Two species of freshwater stenohali

Two species of freshwater stenohaline fish (channel catfish, Ictalurus punctatus; and goldfish,
Carassius auratus) and four species of euryhaline fish (rainbow trout, Oncorhynchus mykiss;
brown trout, Salmo trutta; striped bass, Morone saxatilis; and Gulf sturgeon, Acipenser
oxyrinchus desotoi) were raised in salinities from 0x to 9x, and then their resting ammonia and
urea excretion were compared. The ammonia excretion of channel catfish, goldfish, rainbow
trout, and brown trout was higher in 9.0x salinity than in the other tested salinities, but
ammonia excretion by Gulf sturgeon and striped bass was lowest in 9.0x salinity. The urea
excretion of goldfish and channel catfish increased with increasing salinity, while that of Gulf
sturgeon did not change and that of all other species decreased. In the higher salinities, excretion
of urea-N as a percentage of the total nitrogen excretion (ammonia-N plus urea-N) increased for
channel catfish, goldfish, and Gulf sturgeon but decreased for the other species. Overall, the
effects of salinity were similar for two stenohaline species, while the euryhaline species were
more variable.
D 2004 Elsevier B.V. All rights reserved

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองพันธุ์ stenohaline ปลา (อเมริกัน Ictalurus punctatus และปลา ทองสกุลปลาทอง auratus) และพันธุ์ปลา euryhaline (เรนโบว์เทราต์ สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก mykiss; 4น้ำตาลเทราต์ Salmo trutta striped เบส Morone saxatilis และปลาสเตอร์ เจียนอ่าว Acipenseroxyrinchus desotoi) ขึ้นใน salinities จาก 0 x กับ 9 x และแอมโมเนียการพักผ่อน และการขับถ่ายยูเรียถูกเปรียบเทียบ การขับถ่ายแอมโมเนียของอเมริกัน ปลาทอง เรนโบว์เทราต์ และเทราต์สีน้ำตาลได้สูงกว่า 9.0 x เค็มกว่าในที่อื่น ๆ ทดสอบ salinities แต่การขับถ่ายแอมโมเนีย โดยปลาสเตอร์เจียนอ่าวและ striped เบสได้ต่ำสุดในเค็ม x 9.0 ยูเรียการขับถ่ายของปลาทองและปลากดอเมริกันเพิ่มกับเพิ่มเค็ม ในขณะที่อ่าวปลาสเตอร์เจียนไม่เปลี่ยน และพันธุ์อื่น ๆ ที่ลดลง ใน salinities สูง การขับถ่ายของยูเรีย-N เป็นเปอร์เซ็นต์ของไนโตรเจนทั้งหมด (N แอมโมเนียและยูเรีย N) การขับถ่ายเพิ่มสำหรับอเมริกัน ปลา และปลาสเตอร์เจียนอ่าวลดลงแต่สำหรับสายพันธุ์อื่น ๆ โดยรวม การผลของเค็มได้เหมือนกันสำหรับสองชนิด stenohaline ขณะที่สปีชีส์ euryhalineตัวแปรเพิ่มเติมD 2004 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองสายพันธุ์น้ำจืดปลา stenohaline (ช่องดุก Ictalurus punctatus และปลาทอง
Carassius auratus) และสี่ชนิดของปลา euryhaline (เรนโบว์เทราท์, Oncorhynchus mykiss;
ปลาเทราท์สีน้ำตาล, Salmo trutta; กะพง, Morone saxatilis และปลาสเตอร์เจียนอ่าว Acipenser
oxyrinchus desotoi) ได้รับการเลี้ยงดูในความเค็มจาก 0x เพื่อ 9x
แล้วแอมโมเนียพักผ่อนของพวกเขาและการขับถ่ายยูเรียถูกนำมาเปรียบเทียบ ขับถ่ายแอมโมเนียของช่องดุกปลาทองรุ้งปลาเทราท์และปลาเทราท์สีน้ำตาลสูงในความเค็ม 9.0 เท่ากว่าในการทดสอบความเค็มอื่น ๆ แต่การขับถ่ายแอมโมเนียจากปลาสเตอร์เจียนอ่าวไทยและปลากะพงเป็นที่ต่ำที่สุดในความเค็ม9.0 เท่า ยูเรียการขับถ่ายของปลาดุกปลาทองและช่องทางที่เพิ่มขึ้นกับความเค็มที่เพิ่มขึ้นในขณะที่อ่าวปลาสเตอร์เจียนไม่เปลี่ยนแปลงและสายพันธุ์อื่นๆ ลดลง ในความเค็มสูงกว่าการขับถ่ายยูเรีย-N เป็นร้อยละของการขับถ่ายไนโตรเจนทั้งหมด (แอมโมเนีย-N บวกยูเรีย-N) เพิ่มขึ้นสำหรับช่องดุกปลาทองและปลาสเตอร์เจียนอ่าว แต่ลดลงสำหรับสายพันธุ์อื่น ๆ โดยรวมแล้วผลกระทบของความเค็มมีความคล้ายคลึงกันสำหรับทั้งสองชนิด stenohaline ในขณะที่สายพันธุ์ euryhaline มีตัวแปรอื่นๆ อีกมากมาย. D 2004 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์