The basic principles of sewn and la

The basic principles of sewn and lashed-lug construction are remarkably homogeneous across the whole Austronesian range, except for subsequent influences that have spread eastwards from the Indian Ocean and as a result of the introduction of metal tools and pulleys into Indonesia and the Philippines in historic times. A significant detail is that traditional Pacific canoes had sewn seams with the internal lugs often taking the form of a raised ridge along the whole seam. In the Southeast Asian Archipelago sewing was replaced over the past 2000 years by edge-to-edge planking with internal dowels. Another detail is that Pacific traditional canoes have several short straight sticks hammered into the outrigger float to connect it to the outrigger boom. In contrast, in Indonesia several later designs of connector were adapted to the use of giant bamboo for the floats. In the Southeast Asian Archipelago, except for Madura, the triangular rig gave way to the trapezoid sail on a fixed mast and this meant also the adoption of the fixed quarter rudder. The limit of spread of these technological changes corresponds well to the limit of spread of metal tools and other goods by traders from Asia. The conclusion is that there was little opportunity or reason for technological change in the Pacific after the basic design was taken east of Indonesia.

There are also social factors. Like a house or fish-trap, a boat is a shared structure from which many gain an advantage. In Austronesian communities, typically, every maritime village has its own boat design and they say that the details of construction have been handed down from their ancestors. The apprentices learn the exact way to build every detail and the conservative attitude is reinforced by memorized chants that must be repeated without error, and by universal belief that any deviation from tradition would cause a disaster at sea. Because the use of them is dangerous, boats are particularly conservative structures and all cultures adhere to their own proven designs. Rigs are more easily copied than hull structures (Horridge 1986). When changes in design are introduced they are not admitted. In consequence, boatbuilding techniques may survive unchanged for 1000 years or may be quickly modified in a single generation, as happens when designs are transferred from elsewhere. There is a negative side to this valuable conservation of the best available designs: inventions that are not immediately needed do not get invented, witness the pulley, the fixed rudder, the keel, the jib sail, the fixed mast or the multiple mast in the Pacific.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักการพื้นฐานของเย็บ และ lashed lug จะเหมือนทแบบข้ามช่วงออสโตรนีเซียนทั้งหมด ยกเว้นอิทธิพลต่อมาที่มีแพร่กระจาย eastwards จากมหาสมุทร และ จากการแนะนำเครื่องมือโลหะและรอกในอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ในครั้งประวัติศาสตร์ รายละเอียดที่สำคัญได้ว่า พายเรือแคนูแปซิฟิกดั้งเดิมมีเย็บตะเข็บ ด้วยของ:สายเคเบิลภายในมักจะถ่ายแบบของริดจ์ยกขึ้นตามแนวรอยต่อทั้งหมด ในหมู่เกาะเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เย็บถูกจัดแทนอดีต 2000 ปี โดยการเล่นนอนคว่ำขอบขอบกับ dowels ภายใน รายละเอียดอื่นคือ พายเรือแคนูแบบแปซิฟิกมีหลายย่อตรงแท่งมือเป็นลอยเอ้าท์ทริกเกอร์เพื่อเชื่อมต่อกับบูมเอาท์ทริกเกอร์ ในทางตรงกันข้าม ในอินโดนีเซีย หลายตัวเชื่อมต่อในภายหลังออกได้ดัดแปลงกับการใช้ไม้ไผ่ขนาดยักษ์ลอยตัว ในหมู่เกาะเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยกเว้นมาดูรา เสื้อผ้าสามเหลี่ยมให้ไปเซลสี่เหลี่ยมคางหมูบนเสาถาวร และนี้หมาย ของหางเสือไตรมาสถาวร ขีดจำกัดของการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีเหล่านี้ตรงกันกับขีดจำกัดของเครื่องมือโลหะและสินค้าอื่น ๆ ด้วยผู้ค้าจากเอเชีย ข้อสรุปคือ ว่า มีโอกาสน้อยหรือเหตุผลสำหรับการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีในแปซิฟิกหลังจากการออกแบบพื้นฐานถูกนำตะวันออกอินโดนีเซียนอกจากนี้ยังมีปัจจัยทางสังคม เช่นบ้านหรือจับปลา เรือเป็นโครงสร้างใช้ร่วมกันซึ่งหลายเปรียบ ในชุมชนออสโตรนีเซียน โดยปกติ ทุกหมู่บ้านมาริไทม์ได้ออกแบบเรือของตนเอง และพวกเขาบอกว่า รายละเอียดการก่อสร้างได้สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ฝึกการเรียนรู้วิธีแน่นอนจะสร้างทุกรายละเอียด และทัศนคติหัวเก่าจะเสริม โดย chants ภาพที่ต้องทำซ้ำ โดยไม่มีข้อผิดพลาด และสากลเชื่อว่า ความแตกต่างใด ๆ จากประเพณีจะทำให้เกิดภัยพิบัติในทะเล เนื่องจากการใช้ที่เป็นอันตราย เรือเป็นโครงสร้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวเก่า และวัฒนธรรมทั้งหมดยึดตามการออกแบบของตนเอง Rigs จะคัดลอกได้ง่ายขึ้นกว่าโครงสร้างตัวเรือ (Horridge 1986) เมื่อมีการแนะนำการเปลี่ยนแปลงในการออกแบบ พวกเขาจะไม่ยอมรับ ในผล boatbuilding เทคนิคอาจอยู่รอดไม่ 1000 ปี หรืออาจเร็วปรับเปลี่ยนในรุ่นเดียว เป็นเกิดขึ้นเมื่อโอนย้ายจากที่อื่นออก มีด้านลบเพื่อการออกแบบที่มีส่วนอนุรักษ์นี้มีคุณค่า: ชมสิ่งประดิษฐ์ที่จะไม่ทันทีต้องไม่ได้รับการคิดค้น ลูกรอก หางเสือถาวร keel เซล jib เสาถาวร หรือเสาหลายในแปซิฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักการพื้นฐานของการเย็บและก่อสร้างฟาด-ดึงเป็นเนื้อเดียวกันอย่างน่าทึ่งในช่วง Austronesian ทั้งยกเว้นอิทธิพลต่อมาที่มีการแพร่กระจายไปทางทิศตะวันออกจากมหาสมุทรอินเดียและเป็นผลมาจากการแนะนำของเครื่องมือโลหะและรอกในอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ในประวัติศาสตร์ ครั้ง รายละเอียดที่สำคัญคือการที่เรือแคนูแปซิฟิกดั้งเดิมได้เย็บตะเข็บด้วย lugs ภายในมักจะใช้รูปแบบของสันเขาขึ้นตามแนวตะเข็บทั้ง ในการตัดเย็บเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หมู่เกาะถูกแทนที่ที่ผ่านมา 2000 ปีโดยปูกระดาน Edge-to-ขอบด้วย dowels ภายใน รายละเอียดก็คือว่าแปซิฟิกเรือแคนูแบบดั้งเดิมมีหลายแท่งตรงสั้นใช้ค้อนทุบลงไปลอยกรรเชียงเพื่อเชื่อมต่อกับบูมกรรเชียง ในทางตรงกันข้ามในอินโดนีเซียออกแบบในภายหลังหลายของตัวเชื่อมต่อได้รับการปรับให้เข้ากับการใช้ไม้ไผ่ยักษ์ลอย ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หมู่เกาะยกเว้น Madura, แท่นขุดเจาะสามเหลี่ยมวิธีที่จะทำให้เรือสี่เหลี่ยมคางหมูบนเสาคงที่และนี่หมายความว่ายังมีการใช้หางเสือไตรมาสที่คงที่ ขีด จำกัด ของการแพร่กระจายของการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีเหล่านี้สอดคล้องอย่างดีถึงขีด จำกัด ของการแพร่กระจายของเครื่องมือโลหะและสินค้าอื่น ๆ โดยผู้ค้าจากเอเชีย สรุปก็คือว่ามีโอกาสน้อยหรือเหตุผลในการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีในมหาสมุทรแปซิฟิกหลังจากพื้นฐานการออกแบบถูกนำตัวทางตะวันออกของอินโดนีเซียนอกจากนี้ยังมีปัจจัยทางสังคม เช่นเดียวกับบ้านหรือปลาดักเรือเป็นโครงสร้างที่ใช้ร่วมกันจากการที่ได้เปรียบมาก ในชุมชน Austronesian มักหมู่บ้านทะเลทุกคนมีการออกแบบเรือของตัวเองและพวกเขากล่าวว่ารายละเอียดของการก่อสร้างที่ได้รับตกทอดจากบรรพบุรุษของพวกเขา ฝึกหัดเรียนรู้วิธีการที่ถูกต้องในการสร้างทุกรายละเอียดและทัศนคติอนุรักษ์นิยมจะเสริมด้วยบทสวดจำที่จะต้องซ้ำไม่มีข้อผิดพลาดและความเชื่อสากลที่เบี่ยงเบนใด ๆ จากประเพณีจะทำให้เกิดภัยพิบัติในทะเล เพราะการใช้ของพวกเขาเป็นอันตรายเรือจะมีโครงสร้างที่อนุรักษ์นิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งและทุกวัฒนธรรมกับการออกแบบของตัวเองพิสูจน์ตาม เรือขุดเจาะจะถูกคัดลอกได้ง่ายกว่าโครงสร้างเรือ (Horridge 1986) เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงในการออกแบบได้รับการแนะนำให้รู้จักกับพวกเขาจะไม่เข้ารับการรักษา ในผลเทคนิคการก่อสร้างเรืออาจอยู่รอดได้ไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับปี 1000 หรืออาจจะได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็วในรุ่นเดียวกับที่เกิดขึ้นเมื่อการออกแบบจะถูกโอนมาจากที่อื่น มีด้านลบกับการอนุรักษ์ที่มีคุณค่าที่ดีที่สุดของการออกแบบที่มีอยู่: สิ่งประดิษฐ์ที่ไม่จำเป็นทันทีไม่ได้รับการคิดค้นพยานลูกรอก, หางเสือคงกระดูกงูเรือ jib เสาคงที่หรือเสาหลาย แปซิฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักการพื้นฐานของ และก็เย็บดึงก่อสร้างบนเป็นเนื้อเดียวกันในช่วง Austronesian ทั้งหมด ยกเว้นอิทธิพลต่อมาได้แพร่กระจายไปทางตะวันออกจากมหาสมุทรอินเดีย และผลของการแนะนำของเครื่องมือโลหะและรอกในอินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ ในเวลาที่สำคัญในประวัติศาสตร์รายละเอียดที่สําคัญคือ พายเรือแคนู แปซิฟิกเย็บตะเข็บแบบดั้งเดิมได้ด้วยภายใน lugs มักจะใช้รูปแบบของยกคันนาตามตะเข็บทั้งหมด ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หมู่เกาะเย็บถูกแทนที่ในช่วง 2 , 000 ปี โดยขอบ planking กับ dowels ภายในรายละเอียดอื่น ที่พายเรือแคนูแบบแปซิฟิกมีหลายแท่งสั้นตรง ตอกเข้าไปใน Outrigger ลอยเพื่อเชื่อมต่อกับโครงบูม ในทางตรงกันข้าม , ในอินโดนีเซียหลายหลังออกแบบ Connector ถูกดัดแปลงให้ใช้ไม้ไผ่ยักษ์ที่ลอย หมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยกเว้นเกาะมาดูรา ,มันเป็นรูปสามเหลี่ยมคางหมูให้วิธีการแล่นเรือบนเสาถาวร และตั้งใจ ยังยอมรับไตรมาสถาวรหางเสือ ขอบเขตของการแพร่กระจายของการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีเหล่านี้สอดคล้องกับขอบเขตของการแพร่กระจายของเครื่องมือโลหะและสินค้าอื่น ๆโดยผู้ค้าจากเอเชียสรุปคือ มันเป็นโอกาสน้อย หรือเหตุผลของการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีในมหาสมุทรแปซิฟิกหลังจากการออกแบบพื้นฐานอยู่ทางตะวันออกของอินโดนีเซีย

ยังมีปัจจัยทางสังคม ชอบบ้าน หรือ ดักปลา เรือ เป็นโครงสร้างที่ใช้ร่วมกันหลายให้ได้เปรียบ ใน Austronesian ชุมชนโดยทั่วไปทุกหมู่บ้านมีการออกแบบทางทะเลเรือของตนเองและพวกเขากล่าวว่า รายละเอียดของการก่อสร้างที่ได้รับตกทอดจากบรรพบุรุษ นักเรียนได้เรียนรู้วิธีที่ถูกต้องเพื่อสร้างทุกรายละเอียดและทัศนคติที่อนุรักษ์นิยมจะเสริมด้วยจำบทสวดที่ต้องซ้ำ โดยไม่มีข้อผิดพลาด และโดยสากล ความเชื่อที่ว่า การเบี่ยงเบนใด ๆจากประเพณี จะทำให้เกิดภัยพิบัติในทะเลเพราะใช้ของพวกเขาเป็นอันตราย เรือโครงสร้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งอนุลักษณ์และวัฒนธรรมที่ยึดมั่นในตนเองแล้ว การออกแบบ แท่นขุดเจาะจะคัดลอกได้อย่างง่ายดายกว่าโครงสร้างตัวเรือ ( horridge 1986 ) เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงในการออกแบบจะใช้ พวก เขา ไม่ ยอมรับ ในผลที่ตามมา boatbuilding เทคนิคอาจรอดไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับ 1 , 000 ปี หรืออาจจะรีบแก้ไขในรุ่นเดียวเป็นขึ้นตอนการออกแบบจะถูกโอนย้ายจากที่อื่น มีด้านลบ เพื่ออนุรักษ์คุณค่าของการออกแบบที่ดีที่สุดที่สามารถใช้ได้ : สิ่งประดิษฐ์ที่ไม่ได้ทันที ต้องไม่ได้รับการคิดค้น พยานรอก , ซ่อมหางเสือ , กระดูกงูรอกแล่นเรือ , ซ่อมเสาหรือเสาหลายในมหาสมุทรแปซิฟิก