3.4. FatAdded fat in compound anima

3.4. Fat
Added fat in compound animal feed is known for its adverse effect on pellet hardness
and pellet durability (Van Vliet, 198 I). Since most binding of feed particles incorporates
water or, when involved, solubilized starches, proteins and fibres, fat with its hydrophobic
nature may interfere with binding properties of water-soluble components in the
feed. Moreover, added fat (and to a lesser extent, fat enclosed in the matrix of cell walls)
acts as a lubricant between particles and between the feed mash and the die-wall,
resulting in a lower pelleting pressure. This will already cause lower pellet quality in
many cases. Also, as a result of fat addition, various properties of a raw material
constituent might be influenced. For instance, gelatinization of starch can be inhibited in
the presence of lipids or delayed to higher temperatures (Eliasson, 198 lb; Larsson,
1980). This may indirectly lead to weaker pellets, vulnerable to deterioration in transport
systems. Salmon (1985) showed that more fat in the pellet (0, 30, 60, 90 g kg-‘)
significantly increased the amount of fines returned; 2.7, 7.0, 10.3, 15.6% with no
bentonite added, and 3.8, 5.1, 7.0, 15.3% with 25 g kg-’ bentonite added. Richardson
and Day (1976) showed that an increasing amount of fat added in the mixer increased
the amount of fines returned from the pellet mill and decreased the amount of
mechanical energy (kWh tonne- ’ > needed to convert 1 tonne of mash into pellets (Table
4).
Fat enhances the production rates in pellet mills, primarily because of the lubricating
effect of fats between the meal and the die surface (Walter, 1990; Richardson and Day,
1976; Van Vliet, 1981). Because of low friction, pressure in the die is decreased which,
in turn, would result in feed pellets with lower hardness and durability. However, some
authors (Van Sybel and Wittmann, 1960; Schwanghart, 1970) suggest that during
blending, the feed mash with steam, natural oils and waxes are released from the interior
of (plant) cell walls. These oils and/or waxes would accumulate at the contacting sites
of two particles and create a binding point, either solid (waxes) or via liquid necking (oil
or water), between particles upon cooling (Friedrich, 1977). This would have a positive
effect on pellet hardness and durability. Because of immiscibility of water and fats, there
would be an optimum in the amount of bonds established by waxes and fats on one side
and water on the other side. The amount of bonds is dependent on the concentration in a
not well-known range.
Table

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4. ไขมันเพิ่มไขมันในอาหารสัตว์ผสมมีชื่อเสียงของผลกระทบต่อความแข็งของเม็ดและเม็ดความทนทาน (Van Vliet, 198 ฉัน) เนื่องจากประกอบด้วยอนุภาคอาหารรวมมากที่สุดน้ำ หรือ เกี่ยวข้อง solubilized สมบัติ โปรตีน และเส้น ใย ไขมัน ด้วยเป็น hydrophobicธรรมชาติอาจรบกวนการผูกคุณสมบัติของส่วนประกอบที่ละลายในในการตัวดึงข้อมูล นอกจากนี้ เพิ่มไขมัน (และ ไปน้อยกว่าขอบ เขต ไขมันอยู่ในเมตริกซ์ของผนังเซลล์)เป็นน้ำมันหล่อลื่น ระหว่างอนุภาค และคลุกเคล้าอาหารและตายผนังเกิดความดัน pelleting ล่าง นี้แล้วจะทำให้คุณภาพเม็ดล่างในหลายกรณี จากคุณสมบัติต่าง ๆ ของวัตถุดิบ นอกจากนี้ไขมันยังอาจมีผลมาวิภาค เช่น สามารถห้าม gelatinization ของแป้งในของโครงการหรือล่าช้าให้สูงกว่าอุณหภูมิ (Eliasson, 198 ปอนด์ Larsson1980) . นี้โดยทางอ้อมอาจทำให้ขี้แข็งแกร่ง ความเสี่ยงต่อการเสื่อมสภาพในขนส่งระบบ ปลาแซลมอน (1985) พบว่า มากกว่าไขมันในเม็ด (0, 30, 60, 90 กรัมกิโลกรัม-')เพิ่มจำนวนค่าปรับคืน 2.7, 7.0, 10.3, 15.6% มีเพิ่ม bentonite และ 3.8, 5.1, 7.0, 15.3% และ 25 กรัมกิโลกรัม ' bentonite ที่เพิ่มขึ้น ริชาร์ดสันวัน (1976) พบว่า ไขมันเพิ่มเข้าไปในเครื่องผสมที่เพิ่มจำนวนขึ้นยอดเงินค่าปรับคืนจากโรงงานผลิตเม็ด และลดจำนวนพลังงานกล (tonne ไม่ - ' > ต้องแปลง tonne 1 ของผสมเป็นขี้ (ตาราง4)ไขมันช่วยเพิ่มอัตราการผลิตในโรงงานผลิตเม็ด หลักเนื่องจากการกำจัดปลวกผลของไขมันระหว่างอาหารและพื้นผิวตาย (Walter, 1990 วัน และริชาร์ดสัน1976 Van Vliet, 1981) ลดลงเนื่องจากแรงเสียดทานต่ำ ความดันในตายที่จะ จะทำอาหารอัดเม็ด มีความแข็งและความทนทานต่ำกว่า อย่างไรก็ตาม บางผู้เขียน (Van Sybel และ Wittmann, 1960 Schwanghart, 1970) ในระหว่างผสม คลุกเคล้าอาหาร ด้วยไอน้ำ น้ำมันหอมระเหยธรรมชาติและไขที่ถูกนำออกใช้จากภายในผนังเซลล์ (โรงงาน) น้ำมันหรือไขเหล่านี้จะสะสมที่อเมริกากำลังติดต่อของอนุภาคที่สอง และสร้างจุดผูก เป็นของแข็ง (waxes) หรือ ผ่าน necking ของเหลว (น้ำมันหรือน้ำ), ระหว่างอนุภาคเมื่อเย็น (ฟรีดริช 1977) ต้องเป็นค่าบวกผลเม็ดความแข็งและความทนทาน เนื่องจาก immiscibility ของน้ำและไขมัน มีจะเป็นการเหมาะสมจำนวนพันธบัตรที่ก่อตั้งขึ้น โดยไขและไขมันบนด้านหนึ่งและน้ำในด้านอื่น ๆ ยอดเงินของพันธบัตรขึ้นอยู่กับความเข้มข้นในการช่วงที่ไม่รู้จักตาราง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 ไขมันเพิ่มไขมันในอาหารสัตว์สารเป็นที่รู้จักสำหรับผลกระทบที่มีต่อความแข็งเม็ดและความทนทานเม็ด(Van Vliet 198 I) เนื่องจากส่วนใหญ่มีผลผูกพันของอนุภาคฟีดรวมน้ำหรือเมื่อเกี่ยวข้องกับการละลายแป้งโปรตีนและเส้นใยไขมันกับน้ำของธรรมชาติอาจรบกวนที่มีคุณสมบัติที่มีผลผูกพันของชิ้นส่วนที่ละลายน้ำได้ในอาหาร นอกจากนี้ยังเพิ่มไขมัน (และในระดับน้อยไขมันล้อมรอบในเมทริกซ์ของผนังเซลล์) ทำหน้าที่เป็นสารหล่อลื่นระหว่างอนุภาคและระหว่างบดอาหารและตายผนังผลในการลดความดันอัดเม็ด อย่างนี้แล้วจะทำให้เกิดคุณภาพเม็ดที่ต่ำกว่าในหลาย ๆ กรณี นอกจากนี้ยังเป็นผลมาจากการเพิ่มไขมันคุณสมบัติต่างๆของวัตถุดิบที่เป็นส่วนประกอบอาจได้รับผลกระทบ ยกตัวอย่างเช่นการเกิดเจลของแป้งสามารถยับยั้งในการปรากฏตัวของไขมันหรือล่าช้าที่มีอุณหภูมิสูงกว่า (Eliasson, £ 198; ลาร์สสัน, 1980) นี้ทางอ้อมอาจนำไปสู่เม็ดอ่อนแอเสี่ยงต่อการเสื่อมสภาพในการขนส่งระบบ ปลาแซลมอน (1985) แสดงให้เห็นว่าไขมันมากขึ้นในเม็ด (0, 30, 60, 90 กรัม kg-) อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นจำนวนเงินค่าปรับกลับมา; 2.7, 7.0, 10.3, 15.6% ไม่มีเบนโทไนท์เพิ่มและ3.8, 5.1, 7.0, 15.3% และ 25 กรัม kg- 'เบนโทไนท์เพิ่ม ริชาร์ดและวัน (1976) พบว่าจำนวนที่เพิ่มขึ้นของไขมันเพิ่มเข้ามาในเครื่องผสมเพิ่มขึ้นจำนวนของค่าปรับกลับมาจากโรงสีเม็ดและลดลงปริมาณของพลังงานกล(kWh tonne- '> ที่จำเป็นในการแปลง 1 ตันบดเป็นเม็ด ( ตารางที่4). ไขมันช่วยเพิ่มอัตราการผลิตในโรงงานเม็ดส่วนใหญ่เนื่องจากการหล่อลื่นผลของไขมันระหว่างมื้ออาหารและพื้นผิวที่ตายที่ (วอลเตอร์, 1990; ริชาร์ดและวัน 1976. Vliet แวน, 1981) เนื่องจากแรงเสียดทานต่ำ ความดันในตายจะลดลงซึ่งในที่สุดก็จะส่งผลให้เม็ดอาหารที่มีความแข็งที่ต่ำกว่าและความทนทานแต่บาง. ผู้เขียน (Van Sybel และวิทท์, 1960; Schwanghart, 1970) ชี้ให้เห็นว่าในระหว่างการผสมคลุกเคล้าอาหารด้วยไอน้ำธรรมชาติน้ำมันและไขถูกปล่อยออกมาจากภายในของ (โรงงาน) ผนังเซลล์. น้ำมันเหล่านี้และ / หรือแว็กซ์จะสะสมที่เว็บไซต์ติดต่อของทั้งสองอนุภาคและสร้างจุดที่มีผลผูกพันทั้งที่เป็นของแข็ง(ไข) หรือผ่านทางของเหลวกอดคอ (น้ำมันหรือน้ำ) ระหว่างอนุภาคเมื่อระบายความร้อน (ฟรีดริช, 1977) นี้จะมีบวกผลกระทบต่อเม็ดแข็งและความทนทาน เพราะ immiscibility ของน้ำและไขมันที่มีจะเป็นที่ดีที่สุดในจำนวนพันธบัตรที่จัดตั้งขึ้นโดยการแว็กซ์และไขมันในด้านหนึ่งและน้ำในด้านอื่นๆ ปริมาณของพันธบัตรจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นในที่ไม่รู้จักกันดีในช่วง. ตาราง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.4 . ไขมัน
เพิ่มไขมันในอาหารผสมสัตว์เป็นที่รู้จักกันสำหรับผลกระทบของความแข็งและความทนทาน
เม็ดเม็ด ( วัน วลิต 198 ผม ) ตั้งแต่การจับอนุภาคอาหารส่วนใหญ่ประกอบด้วย
น้ำหรือที่เกี่ยวข้อง สร้างแป้ง โปรตีน และเส้นใย ไขมันธรรมชาติ )
อาจยุ่งกับสมบัติการจับละลายส่วนประกอบใน
อาหาร นอกจากนี้เพิ่มไขมัน ( และในระดับน้อยของไขมันอยู่ในเมทริกซ์ของผนังเซลล์ )
ทำหน้าที่เป็นสารหล่อลื่นระหว่างอนุภาคและระหว่างอาหารบดและตายผนัง
ส่งผลให้ความดันอัดลดลง นี้แล้วจะทำให้เกิดเม็ดคุณภาพต่ำกว่า
หลายกรณี นอกจากนี้ยังเป็นผลจากไขมัน คุณสมบัติต่าง ๆของวัตถุดิบ
( อาจจะชักจูง สำหรับอินสแตนซ์เจลาติไนเซชันของแป้งสามารถยับยั้งในการแสดงตนของไขมันหรือล่าช้า
อุณหภูมิที่สูงขึ้น ( eliasson 198 ปอนด์ ; ลาร์สัน
1980 ) นี้อาจอ้อมาขี้อ่อนแอเสี่ยงต่อการเสื่อมสภาพในระบบการขนส่ง

ปลาแซลมอน ( 1985 ) พบว่าไขมันในเม็ด ( 0 , 30 , 60 , 90 กรัมต่อกิโลกรัม - )
เพิ่มขึ้นจำนวนค่าปรับคืน ; 2.7 , 7.0 , 10.3 , 15.6 % ไม่มี
เบนโทไนต์เพิ่ม , 3.8 , 5.1 , 7.0 , 15.3 % 25 กรัมกก. - ความยาวเพิ่ม ริชาร์ดสัน
และวัน ( 1976 ) พบว่าการเพิ่มปริมาณของไขมันเพิ่มในเครื่องเพิ่มขึ้น
จำนวนค่าปรับคืนจากโรงสีเม็ด และลดจำนวนของ
พลังงานกล ( kWh ตัน - > ต้องแปลง 1 ตันบดเป็นเม็ด ( โต๊ะ
4
ไขมันช่วยเพิ่มอัตราการผลิต ในเม็ด มิลเป็นหลักเพราะเป้นผลของไขมันระหว่างมื้ออาหาร และพื้นผิวตาย ( วอลเตอร์ , 1990 ; Richardson และวัน
1976 ; ฟาน ฟลีต , 1981 ) เพราะแรงเสียดทานต่ำ ความดันในแม่พิมพ์ลดลงซึ่ง
ในจะส่งผลให้เม็ดอาหารลดความแข็งและความทนทาน อย่างไรก็ตาม ผู้เขียน ( และบาง
รถตู้ sybel วิทมาน 1960 ; schwanghart , 1970 ) แนะนำว่าในระหว่าง
ผสมอาหารที่คลุกเคล้าด้วยไอน้ำ , น้ำมันธรรมชาติและไขออกจากภายใน
( พืช ) ผนังเซลล์ น้ำมันเหล่านี้จะสะสม และ / หรือ ไขที่ติดต่อเว็บไซต์
ของอนุภาคสองและสร้างจุดผูกด้วยของแข็ง ( ไข ) หรือผ่านของเหลว ( น้ำมันหรือน้ำคอ
) ระหว่างอนุภาคเมื่อเย็น ( Friedrich , 1977 ) นี้จะมีผลกระทบเชิงบวก
ต่อความแข็งของเม็ดอาหารและความทนทานเพราะ immiscibility ของน้ำและไขมัน มี
จะเหมาะสมในปริมาณพันธบัตรที่จัดตั้งขึ้นโดยขี้ผึ้งและไขมันบนด้านหนึ่ง
และน้ำในด้านอื่น ๆ ปริมาณของพันธบัตรจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นใน

โต๊ะไม่รู้จักกันดี ช่วง