Laos is a single-party socialist re

Laos is a single-party socialist republic. It espouses Marxism and is governed by a single party communist politburo dominated by military generals. The Socialist Republic of Vietnam and the Vietnam People's Army continue to have significant influence in Laos. The capital city is Vientiane. Other large cities include Luang Prabang, Savannakhet, and Pakse. The official language is Lao. Laos is a multi-ethnic country with the politically and culturally dominant Lao people making up approximately 60% of the population, mostly in the lowlands. Various Mon-Khmer groups, the Hmong, and other indigenous hill tribes, accounting for 40% of the population, live in the foothills and mountains. Laos' "strategy for development is based on generating electricity from its rivers and selling the power to its neighbors", namely Thailand, China, and Vietnam. Its economy is accelerating rapidly with the demands for its metals. It is a member of the Asia-Pacific Trade Agreement (APTA), Association of Southeast Asian Nations (ASEAN), East Asia Summit and La Francophonie. Laos applied for membership of the World Trade Organization (WTO) in 1997, and on 2 February 2013, it was granted full membership.
Geography
Main article: Geography of Laos
Mekong River flowing through Luang Prabang
Rice fields in Laos
Laos is the only landlocked country in Southeast Asia, and it lies mostly between latitudes 14° and 23°N (a small area is south of 14°), and longitudes 100° and 108°E. Its thickly forested landscape consists mostly of rugged mountains, the highest of which is Phou Bia at 2,818 metres (9,245 ft), with some plains and plateaus. The Mekong River forms a large part of the western boundary with Thailand, whereas the mountains of the Annamite Range form most of the eastern border with Vietnam and the Luang Prabang Range the northwestern border with the Thai highlands. There are two plateaux, the Xiangkhoang in the north and the Bolaven Plateau at the southern end. The climate is tropical and influenced by the monsoon pattern.

There is a distinct rainy season from May to November, followed by a dry season from December to April. Local tradition holds that there are three seasons (rainy, cold and hot) as the latter two months of the climatologically defined dry season are noticeably hotter than the earlier four months. The capital and largest city of Laos is Vientiane and other major cities include Luang Prabang, Savannakhet, and Pakse.
In 1993 the Laos government set aside 21% of the nation's land area for habitat conservation preservation. The country is one of four in the opium poppy growing region known as the "Golden Triangle". According to the October 2007 UNODC fact book Opium Poppy Cultivation in South East Asia, the poppy cultivation area was 15 square kilometres (5.8 sq mi), down from 18 square kilometres (6.9 sq mi) in 2006.
Laos can be considered to consist of three geographical areas: north, central, and south.
Tourism[edit source]
Main article: Tourism in Laos
View from near the sanctuary on the main upper level of Wat Phu, looking back towards the Mekong River
The tourism sector has grown rapidly, from 80,000 international visitors in 1990, to 1.876 million in 2010.Tourism is expected to contribute US$679.1 million to gross national product in 2010, rising to US$1.5857 billion by 2020. In 2010, one in every 10.9 jobs was in the tourism sector. Export earnings from international visitors and tourism goods are expected to generate 15.5% of total exports or US$270.3 million in 2010, growing in nominal terms to US$484.2 million (12.5% of total) in 2020.
Hmong girls on the Plain of Jars
Laos has become popular with tourists for its relaxed style of living and for retaining elements of the "original Asia" lost elsewhere. The official tourism slogan is "Simply Beautiful". The main attractions for tourists include Buddhist culture and colonial architecture in Luang Prabang; gastronomy and ancient temples in the capital of Vientiane; backpacking in Muang Ngoi Neua and Vang Vieng; ancient and modern culture and history in The Plain of Jars region (main article: Phonsavan); Laos Civil War history in Sam Neua; trekking and visiting hill tribes in a number of areas including Phongsaly and Luang Namtha; spotting tigers and other wildlife in Nam Et-Phou Louey; caves and waterfalls near Thakhek; relaxation, the Irrawaddy dolphin and Khone Phapheng Falls at Si Phan Don or, as they are known in English, the Four Thousand Islands; Wat Phu, an ancient Khmer temple complex; and the Bolaven Plateau for waterfalls and coffee.
Luang Prabang and Wat Phu are both UNESCO World Heritage sites, with the Plain of Jars expected to join them once more work to clear UXO has been completed. Major festivals include Laos New Year which is celebrated around 13–15 April and involves a water festival similar but more subdued than that of Thailand and other South-East Asian countries.
The Lao National Tourism Administration, related government agencies and the private sector are working together to realise the vision put forth in the country's National Ecotourism Strategy and Action Plan. This includes decreasing the environmental and cultural impact of tourism; increasing awareness in the importance of ethnic groups and biological diversity; providing a source of income to conserve, sustain and manage the Lao protected area network and cultural heritage sites; and emphasising the need for tourism zoning and management plans for sites that will be developed as ecotourism destinations. FruitFriends is a non-profit organisation promoting tourism through immersion programmes and this with minimal impact on environment and culture.
Laos is known for its silk and local handicraft product, both of which are on display in Luang Prabang's night market, among other places. Another speciality is mulberry tea.
Culture
Main article: Culture of Laos
See also: Lao art, Lao cuisine, Dance and theatre of Laos, List of festivals in Laos, and Music of Laos
An example of Lao cuisine
Laotian women wearing sinhs as parts of their xout lao
Lao dancers during New Year
Theravada Buddhism is a dominant influence in Lao culture. It is reflected throughout the country from language to the temple and in art, literature, performing arts, etc. Many elements of Lao culture predate Buddhism, however. For example, Laotian music is dominated by its national instrument, the khaen, a type of bamboo pipe that has prehistoric origins. The khaen traditionally accompanied the singer in lam, the dominant style of folk music. Among the various lam styles, the lam saravane is probably the most popular.
Sticky Rice is a characteristic staple food and has cultural and religious significance to the Lao people. Sticky rice is generally preferred over jasmine rice, and sticky rice cultivation and production is thought to have originated in Laos. There are many traditions and rituals associated with rice production in different environments, and among many ethnic groups. For example, Khammu farmers in Luang Prabang plant the rice variety Khao Kam in small quantities near the hut in memory of dead parents, or at the edge of the rice field to indicate that parents are still alive.
Sinh is a traditional garment worn by Laotian women in daily life. It is a hand-woven silk skirt which can identify the woman who wears it in a variety of ways. In particular, it can indicate which region the wearer is from.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลาวเป็นพรรคเดียวสาธารณรัฐสังคมนิยม มัน espouses มาร์กซ์และถูกควบคุมโดยพรรคคอมมิวนิสต์ politburo เดียวครอบงำโดยนายพลทหาร สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามและกองทัพของคนเวียดนามยังคงมีอิทธิพลสำคัญในประเทศลาว เมืองหลวงคือเวียงจันทน์ เมืองใหญ่อื่น ๆ รวมถึงหลวงพระบาง, สะหวันนะและปากเซ ภาษาราชการคือลาวลาวเป็นประเทศที่หลายเชื้อชาติที่มีวัฒนธรรมทางการเมืองและประชาชนลาวที่โดดเด่นทำขึ้นประมาณ 60% ของประชากรส่วนใหญ่อยู่ในที่ราบลุ่ม กลุ่ม mon-เขมรต่างๆม้งและอื่น ๆ ที่ชาวเขาเผ่าพื้นเมืองบัญชีสำหรับ 40% ของประชากรที่อาศัยอยู่ในบริเวณเชิงเขาและภูเขาลาว "กลยุทธ์สำหรับการพัฒนาอยู่บนพื้นฐานของการผลิตกระแสไฟฟ้าจากแม่น้ำและขายไฟฟ้าให้ประเทศเพื่อนบ้าน" คือไทยจีนและเวียดนาม เศรษฐกิจของประเทศกำลังเร่งอย่างรวดเร็วกับความต้องการของตนสําหรับโลหะ มันเป็นสมาชิกของเอเชียแปซิฟิกการค้าสัญญา (APTA), สมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ASEAN) การประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกและลา Francophonieลาวนำมาใช้สำหรับการเป็นสมาชิกขององค์การการค้าโลก (WTO) ในปี 1997 และเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2013 จะได้รับการเป็นสมาชิกเต็มรูปแบบภูมิศาสตร์

บทความหลัก:. ภูมิศาสตร์ของประเทศลาว
แม่น้ำโขงไหลผ่านหลวงพระบาง
นาข้าวในประเทศลาวลาว
เป็นเพียงประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และมันส่วนใหญ่อยู่ระหว่างเส้นรุ้ง 14 °และ 23 ° n (พื้นที่ขนาดเล็กเป็นทางทิศใต้ของ 14 °),และลองจิจูด 100 °และ 108 ° e ภูมิทัศน์ป่าหนาของส่วนใหญ่ประกอบด้วยภูเขาขรุขระสูงสุดของซึ่งเป็น Phou bia ที่ 2,818 เมตร (9,245 ฟุต) กับที่ราบและที่ราบ แม่น้ำโขงเป็นส่วนใหญ่ของพรมแดนด้านตะวันตกกับประเทศไทย,ในขณะที่ภูเขาของฟอร์มช่วง Annamite ส่วนใหญ่ของทางตะวันออกของพรมแดนกับประเทศเวียดนามและช่วงหลวงพระบางชายแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือกับ บริษัท ไทยที่ราบสูง มีสองที่ราบสูง, Xiangkhoang ในภาคเหนือและที่ราบสูง Bolave​​n ทางตอนใต้สุดเป็น สภาพภูมิอากาศเขตร้อนและได้รับอิทธิพลจากลมมรสุมรูปแบบ.

มีฤดูฝนแตกต่างจากพฤษภาคม-พฤศจิกายน,ตามมาด้วยฤดูแล้งจากธันวาคม-เมษายน ประเพณีท้องถิ่นที่ถือได้ว่ามีสามฤดูกาล (ฝนเย็นและร้อน) ในขณะที่หลังสองเดือนของฤดูแล้งที่กำหนดไว้ climatologically เห็นได้ชัดร้อนกว่าสี่เดือนก่อนหน้านี้ เมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของลาวคือเวียงจันทน์และเมืองใหญ่อื่น ๆ รวมถึงหลวงพระบาง, สะหวันนะและปากเซ.
ในปี 1993 รัฐบาลลาวตั้งสำรอง 21% ของพื้นที่ของประเทศสำหรับการเก็บรักษาอนุรักษ์ถิ่นที่อยู่อาศัย ประเทศเป็นหนึ่งในสี่ในฝิ่นฝิ่นในภูมิภาคท​​ี่กำลังเติบโตที่เรียกว่า "สามเหลี่ยมทอง" ตามความเป็นจริงตุลาคม 2007 หนังสือ UNODC ฝิ่นการเพาะปลูกฝิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้, พื้นที่การเพาะปลูกฝิ่นเป็น 15 ตารางกิโลเมตร (5.8 ตารางไมล์) ลดลงจาก 18 ตารางกิโลเมตร (69 ตารางไมล์) ในปี 2006
ลาวได้รับการพิจารณาจะประกอบด้วยสามพื้นที่ทางภูมิศาสตร์:.. เหนือ, กลางและใต้
ท่องเที่ยวแหล่ง [แก้ไข]
บทความหลัก: การท่องเที่ยวในประเทศลาว
ดูจากอยู่ใกล้สถานที่ศักดิ์สิทธิ์บนชั้นยกระดับหลัก จากวัดภูมองย้อนกลับไปสู่​​แม่น้ำโขง
ภาคการท่องเที่ยวได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจาก 80,000 นักท่องเที่ยวจากต่างประเทศในปี 1990 ที่ 1,876,000 ในปี 2010การท่องเที่ยวคาดว่าจะมีส่วนร่วมกับเรา $ 679,100,000 กับผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติในปี 2010 ขึ้นไปเรา 1585700000 $ ในปี 2020 ในปี 2010 หนึ่งในทุกงานคือ 10.9 ในภาคการท่องเที่ยว คาดผลประกอบการส่งออกจากผู้เข้าชมระหว่างประเทศและสินค้าการท่องเที่ยวที่คาดว่าจะสร้าง 15.5% ของการส่งออกทั้งหมดหรือเรา $ 270,300,000 ในปี 2010 เติบโตในแง่เล็กน้อยให้เรา $ 484,200,000 (12.5%​​ จากทั้งหมด) ในปี 2020.
สาวม้งบนที่ราบของขวด
ลาวได้กลายเป็นที่นิยมกับนักท่องเที่ยวในรูปแบบที่ผ่อนคลายของการใช้ชีวิตและการรักษาองค์ประกอบของ "เดิมเอเชีย" หายไปที่อื่น ๆ สโลแกนการท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการคือ "สวยงามเพียง" สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญสำหรับนักท่องเที่ยวรวมถึงวัฒนธรรมทางพุทธศาสนาและสถาปัตยกรรมในยุคอาณานิคมในหลวงพระบาง; อาหารและวัดโบราณในเมืองหลวงของเวียงจันทน์;แบกเป้ที่ muang Ngoi Neua และวังเวียงวัฒนธรรมโบราณและสมัยใหม่และประวัติศาสตร์ในที่ราบภาคขวด (บทความหลัก: Phonsavan); ลาวประวัติศาสตร์สงครามกลางเมืองใน Sam Neua; การเดินป่าและการเยี่ยมชมหมู่บ้านชาวเขาในหลายพื้นที่รวมทั้งพงสาลีและหลวง Namtha; จำเสือและสัตว์ป่าอื่น ๆ ในน้ำ et-Phou Louey; ถ้ำและน้ำตกที่อยู่ใกล้ Thakhek; ผ่อนคลายปลาโลมาอิรวดีและ Khone phapheng ตกที่ si phan สวมหรือเช่นที่พวกเขาเป็นที่รู้จักกันในภาษาอังกฤษสี่พันเกาะ; วัดภู, เขมรโบร​​าณวัดที่ซับซ้อน. และที่ราบสูง Bolave​​n สำหรับน้ำตกและกาแฟ
หลวงพระบางและวัดภูเป็น ทั้งยูเนสโกเว็บไซต์มรดกโลกกับธรรมดาของไหคาดว่าจะทำงานร่วมกับพวกเขาอีกครั้งเพื่อล้าง UXO เสร็จเรียบร้อยแล้วเทศกาลที่สำคัญ ได้แก่ ลาวปีใหม่ที่มีการเฉลิมฉลองทั่ว 13-15 เมษายนและเกี่ยวข้องกับเทศกาลน้ำที่คล้ายกัน แต่เบากว่าของประเทศไทยและประเทศอื่น ๆ ในตะวันออกเฉียงใต้ประเทศในเอเชีย.
ลาวการท่องเที่ยวแห่งชาติการบริหารรัฐกิจหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องและภาคเอกชนทำงานร่วมกันเพื่อตระหนักถึงวิสัยทัศน์ออกมาในประเทศยุทธศาสตร์ชาติการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและแผนปฏิบัติการ นี้รวมถึงการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมของการท่องเที่ยว; เพิ่มความตระหนักในความสำคัญของกลุ่มชาติพันธุ์และความหลากหลายทางชีวภาพ; การให้แหล่งที่มาของรายได้เพื่อการอนุรักษ์,รักษาและจัดการเครือข่ายลาวป้องกันและแหล่งมรดกทางวัฒนธรรมและเน้นความจำเป็นในการจัดโซนนิ่งการท่องเที่ยวและแผนการจัดการสำหรับเว็บไซต์ที่จะได้รับการพัฒนาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ fruitfriends เป็นองค์กรที่ไม่แสวงหากำไรที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านโปรแกรมการแช่และนี้มีผลกระทบน้อยที่สุดกับสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรม.
ลาวเป็นที่รู้จักกันสำหรับผ้าไหมและผลิตภัณฑ์หัตถกรรมท้องถิ่นซึ่งทั้งสองกำลังแสดงอยู่ในตลาดกลางคืนหลวงพระบางของในสถานที่อื่น ๆ พิเศษอีกอย่างก็คือชาใบหม่อนวัฒนธรรม

บทความหลัก:. วัฒนธรรมของลาว
ดูเพิ่มเติมที่: ลาวศิลปะลาวอาหารเต้นรำและละครของลาวรายการของเทศกาลในประเทศลาวและเพลงของประเทศลาว
ตัวอย่างของอาหารลาว
ผู้หญิงลาวสวมใส่ sinhs เป็นส่วนหนึ่งของ xout ลาวของพวกเขา
เต้นลาวในช่วงปีใหม่
พระพุทธศาสนาเถรวาทเป็นอิทธิพลในวัฒนธรรมลาว มันจะสะท้อนให้เห็นทั่วประเทศจากภาษาที่วัดในงานศิลปะและวรรณกรรมศิลปะการแสดง ฯลฯ หลายองค์ประกอบของวัฒนธรรมลาวลงวันที่ก่อนพุทธศาสนาอย่างไรก็ตาม ตัวอย่างเช่นเพลงลาวที่ถูกครอบงำด้วยเครื่องดนตรีของชาติ, แคน,ประเภทของท่อไม้ไผ่ที่มีต้นกำเนิดยุคก่อนประวัติศาสตร์ แคนแบบดั้งเดิมที่มาพร้อมกับนักร้องในลำ, สไตล์ที่โดดเด่นของดนตรีพื้นบ้าน ในรูปแบบลำต่างๆลำ Saravane น่าจะเป็นที่นิยมมากที่สุด.
ข้าวเหนียวเป็นอาหารหลักและลักษณะที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรมและศาสนาที่คนลาว ข้าวเหนียวเป็นที่ต้องการโดยทั่วไปกว่าข้าวหอมมะลิ,และการเพาะปลูกข้าวเหนียวและการผลิตที่เป็นความคิดที่มีต้นกำเนิดในประเทศลาว มีหลายประเพณีและพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการผลิตข้าวในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันและในหมู่หลายกลุ่มชาติพันธุ์ ตัวอย่างเช่นเกษตรกร khammu ในโรงงานหลวงพระบางข้าวหลากหลายข้าวก่ำในปริมาณที่เล็ก ๆ ใกล้กับกระท่อมในความทรงจำของพ่อแม่ที่ตายแล้ว,หรือที่ขอบของนาข้าวเพื่อแสดงให้เห็นว่าพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่.
Sinh เป็นเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมสวมใส่โดยสตรีลาวในชีวิตประจำวัน มันเป็นกระโปรงผ้าไหมทอมือที่สามารถระบุตัวตนของผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมมันในหลายวิธี โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันสามารถบ่งบอกถึงพื้นที่ที่ผู้สวมใส่จาก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลาวเป็นสาธารณรัฐสังคมนิยมมีพรรคเดียว Espouses ลัทธิมากซ์ และอยู่ภายใต้ฝ่ายเดียว politburo คอมมิวนิสต์ครอบงำโดยนายพลทหาร กองทัพประชาชนเวียดนามและสาธารณรัฐสังคมนิยมของเวียดนามยังคงมีอิทธิพลสำคัญในลาว เมืองหลวงคือ เวียงจันทน์ เมืองใหญ่อื่น ๆ ได้แก่หลวงพระบาง สะหวันนะเขต และปากเซ ภาษาทางการลาวได้ ลาวเป็นประเทศชาติกับทางการเมือง และวัฒนธรรมหลักของคนลาวทำขึ้นประมาณ 60% ของประชากร ส่วนใหญ่ในสกอตแลนด์ตอนใต้ กลุ่มต่าง ๆ Mon-Khmer ม้ง และอื่น ๆ ชน เผ่า บัญชี 40% ของประชากร อยู่ในเนินเขาและภูเขา ลาว "กลยุทธ์การพัฒนาตามการสร้างไฟฟ้าจากแม่น้ำของ และขายไฟฟ้าบ้านของ" คือไทย จีน และเวียดนาม เศรษฐกิจของประเทศกำลังเร่งขึ้นอย่างรวดเร็วกับความต้องการของโลหะ เป็นสมาชิกของข้อตกลงการค้าภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก (APTA), สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน), ประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก และลา Francophonie ลาวใช้เป็นสมาชิกขององค์กรการค้าโลก (องค์การ) ในปี 1997 และใน 2 2013 กุมภาพันธ์ จะได้รับสิ่งเป็นสมาชิกเต็มรูปแบบ.
ภูมิศาสตร์
บทความหลัก: ภูมิศาสตร์ลาว
ริมแม่น้ำโขงไหลผ่านหลวงพระบาง
ข้าวลาว
ลาวเป็น landlocked เฉพาะประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และทำงานอยู่ส่วนใหญ่ระหว่าง latitudes 14° และ 23 ° N (เป็นพื้นที่ขนาดเล็กจาก 14 °), และ longitudes 100° และ 108 ° E. ภูมิทัศน์ป่าต้นประกอบด้วยส่วนใหญ่ของภูเขาขรุขระ สูงสุดที่คือ ภูเบี้ยที่ 2,818 เมตร (9,245 ฟุต), ที่ราบและราบ โขงรูปแบบส่วนใหญ่ของเขตตะวันตกกับประเทศไทย เส้นขณะภูเขาของเทือกเขานี้เป็นส่วนใหญ่ในภาคตะวันออก ขอบกับเวียดนามและหลวงหลวงพระบางช่วงไฮแลนด์ไทยแดนตะวันตกเฉียงเหนือ มีสอง plateaux, Xiangkhoang เหนือและพักนี้ทางใต้สุด สภาพภูมิอากาศเป็นเขตร้อน และตกแต่ง ด้วยรูปแบบมรสุมนี้

มีฤดูฝนแตกต่างตั้งแต่พฤษภาคมถึงพฤศจิกายน ตามฤดูกาลแห้งจากธันวาคมถึงเมษายน ประเพณีท้องถิ่นถือว่า มีสามฤดู (ฝน น้ำเย็น และร้อน) เป็นหลังสองเดือนของฤดูแล้งที่กำหนดไว้ climatologically จะร้อนอย่างเห็นได้ชัดกว่าสี่เดือนก่อน เวียงจันทน์เป็นหลวง และที่ใหญ่ที่สุดเมืองของลาว และเมืองสำคัญอื่น ๆ ได้แก่หลวงพระบาง สะหวันนะเขต และปากเซ
ในปี 1993 รัฐบาลลาวดอง 21% ของพื้นที่ของประเทศสำหรับอนุรักษ์อนุรักษ์อยู่อาศัย ประเทศเป็นหนึ่งในสี่ป๊อปปี้ฝิ่นที่เติบโตภูมิภาคว่าเป็น "สามเหลี่ยมทองคำ" 2007 ตุลาคม UNODC ตาม จริงจองปลูกฝิ่นป๊อปปี้ใต้ตะวันออกเอเชีย พื้นที่เพาะปลูกฝิ่นได้ 15 ตารางกิโลเมตร (5.8 sq mi), ลงจาก 18 ตารางกิโลเมตร (69 sq mi) ในปี 2549 ได้
ลาวจะถือว่าประกอบด้วยสามภูมิศาสตร์: เหนือ กลาง และใต้ได้
ท่องเที่ยว [ฉบับแก้ไข]
บทความหลัก: การท่องเที่ยวในลาว
ดูใกล้แซงด้านบนหลักของวัดพู กลับมองไปแม่น้ำโขงจาก
ภาคการท่องเที่ยวได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนักท่องเที่ยวต่างประเทศ 80000 ในปี 1990, 1.876 ล้านในปี 2553 ได้ท่องเที่ยวคาดว่าจะนำเหรียญสหรัฐฯ ผลิตภัณฑ์ 679.1 ล้านการรวมชาติใน 2010 กับ 1.5857 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ เพิ่มขึ้น โดย 2020 ในปี 2553 ในงานทุก 10.9 ได้ในภาคการท่องเที่ยว ส่งออกรายได้จากนักท่องเที่ยวต่างประเทศและสินค้าท่องเที่ยวคาดว่าจะสร้าง 15.5 ล้านคน%ของการส่งออกรวมหรือ 270.3 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 2010 การเติบโตในเงื่อนไขระบุการ 484.2 ล้านเหรียญสหรัฐ (12.5% ของทั้งหมด) ใน 2020.
หญิงม้งบนไห
ลาวได้กลายเป็นนิยมของนักท่องเที่ยวสำหรับลักษณะการผ่อนคลาย ของที่อยู่อาศัย และ การรักษาองค์ประกอบของ "เอเชียเดิม" หายอื่น ๆ สโลแกนท่องเที่ยวอย่างเป็นทางเป็น "เพียงแค่สวยงาม" แหล่งท่องเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวรวมถึงพุทธศาสนาวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมโคโลเนียลในหลวงพระบาง อาหารและวัดโบราณในเมืองหลวงเวียงจันทน์ แบกเป้ในเมืองงอยเนื้อและวังเวียง วัฒนธรรมโบราณ และสมัยใหม่และประวัติศาสตร์ในภูมิภาคธรรมดาของไห (บทความหลัก: Phonsavan); ประวัติศาสตร์สงครามกลางเมืองลาวใน Sam เนื้อ เดินป่าและชมชนเผ่าจำนวนรวม Phongsaly และหลวงน้ำทา จำเสือและสัตว์ป่าอื่น ๆ ในนามภูร้อยเอ็ด Louey ถ้ำและน้ำตกใกล้ท่าแขก ผ่อนคลาย โลมาอิรวดีและโขน Phapheng ฟอลส์ที่ศรีพันดอนหรือ เป็นพวกเขาเป็นที่รู้จักกันในอังกฤษ เกาะพันสี่ วัดพู เขาพระวิหารซับซ้อน และพักนี้น้ำตกและกาแฟ
หลวงพระบางและวัดพูเป็นทั้งมรดกโลก มีไหคาดว่าจะเข้าร่วมพวกเขาอีกครั้ง งานล้าง UXO ได้เสร็จสมบูรณ์ เทศกาลสำคัญปีใหม่ลาวซึ่งมีการเฉลิมฉลองรอบ 13–15 เมษายน และเกี่ยวข้องกับเทศกาลน้ำคล้าย มี แต่มากขึ้นสงบลงกว่าของประเทศไทยและภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อื่น ๆ ประเทศ.
ที่ลาวชาติท่องเที่ยวดูแล มีการทำงานหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องและภาคเอกชนร่วมกันตระหนักถึงวิสัยทัศน์ที่วางไว้ของประเทศท่องเที่ยวเชิงนิเวศแห่งชาติยุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการ ซึ่งรวมถึงการลดผลกระทบสิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมของการท่องเที่ยว เพิ่มความตระหนักในความสำคัญของกลุ่มชาติพันธุ์และความหลากหลายทางชีวภาพ ให้แหล่งที่มาของรายได้เพื่ออนุรักษ์ รักษา และจัดการเครือข่ายเขตพื้นที่คุ้มครองลาวและมรดกวัฒนธรรม และเน้นต้องจัดโซนการท่องเที่ยวและแผนการจัดการสำหรับเว็บไซต์ที่จะพัฒนาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ FruitFriends เป็นองค์กรไม่แสวงผลกำไรที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านโปรแกรมแช่นี้ มีผลกระทบน้อยที่สุดในสภาพแวดล้อมและวัฒนธรรม
ลาวมีชื่อเสียงด้านผ้าไหมและผลิตภัณฑ์หัตถกรรมท้องถิ่น ซึ่งทั้งสองอยู่ในตลาดกลางคืนหลวงพระบาง ในสถานอื่น ๆ พิเศษอีกคือ ชาใบหม่อน
วัฒนธรรม
บทความหลัก: วัฒนธรรมลาว
ดูยัง: ศิลปะลาว อาหารลาว เต้นรำ และโรงละคร ลาว รายการของเทศกาลในลาว เพลงลาว
ตัวอย่างอาหารลาว
ผู้หญิงลาวสวม sinhs เป็นส่วนหนึ่งของ xout ของลาว
นักเต้นลาวปีใหม่
พุทธศาสนาเถรวาทมีอิทธิพลหลักในวัฒนธรรมลาว เ%E