Prior to the conference, 146 nation

Prior to the conference, 146 national climate panels publicly presented draft national climate contributions (called "Intended Nationally Determined Contributions", INDCs). These suggested commitments were estimated to limit global warming to 2.7 degrees Celsius by 2100.[7] For example, the EU suggested INDC is a commitment to a 40 percent reduction in emissions by 2030 compared to 1990.[8] The agreement establishes a "global stocktake" which revisits the national goals to "update and enhance" them every five years beginning 2023.[3] However, no detailed timetable or country-specific goals for emissions were incorporated into the Paris Agreement – as opposed to the previous Kyoto Protocol.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนการประชุม แผง 146 สภาพภูมิอากาศแห่งชาติเผยแสดงผลงานภูมิอากาศแห่งชาติร่าง (เรียกว่า "วัตถุประสงค์ในระดับประเทศกำหนดผลงาน" INDCs) ภาระผูกพันเหล่านี้แนะนำได้ประเมินการจำกัดภาวะโลกร้อนถึง 2.7 องศาเซลเซียส โดย 2100 [7] ตัวอย่างเช่น EU แนะนำ INDC คือ ความมุ่งมั่นในการลด 40 เปอร์เซ็นต์ปล่อย 2030 เมื่อเทียบกับปี 1990 [8] ข้อตกลงสร้าง "โลก stocktake" ที่ revisits เป้าหมายแห่งการ "ปรับปรุง และเพิ่ม" นั้นทุก ๆ 5 ปีเริ่ม 2023 [3] อย่างไรก็ตาม ไม่มีรายละเอียดตารางเวลาหรือเฉพาะประเทศเป้าหมายสำหรับปล่อยถูกรวมอยู่ในข้อตกลงปารีส – ตรงข้ามกับโพรโทคอลเกียวโตก่อนหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะมีการประชุมที่ 146 แผงสภาพภูมิอากาศแห่งชาตินำเสนอผลงานต่อสาธารณชนร่างสภาพภูมิอากาศแห่งชาติ (เรียกว่า "ต​​ั้งใจมุ่งมั่นที่ผลงานในระดับประเทศ" INDCs) ภาระผูกพันข้อเสนอแนะเหล่านี้ถูกคาดว่าจะ จำกัด ภาวะโลกร้อน 2.7 องศาเซลเซียสโดย 2100 [7] ตัวอย่างเช่นสหภาพยุโรปที่แนะนำ INDC คือความมุ่งมั่นที่จะลดลงร้อยละ 40 ในการปล่อยในปี 2030 เมื่อเทียบกับปี 1990 [8] ข้อตกลงดังกล่าวกำหนด " ตรวจสินค้าในร้านแล้วตีราคาระดับโลก "ซึ่งเน้นหนักเป้าหมายระดับชาติที่จะ" ปรับปรุงและเพิ่ม "จุดเริ่มต้นที่พวกเขาทุกห้าปี 2023 [3] อย่างไรก็ตามยังไม่มีรายละเอียดตารางเวลาหรือเป้าหมายเฉพาะประเทศสำหรับการปล่อยถูกรวมเข้าไปในข้อตกลงปารีส - เมื่อเทียบกับพิธีสารเกียวโตก่อนหน้านี้ .