Epidemiological studies have shown

Epidemiological studies have shown an inverse association between dietary intake of lycopene and prostate cancer risk. We conducted a clinical trial to investigate the biological and clinical effects of lycopene supplementation in patients with localized prostate cancer. Twenty-six men with newly diagnosed prostate cancer were randomly assigned to receive a tomato oleoresin extract containing 30 mg of lycopene (n = 15) or no supplementation (n = 11) for 3 weeks before radical prostatectomy. Biomarkers of cell proliferation and apoptosis were assessed by Western blot analysis in benign and cancerous prostate tissues. Oxidative stress was assessed by measuring the peripheral blood lymphocyte DNA oxidation product 5-hydroxymethyl-deoxyuridine (5-OH-mdU). Usual dietary intake of nutrients was assessed by a food frequency questionnaire at baseline. Prostatectomy specimens were evaluated for pathologic stage, Gleason score, volume of cancer, and extent of high-grade prostatic intraepithelial neoplasia. Plasma levels of lycopene, insulin-like growth factor-1, insulin-like growth factor binding protein-3, and prostate-specific antigen were measured at baseline and after 3 weeks of supplementation or observation. After intervention, subjects in the intervention group had smaller tumors (80% vs 45%, less than 4 ml), less involvement of surgical margins and/or extra-prostatic tissues with cancer (73% vs 18%, organ-confined disease), and less diffuse involvement of the prostate by high-grade prostatic intraepithelial neoplasia (33% vs 0%, focal involvement) compared with subjects in the control group. Mean plasma prostate-specific antigen levels were lower in the intervention group compared with the control group. This pilot study suggests that lycopene may have beneficial effects in prostate cancer. Larger clinical trials are warranted to investigate the potential preventive and/or therapeutic role of lycopene in prostate cancer

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความได้แสดงความสัมพันธ์ผกผันระหว่างการบริโภคอาหารของ lycopene และเสี่ยงมะเร็งต่อมลูกหมาก เราดำเนินการทดลองทางคลินิกเพื่อตรวจสอบผลกระทบทางชีวภาพ และทางคลินิกของ lycopene แห้งเสริมในผู้ป่วยโรคมะเร็งต่อมลูกหมากเป็นภาษาท้องถิ่น ยี่สิบหกคนใหม่วินิจฉัยโรคมะเร็งต่อมลูกหมากถูกสุ่มให้ได้รับสารสกัด oleoresin มะเขือเทศเป็นประกอบด้วย lycopene 30 มก. (n = 15) หรือไม่แห้งเสริม (n = 11) สำหรับ 3 สัปดาห์ก่อน prostatectomy รุนแรง Biomarkers เซลล์การงอกและ apoptosis ถูกประเมิน โดยการวิเคราะห์คืนในตาตะวันตกในอ่อนโยน และมะเร็งเนื้อเยื่อต่อมลูกหมาก ความเครียด oxidative ถูกประเมิน โดยการวัดการต่อพ่วงเลือด lymphocyte DNA ออกซิเดชันผลิตภัณฑ์ 5-hydroxymethyl-deoxyuridine (5-OH-mdU) ปกติบริโภคอาหารสารอาหารถูกประเมิน โดยแบบสอบถามความถี่อาหารที่พื้นฐาน Prostatectomy ไว้เป็นตัวอย่างที่ประเมินขั้น pathologic, Gleason คะแนน ปริมาตรของมะเร็ง และขอบเขตของคุณภาพสูงของต่อมลูกหมาก intraepithelial neoplasia ระดับพลาสมาของ lycopene ปัจจัยการเจริญเติบโตคล้ายอินซูลิน-1 ปัจจัยการเจริญเติบโตคล้ายอินซูลินรวมโปรตีน-3 ต่อมลูกหมากเฉพาะ และตรวจหาได้วัดพื้นฐาน และหลัง จาก 3 สัปดาห์แห้งเสริมหรือสังเกต หลังจากแทรกแซง ในการแทรกแซงของกลุ่มที่มีเนื้องอกขนาดเล็ก (เทียบกับ 80% 45% น้อยกว่า 4 ml), มีส่วนร่วมน้อยที่ผ่าตัดขอบและ/หรือของต่อมลูกหมากเพิ่มเนื้อเยื่อมะเร็ง (73% เทียบกับ 18% ขังอวัยวะโรค), และ ไม่มีส่วนร่วมกระจายของต่อมลูกหมากโดย intraepithelial neoplasia คุณภาพสูงของต่อมลูกหมาก (33% กับ 0% เกี่ยวข้องโฟกัส) เปรียบเทียบกับในกลุ่มควบคุม ระดับพลาสมาหมายถึงตรวจหาต่อมลูกหมากเฉพาะคนที่ต่ำในกลุ่มแทรกแซงเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม การศึกษานี้นำร่องแนะนำ lycopene ที่อาจมีผลประโยชน์ในโรคมะเร็งต่อมลูกหมาก การทดลองทางคลินิกขนาดใหญ่มี warranted สืบอาจป้องกัน หรือรักษาบทบาทของ lycopene ในมะเร็งต่อมลูกหมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาระบาดวิทยาได้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างการบริโภคอาหารของไลโคปีนและความเสี่ยงมะเร็งต่อมลูกหมาก เราดำเนินการทดลองทางคลินิกในการตรวจสอบผลกระทบทางชีวภาพและทางคลินิกของการเสริมไลโคปีนในผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งต่อมลูกหมากที่มีการแปล ยี่สิบหกคนที่มีมะเร็งต่อมลูกหมากการวินิจฉัยใหม่ถูกสุ่มให้ได้รับสารสกัดจากมะเขือเทศที่มี oleoresin 30 มิลลิกรัมของไลโคปีน (n = 15) หรืออาหารเสริม (n = 11) เป็นเวลา 3 สัปดาห์ก่อนที่จะต่อมลูกหมากที่รุนแรง biomarkers ของการแพร่กระจายของเซลล์และการตายได้รับการประเมินโดยการวิเคราะห์วิธี Western blot ในใจดีและมะเร็งเนื้อเยื่อต่อมลูกหมาก ความเครียดออกซิเดชันมีการประเมินโดยการวัดเม็ดเลือดขาวในเลือดผลิตภัณฑ์ออกซิเดชั่ดีเอ็นเอต่อพ่วง 5 hydroxymethyl-deoxyuridine (5-OH-MDU) การบริโภคอาหารตามปกติของสารอาหารที่ได้รับการประเมินจากแบบสอบถามความถี่อาหารที่ baseline ตัวอย่างต่อมลูกหมากได้รับการประเมินสำหรับขั้นตอนทางพยาธิวิทยาคะแนน Gleason ปริมาณของโรคมะเร็งและขอบเขตของระดับสูงต่อมลูกหมากโต intraepithelial neoplasia ระดับพลาสม่าของไลโคปีน, การเจริญเติบโตอินซูลินเหมือนปัจจัย-1, ปัจจัยการเจริญเติบโตอินซูลินเหมือนโปรตีน-3, และต่อมลูกหมากแอนติเจนที่เฉพาะเจาะจงในการวัดที่ baseline และหลังจาก 3 สัปดาห์ของการเสริมหรือการสังเกต หลังจากการแทรกแซงในกลุ่มแทรกแซงมีเนื้องอกขนาดเล็ก (80% เทียบกับ 45% น้อยกว่า 4 ml), การมีส่วนร่วมน้อยของอัตรากำไรขั้นต้นผ่าตัดและ / หรือเนื้อเยื่อพิเศษที่เป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก (73% เทียบกับ 18% โรคอวัยวะถูกคุมขัง) และการมีส่วนร่วมกระจายน้อยของต่อมลูกหมากโดยเกรดสูง neoplasia intraepithelial ต่อมลูกหมากโต (33% เทียบกับ 0% การมีส่วนร่วมโฟกัส) เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม หมายถึงพลาสม่าในระดับที่ต่อมลูกหมากแอนติเจนที่เฉพาะเจาะจงลดลงในกลุ่มการแทรกแซงเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม การศึกษานำร่องนี้แสดงให้เห็นว่าไลโคปีนอาจมีผลประโยชน์ในการรักษามะเร็งต่อมลูกหมาก การวิจัยทางคลินิกขนาดใหญ่จะมีการรับประกันที่จะตรวจสอบบทบาทป้องกันและ / หรือรักษาโรคที่อาจเกิดขึ้นของไลโคปีนในการรักษามะเร็งต่อมลูกหมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาระบาดวิทยาได้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ผกผันระหว่างการบริโภคของไลโคปีนและความเสี่ยงมะเร็งต่อมลูกหมาก เราทำการทดลองทางคลินิกศึกษาทางคลินิกและผลของการเสริมไลโคปีนในผู้ป่วยที่มีมะเร็งต่อมลูกหมาก .ผู้ชายยี่สิบหกกับการวินิจฉัยมะเร็งต่อมลูกหมากใหม่มีวัตถุประสงค์ที่จะได้รับส่วนผสมจากสารสกัดจากมะเขือเทศ Lycopene โอลีโอเรซิน 30 มิลลิกรัม ( n = 15 ) หรือไม่เสริม ( n = 11 ) เป็นเวลา 3 สัปดาห์ก่อนที่ต่อมลูกหมากหัวรุนแรง ใหม่ของการขยายเซลล์และเซลล์จะถูกประเมินโดยการวิเคราะห์ Western blot ในเนื้องอกมะเร็งและเนื้อเยื่อต่อมลูกหมากภาวะเครียดออกซิเดชันและวัดเม็ดเลือดขาว lymphocyte ดีเอ็นเอออกซิเดชันของผลิตภัณฑ์ 5-hydroxymethyl-deoxyuridine ( 5-oh-mdu ) การบริโภคปกติของสารอาหารที่ได้รับจากแบบสอบถามความถี่อาหารที่พื้นฐาน ตัวอย่างต่อมลูกหมากได้รับการประเมินคะแนนขึ้นมาเวที กลีสัน , ปริมาณของมะเร็งต่อมลูกหมาก และขอบเขตของเกรดสูง intraepithelial neoplasia .ระดับพลาสมาของไลโคปีน factor-1 การเจริญเติบโต , การเข้าเล่ม , ปัจจัยการเติบโต protein-3 และ prostate-specific แอนติเจนชนิดพื้นฐานและหลังจาก 3 สัปดาห์ของการเสริม หรือการสังเกต หลังการทดลอง วิชาในกลุ่มมีเนื้องอกขนาดเล็ก ( 80 vs 45% น้อยกว่า 4 มิลลิลิตรการมีส่วนร่วมน้อยกว่าขอบการผ่าตัดและ / หรือเสริมเนื้อเยื่อต่อมลูกหมากกับมะเร็ง ( 73% VS 18% , อวัยวะคับโรค ) และการกระจายของมะเร็งต่อมลูกหมากน้อยกว่าด้วยคุณภาพสูง intraepithelial neoplasia ( 33 % , 0 % , โฟกัสการมีส่วนร่วม ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมหมายถึง prostate-specific พลาสมาแอนติเจนระดับต่ำในกลุ่มกับกลุ่มควบคุม การศึกษานำร่องครั้งนี้ ชี้ให้เห็นว่า ไลโคปีนอาจจะมีผลประโยชน์ในมะเร็งต่อมลูกหมาก การทดลองทางคลินิกขนาดใหญ่มีการรับประกันเพื่อศึกษาศักยภาพการป้องกันและ / หรือบทบาทของไลโคปีนในการรักษามะเร็งต่อมลูกหมาก