During his Paris years, Rossini cre

During his Paris years, Rossini created the comic operas Le comte Ory and Guillaume Tell (William Tell). The production of the latter in 1829 brought his career as a writer of opera to a close. He was thirty-eight years old and had already composed thirty-eight operas. Guillaume Tell was a political epic adapted from Schiller's play Wilhelm Tell (1804) about the 13th-century Swiss patriot who rallied his country against the Austrians. The libretto was by Étienne Jouy and Hippolyte Bis, but their version was revised by Armand Marrast.[9]

The music is remarkable for its freedom from the conventions discovered and utilized by Rossini in his earlier works, and marks a transitional stage in the history of opera, the overture serving as a model for romantic overtures throughout the 19th century. Though an excellent opera, it is rarely heard uncut today, as the original score runs more than four hours in performance. The overture is one of the most famous and frequently recorded works in the classical repertoire.

In 1829 he returned to Bologna. His mother had died in 1827, and he was anxious to be with his father. Arrangements for his subsequent return to Paris on a new agreement were temporarily upset by the abdication of Charles X and the July Revolution of 1830. Rossini, who had been considering the subject of Faust for a new opera, did return, however, to Paris in November of that year.

Six movements of his Stabat Mater were written in 1832 by Rossini himself and the other six by Giovanni Tadolini, a good musician who was asked by Rossini to complete the work. However, Rossini composed the rest of the score in 1841. The success of the work bears comparison with his achievements in opera, but his comparative silence during the period from 1832 to his death in 1868 makes his biography appear almost like the narrative of two lives—the life of swift triumph and the long life of seclusion, of which biographers give us pictures in stories of the composer's cynical wit, his speculations in fish mongering,[10] his mask of humility and indifference.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระหว่างปีของเขาปารีส โรสซินิสร้างโอเปร่า comic Ory คอมท์เลอและกม.บอก (William Tell) การผลิตของหลังใน 1829 นำอาชีพของเขาเป็นนักเขียนของโอเปร่าจะปิด เขาสามสิบแปดปี และไม่ได้ประกอบด้วยโอเปร่าสามสิบแปดแล้ว กม.บอกมหากาพย์การเมืองดัดแปลงมาจากการเล่นของชิลเลอร์บอกวิลเฮล์ม (1804) เกี่ยวกับรักชาติสวิสในศตวรรษที่ 13 ที่ประเทศของเขากับออสเตรียทำใจได้ การ libretto โดย Étienne Jouy และ Hippolyte Bis แต่รุ่นของพวกเขาถูกแก้ไข โดย Armand Marrast [9]เพลงที่น่าทึ่งสำหรับความอิสระจากการประชุมที่ค้นพบ และนำ โดยโรสซินิของเขาก่อนหน้านี้ทำงาน และทำเครื่องหมายขั้นการเปลี่ยนแปลงในประวัติศาสตร์ของโอเปร่า โหมโรงที่เป็นแบบจำลองสำหรับ overtures โรแมนติกตลอดศตวรรษที่ 19 ว่าโอเปร่ายอดเยี่ยม มันจะไม่ค่อยได้ยินขาววันนี้ เป็นคะแนนเดิมวิ่งมากกว่าสี่ชั่วโมงในการทำงาน โหมโรงเป็นงานมีชื่อเสียงมากที่สุด และบันทึกบ่อยในละครคลาสสิกอย่างใดอย่างหนึ่งใน 1829 เขากลับไปโบโลญญา แม่ของเขาเสียชีวิตในปี และเขาก็กังวลให้กับพ่อของเขา เตรียมการสำหรับการกลับมาในภายหลังไปปารีสจากข้อตกลงใหม่ชั่วคราวกำลังหัวเสียสละราชสมบัติของ Charles X และการปฏิวัติ โรสซินิ ที่มีการพิจารณาเรื่องของ Faust สำหรับโอเปร่าแบบใหม่ ไม่กลับ อย่างไรก็ตาม พฤศจิกายนของปีที่หกการเคลื่อนไหวของเขา Stabat Mater ถูกเขียนใน 1832 โดยโรสซินิเองและอื่น ๆ หก โดย Giovanni Tadolini เป็นนักดนตรีที่ดีที่ถูกถาม โดยโรสซินิไปทำงาน อย่างไรก็ตาม โรสซินิประกอบด้วยส่วนเหลือของคะแนนใน 1,841 ความสำเร็จของการทำงานจะเปรียบเทียบกับความสำเร็จของเขาในโอเปร่า แต่ความเงียบของเขาเปรียบเทียบระหว่างงวดจาก 1823 เขาตายในปี 1868 ทำให้ชีวประวัติของเขาปรากฏเกือบเช่นเล่าเรื่องของสองชีวิต — ชีวิตของชัยชนะอย่างรวดเร็วและยาวนานของสันโดษ ซึ่งเนื่องจากทำให้เราภาพในเรื่องความประมาทของนักประพันธ์ , speculations ของเขาในบท, [10] ปลาหน้ากากของเขาถ่อมตนและไม่แยแส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปีที่ปารีสเขา Rossini สร้างการ์ตูนโอเปรา Le Comte Ory และกีโยมบอก (วิลเลียมบอกได้) การผลิตหลังใน 1829 นำอาชีพของเขาเป็นนักเขียนของโอเปร่าเพื่อปิด เขาเป็นคนที่สามสิบแปดปีและแต่งแล้วสามสิบแปดโอเปรา กีโยมบอกเป็นมหากาพย์ทางการเมืองที่ดัดแปลงมาจากวิลเฮล์เล่นชิลเลอร์แนะนำ (1804) เกี่ยวกับศตวรรษที่ 13 รักชาติสวิสที่รวบรวมประเทศของเขากับออสเตรีย บทโดยÉtienne Jouy และ Hippolyte Bis แต่รุ่นของพวกเขาได้รับการแก้ไขโดยอาร์มันด์ Marrast. [9]

เพลงเป็นที่น่าทึ่งสำหรับเสรีภาพจากการประชุมการค้นพบและนำมาใช้โดยรอสซินีในผลงานก่อนหน้านี้ของเขาและนับเป็นขั้นตอนการเปลี่ยนผ่านในประวัติศาสตร์ โอเปร่าทาบทามให้บริการเป็นแบบจำลองสำหรับวิสัยทัศน์ที่โรแมนติกตลอดศตวรรษที่ 19 แม้ว่าละครยอดเยี่ยมก็คือไม่ค่อยได้ยินเจียระไนวันนี้เป็นคะแนนเดิมทำงานมากขึ้นกว่าสี่ชั่วโมงในการปฏิบัติงาน ทาบทามเป็นหนึ่งในผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดและบันทึกบ่อยในละครคลาสสิก.

ใน 1829 เขากลับไปที่โบโลญญา แม่ของเขาเสียชีวิตในปี 1827 และเขาก็อยากจะอยู่กับพ่อของเขา การเตรียมการสำหรับการกลับมาของเขาต่อมาไปยังกรุงปารีสในข้อตกลงใหม่ถูกทำให้เสียชั่วคราวโดยการสละราชสมบัติของชาร์ลส์และการปฏิวัติเดือนกรกฎาคม 1830 รอสซินีผู้ได้รับการพิจารณาเรื่องของเฟาสต์สำหรับละครใหม่ไม่กลับมา แต่ไปปารีสใน เดือนพฤศจิกายนปีนั้น.

หกเคลื่อนไหวของเขา Stabat Mater ถูกเขียนใน 1832 โดยรอสซินีตัวเองและอีกหกเดือนโดยจิโอวาน Tadolini เป็นนักดนตรีที่ดีที่ถูกถามโดยรอสซินีเพื่อให้การทำงาน อย่างไรก็ตามรอสซินีประกอบด้วยส่วนที่เหลือของคะแนนใน 1841 ความสำเร็จของการทำงานหมีเปรียบเทียบกับความสำเร็จของเขาในโอเปร่า แต่ความเงียบเปรียบเทียบของเขาในช่วงระยะเวลาตั้งแต่ 1832 ไปสู่ความตายของเขาใน 1868 ทำให้ประวัติของเขาปรากฏเกือบจะเหมือนการเล่าเรื่องของสองชีวิต ชีวิต -The ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วและยาวนานของความสันโดษซึ่งเขียนชีวประวัติให้เราภาพในเรื่องของปัญญาเหยียดหยามนักแต่งเพลงของเขาในการคาดเดา mongering ปลา [10] หน้ากากของเขาอ่อนน้อมถ่อมตนและไม่แยแส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระหว่างปีปารีสของเขา รอซซินี่สร้างโอเปร่าการ์ตูนเลอกงต์และ กีโยม บอกรี่ ( William บอก ) การผลิตหลังใน 1829 นำอาชีพของเขาในฐานะนักเขียนของโอเปร่าแบบปิด เขาอายุ 38 ปีและได้ประพันธ์โอเปร่า กีโยม บอกเป็นมหากาพย์ที่ดัดแปลงมาจากเรื่องของการเมืองเล่นวิลบอก ( 1804 ) เกี่ยวกับศตวรรษที่ 13 สวิสผู้รักชาติที่ rallied ประเทศของเขากับออสเตรีย บทละครโดย jouy ตียÉ และฮิปโปลิทีทวิ แต่รุ่นของพวกเขาถูกแก้ไขโดยอาร์มันด์ marrast [ 9 ]เป็นเพลงที่โดดเด่นเพื่อเสรีภาพจากการค้นพบและใช้โดยรอซซินี่ในผลงานก่อนหน้านี้ของเขา และนับเป็นเวทีเดียวในประวัติศาสตร์ของโอเปร่าเรื่องการให้บริการเป็นรูปแบบการทาบทามโรแมนติกตลอดศตวรรษที่ 19 แม้ว่า โอเปร่า ที่ยอดเยี่ยม มันไม่ค่อยจะได้ยินเจียระไนวันนี้เป็นคะแนนเดิมวิ่งกว่า 4 ชั่วโมงในการปฏิบัติงาน โหมโรงเป็นหนึ่งในที่มีชื่อเสียงที่สุดและบ่อยบันทึกงานในละครคลาสสิกใน 1829 เขากลับไปโบโลญญา . แม่ของเขาเสียชีวิตในปี 1827 และเขากังวลอยู่กับพ่อของเขา นัดต่อมากลับของเขาไปปารีสในข้อตกลงใหม่ชั่วคราว ไม่พอใจการสละราชสมบัติของชาร์ลส์ เอ็กซ์ และการปฏิวัติเดือนกรกฎาคม 1830 รอซซินี่ ผู้ที่ได้รับการพิจารณาเรื่องของ Faust สำหรับ Opera , ใหม่ไม่ได้กลับ อย่างไรก็ตาม ปารีสในเดือนพฤศจิกายนของปีนั้นหกของ Stabat Mater ของเขาเขียนใน ค.ศ. 1828 โดยรอซซินี่ตัวเองและอีกหกโดย Giovanni tadolini นักดนตรีที่ดีที่ถูกถามโดยรอซซินี่ให้เสร็จงาน อย่างไรก็ตาม รอซซินี่ประกอบด้วยส่วนที่เหลือของคะแนนในร้าน . ความสำเร็จของงานหมีเปรียบเทียบกับความสำเร็จของเขาในละคร แต่เขาเปรียบเทียบความเงียบในช่วง ค.ศ. 1828 เสียชีวิตในปี 1868 ทำให้ชีวประวัติของเขาปรากฏขึ้นเกือบจะเหมือนการเล่าเรื่องของ 2 ชีวิต ชีวิตแห่งชัยชนะอย่างรวดเร็วและชีวิตที่ยาวนานของสันโดษ ซึ่งให้ภาพในเรื่องราวชีวประวัติของคีตกวีเหยียดหยาม ปัญญา speculations ของเขาในปลาความบ้า , [ 10 ] หน้ากากของความอ่อนน้อมถ่อมตนและความไม่แตกต่าง