ON 4 MARCH 1351, A SMALL GROUP OF M

ON 4 MARCH 1351, A SMALL GROUP OF MEN gathered in a newly built hall on an island in the Chaophraya River. Before them was an urn filled with water gathered from throughout Siam, stirred with a magical sword, and which they drank swearing their loyalty to the relative who was becoming their king (soon remembered as Ramathibodi D. The capital of a new kingdom there was taking shape. What happened that day (and we still lack any reliable accounts) has much to tell us about the processes that were then at work. First, many of the people then present were related to the new king, and soon would govern many of the surrounding towns and their territory. Many of them were native speakers of the Cambodian language (Khmer); and all the high-ranking among them possessed gold or copper plates on which were inscribed their formal titles. Much of the oath which they l. Thai schoolbooks and scholars cling tenaciously to the idea that Ayudhya was founded in 1350, having long ago been told that Lesser Era (chulasakkarat) years are converted to AD years by adding 638. The reason for the discrepancy is simple: the year 712 began on the 7th day of the waning moon of the 5th month, and continued until 713 began on the 1st day of the 6th month in the next year (365 days later), the interval being from 28 March 1350 to 28 March 1351. Thus the 6th day of the waxing moon of the 5th month did not occur until 4 March 1351 0ulian calendar) swore was like the oaths taken by colleagues even to the present day; but there was another part that is almost unintelligible nowadays. It was that part of the oath that warned men that the spirits of particular named streams and caves would punish them if they failed to keep their promise of loyalty. It is fascinating to note that those spirits were localized in extreme northern Thailand and adjacent portions of Laos. Either the spirits were being imported (which is unlikely), or the animistic religion employed here was rooted in the north, from whence some of these people came. But who were these people, and why were they here? The best guess is that those functioning as scribes, lawyers, accountants, chronologists, astrologers, and similar specialists probably persons associated with "East Siam e., Lopburi, Nakhon Nayok, and similar old localities once part of the Angkorean Empire. On the other hand, the administrative and military functionaries probably were people from "West Siam and Phetchaburi, for especially Suphanburi, Ratchabu example. Lurking in the shadows there may have been an important third group of people-Chinese and Indian merchants. About them we know very little, except that they were intimately involved in the trade of Siam by the early fourteenth century. One of their many interests was the ceramics trade, which earlier had brought them to the valley of the Tha Chin River, especially to Ratchaburi and Suphanburi. The one person who tied together all these groups was the new king, Ramathibodi l (also referred to as U Thong). Our best guess is that his wife was the daughter of the late of his the of ruler Lopburi and his father was a Chinese merchant of Phetchaburi It is important to note that he brought all three of these groups together, and from each of these he gained important resources. With his Lopburi relatives he gained many generations of expertise in ruler ship, including skills in such thin as law and medicine. His Suphanburi relatives brought with them manpower and military skills, while his Phetchaburi relatives gave him skills with such things as commerce and cash The combination would have been hard to equal. It has been conventional to treat the early history of Ayutthaya (Siam) in terms of its foreign policy, and thus to focus particularly upon Ayutthaya's continuing rivalry with neighboring Angkor, which after all was only 250 miles/400 kilometers to its east. We might note particularly Ayutthaya's capture of Angkor in 1369 and again in 1431. Here we might imagine that Ramathibodi was acting on behalf of his Lopburi relatives, who might be expected to see Angkor as their chief rival for prestige and power. But rather than defining their interests as being relatively more universalistic or "global. perhaps we might instead see their interest as being more local ham the interests of Suphanbur Suphanburi, after all, in addition to aspiring to leadership of all the areas to the west of Lopburi, including both the north and the south, might be expected to have not only a strong interest in the ceramics trade-which would reach its peak by the late fifteenth century but also to have had a strong interest rying the trade which extended not only to the center and south of what is now Laos and adjacent Vietnam, but also over the trade routes which extended to the west and south across the Malay Peninsula and into the Bay of Bengal. n this context that we might interpret a stone inscription which otherwise is quite puzzling. This is a stone dated to 17 February 1351 and to the Reliquary of Ban Rae in what is now Sakon Nakhon province This is what amounts to a Sukhothai inscription. Why is it here? The only way to account for it is to link it with Vietnamese literary references dated to 1318 to a Sukhothai intrusion into Champa in central Vietnam. But what is Sukhothai doing all the way east in central Vietnam The only way of accounting for this is to explore economic considerations; and if the Ban Rae inscription leads us from Sukhothai to the cast, then it would seem natural to look southwards from Sukhothai as well. is In conceptualizing this early period of Siam's history, it customary to think of it first in terms of religion. Early stone inscriptions detailing the history of Buddhism for example often refer to Buddhist monks as chao thai, that is, Thai lords, It is worth remembering, however, the emphasis that the am hang inscription of 1292 places upon economic on the freedom of buying and selling, d on the an lightness of taxation This leads us back to reconsidering the important role of economic activity in the foundation of Ayutthaya and in the location of the Sakon Nakhon inscription, both in early 1351 simply note Here we might begin with a simple point. Let us of that the earliest contemporary reference to the foundation in Ayutthaya occurs two years before it was formally founded 1351, when Chinese merchants reported in 1349 that Ayutthaya had been created, and that it was now named with a Persian or Arabic name that we translate as "New City" might it. (Shahr i Naw), implying that an Old City" had preceded By the later years of the century, a mission from Suphanburi was seeking in China the right to trade as a tributary mission. A bit later, in 1416, the Ayutthaya court was persuaded to double the customs duties charged. Finally, shortly after the catastrophic events in 1424 which ended the lives of two candidates (Ai hraya and Yi Phraya) for the throne of the kingdom of Ayutthaya, a major religious monument was constructed in their memory in the city (Wat Ratchaburana and inscriptions were left inside it written in Thai, Khmer Chinese, and Arabic 6 These were not discovered until the 1950s, so we can be confident of their authenticity. Their significance is ritualistic: that is, in a monument of the greatest importance, at least these four languages were considered to be relevant to memorializing the early kings of Ayutthaya. Even in the style of the early fifteenth century, Ayutthaya was expressing its true globalization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 4 1351 มีนาคม A เล็กกลุ่มของผู้ชายรวมในฮอลล์ที่สร้างขึ้นใหม่บนเกาะในแม่น้ำเจ้าพระยา ก่อนที่พวกเขา ถูกผอบ ด้วยน้ำที่รวบรวมจากทั่วสยาม กวนกับดาบวิเศษ และ ที่พวกเขาดื่มด่าทอการสบถภักดีกับญาติที่ได้กลายเป็นกษัตริย์ของพวกเขา (เร็ว ๆ นี้จำเป็นรามาธิบดีสวรรคต เมืองหลวงของราชอาณาจักรใหม่มีถ่ายรูป สิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้น (และเรายังคงขาดบัญชีใด ๆ ที่เชื่อถือได้) มีมากจะบอก เกี่ยวกับกระบวนการที่ถูก แล้ว ที่ทำงาน ครั้งแรก หลายคน แล้วปัจจุบันเกี่ยวข้องกับกษัตริย์องค์ใหม่ และเร็ว ๆ นี้ จะครอบคลุมหลายเมืองรอบอาณาเขตของตน หลายของพวกเขามีภาษาของภาษากัมพูชา (เขมร); และทั้งหมดชั้นผู้ใหญ่ต้องมีทองคำ หรือแผ่นทองแดงที่ถูกจารึกชื่อเรื่องอย่างเป็นทางการ มากของคำสาบานที่จะ l. schoolbooks ไทยและนักวิชาการประจำ tenaciously ใจคิดว่า อยุธยาก่อตั้งขึ้นใน 1350 มีนานแล้วบอกว่า ปีน้อยกว่ายุค (chulasakkarat) จะถูกแปลงเป็น AD ปี โดยเพิ่ม 638 สาเหตุความขัดแย้งเป็นเรื่องง่าย: 712 ปีเริ่มต้นเมื่อวันที่ 7 ของเดือน 5 ข้าง และอย่างต่อเนื่องจนกว่า 713 เริ่มในวัน 1 ของเดือน 6 ในปีถัดไป (365 วันต่อมา), ช่วงเวลาที่อยู่กับ 28 1351 มีนาคมจาก 28 1350 มีนาคม ดัง ดวงจันทร์แว็กซ์ของเดือน 5 วัน 6 ได้ไม่จน 4 มีนาคมปฏิทิน 0ulian 1351) swore เหมือน oaths ถ่าย โดยเพื่อนร่วมงานได้ถึงปัจจุบัน แต่มีส่วนอื่นที่ unintelligible เกือบปัจจุบัน มันเป็นส่วนหนึ่งของคำสาบานที่เตือนผู้ชายว่า วิญญาณของกระแสข้อมูลมีชื่อเฉพาะและถ้ำจะลงโทษพวกเขาหากพวกเขาล้มเหลวในการรักษาสัญญาของพวกเขาของสมาชิก เป็นที่น่าสังเกตว่า วิญญาณเหล่านั้นได้เป็นภาษาท้องถิ่นภาคเหนือมากและบางส่วนติดกับประเทศลาว วิญญาณถูกนำเข้า (ซึ่งไม่น่า), หรือศาสนา animistic ที่ทำงานที่นี่ถูกใช้ในภาคเหนือ จากไหนบางคนเหล่านี้มา แต่ผู้คนเหล่านี้ และเหตุพวกเขาที่นี่ เดาดีที่สุดคือ ที่ที่ทำงานเป็นภาพ ทนายความ บัญชี chronologists, astrologers และผู้เชี่ยวชาญคล้ายคงคนเกี่ยวข้องกับ "สยามตะวันออก e. ลพบุรี นครนายก กเหมือนเดิมมาเมื่อเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิ Angkorean บนมืออื่น ๆ functionaries บริหาร และทหารคงคนจาก "สยามตะวันตกและเพชรบุรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดสุพรรณบุรี Ratchabu อย่างนี้ ซุ่มซ่อนในเงามีอาจได้กลุ่มที่สามสำคัญของพ่อค้าคนจีน และอินเดีย เกี่ยวกับ เรารู้น้อยมาก แต่พวกเขาจึงเกี่ยวข้องกับการค้าของสยาม โดยศตวรรษซึ่งต้น ความสนใจหลายอย่างใดอย่างหนึ่งถูกค้าเซรามิก ซึ่งก่อนหน้านี้ได้นำพวกเขาไปหุบเขาของท่าชินแม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งราชบุรีและสุพรรณบุรี บุคคลหนึ่งที่เชื่อมโยงกับกลุ่มเหล่านี้เข้าด้วยกันเป็นพระใหม่ รามาธิบดี l (ยังเรียกว่าอู่ทอง) เดาที่ดีที่สุดของเราคือ ว่า ภรรยาของเขาเป็นลูกสาวของเขาปลายไม้บรรทัดลพบุรีและพ่อของเขาถูกพ่อค้าจีนของเพชรบุรีจึงเป็นสิ่งสำคัญโปรดทราบว่า เขามาทั้งหมด สามเหล่านี้กลุ่มเข้าด้วยกัน และแต่ละเหล่านี้เขาได้รับทรัพยากรที่สำคัญ มีลพบุรีเขา ญาติเขาได้รับความเชี่ยวชาญในเรือไม้ รวมทั้งทักษะในเช่นหลายรุ่นบางเป็นนิติศาสตร์และแพทยศาสตร์ ญาติสุพรรณบุรีนำด้วยกำลังคนและทักษะทางทหาร ญาติเพชรบุรีให้ทักษะกับสิ่งต่าง ๆ เช่นพาณิชย์เขา และจะได้รับเงินสดรวมกันยากเท่านั้น แล้วปกติการรักษาช่วงประวัติศาสตร์อยุธยา (สยาม) ใน ด้านนโยบายต่างประเทศ และทำ การโฟกัสโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยุธยาเริ่มต่อกับนครใกล้เคียง ซึ่งหลังจากทั้งหมดเป็นเพียง 250 ไมล์/400 กิโลเมตรสู่ตะวันออกของ เราอาจหมายเหตุโดยเฉพาะอยุธยาจับอังกอร์ ใน 1369 และอีก 1431 ที่นี่เราอาจจินตนาการว่า รามาธิบดีทำหน้าที่แทนลพบุรีญาติ ซึ่งอาจคาดว่าจะเห็นอังกอร์เป็นคู่แข่งของหัวหน้าเพรสทีจและพลังงาน แต่แทนที่จะกำหนดผลประโยชน์ของพวกเขาเป็นค่อนข้างมาก universalistic หรือ "สากล บางทีเราอาจแทนดู ตามที่กำลังสนใจของ Suphanbur สุพรรณบุรี หลังจากที่ทุก แฮมท้องถิ่นเพิ่มเติมนอกจากจะเป็นผู้นำทั้งหมดในพื้นที่ทางตะวันตกของลพบุรี รวมทั้งเหนือและใต้ อาจคาดว่าจะมีไม่เพียงสนใจที่แข็งแกร่งในเซรามิกส์การค้าซึ่งจะถึงจุดสูงสุดของ ศตวรรษสิบห้าสาย แต่ยัง กับมี rying แข็งแรงสนใจค้าซึ่งขยายไม่เพียงแต่จะ ศูนย์กลางและใต้ของลาวและเวียดนามที่อยู่ติดกัน แต่ยัง ผ่านเส้นทางการค้าที่ขยายไปยังตะวันตกและใต้คาบสมุทรมลายู และ ในอ่าวเบงกอล n บริบทนี้เราอาจตีความศิลาจารึกที่อื่นงงมาก เป็นหินลงไป 17 1351 กุมภาพันธ์ และแร่หีบวัตถุมงคลบ้านในจังหวัดสกลนครนี้เป็นยอดใดจารึกสุโขทัย ทำไมต้องเป็นที่นี่ วิธีเดียวที่จะบัญชีมันจะเชื่อมโยงกับการอ้างอิงวรรณกรรมเวียดนามที่ลงไป 1318 เพื่อบุกสุโขทัยเป็นจำปาในเวียดนามกลาง แต่สุโขทัยคืออะไรทำทางตะวันออกในเวียดนามกลางแบบเฉพาะของบัญชีนี้เป็นการสำรวจพิจารณาเศรษฐกิจ และถ้าจารึกบ้านแร่เราจากสุโขทัยไปสู่การหล่อ แล้วดูเหมือนธรรมชาติเพื่อค้น southwards จากสุโขทัยด้วย เป็นอยู่ตามพรมแดนระยะเวลาประวัติศาสตร์ของสยาม เรื่องจารีตประเพณีว่า อย่างแรกในศาสนานี้ก่อน จารึกศิลาต้นรายละเอียดประวัติของพระพุทธศาสนาเช่นมักจะหมายถึงพระภิกษุสงฆ์เป็นเจ้าไทย คือ ไทยลอร์ด ก็น่าจดจำ ไร เน้นที่ am ฮังจารึกสถานที่ 1292 เมื่อเศรษฐกิจในเสรีภาพของการซื้อ และขาย d ในสว่างการเสียภาษี นี้เรากลับไปสู่บทบาทความสำคัญของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ในมูลนิธิของอยุธยา และที่ตั้งของจารึกสกลนคร reconsidering ทั้งในช่วง 1351 ก็ทราบนี่เราอาจเริ่มต้น ด้วยจุดง่ายขึ้น เราว่าการอ้างอิงร่วมสมัยเริ่มแรกมูลนิธิในอยุธยาเกิดขึ้น 2 ปีก่อนที่จะถูกอย่างเป็นกิจจะลักษณะให้ก่อตั้ง 1351 เมื่อพ่อค้าจีนรายงานใน 1349 ว่า อยุธยาได้ถูกสร้างขึ้น และที่ มีตอนนี้ชื่อว่าเปอร์เซียหรือภาษาอาหรับที่ มีชื่อเราแปลเป็น "เมืองใหม่" อาจจะ (Shahr i Naw) หน้าที่ที่การเมือง "ได้นำหน้า โดยปีหลังของศตวรรษ ภารกิจจากสุพรรณบุรีแสวงหาในจีนถูกค้าเป็นภารกิจสมทบ บิตต่อมา ใน 1416 ศาลอยุธยาถูกเกลี้ยกล่อมให้คู่ศุลกากรที่เรียกเก็บ สุดท้าย หลังจากเหตุการณ์รุนแรงใน 1424 ซึ่งสิ้นสุดชีวิตของสองคน (hraya อ้ายและเจ้าพระยายี่) บัลลังก์ของราชอาณาจักรอยุธยา อนุสาวรีย์ทางศาสนาหลักถูกสร้างในการหน่วยความจำในเมือง (วัดราชบูรณะและจารึกได้ภายในนั้นเขียนในภาษาไทย จีนเขมร และภาษาอาหรับ 6 ขั้นไม่พบจนกระทั่งช่วงทศวรรษ 1950 ดังนั้นเราสามารถมั่นใจได้ของแท้ของพวกเขา ความสำคัญของพวกเขาคือว่า: คือ ในสมรภูมิสำคัญยิ่ง น้อยสี่ภาษาได้ถือจะเกี่ยวข้องกับ memorializing กษัตริย์ของอยุธยา แม้ในรูปแบบของศตวรรษที่สิบห้าต้น อยุธยาถูกกำลังของโลกาภิวัตน์อย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บน 4 มีนาคม 1351, กลุ่มเล็ก ๆ ของผู้ชายรวมตัวกันในห้องโถงที่สร้างขึ้นใหม่บนเกาะในแม่น้ำเจ้าพระยา ก่อนที่พวกเขาได้รับการโกศเต็มไปด้วยน้ำที่รวบรวมมาจากทั่วสยามกวนด้วยดาบที่มีมนต์ขลังและที่พวกเขาดื่มสาบานจงรักภักดีของพวกเขาไปยังญาติที่ได้กลายเป็นกษัตริย์ของพวกเขา (จำได้ว่าทันทีที่รามาธิบดีดีเมืองหลวงของอาณาจักรใหม่ที่มีกำลัง รูปร่าง. สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น (และเรายังขาดบัญชีที่น่าเชื่อถือใด ๆ ) มีมากที่จะบอกเราเกี่ยวกับกระบวนการที่อยู่แล้วในที่ทำงาน. ครั้งแรกหลายคนแล้วในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับพระราชาองค์ใหม่และเร็ว ๆ นี้จะควบคุมจำนวนมาก . รอบเมืองและอาณาเขตของตนจำนวนมากของพวกเขาเป็นเจ้าของภาษาของภาษากัมพูชา (เขมร) และทั้งหมดที่ระดับสูงในหมู่พวกเขามีทองหรือแผ่นทองแดงที่ถูกจารึกชื่ออย่างเป็นทางการของพวกเขามากของคำสาบานที่พวกเขาล. schoolbooks ไทยและนักวิชาการยึดหวงแหนความคิดที่ว่าอยุธยาก่อตั้งขึ้นในปี 1350 ที่มีมานานแล้วที่ผ่านมาบอกว่ายุคเลสเบี้ยน (chulasakkarat) ปีจะถูกแปลงเป็นปี ค.ศ. 638 โดยการเพิ่มเหตุผลที่แตกต่างเป็นเรื่องง่าย: 712 ปีเริ่มตั้งแต่วันที่ วันที่ 7 ของข้างแรมของเดือนที่ 5 และต่อเนื่องจนถึง 713 เริ่มในวันที่ 1 ของเดือนที่ 6 ในปีถัดไป (365 วันในภายหลัง) เป็นช่วงเวลาจาก 28 มีนาคม 1350-28 เดือนมีนาคม 1351. ดังนั้นที่ 6 วันแว็กซ์ของดวงจันทร์ของเดือนที่ 5 ที่ไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่ง 4 มีนาคม 1351 0ulian ปฏิทิน) สาบานเป็นเหมือนคำสาบานที่ถ่ายโดยเพื่อนร่วมงานแม้กระทั่งจนถึงปัจจุบัน; แต่มีส่วนหนึ่งที่อ่านไม่ออกเกือบจะในปัจจุบันอีก มันเป็นส่วนหนึ่งของคำสาบานที่เตือนคนที่วิญญาณของลำธารชื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งและถ้ำจะลงโทษพวกเขาหากพวกเขาล้มเหลวในการรักษาสัญญาของพวกเขาของความจงรักภักดี มันเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าวิญญาณเหล่านั้นถูกแปลเป็​​นภาษาท้องถิ่นมากในภาคเหนือของประเทศไทยและบางส่วนอยู่ติดกันของลาว ทั้งวิญญาณที่ถูกนำเข้า (ซึ่งไม่น่า) หรือศาสนาที่นับถือผีจ้างงานที่นี่ได้รับการฝังรากอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือจากไหนบางคนเหล่านี้มา แต่ผู้คนเหล่านี้และทำไมพวกเขาอยู่ที่นี่? ที่ดีที่สุดของการคาดเดาคือว่าผู้ที่ทำงานเป็นกราน, ทนายความ, นักบัญชี, chronologists โหราศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญที่คล้ายกันบุคคลที่อาจจะเกี่ยวข้องกับ "อีสานสยาม e. ลพบุรีนครนายกและท้องถิ่นเก่าที่คล้ายกันเคยเป็นส่วนหนึ่งของ Angkorean จักรวรรดิ. ในอื่น ๆ มือ functionaries การบริหารและการทหารอาจจะเป็นคนที่มาจาก "เวสต์สยามเพชรบุรี, โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสุพรรณบุรีตัวอย่าง Ratchabu ที่ซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืดนั่นอาจจะเป็นกลุ่มที่สามที่สำคัญของพ่อค้าคนจีนและอินเดีย เกี่ยวกับพวกเขาเรารู้น้อยมากยกเว้นว่าพวกเขามีส่วนร่วมอย่างใกล้ชิดในการค้าของไทยในช่วงต้นศตวรรษที่สิบสี่ หนึ่งในความสนใจจำนวนมากของพวกเขาคือการค้าเซรามิกส์ซึ่งก่อนหน้านี้ได้นำพวกเขาไปยังหุบเขาของแม่น้ำท่าจีนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะราชบุรีและสุพรรณบุรี คนคนหนึ่งที่เชื่อมโยงกันทุกกลุ่มเหล่านี้เป็นพระราชาองค์ใหม่รามาธิบดีลิตร (ยังเรียกว่าอู่ทอง) เดาที่ดีที่สุดของเราคือว่าภรรยาของเขาเป็นลูกสาวของอดีตของเขาลพบุรีผู้ปกครองและพ่อของเขาถูกพ่อค้าจีนเพชรบุรีมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าเขานำทั้งสามของกลุ่มคนเหล่านี้เข้าด้วยกันและจากแต่ละเหล่านี้เขาได้รับ ทรัพยากรที่สำคัญ กับญาติของเขาที่เขาลพบุรีได้รับหลายชั่วอายุคนของความเชี่ยวชาญในเรือผู้ปกครองรวมทั้งทักษะในการบางเช่นกฎหมายและยารักษาโรค ญาติของเขาสุพรรณบุรีมากับพวกเขากำลังคนและทักษะทางทหารในขณะที่ญาติของเขาทำให้เพชรบุรีทักษะเขาด้วยสิ่งต่างๆเช่นการค้าและเงินสดรวมกันจะได้รับยากที่จะเท่าเทียมกัน จะได้รับการรักษาแบบเดิมก่อนประวัติศาสตร์อยุธยา (สยาม) ในแง่ของนโยบายต่างประเทศของตนและจึงจะให้ความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการแข่งขันอย่างต่อเนื่องของอยุธยาใกล้เคียงกับอังกอร์ซึ่งหลังจากทั้งหมดเป็นเพียง 250 ไมล์ / 400 กิโลเมตรไปทางทิศตะวันออกของ เราอาจจะทราบโดยเฉพาะอย่างยิ่งการจับอยุธยาของอังกอร์ใน 1369 และอีกครั้งใน 1431. ที่นี่เราอาจจะคิดว่ารามาธิบดีกำลังทำหน้าที่ในนามของญาติลพบุรีของเขาที่อาจจะคาดหวังที่จะเห็นอังกอร์เป็นคู่แข่งหัวหน้าของพวกเขาสำหรับศักดิ์ศรีและอำนาจ แต่แทนที่จะกำหนดผลประโยชน์ของตนในฐานะที่เป็นค่อนข้างมากขึ้น universalistic หรือ "ทั่วโลก. บางทีเราแทนอาจจะเห็นความสนใจของพวกเขาในฐานะที่เป็นแฮมในท้องถิ่นมากขึ้นผลประโยชน์ของ Suphanbur สุพรรณบุรีหลังจากทั้งหมดนอกเหนือจากการต้องการที่จะเป็นผู้นำของทุกพื้นที่ทางตะวันตกของ ลพบุรีรวมทั้งภาคเหนือและภาคใต้อาจจะคาดหวังที่จะมีไม่เพียง แต่มีความสนใจที่แข็งแกร่งในเซรามิกส์การค้าซึ่งจะถึงจุดสูงสุดโดยในช่วงปลายศตวรรษที่สิบห้า แต่ยังมีความสนใจที่แข็งแกร่ง rying ค้าซึ่งยื่นออกมาไม่เพียง แต่ ไปยังศูนย์และทิศใต้ของสิ่งที่มีอยู่ในขณะนี้ประเทศลาวและอยู่ติดเวียดนาม แต่ยังมากกว่าเส้นทางการค้าที่ยื่นออกไปทางทิศตะวันตกและทิศใต้ข้ามคาบสมุทรมลายูและเข้าไปในอ่าวเบงกอล n. บริบทนี้ว่าเราอาจตีความศิลาจารึกที่อื่น ค่อนข้างงง. นี้เป็นหินวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 1351 และกับสถูปบ้านแรในตอนนี้จังหวัดสกลนครนี้เป็นปริมาณสิ่งที่จารึกสุโขทัย. ทำไมมันจึงเป็นที่นี่? วิธีเดียวที่จะคิดเป็นก็คือการ เชื่อมโยงที่มีการอ้างอิงวรรณกรรมเวียดนามวั​​นที่ 1318 ที่จะบุกรุกเข้าไปในสุโขทัยจำปาในภาคกลางของเวียดนาม แต่สิ่งที่สุโขทัยทำทุกวิธีทางทิศตะวันออกในภาคกลางของเวียดนามวิธีเดียวของการบัญชีสำหรับนี้คือการสำรวจการพิจารณาทางเศรษฐกิจ; และถ้าจารึกแรบ้านทำให้เราจากสุโขทัยที่จะโยนแล้วมันจะดูเหมือนธรรมชาติที่จะมองไปทางทิศใต้จากจังหวัดสุโขทัยได้เป็นอย่างดี คือในความคิดออกแบบนี้ช่วงต้น ๆ ของประวัติศาสตร์สยามก็ธรรมเนียมที่จะต้องคิดว่ามันเป็นครั้งแรกในแง่ของศาสนา ศิลาจารึกต้นรายละเอียดประวัติของพระพุทธศาสนาเช่นมักจะอ้างถึงพระสงฆ์เป็นไทยเจ้าที่เป็นขุนนางไทยเป็นมูลค่าการจดจำ แต่เน้นว่านแขวนจารึก 1292 สถานที่เมื่อเศรษฐกิจเสรีภาพในการซื้อและ ขาย d ในความสว่างของการเก็บภาษีนี้นำเรากลับไปหารือถึงบทบาทสำคัญของกิจกรรมทางเศรษฐกิจในการวางรากฐานของอยุธยาและในสถานที่ของจารึกสกลนครทั้งในช่วงต้น 1,351 เพียงแค่ทราบที่นี่เราอาจเริ่มต้นด้วยจุดง่าย . ขอให้เราที่อ้างอิงร่วมสมัยที่เก่าแก่ที่สุดของมูลนิธิในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนที่จะถูกก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ 1351 เมื่อจีนพ่อค้ารายงานใน 1349 ที่อยุธยาได้รับการสร้างขึ้นและว่ามันเป็นชื่อตอนนี้มีเปอร์เซียหรือชื่อภาษาอาหรับที่เราแปล เป็น "เมืองใหม่" มันอาจจะ (Shahr ผมอ่ะ) หมายความว่าเมืองเก่า "มาก่อนโดยปีหลังของศตวรรษที่ภารกิจจากสุพรรณบุรีกำลังมองหาในประเทศจีนที่ถูกต้องเพื่อการค้าเป็นภารกิจแคว. บิตต่อมาใน 1416 ศาลอยุธยาเป็น ชักชวนให้เป็นสองเท่าของภาษีศุลกากรที่เรียกเก็บ. สุดท้ายหลังจากเหตุการณ์ภัยพิบัติใน 1424 ซึ่งจบชีวิตของสองผู้สมัคร (Ai hraya และยี่พระยา) สำหรับราชบัลลังก์ของอยุธยาเป็นอนุสาวรีย์ทางศาสนาที่สำคัญถูกสร้างขึ้นในความทรงจำของพวกเขาใน เมือง (วัดราชบูรณะและจารึกที่ถูกทิ้งไว้ข้างในการเขียนภาษาไทยภาษาเขมรภาษาจีนและภาษาอาหรับ 6 เหล่านี้ไม่ได้ค้นพบจนถึงปี 1950 ดังนั้นเราจึงสามารถมั่นใจในความถูกต้องของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญของพวกเขาคือพิธีกรรม. ว่ามีอนุสาวรีย์ของ ความสำคัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างน้อยสี่ภาษาเหล่านี้ได้รับการพิจารณาจะเกี่ยวข้องกับพระมหากษัตริย์ memorializing แรกของอยุธยา. แม้จะอยู่ในรูปแบบของช่วงต้นศตวรรษที่สิบห้าอยุธยาได้รับการแสดงความโลกาภิวัตน์ที่แท้จริงของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันที่ 4 มีนาคม แห่ง กลุ่มเล็ก ๆของคนรวมตัวกันในหอประชุมที่สร้างขึ้นใหม่บนเกาะในแม่น้ำเจ้าพระยา . ก่อนที่พวกเขาเป็นโกศเต็มไปด้วยน้ำที่รวบรวมจากทั่วสยาม กวนกับดาบวิเศษ , และที่พวกเขาดื่มสาบานความจงรักภักดีต่อญาติที่เป็นกษัตริย์ของพวกเขา ( แล้วจำได้ว่าเป็นรามาธิบดี d เมืองหลวงของอาณาจักรใหม่ มีการร่างวันนั้นเกิดอะไรขึ้น ( และเรายังขาดบัญชีที่น่าเชื่อถือใด ๆ ) มีมากที่จะบอกเราเกี่ยวกับกระบวนการที่ได้ทำงาน ครั้งแรก หลายคนแล้ว ปัจจุบัน มีความสัมพันธ์กับกษัตริย์องค์ใหม่ และเร็ว ๆนี้จะควบคุมหลายรอบเมืองและดินแดนของพวกเขา พวกเขาหลายคนเป็นเจ้าของภาษาของภาษากัมพูชา ( เขมร )และระดับสูงของพวกสิงทอง หรือ แผ่นทองแดงที่ถูกจารึกไว้ของพวกเขาอย่างเป็นทางการชื่อ มากของคำสาบานที่พวกเขา . ภาษาไทย หนังสือเรียนและนักวิชาการเกาะติดไม่ปล่อยให้ความคิดที่อยุธยาก่อตั้งขึ้นในปี 1350 มีนานแล้วบอกว่าน้อยกว่ายุค ( chulasakkarat ) ปีจะถูกแปลงเป็นโฆษณาปีโดยการเพิ่มคุณ . เหตุผลสำหรับความแตกต่างง่าย :ปี ให้เริ่มในวันที่ 7 ของข้างแรมของเดือน 5 และต่อเนื่องจนกว่าฉันเริ่มในวันแรกของเดือนที่ 6 ในปีถัดไป ( 365 วัน ) ช่วงจาก 28 มีนาคม 1350 ถึง 28 มีนาคม 1391 . ดังนั้นวันที่ 6 ข้างขึ้นของเดือนที่ 5 ไม่ได้เกิดขึ้นจนกว่า 4 มีนาคม 0ulian ปฏิทิน 1391 ) สาบานเหมือนคำสาบานที่ถ่ายโดยเพื่อนร่วมงานจนถึงปัจจุบันแต่ก็มีอีกส่วนหนึ่งที่เป็นเกือบจะไม่ฉลาดในปัจจุบัน มันเป็นส่วนหนึ่งของคำสาบานที่เตือนคนว่าวิญญาณโดยเฉพาะชื่อลำธารและถ้ำจะลงโทษพวกเขาหากพวกเขาล้มเหลวในการรักษาสัญญาของพวกเขาของความจงรักภักดี มันเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าวิญญาณนั้นเป็นถิ่นในภาคเหนือและบางส่วนอยู่ติดกันมากของลาวให้วิญญาณถูกนำเข้า ( ซึ่งเป็นไปไม่ได้ ) หรือว่าศาสนาที่ใช้ที่นี่คือ rooted ในภาคเหนือ ที่ซึ่งบางส่วนของคนเหล่านี้มา แต่ใครคือคนเหล่านี้และทำไมพวกเขาอยู่ที่นี่ เดาที่ดีที่สุดคือผู้ที่ทำหน้าที่เป็นธรรมาจารย์ นักกฎหมาย นักบัญชี chronologists โหราศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญอาจจะคล้ายกันบุคคลที่เกี่ยวข้องกับ " ตะวันสยาม จ. ลพบุรีนครนายก เมืองเก่าที่คล้ายกันเมื่อส่วนหนึ่งของ angkorean จักรวรรดิ บนมืออื่น ๆ , functionaries ปกครองและทหารอาจถูกผู้คนจาก " ตะวันตกสยาม เพชรบุรี สุพรรณบุรี สำหรับ โดยเฉพาะ เช่น ratchabu . ซ่อนอยู่ในเงามืด อาจมีกลุ่มบุคคลสำคัญที่สามพ่อค้าชาวจีนและอินเดีย เรื่องนั้นเรารู้น้อยมากยกเว้นว่าพวกเขาอย่างใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับการค้าของ บริษัท สยาม โดยศตวรรษที่ 14 ต้น หนึ่งในผลประโยชน์มากมายของพวกเขาเป็นเซรามิกส์การค้า ซึ่งก่อนหน้านี้ได้นำพวกเขาไปที่หุบเขาของแม่น้ำท่าจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในราชบุรี และสุพรรณบุรี คนที่มัดกลุ่มเหล่านี้ คือ กษัตริย์องค์ใหม่ รามาธิบดีชั้น ( เรียกว่าอู่ทอง )เราเดาว่าภรรยาของเขาเป็นลูกสาวของอดีตของเขาของไม้บรรทัด จังหวัดลพบุรี และพ่อของเขาเป็นพ่อค้าชาวจีนเพชรบุรี มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าเขานำทั้งสามกลุ่มนี้ ด้วยกัน และแต่ละเหล่านี้เขาได้รับทรัพยากรที่สำคัญ กับลพบุรี ญาติเขาได้รับหลายรุ่นของความเชี่ยวชาญในเรือไม้บรรทัดรวมถึงทักษะในบางเป็นกฏหมายและการแพทย์ ญาติของเขามาสุพรรณบุรี แรงงานและทักษะทางทหาร ขณะที่ญาติของเขาให้เขาเพชรบุรี ทักษะ ด้วยสิ่งต่างๆ เช่น กระทรวงพาณิชย์ และเงินสด รวมกันจะได้รับยากที่จะเท่ากัน มันได้รับการรักษาช่วงประวัติศาสตร์ของอยุธยา ( สยาม ) ในแง่ของนโยบายต่างประเทศของและจึงมุ่งเน้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยุธยาต่อการแข่งขันกับประเทศเพื่อนบ้านกัมพูชา ซึ่งหลังจากทั้งหมดเป็นเพียง 250 ไมล์ / 400 กิโลเมตรไปทางทิศตะวันออก เราอาจจะทราบโดยเฉพาะอยุธยาจับอังกอร์ใน 810 และอีกครั้งในปี 1431 . ที่นี่เราอาจจินตนาการว่า รามาธิบดีได้กระทำในนามของญาติของเขา ลพบุรี ,ที่อาจจะคาดหวังที่จะเห็นอังกอร์เป็นคู่แข่งหัวหน้าของพวกเขาเพื่อเกียรติยศ และอำนาจ แต่แทนที่จะกำหนดผลประโยชน์ของตนเป็น ค่อนข้างมาก universalistic หรือ " ทั่วโลก บางทีเราอาจจะแทนเห็นความสนใจของพวกเขาเป็นแฮมท้องถิ่นมากกว่าผลประโยชน์ของ suphanbur สุพรรณบุรี , หลังจากทั้งหมด , นอกเหนือไปจากที่ต้องการให้ผู้นำของทุกพื้นที่ทางตะวันตกของลพบุรีทั้งเหนือและใต้ อาจจะส่งผลให้ไม่เพียง แต่ความสนใจในเซรามิกส์การค้าซึ่งจะถึงจุดสูงสุด โดยศตวรรษที่สิบห้าสาย แต่ยังได้รับความสนใจอย่างมาก rying การค้าที่ขยายไม่เพียง กลางและใต้ของเวียดนาม ลาว และ มันติดกันแต่ยังผ่านเส้นทางการค้าที่ขยายไปทางทิศตะวันตกและทิศใต้ข้ามคาบสมุทรมลายูและในอ่าวเบงกอล นี้เป็นพื้นที่ที่เราอาจจะแปลศิลาจารึกซึ่งมิฉะนั้นจะค่อนข้างงง นี้เป็นหิน ลงวันที่ 17 กุมภาพันธ์ และให้ธาตุแห่งบ้านเรในสิ่งที่ตอนนี้จังหวัดสกลนครนี้ว่ายอดเงินจะเป็นสุโขทัย จารึก ทำไมมันมาอยู่ที่นี่วิธีเดียวที่จะบัญชีสำหรับมันคือการเชื่อมโยงกับเวียดนามหนังสืออ้างอิงลงวันที่ 677 ไปสุโขทัยบุกรุกจำปาในเวียดนามกลาง แต่อะไรคือสุโขทัยทำทางตะวันออกในเวียดนามกลาง ทางเดียวของบัญชีนี้ เพื่อสำรวจการพิจารณาทางเศรษฐกิจ และถ้าบ้านเร าเราจารึกสุโขทัย - โยนจากนั้นก็จะดูธรรมชาติ มองไปทางทิศใต้จากสุโขทัยได้เป็นอย่างดี ในช่วงต้นของประวัติศาสตร์สยาม เคยคิดกันช่วงเวลานี้ มันเป็นธรรมเนียมที่จะคิดว่ามันเป็นครั้งแรกในแง่ของศาสนา ต้น ศิลาจารึกรายละเอียดประวัติความเป็นมาของพระพุทธศาสนา เช่น มักจะเรียกพระสงฆ์เป็นชาวไทย นั่นคือ คนไทยทั้งหลาย มันน่าจดจำ อย่างไรก็ตามเน้นว่า เป็นจารึกที่แขวนของแบบบนทางเศรษฐกิจต่อเสรีภาพในการซื้อและขาย , D ในการสว่างของภาษีอากรนี้นำเรากลับไปทบทวนบทบาทที่สำคัญของกิจกรรมทางเศรษฐกิจในรากฐานของอยุธยาและในสถานที่ของสกลนคร จารึกทั้งในช่วงต้นแห่งเพียงแค่ทราบที่นี่เราอาจจะเริ่มต้น ด้วยจุดง่ายเราว่าเร็วร่วมสมัยอ้างอิงมูลนิธิในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเกิดขึ้นสองปีก่อนที่จะเป็นถูกก่อตั้งขึ้นแห่ง เมื่อพ่อค้าจีนรายงานเหมือนที่อยุธยาได้ถูกสร้างขึ้นและมันคือตอนนี้ชื่อกับเปอร์เซีย หรือ ภาษาอาหรับ ชื่อที่เราแปลว่า " ใหม่เมือง " อาจจะได้ ( Shahr ผมนอ ) หมายความว่าเป็นเมืองเก่า " ได้ก่อนปีหลังของศตวรรษที่ภารกิจจากสุพรรณบุรี คือการแสวงหาในประเทศจีนถูกค้าเป็นภารกิจแคว บิตต่อมาในปี 1296 , ศาลอยุธยาถูกชักชวนให้เพิ่มอากรศุลกากรเรียกเก็บ ในที่สุด หลังจากเหตุการณ์ภัยพิบัติใน 1234 ซึ่งสิ้นสุดชีวิตของสองผู้สมัคร ( ไอ hraya และยี่พระยา ) เพื่อราชบัลลังก์ของราชอาณาจักรกรุงศรีอยุธยาหลักทางศาสนาอนุสาวรีย์ถูกสร้างขึ้นในหน่วยความจำของพวกเขาในเมือง ( วัด ratchaburana และจารึกอยู่ภายในมันเขียนในไทย เขมร จีน และอาหรับ 6 คนเหล่านี้ไม่ได้ถูกค้นพบจนกว่า 1950 เราสามารถมั่นใจได้ในความถูกต้องของพวกเขา ความสำคัญของพิธีกรรมนั้นคือ อนุสาวรีย์ของความสำคัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างน้อย สี่ภาษาถือว่าเป็นที่เกี่ยวข้องกับ memorializing กษัตริย์ต้นของอยุธยา แม้ในรูปแบบของศตวรรษที่สิบห้าต้น อยุธยา คือ การแสดงโลกาภิวัตน์ที่แท้จริงของมัน