของรัชสมัย .

แล้วกษัตริย์ก็เสด็จออกไปรักษาศีลที่ mangkhalaphisek Hall ที่
10 ทุ่มท่านมองไปทางตะวันออก และได้เห็นพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
พระพุทธเจ้าแสดงปาฏิหารย์ เรียกวังปลัดเอาเกี้ยวหลวง
ของเขา เขาขับรถออกมา เขาได้เดิมพันมาและโขลกลงในพื้นดิน
เพื่อมาร์คจุด มหาธาตุศักดิ์สิทธิ์ที่เขาสร้างมี 19 วา
สูงกับเก้ายอดกิ่งสาม วา สูง และ ชื่อ มหาที่
พระอาราม แล้วกษัตริย์มีพิธีหลวงเข้าเมืองหลวง
แสดงและเทศกาลที่ถูกจัดขึ้นที่ตำหนักหลวง [ 2 ]

โดยทั่วไปนักประวัติศาสตร์เดิมพันบนม้าสองตัว และใช้เป็นสิทธิ์ที่การก่อสร้าง
วัดเริ่มต้นโดยกษัตริย์ borommaracha ฉันและเสร็จในรัชสมัยของกษัตริย์กรุงศรีอยุธยา
.ในรุ่นที่สอง มีพระปรางค์เป็น 38 เมตร สูงด้านบนเป็นยอด 6 เมตร .

ที่มาก่อน ( 1 ) , เยเรเมียส ฟาน ฟลีต พ่อค้าที่หัวหน้าของบริษัทอินเดียตะวันออกของดัตช์ในพระนครศรีอยุธยา
เขียนในประวัติของเขา " ของกษัตริย์แห่งสยาม " ใน 1640 ที่
คือเจ้าชายอู่ทอง ต่อมาพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีที่ฉัน , ผู้ที่สร้างวัดมหา .

จากนั้น ท้าวอู่ทองเริ่มสร้างเมืองในวันที่ห้าของ
ข้างขึ้นที่สี่ ( ในการคำนวณของเราเป็นเดือน มีนาคม ) ปี
ของเสือและเรียกว่า พระนครศรีอยุธยา นอกจากนี้เขายังสร้างวัดสามซึ่งยังคง
ถือว่าสำคัญที่สุดในอาณาจักรทั้งหมด : nopphathat ,
ศักดิ์สิทธิ์มากที่สุด ratchaburana , ขนาดเดียวกันและรูปร่างเป็น nopphathat
แต่ไม่เข้าชมโดยกษัตริย์ เพราะคำทำนายว่ากษัตริย์พระองค์แรกที่เข้าไป
จะตายหลังจากนั้นไม่นาน และวัดเดิมยังคงตระหง่าน [ วัด ? ] โรงเรียน
หลังจากท้าวอู่ทองทรงสร้างเมืองดังกล่าว เขามีทั้ง
ประชากรเรียกว่าด้วยกันประกาศตนเป็นกษัตริย์ [ 3 ]

ตำนานกล่าวถึงว่า กษัตริย์ borommaracha II ( R . 1424-1448 อังกอร์
) โจมตีใน 1431 และมีจำนวนมากของภาพศักดิ์สิทธิ์วัว สิงโต และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ
ลบออกจากวัดนั้น ภาพเหล่านี้ถูกนำมาติดตั้งที่ อยุธยา และเป็นวัดมหาบูชา
.

ใน 793 , ปีของหมูป่า กษัตริย์ B ò romracha II ไปยึด nakh ò N หลวง
จากนั้นเขาได้ลูกชาย เจ้าชาย nakh ò N , เถลิงราชสมบัติของราชวงศ์ nakh ò n
หลวงตอนนั้นพระราชาจึงมีพระยาแก้ว และพระยาไทยและทั้งหมดของ
ภาพมาถึงพระนครศรีอยุธยา ] [ bcdf : กษัตริย์จึงมีพระยาแก้ว ,
พระยาไทย และครอบครัวของพวกเขา , เช่นเดียวกับทุกภาพวัวศักดิ์สิทธิ์และ
ภาพสิงโตและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆพามา เมื่อพวกเขามาถึง
อยุธยา พระราชาจึงมีทั้งหมดของสัตว์ภาพถ่ายและนำเสนอ
เป็นบูชาบางส่วนที่พระศรีรัตนมหาวัดนี้และบางส่วนที่
พระศรีสรรเพชญ์ วัด . [ 4 ]

วัดม ที่เป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญที่สุดในวัดของอยุธยา อาณาจักร
ไม่เพียงเพราะมันเป็นศูนย์กลางทางศาสนา และประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า แต่ยัง
เพราะใกล้ชิดกับพระบรมมหาราชวัง เป็นอารามหลวง และที่นั่งของ
โดยพระสังฆราชของเมืองที่อาศัยพรรคจนถึงปลายสมัยอยุธยา -
โดยมีสมเด็จพระสังฆราชแห่งพนาลัยนิกายซึ่งมีที่นั่ง ที่ วัดใหญ่ไชยมงคล
( เรียกว่าวัดป่าแก้วในก่อนหน้านี้ครั้ง ) วัน วลิต เขียนใน 1-6 ใน
" การพรรณนาเรื่องราชอาณาจักรสยาม " จากสูงสุด ผู้สำเร็จราชการ ecclesiastic
คือสี่บิชอปแห่งวัดหลักของจูเดีย " อธิการของ nappetat
( 2 ) มีพระเกียรติ " [ 5 ]

ในอดีต มันคือสถานที่สำคัญของพิธีหลวงและงานเฉลิมฉลอง วัน วลิต
บรรยายความงดงามของขบวนแห่ไปยังวัดมหาราช ปีนั้นในโอกาส
กฐินที่ ayutthayan กษัตริย์ " ให้บูชาของพระเจ้าและอธิษฐานสำหรับ
สวัสดิการของประเทศ " ข้อความที่ตัดตอนมาจาก " คำอธิบายของอาณาจักร
สยาม " 1-6 สามารถอ่านที่นี่ [ 7 ] .

บางแหล่งระบุว่า ในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม ( R . แฟน / 1611-1628 ) พระปรางค์
ล้มสลาย และส่วนบนของปรางค์หลักมา วัน วลิตแม้ว่าเขียน
" ประวัติโดยย่อของกษัตริย์แห่งสยาม " ( 1640 ) ที่หอยุบใน 3
ปีแห่งการครองราชย์ของกษัตริย์ปราสาททอง ( R . 1629-1656 ) จึงถูก 2175 .

ในปีที่สามแห่งรัชกาลของพระองค์ หอทอง nopphathat ทันที
ยุบโดยไม่ขัดขวาง ฟ้าร้อง และฟ้าผ่า เขาได้เร็วขึ้น
อีกครั้ง แต่ก่อนที่หอคอยนี้ถูกเรียกคืน , นั่งร้าน ( อย่างสวยงาม
อย่างถาวรทำจากไม้ไผ่ ) ก็ล้มลงโดยไม่คาดคิดในระหว่างฝนตก

ได้ผลลางสังหรณ์แปลก ๆเคยเห็นแต่ถูกเก็บไว้เป็นความลับโดยหมอดูฤกษ์ยามเข้ามาเฝ้า 8
[ ]

สมเด็จพระเจ้าปราสาททองบูรณะเจดีย์และ 1633 เพิ่มขึ้นมาก พระปรางค์เป็น
ยก 44 เมตร และถึงตอนนั้น มีความสูง 50 เมตร ส่วนยอดเป็น

ใน 995 ( 1633 AD ) เป็นปีระกา กษัตริย์ในความเมตตาอันบริสุทธิ์ของเขามี
เจดีย์ศักดิ์สิทธิ์ของวัดของพระธาตุใหญ่ ซึ่งถูกทำลาย
ก่อนหน้านี้ , เรียกคืน แต่เดิมส่วนหลักได้ 19 วา กับท้องฟ้า
ตรีศูลหน่อสาม วา แล้วกษัตริย์ตรัสว่า " รูปแบบเดิมมาก
หมอบ สร้างมันเป็นเซ็น และ 2 วา สูง แต่เก็บหน่อตรีศูลท้องฟ้า
เพื่อร่วมกันเท่ากับหนึ่งเซ็น และ 5 . " เมื่อมันถูกสร้างขึ้นมันดู
ที่เป็นรูปทรงกรวยและก็สั่งไม้มะค่าถูกนำและเพิ่มอิฐและปูน
ถูกและเพิ่มมัน ในเก้าเดือนก็แล้วเสร็จ และพิธีอุทิศ
ถูกสั่งให้จัดขึ้นในระดับแกรนด์ [ 9 ]

วัดมหาที่ได้รับการบูรณะอีกครั้งในรัชสมัยของกษัตริย์ borommakot ( R . 1733-1758 ) 4
porticos ถูกเพิ่มไปยังพระปรางค์ซึ่งถูกเรียกคืนในเวลาเดียวกับหลวง
วิหารและพระอุโบสถวัดพระแก้ว . ไม่มีหลักฐานการบูรณะวัดอาจ
พบหลังจาก เห็นได้ชัดว่าเจดีย์องค์ viharns , และเพิ่มโอกาสหลายใน
ครั้ง ในฤดูใบไม้ร่วงของอยุธยาใน 1767 , วัดถูกไฟไหม้ในการโจมตีพม่า
.

วัดมหาที่ไม่ธรรมดาอยู่ก่อนพระพุทธรูปหินเขียวที่เชื่อว่ามี
สร้างขึ้นในสมัยทวารวดี สไตล์ ( มอญ ) เดทจาก 707 - 757 . ผู้ว่าราชการอยุธยา
มีรูปปั้นนี้ย้ายไปอยู่วัดหน้าพระผู้ชายสมัยรัชกาลที่ 3 ที่ครับผมยังอยู่ในวิหารเล็กข้างพระอุโบสถ

หลักปรางค์วัดมหาที่รอดชีวิตมาจนถึงรัชสมัยของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ดังที่เห็นใน
รูปถ่ายที่ถ่ายในปี 1903 ในช่วงต้นปี . เมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม ปี 1904 ที่ 0500 ชั่วโมงในตอนเช้า
พระปรางค์หลักล้มลงที่ระดับของโพรง พระปรางค์ล้มอีกต่างหาก ใน 1911
ในระหว่างรัชสมัยของรัชกาลที่ กรมศิลปากรบูรณะได้เพียงบางส่วน
แกนบันไดฐานทั้งสี่ด้านเป็นสิ่งที่ยังคงของปรางค์ตระหง่านอีกครั้ง
.

วัดมหาที่แน่นอนไม่ได้รับการยกเว้นจากการปล้นสะดม จากการทำลายของใน 1767
จนกว่าการฟื้นฟูของแฟชั่นศตวรรษที่ , วัดมีการเสี่ยงของการปล้นที่รุนแรงและความเสียหายโดยผิดกฎหมาย
ขุด

จากคอลเลกชันของรูปถ่ายทางอากาศ ปีเตอร์ วิลล่า ใครถ่ายรูป
ในระหว่างภารกิจลาดตระเวนกองทัพอากาศในสงครามโลกครั้งที่ 2 ผมเลือกสอง
ภาพที่จะแสดงสถานะของ ซากปรักหักพังของวัดมหาว่าในปี 1946
( ภาพที่ 1 ภาพที่ 2 ) เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างเป็นบิตของการฟื้นฟูได้ดำเนินการโดย
กรมศิลปากร ( ภาพที่ 3 ) .















การขุดค้นในปี พ.ศ. 2499 กรมศิลปากรเริ่มการขุดค้นที่วัดมหา . ที่งานแรก
พบในห้องหลักของปรางค์ประธาน ครึ่งฝังอยู่ในทรายใต้
ฐานของเจดีย์ สิงโตทองแข็งนั่งอยู่ในภาชนะรูปปลา ประดับด้วยลวดลายลงรักปิดทอง
และเต็มไปด้วยอุปกรณ์เสริมอื่น ๆทอง

ในขั้นตอนภายหลัง กลิ่นของน้ำมันไม้จันทน์ที่แขวนในอากาศและระบายอากาศบนหลุม
ของห้องใต้ดินที่ถูกพบ เพลาถูกค้นพบในเดือนกันยายน เมื่อขุดตามแนวตั้ง
จากพื้นของห้องแสดงวัตถุโบราณ .

aphivan saipradist เล่าเรื่องราวของหนึ่งในคนงาน เมี้ยน youngpradit ขุด
สำหรับใต้ดินในการวิเคราะห์มีดังนี้

มันทั้งน่าตื่นเต้น และเหน็ดเหนื่อย เราก็แค่ กาบาร์ และตะกร้า และเรา
ได้ขุดแค่พอหลุมผ่านชั้นโดยชั้นจนมาถึง
ฝังศพใต้ถุนโบสถ์หลัก 17 เมตร ใต้ เราต้องใช้ตะเกียง แต่
ระบายจนหายใจได้ยากขึ้น เราต้องลด
กิ่งฝรั่งใบลงหลุม เพื่อช่วยในการระบายอากาศ เสียงของ
กาบาร์สัมผัสหินในหลุมเล็ก ๆถูกบีบหัวใจเลยล่ะ เมื่อ
กดปุ่มกล่องอากาศอัดออกมาก็ออกมาจากจิตเล็ก ๆ