Drug resistance to human immunodefi

Drug resistance to human immunodeficiency virus (HIV) is a major factor in the failure of antiretroviral therapy.1 In order for practitioners to provide effective pharmaceutical care to their HIV patients, it is essential that they understand the mechanisms of HIV drug resistance as well as the various factors that can contribute to its emergence. This article is based on didactic content from the infectious disease section of the Integrated Sequence II Course in the PharmD program at South University. In the course, students are first given an overview that includes key structural components of HIV and a discussion of the HIV life cycle. A detailed presentation on the pharmacology of the various classes of antiretroviral agents follows. The clinical impact and prevalence of HIV drug resistance is then discussed along with factors that might contribute to it. Mechanisms of drug resistance for each class of antiretroviral agents are presented in detail followed by a discussion of the basis and clinical utility of HIV drug resistance testing. Finally, new targets for HIV pharmacotherapy are presented along with an overview of new antiretroviral agents that are being developed. Content taught in lecture is reinforced by relevant case studies that students work on in small groups during the recitation period.

Keywords: human immunodeficiency virus, HIV pharmacotherapy, drug resistance, pharmacology

INTRODUCTION

Since its introduction, antiretroviral drug therapy has dramatically reduced morbidity and mortality associated with HIV infection. The use of combination drug therapies can significantly improve HIV patients' chances for longterm survival. Unfortunately, the effectiveness of antiretroviral therapy can bemarkedly reduced by theemergence of drug resistance. A study by Richman2 in the journal AIDS reported that 76% of their population exhibited resistance to 1 ormore antiretroviral drugs.While exposure to antiretroviral drugs can contribute to the development of resistance by HIV, even drug-naïve patients may be infected with strains of the virus that are resistant to drug therapy.3 The presence of antiretroviral drug resistance is an important cause of treatment failure in HIV patients. Drug resistant viruses are often resistant tomultiple classes of antiretroviral drugs. This drug cross-resistance coupled with the often unpredictable development of drug resistance significantly complicates HIV therapy. Successful treatment of HIV requires a detailed knowledge of the various mechanisms by which resistance can arise as well as an understanding of strategies for overcoming resistance once it occurs. HIV drug resistance testing is proving to be a powerful tool that can help clinicians tailor their treatment regimen to the specific HIV strain(s) that infect their patients. In addition, numerous new agents and classes of antiretroviral drug are currently under development in an effort to keep pace with emerging HIV drug resistance.

INSTRUCTIONAL DESIGN

At South University the presentation on HIV drug resistance is given during our Integrated Sequence II (ISII) course which is an 8 quarter-hour block of integrated instruction in pharmacology, medicinal chemistry, and therapeutics. At this point in the program, our students have completed a course in Medical Microbiology and are familiar with the fundamental areas of pharmacology and medicinal chemistry taught in Integrated Sequence I. Within the ISII course itself, the material on HIV drug resistance is presented after students have received instruction on pharmacology andmedicinal chemistry related to antiretroviral drugs therapy and before the clinical faculty member begins his/her presentation of antiretroviral therapeutics. Since students have just learned the mechanism of action for each of the antiretroviral drug classes it is a logical extrapolation to the mechanism of resistance for each class. When the clinical faculty member presents antiretroviral therapeutics, they can do so knowing that students have an understanding of drug resistance mechanisms, factors that contribute to the development of resistance, and the importance of HIV drug-resistance testing. Student knowledge related to antiretroviral drug pharmacology and resistance is reinforced by the presentation of relevant case studies during a weekly 3-hour recitation period. Students are given cases at the beginning of the period and then broken into small pre-assigned groups to work through the cases. At the end of each case is a series of questions addressing various aspects of therapeutics, pharmacology, medicinal chemistry, and pathophysiology related to HIV infection and treatment. At the end of 2 hours, each group is expected to write the case and submit it for review and grading. Each member of the group receives the same grade for the case write-up and presentation. Giving each student in the group the same grade stimulates active involvement in the group process. Students who do not contribute significantly during the group breakout sessions are often pressured by their peers in the group to increase their contribution. During the last hour of recitation, the class is brought back together and a member from each group (chosen at random by the faculty member) presents 1 of the case write-ups to the class and faculty member. Since students do not know ahead of time which of them will be presenting, they all need to be familiar with the content of the final case write-up. Students are encouraged to use PowerPoint slides or overhead transparencies for their presentation. During this presentation phase, input and questions from students and faculty members are likewise encouraged. Presentation of cases in front of students and faculty members also allows students to gain valuable experience in public speaking and case presentation.

Objectives

At the conclusion of the presentation, students should be able to:

* Discuss various factors that contribute to the development of HIV drug resistance.

* Explain the mechanism of action for each class of antiretroviral agents.

* Detail the mechanism of HIV drug resistance to each class of antiretroviral agents.

* Interpret data on the incidence and extent of HIV drug resistance.

* Provide an overview of the utility of HIV drugresistance testing including a contrast between phenotypic and genotypic testing.

* Discuss new classes of anti-HIV drugs and potential new HIV targets that are under investigation.

* Apply the material leaned in this presentation to clinically relevant case studies.

Factors Contributing to the Development of HIV Drug Resistance

Several factors related to the life cycle and replication of HIV are key contributors toward the rapid and widespread emergence of resistance that is seen with this organism. First theHIVreverse transcriptase (RT) enzyme is notoriously ''low fidelity'' (ie, the enzyme is somewhat nonselective during the copying process) and is prone to errors when copying viral RNA into DNA. By some estimates, HIV RT makes one error in each HIV genome per round of replication.4 This translates into roughly 1 mutation for every 2000 nucleosides. While most of these errors are base substitutions, other mutations such as insertions or duplications, can also occur. Second, HIV has an exceptionally high rate of replication; several billion new viral particles may be produced each day in the untreated patient. In most HIV-infected untreated adults, plasma HIV RNA levels range between 103 and 105 copies/ ml, but can be greater than 106 copies/ml in acute infection or with advanced disease. Since the half-life of cells infected with HIV is generally 1-2 days,5 HIV must infect new cells at a very high rate to maintain the infection at a steady level. This high rate of replication coupled with the high rate of error for RT means that numerous HIV ''variants'' are rapidly formed and propagated. Patients who are infected with HIV can have multiple variants of the virus present in their system. These variants can have greatly different sensitivities to antiretroviral agents, a factor that can significantly complicate the selection of drugs and the course of therapy. Additional factors that may contribute to the development of HIV drug resistance include poor patient compliance, subtherapeutic blood levels of antiretroviral agents, and inappropriate choice of antiretroviral agent(s). Patients should be told to take their HIV medications as prescribed and not to miss any doses. Pharmacokinetic factors that can affect blood levels of antiretroviral agents include poor oral absorption and alteration of drug metabolizing enzymes by other agents, as well as various drug-drug interactions.

While some HIV variants may exhibit intrinsic or ''primary'' resistance to antiretroviral agents, most drug resistance develops as a result of exposure to these agents. Antiretroviral resistance can still occur even during successful therapy of HIV infection.6 Any mutations that confer a selective advantage to a particular viral variant will allow that particular viral variant to predominate. In a sense, the very use of antiviral agents exerts a ''selective pressure'' that favors propagation of resistant viruses. The use of multiple drugs in combination is one strategy of reducing the chance that a resistant viral variant will survive treatment.

Mechanism of Action and Resistance for Antiretroviral Drugs

A listing of most commonly used anti-HIV drug classes can be found in Table 1 along with their class, mechanism of action, and major adverse effects. An excellent review of mechanisms of HIV drug resistance can be found in Clavel (2004).7

Anti-HIV Nucleoside and Nucleotide Analogues. HIV belongs to a class of viruses called retroviruses. These organisms are enveloped viruses that have RNA as their genetic material and utilize the enzyme reverse transcriptase. Reverse transcriptase is an RNA-directed DNA polymerase that copies the HIV RNA

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาเสพติดความต้านทานต่อไวรัสเอชไอวีของมนุษย์ (เอชไอวี) เป็นปัจจัยสำคัญในความล้มเหลวของ therapy.1 ด้วยเพื่อให้ผู้ดูแลยาที่มีประสิทธิภาพให้ผู้ป่วยเอชไอวีของพวกเขา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจกลไกของการต้านยาของเชื้อเอชไอวีรวมทั้งปัจจัยต่าง ๆ ที่สามารถนำไปสู่การเกิดขึ้นของการ บทความนี้จะขึ้นอยู่กับเนื้อหาส่วนโรคหลักสูตร II ลำดับรวมในโปรแกรม PharmD มหาวิทยาลัยใต้พลวัต ในหลักสูตร นักเรียนจะต้องได้รับภาพที่มีองค์ประกอบโครงสร้างที่สำคัญของเชื้อเอชไอวีและการสนทนาของวงจรชีวิตของเชื้อเอชไอวี เภสัชวิทยาของชั้นต่าง ๆ ของตัวแทนด้วยการนำรายละเอียดดังต่อไปนี้ แล้วผลกระทบทางคลินิกและชุกของเอชไอวีต่อต้านยาเสพติดระบุไว้พร้อมกับปัจจัยที่อาจนำไปสู่มัน กลไกการต้านยาเสพติดในแต่ละระดับของตัวแทนด้วยจะแสดงรายละเอียดตาม ด้วยการสนทนาพื้นฐานและโปรแกรมอรรถประโยชน์ทางคลินิกของการทดสอบการต้านยาเสพติดเอชไอวี สุดท้าย pharmacotherapy เอชไอวีใหม่เป้าหมายจะแสดงพร้อมกับภาพตัวแทนแนวใหม่ที่กำลังพัฒนา เป็นเสริมเนื้อหาที่สอนในการบรรยาย โดยกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้องที่นักเรียนทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ ในช่วงเวลาอ่านคำสำคัญ: ไวรัสเอชไอวีของมนุษย์ pharmacotherapy เอชไอวี ยา เภสัชวิทยาแนะนำตั้งแต่แนะนำตัว การรักษาด้วยยาได้อย่างมากลดลง morbidity และการตายที่เกี่ยวข้องกับเชื้อเอชไอวี ใช้ผสมยารักษามากสามารถปรับปรุงโอกาสของผู้ป่วยเอชไอวีเพื่อความอยู่รอดของตน อับ ประสิทธิผลของการบำบัดด้วยสามารถ bemarkedly theemergence ต้านยาเสพติดลดลง การศึกษา โดย Richman2 ในเอดส์สมุดรายงานว่า 76% ของประชากรการจัดแสดงความต้านทานต่อยาแนว 1 ormore ในขณะที่สัมผัสกับยาเสพติดด้วยสามารถนำไปสู่การพัฒนาความต้านทานโดยเชื้อเอชไอวี ผู้ป่วยยาเสพติดขำน่าแม้อาจติดเชื้อสายพันธุ์ของไวรัสมีความทนทานต่อยา therapy.3 ของแนวต้านยาเสพติดว่าเป็นสาเหตุสำคัญของความล้มเหลวในการรักษาในผู้ป่วยเอชไอวี ยาต้านทานไวรัสมัก tomultiple ทนเรียนยาเสพติดด้วย Cross-resistance ยานี้ควบคู่กับการพัฒนาที่ไม่แน่นอนมักจะต้านยาเสพติดอย่างมีนัยสำคัญ complicates รักษาเอชไอวี รักษาความสำเร็จของเอชไอวีจำเป็นต้องรู้รายละเอียดของกลไกต่าง ๆ ซึ่งความต้านทานสามารถเกิดขึ้นได้และความเข้าใจเกี่ยวกับกลยุทธ์ในการต่อต้านมากเพียงใดเมื่อเกิดขึ้น เป็นการพิสูจน์การทดสอบการต้านยาเสพติดเอชไอวีเป็น เครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่สามารถช่วยให้ clinicians จัดระบบการรักษาของพวกเขาปกครองให้ strain(s) เอชไอวีเฉพาะที่ติดเชื้อของผู้ป่วย นอกจากนี้ ตัวแทนใหม่จำนวนมากและประเภทของยาเสพติดด้วยกำลังพัฒนาเพื่อให้ทันกับการต้านยาของเชื้อเอชไอวีเกิดขึ้นออกแบบการสอนมหาวิทยาลัยใต้ นำการต่อต้านยาเสพติดเอชไอวีจะได้รับในระหว่างหลักสูตรของเรารวมลำดับ II (ISII) ซึ่งเป็นบล็อค quarter-hour 8 การสอนแบบบูรณาการในเภสัชวิทยา เภสัชเคมี และ therapeutics จุดนี้ในโปรแกรม เรียนสำเร็จหลักสูตรในจุลชีววิทยาทางการแพทย์ และคุ้นเคยกับพื้นฐานด้านเภสัชวิทยา และเภสัชเคมีสอนในลำดับรวมฉัน ภายในหลักสูตร ISII เอง วัสดุในการต่อต้านยาเสพติดเอชไอวีจะแสดงหลังจากที่นักเรียนได้รับคำแนะนำในเภสัชวิทยา andmedicinal เคมีที่เกี่ยวข้องกับ การบำบัดยาเสพติดด้วย และ ก่อนที่อาจารย์ทางคลินิกเริ่มเขา/เธอนำเสนอ therapeutics ด้วย เนื่องจากนักเรียนได้เรียนรู้เพียงกลไกของการดำเนินการสำหรับแต่ละคลายาแนว ได้ extrapolation ตรรกะกลไกการต้านสำหรับแต่ละคลาส เมื่ออาจารย์ทางคลินิกแสดงแนว therapeutics พวกเขาสามารถทำเพื่อให้ทราบว่า นักเรียนมีความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกการต้านยาเสพติด ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาความต้านทาน และความสำคัญของการทดสอบยาต้านเอชไอวี เป็นเสริมความรู้นักเรียนที่เกี่ยวข้องกับเภสัชวิทยายาแนวและความต้านทาน โดยนำเสนอกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้องในช่วงระยะเวลา 3 ชั่วโมงอ่านรายสัปดาห์ นักเรียนให้กรณีที่จุดเริ่มต้นของรอบระยะเวลา และแบ่งกลุ่มกำหนดไว้ก่อนการทำงานผ่านทางกรณีและปัญหา ในตอนท้ายของแต่ละกรณีเป็นชุดคำถามกำหนด therapeutics เภสัชวิทยา เภสัชเคมี และ pathophysiology ที่เกี่ยวข้องกับเชื้อเอชไอวีและการรักษาด้านต่าง ๆ เมื่อสิ้นสุดชั่วโมง 2 แต่ละกลุ่มคาดว่าจะเขียนกรณี และส่งตรวจทานและจัดเกรด แต่ละสมาชิกของกลุ่มได้รับเกรดเดียวกันสำหรับกรณีข้อเสนอ ให้นักเรียนในกลุ่มเกรดเดียวกันกระตุ้นการใช้งานมีส่วนร่วมในกระบวนการของกลุ่ม นักเรียนที่ไม่มีส่วนร่วมอย่างมากในระหว่างรอบเวลาการฝ่าวงล้อมกลุ่ม มักกดดันจากของเพื่อนในกลุ่มเพื่อเพิ่มสัดส่วนของพวกเขา ในช่วงชั่วโมงสุดท้ายของการอ่าน เรียนนำกลับไปด้วยกัน และสมาชิกจากแต่ละกลุ่ม (เลือกสุ่ม โดยสมาชิกคณะ) นำเสนอ 1 ดธุกรณีสมาชิกคลาสและคณะ เนื่องจากนักเรียนไม่ทราบที่ของพวกเขาจะนำเสนอ พวกเขาทั้งหมดต้องมีความคุ้นเคยกับเนื้อหาของข้อกรณีสุดท้าย นักศึกษาขอแนะนำให้ใช้ภาพนิ่ง PowerPoint หรือใสสำหรับงานนำเสนอของพวกเขา ระยะนี้งานนำเสนอ ป้อนข้อมูลและคำถามจากอาจารย์และนักศึกษาในทำนองเดียวกันขอแนะนำ นำเสนอกรณีหน้าอาจารย์และนักเรียนยังช่วยให้นักเรียนได้รับประสบการณ์ที่ดีในการพูดในที่สาธารณะและการนำเสนอกรณีวัตถุประสงค์ในบทสรุปของงานนำเสนอ นักเรียนควรจะสามารถ:* อธิบายปัจจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาความต้านทานต่อยาของเชื้อเอชไอวี* อธิบายกลไกในการดำเนินการสำหรับแต่ละระดับของตัวแทนด้วย* รายละเอียดกลไกการต้านยาของเชื้อเอชไอวีคลาสแต่ละตัวแทนด้วย* แปลข้อมูลอุบัติการณ์และขอบเขตของความต้านทานต่อยาของเชื้อเอชไอวี* แสดงภาพรวมของโปรแกรมอรรถประโยชน์ของเชื้อเอชไอวี drugresistance ทดสอบรวมถึงความแตกต่างระหว่างการทดสอบฟีโนไทป์ และจีโนไทป์* สนทนาเรียนใหม่ของยาต้านเอชไอวีและใหม่เอชไอวีเป้าหมายที่อยู่ภายใต้การตรวจสอบใช้วัสดุเองในงานนำเสนอกรณีศึกษาทางคลินิกที่เกี่ยวข้องปัจจัยที่เอื้อต่อการพัฒนาความต้านทานต่อยาของเชื้อเอชไอวีปัจจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับวงจรชีวิตและจำลองแบบของเอชไอวีเป็นผู้ให้การสนับสนุนหลักต่อการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และแพร่หลายของความต้านทานที่เห็นกับสิ่งมีชีวิตนี้ เอ็นไซม์ transcriptase (RT) theHIVreverse แรกเป็นฉาว ''ต่ำคุณภาพ '' (ie เอนไซม์นี้เป็น nonselective ค่อนข้างในระหว่างกระบวนการคัดลอก) และมีแนวโน้มที่จะผิดพลาดเมื่อคัดลอกอาร์เอ็นเอไวรัสเป็นดีเอ็นเอ โดยประมาณการบาง RT เอชไอวีทำให้ข้อผิดพลาดหนึ่งในแต่ละกลุ่มเอชไอวีต่อรอบนี้เป็หยาบ ๆ 1 การกลายพันธุ์ใน nucleosides ทุก 2000 replication.4 ในขณะที่ส่วนใหญ่ของข้อผิดพลาดเหล่านี้ แทนฐาน กลายพันธุ์อื่น ๆ เช่นแทรกหรือ duplications สามารถเกิดขึ้น สอง เอชไอวีมีอัตราสูงของจำลอง หลายพันล้านอนุภาคไวรัสใหม่อาจจะผลิตแต่ละวันในผู้ป่วยที่ไม่ถูกรักษา ในที่สุดเอชไอวีติดผู้ใหญ่ไม่ถูกรักษา พลาสมาอาร์เอ็นเอของเชื้อเอชไอวีระดับช่วงระหว่างสำเนา 103 และ 105 / ml สามารถสำเนา 106 ml ในการติดเชื้อเฉียบพลันมากกว่า หรือมีขั้นสูงแต่โรค เนื่องจาก half-life ของเซลล์ที่ติดเชื้อเอชไอวีโดยทั่วไป 1-2 วัน 5 เอชไอวีต้องติดเชื้อเซลล์ใหม่ในอัตราสูงมากเพื่อรักษาการติดเชื้อในระดับที่มั่นคง อัตรานี้สูงของจำลองควบคู่กับข้อผิดพลาดอัตราสูงสำหรับ RT หมายความ ว่า เชื้อเอชไอวีจำนวนมาก ''ย่อย '' อย่างรวดเร็วเกิดขึ้น และเผยแพร่ ผู้ป่วยที่ติดเชื้อเอชไอวีสามารถมีหลายสายพันธุ์ของไวรัสอยู่ในระบบของพวกเขา ตัวแปรเหล่านี้สามารถให้รัฐแตกต่างกันอย่างมากกับแนวตัวแทน ตัวคูณที่สามารถมาก complicate เลือกยาเสพติดและหลักสูตรการรักษาด้วย ปัจจัยเพิ่มเติมที่อาจนำไปสู่การพัฒนาความต้านทานต่อยาของเชื้อเอชไอวี รวมถึงปฏิบัติตามผู้ป่วยที่ยากจน subtherapeutic เลือดระดับของตัวแทนด้วย และทางเลือกที่ไม่เหมาะสมของ agent(s) ด้วย ควรจะบอกผู้ป่วยรับประทานยาของเอชไอวีตามกำหนด และไม่พลาดปริมาณใด ๆ Pharmacokinetic ปัจจัยที่มีผลต่อระดับเลือดของตัวแทนด้วยรวมดูดซึมปากไม่ดีและเปลี่ยนยา metabolizing เอนไซม์ โดยตัวแทนอื่น ๆ ตลอดจนโต้ตอบยายาเสพติดต่าง ๆในขณะที่บางสายพันธุ์เอชไอวีอาจแสดงทนต่อ intrinsic หรือ ''หลัก '' ตัวแทนด้วย ต่อต้านยาเสพติดส่วนใหญ่พัฒนาจากการสัมผัสกับตัวแทนเหล่านี้ แนวต้านทานสามารถยังคงเกิดขึ้นแม้ในระหว่างการรักษาประสบความสำเร็จของเอชไอวี infection.6 กลายพันธุ์ใด ๆ ที่ประสาทประโยชน์ตัวแปรไวรัสเฉพาะการเลือก จะอนุญาตให้แปรที่ไวรัสเฉพาะการ predominate ในความรู้สึก ตัวแทนยาต้านไวรัสใช้มาก exerts ความ ''เลือกดันนิ้วที่ให้ความสำคัญในการแพร่กระจายไวรัสที่ทน การใช้ยาเสพติดหลายรวมเป็นกลยุทธ์หนึ่งของการลดโอกาสที่ตัวแปรไวรัสทนจะอยู่รอดรักษากลไกของการดำเนินการและต่อต้านยาเสพติดด้วยรายการส่วนใหญ่มักใช้ยาต้านเอชไอวีที่เรียนสามารถพบได้ในตารางที่ 1 กับนักเรียน กลไกของการดำเนินการ และผลข้างเคียงที่สำคัญ ทบทวนกลไกการต้านยาของเชื้อเอชไอวียอดเยี่ยมสามารถพบได้ใน Clavel (2004) .7เอชไอวีป้องกัน Nucleoside และ Analogues ของนิวคลีโอไทด์ เอชไอวีเป็นของคลาสของไวรัสที่เรียกว่า retroviruses สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีไวรัสขัดที่มีอาร์เอ็นเอเป็นวัสดุทางพันธุกรรมของพวกเขา และใช้ transcriptase กลับเอนไซม์ Transcriptase กลับมีการนำอาร์เอ็นเอดีเอ็นเอพอลิเมอเรสที่คัดลอกในอาร์เอ็นเอของเชื้อเอชไอวี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้านทานยาเสพติดเชื้อไวรัสเอดส์ (HIV) เป็นปัจจัยสำคัญในความล้มเหลวของ therapy.1 ต้านไวรัสเพื่อให้ผู้ปฏิบัติงานเพื่อให้การดูแลยาที่มีประสิทธิภาพให้กับผู้ป่วยเอชไอวีของพวกเขาก็เป็นสิ่งสำคัญที่พวกเขาเข้าใจกลไกของการดื้อยาเอชไอวีได้เป็นอย่างดี ปัจจัยต่างๆที่สามารถนำไปสู่การเกิดของมัน บทความนี้จะขึ้นอยู่กับเนื้อหาการสอนจากส่วนโรคติดเชื้อของหลักสูตรแบบบูรณาการครั้งที่สองลำดับในโปรแกรม PharmD ที่มหาวิทยาลัยเซาท์ ในหลักสูตรที่นักเรียนจะได้รับภาพรวมเป็นครั้งแรกที่มีส่วนประกอบโครงสร้างที่สำคัญของเอชไอวีและการอภิปรายของวงจรชีวิตของเอชไอวีแห่งหนึ่ง นำเสนอรายละเอียดเกี่ยวกับเภสัชวิทยาของชั้นเรียนต่างๆของยาต้านไวรัสดังต่อไปนี้ ผลกระทบทางคลินิกและความชุกของการดื้อยาเอชไอวีจะกล่าวถึงแล้วพร้อมกับปัจจัยที่อาจมีส่วนร่วมกับมัน กลไกการดื้อยาสำหรับการเรียนของยาต้านไวรัสแต่ละถูกนำเสนอในรายละเอียดตามมาด้วยการอภิปรายของพื้นฐานและยูทิลิตี้ทางคลินิกของการทดสอบเอชไอวีดื้อยา สุดท้ายเป้าหมายใหม่สำหรับการรักษาด้วยยาเอชไอวีจะแสดงพร้อมกับภาพรวมของยาต้านไวรัสใหม่ที่มีการพัฒนา เนื้อหาการเรียนการสอนในการบรรยายจะเสริมด้วยกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้องที่นักเรียนทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ ในช่วงระยะเวลาการบรรยาย. คำสำคัญ: เชื้อไวรัสเอดส์, ยาเอชไอวีดื้อยาเภสัชวิทยาบทนำตั้งแต่การแนะนำของการรักษาด้วยยาต้านไวรัสได้ลดลงอย่างมากการเจ็บป่วยและการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อเอชไอวี การใช้ยาเสพติดบำบัดรักษาแบบผสมผสานอย่างมีนัยสำคัญสามารถเพิ่มโอกาสผู้ป่วยเอชไอวี 'เพื่อความอยู่รอดในระยะยาว แต่น่าเสียดายที่มีประสิทธิผลของยาต้านไวรัสสามารถลด bemarkedly โดย theemergence ของความต้านทานยาเสพติด การศึกษาโดย Richman2 ในวารสารโรคเอดส์มีรายงานว่า 76% ของประชากรของพวกเขาแสดงความต้านทานต่อการสัมผัส 1 ormore drugs.While ยาต้านไวรัสยาต้านไวรัสที่จะสามารถนำไปสู่การพัฒนาของความต้านทานโดยเอชไอวีผู้ป่วยยาเสพติดที่ไร้เดียงสาอาจจะติดเชื้อของสายพันธุ์ ไวรัสที่มีความทนทานต่อยาเสพติด therapy.3 การปรากฏตัวของยาต้านไวรัสดื้อยาเป็นสาเหตุสำคัญของความล้มเหลวในการรักษาเอชไอวีในผู้ป่วย ไวรัสดื้อยามักจะมีความทนทานต่อการเรียน tomultiple ของยาต้านไวรัส ยานี้ข้ามต้านทานควบคู่ไปกับการพัฒนาคาดเดาไม่ได้มักจะดื้อยาอย่างมีนัยสำคัญการรักษาเอชไอวีมีความซับซ้อน ที่ประสบความสำเร็จในการรักษาเอชไอวีต้องใช้ความรู้รายละเอียดของกลไกต่างๆโดยที่ต้านทานสามารถเกิดขึ้นเช่นเดียวกับความเข้าใจในกลยุทธ์สำหรับการเอาชนะความต้านทานต่อเมื่อมันเกิดขึ้น เอชไอวีการทดสอบการดื้อยาจะพิสูจน์ให้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่สามารถช่วยให้แพทย์ปรับแต่งระบบการปกครองของพวกเขาเพื่อรักษาสายพันธุ์เอชไอวีที่เฉพาะเจาะจง (s) ที่ติดเชื้อผู้ป่วยของพวกเขา นอกจากนี้ตัวแทนใหม่จำนวนมากและการเรียนของยาเสพติดยาต้านไวรัสมีอยู่ในปัจจุบันภายใต้การพัฒนาในความพยายามที่จะให้ทันกับที่เกิดขึ้นใหม่ดื้อยาเอชไอวี. การออกแบบการเรียนการสอนที่มหาวิทยาลัยเซาท์นำเสนอเกี่ยวกับความต้านทานยาเสพติดเอชไอวีจะได้รับในช่วงลำดับแบบบูรณาการของเราครั้งที่สอง (ISII) หลักสูตรที่ เป็นบล็อกไตรมาส 8 ชั่วโมงการเรียนการสอนแบบบูรณาการของเภสัชวิทยาเคมียาและการรักษา ที่จุดในโปรแกรมนี้นักเรียนของเราได้จบหลักสูตรจุลชีววิทยาทางการแพทย์และมีความคุ้นเคยกับพื้นที่พื้นฐานของเภสัชวิทยาและเคมียาสอนในลำดับแบบบูรณาการครั้งที่หนึ่งภายในหลักสูตร ISII เองวัสดุที่เกี่ยวกับยาเสพติดเอชไอวีต้านทานจะนำเสนอหลังจากที่นักเรียน ได้รับการเรียนการสอนเกี่ยวกับเภสัชวิทยา andmedicinal เคมีที่เกี่ยวข้องกับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสและก่อนที่สมาชิกคณะคลินิกเริ่มต้น / การนำเสนอของเธอของเขาในการรักษาด้วยยาต้านไวรัส ตั้งแต่นักเรียนได้เรียนรู้เพียงกลไกของการกระทำของแต่ละชั้นเรียนยาต้านไวรัสเป็นเหตุผลที่จะคาดการณ์กลไกของความต้านทานสำหรับการเรียนแต่ละคน เมื่อคณะกรรมการทางคลินิกที่นำเสนอการรักษาด้วยยาต้านไวรัสที่พวกเขาสามารถทำเช่นนั้นได้รู้ว่านักเรียนมีความเข้าใจในกลไกการดื้อยาเป็นปัจจัยที่นำไปสู่การพัฒนาของความต้านทานและความสำคัญของการทดสอบยาเสพติดต้านทานเอชไอวี ความรู้ของนักเรียนที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดเภสัชวิทยาและความต้านทานต่อยาต้านไวรัสจะเสริมด้วยการนำเสนอกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้องในช่วงระยะเวลาการบรรยาย 3 ชั่วโมงสัปดาห์ นักเรียนจะได้รับกรณีที่จุดเริ่มต้นของระยะเวลาและจากนั้นแบ่งออกเป็นกลุ่มที่ได้รับการกำหนดขนาดเล็กในการทำงานผ่านกรณี ในตอนท้ายของแต่ละกรณีเป็นชุดของคำถามที่อยู่ในด้านต่างๆของการรักษาเภสัชวิทยาเคมียาและพยาธิสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อเอชไอวีและการรักษา ในตอนท้ายของ 2 ชั่วโมงในแต่ละกลุ่มที่คาดว่าจะเขียนกรณีและส่งสำหรับการตรวจสอบและการให้คะแนน สมาชิกของกลุ่มแต่ละคนได้รับเกรดเดียวกันสำหรับกรณีที่เขียนขึ้นและการนำเสนอ ให้นักเรียนแต่ละคนในกลุ่มเกรดเดียวกันจะช่วยกระตุ้นการมีส่วนร่วมในกระบวนการกลุ่ม นักเรียนที่ไม่ได้มีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญในช่วงการประชุมกลุ่มฝ่าวงล้อมจะถูกกดดันจากเพื่อนร่วมงานมักจะอยู่ในกลุ่มของพวกเขาเพื่อเพิ่มการมีส่วนร่วมของพวกเขา ในช่วงชั่วโมงสุดท้ายของการสวดชั้นจะถูกนำกลับมารวมกันและเป็นสมาชิกจากแต่ละกลุ่ม (สุ่มเลือกโดยสมาชิกคณะ) ของขวัญ 1 จากกรณีการเขียนอัพให้กับสมาชิกระดับและคณาจารย์ที่ เนื่องจากนักเรียนไม่ทราบล่วงหน้าว่าพวกเขาจะนำเสนอพวกเขาทุกคนต้องมีความคุ้นเคยกับเนื้อหาของคดีสุดท้ายเขียนขึ้น นักเรียนจะได้รับการส่งเสริมให้ใช้สไลด์ PowerPoint หรือใสสำหรับงานนำเสนอของพวกเขา ในระหว่างขั้นตอนนำเสนอนี้การป้อนข้อมูลและตอบคำถามจากนักเรียนและอาจารย์ได้รับการสนับสนุนเช่นเดียวกัน . การนำเสนอกรณีในด้านหน้าของนักเรียนและอาจารย์ยังช่วยให้นักเรียนที่จะได้รับประสบการณ์ที่มีคุณค่าในการพูดในที่สาธารณะและการนำเสนอกรณีวัตถุประสงค์ในช่วงท้ายของงานนำเสนอนักเรียนควรจะสามารถ: * พูดคุยปัจจัยต่างๆที่นำไปสู่การพัฒนาของยาเสพติดเอชไอวี ต้านทาน. * อธิบายกลไกการออกฤทธิ์สำหรับการเรียนของยาต้านไวรัสแต่ละ. * รายละเอียดกลไกการดื้อยาเอชไอวีในชั้นเรียนของยาต้านไวรัสแต่ละ. * ตีความข้อมูลเกี่ยวกับอุบัติการณ์และขอบเขตของการต่อต้านยาเสพติดเอชไอวี. * ให้ภาพรวมของยูทิลิตี้ที่ ของการทดสอบ drugresistance เอชไอวีรวมถึงความแตกต่างระหว่างฟีโนไทป์และการทดสอบทางพันธุกรรม. * พูดคุยเรียนใหม่ของยาต้านเอชไอวีและเป้าหมายเอชไอวีที่มีศักยภาพใหม่ที่อยู่ภายใต้การตรวจสอบ. * สมัครวัสดุโน้มตัวในงานนำเสนอนี้เพื่อกรณีศึกษาทางคลินิก. ปัจจัยที่เอื้อต่อการ การพัฒนาแนวต้านยาเสพติดเอชไอวีมีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับวงจรชีวิตและการจำลองแบบของเอชไอวีเป็นผู้ให้ที่สำคัญต่อการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและแพร่หลายของความต้านทานที่เห็นกับสิ่งมีชีวิตนี้ ครั้งแรก theHIVreverse transcriptase (RT) เป็นเอนไซม์ฉาวโฉ่ '' ความจงรักภักดีต่ำ '' (เช่นเอนไซม์ค่อนข้าง nonselective ในระหว่างขั้นตอนการคัดลอก) และมีแนวโน้มที่จะเกิดข้อผิดพลาดเมื่อคัดลอกอาร์เอ็นเอไวรัสเข้าไปในดีเอ็นเอ โดยประมาณการบาง RT เอชไอวีทำให้เกิดข้อผิดพลาดในแต่ละจีโนมเอชไอวีต่อรอบของ replication.4 นี้แปลเป็นประมาณ 1 กลายพันธุ์ทุก 2,000 nucleosides ขณะที่ส่วนใหญ่ของข้อผิดพลาดเหล่านี้เป็นฐานการแทนการกลายพันธุ์อื่น ๆ เช่นการแทรกหรือซ้ำซ้อนกันนอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้ ประการที่สองเอชไอวีมีอัตราสูงล้ำของการจำลองแบบ; หลายพันล้านอนุภาคไวรัสใหม่อาจมีการผลิตในแต่ละวันได้รับการรักษาผู้ป่วย ในการติดเชื้อเอชไอวีได้รับการรักษาส่วนใหญ่ผู้ใหญ่, พลาสม่าเอชไอวีในระดับอาร์เอ็นเอในช่วงระหว่าง 103 และ 105 copies / ml แต่อาจจะสูงกว่า 106 copies / ml ในการติดเชื้อเฉียบพลันหรือโรคขั้นสูง ตั้งแต่ครึ่งชีวิตของเซลล์ที่ติดเชื้อเอชไอวีโดยทั่วไป 1-2 วัน 5 เอชไอวีจะต้องติดเชื้อเซลล์ใหม่ในอัตราที่สูงมากในการรักษาติดเชื้อในระดับคงที่ นี้อัตราที่สูงของการจำลองแบบควบคู่กับอัตราที่สูงของข้อผิดพลาดสำหรับ RT หมายความว่า '' หลายสายพันธุ์เอชไอวี '' ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและขยายพันธุ์ ผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อเอชไอวีสามารถมีหลายตัวแปรในปัจจุบันไวรัสในระบบของพวกเขา สายพันธุ์เหล่านี้สามารถมีความเปราะบางแตกต่างกันอย่างมากให้กับตัวแทนต้านไวรัสปัจจัยที่มีนัยสำคัญสามารถซับซ้อนการเลือกของยาเสพติดและการเรียนการสอนของการรักษาที่ ปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจนำไปสู่การพัฒนายาต้านเอชไอวีรวมถึงการปฏิบัติของผู้ป่วยที่ยากจนระดับเลือด subtherapeutic ของยาต้านไวรัสและทางเลือกที่ไม่เหมาะสมของตัวแทนต้านไวรัส (s) ผู้ป่วยควรได้รับการบอกว่าจะใช้ยาเอชไอวีของพวกเขาตามที่กำหนดไว้และที่ไม่ควรพลาดในปริมาณใด ๆ ปัจจัยเภสัชจลนศาสตร์ที่สามารถส่งผลกระทบต่อระดับเลือดของยาต้านไวรัสรวมถึงการดูดซึมในช่องปากไม่ดีและการเปลี่ยนแปลงของเอนไซม์ยาเสพติดโดยตัวแทนอื่น ๆ เช่นเดียวกับยายาเสพติดต่างๆ. ในขณะที่บางสายพันธุ์เอชไอวีอาจแสดงที่แท้จริงหรือ '' หลัก '' ความต้านทานต่อยาต้านไวรัส ความต้านทานต่อยาเสพติดส่วนใหญ่พัฒนาเป็นผลมาจากการสัมผัสกับสารเหล่านี้ ความต้านทานต่อยาต้านไวรัสยังสามารถเกิดขึ้นได้ในระหว่างการรักษาด้วยการประสบความสำเร็จของเอชไอวี infection.6 การกลายพันธุ์ใด ๆ ที่มอบความได้เปรียบในการเลือกที่จะแตกต่างจากไวรัสโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะช่วยให้ไวรัสที่แตกต่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะมีอิทธิพลเหนือ ในแง่หนึ่งการใช้งานที่มากของยาต้านไวรัสออกแรง '' ดันเลือก '' ที่โปรดปรานการขยายพันธุ์ของไวรัสทน การใช้ยาเสพติดหลายในการรวมกันเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ของการลดโอกาสที่แตกต่างไวรัสทนจะอยู่รอดรักษา. the กลไกของการกระทำและการต่อต้านสำหรับยาต้านไวรัสยาเสพติดรายชื่อของใช้กันมากที่สุดป้องกันเอชไอวียาชั้นสามารถพบได้ในตารางที่ 1 พร้อมกับ ชั้นเรียนของตนกลไกของการกระทำและผลกระทบที่สำคัญ การตรวจสอบที่ดีของกลไกของเอชไอวีดื้อยาสามารถพบได้ใน Clavel (2004) 0.7 การป้องกันเอชไอวีและ Nucleoside เบสแอนะล็อก เอชไอวีอยู่ในชั้นเรียนของไวรัสที่เรียกว่าเบื้องหลังไวรัส สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะถูกห่อหุ้มไวรัสที่มีอาร์เอ็นเอเป็นสารพันธุกรรมของพวกเขาและใช้เอนไซม์ transcriptase ย้อนกลับ transcriptase Reverse เป็นดีเอ็นเอโพลิเมอร์อาร์เอ็นเอที่กำกับสำเนาอาร์เอ็นเอเอชไอวี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยาต้านเอชไอวี ( HIV ) เป็นปัจจัยสําคัญในความล้มเหลวของการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอดส์ ที่ 1 เพื่อให้ผู้ปฏิบัติงานการให้การบริบาลทางเภสัชกรรมในผู้ป่วยเอชไอวีที่มีประสิทธิภาพของพวกเขา มันเป็นสิ่งจำเป็นที่พวกเขามีความเข้าใจในกลไกของการดื้อยาต้านเอชไอวี ตลอดจนปัจจัยต่าง ๆที่สามารถสนับสนุนการเกิดขึ้นของบทความนี้จะขึ้นอยู่กับการสอนเนื้อหาจากโรคติดเชื้อส่วนของแบบลำดับ 2 หลักสูตรในโปรแกรม pharmd ที่มหาวิทยาลัยเซาท์ ในหลักสูตร นักเรียนแรกให้ภาพรวมที่ประกอบด้วยส่วนประกอบโครงสร้างหลักของการอภิปรายของผู้ติดเชื้อเอชไอวี และวงจรชีวิต นำเสนอรายละเอียดเกี่ยวกับเภสัชวิทยาของชั้นต่าง ๆของทางเจ้าหน้าที่ ดังนี้ผลกระทบทางคลินิกและความชุกของการดื้อยา HIV แล้วกล่าวพร้อมกับปัจจัยที่อาจมีส่วนร่วมกับมัน กลไกของการดื้อยาสำหรับแต่ละชั้นของการเป็นตัวแทนนำเสนอในรายละเอียด ตามด้วยการอภิปรายของพื้นฐานและประโยชน์ทางคลินิกของการทดสอบการดื้อยาต้านเอชไอวี . ในที่สุดเป้าหมายใหม่เภสัชบำบัดเอดส์จะแสดงพร้อมกับภาพรวมของตัวแทนการใหม่ที่ถูกพัฒนา เนื้อหาที่สอนในแบบที่เสริมด้วยกรณีศึกษาที่เกี่ยวข้อง นักเรียนทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ ในช่วงระยะเวลานี้

คำสำคัญ : มนุษย์ไวรัสภูมิคุ้มกันบกพร่อง HIV , เภสัชบำบัด , ยาต้านทานเภสัชวิทยา

บทนำ

ตั้งแต่เบื้องต้นการรักษาด้วยยาได้ เช่น ลดการเจ็บป่วยและการตายที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อเอชไอวี การใช้ยาการรักษาผู้ป่วยเอชไอวีอย่างมีนัยสำคัญสามารถปรับปรุงโอกาสทางอยู่รอด ขออภัย ประสิทธิผลของยาต้านไวรัสสามารถ bemarkedly ลดลง theemergence ของยาการศึกษาโดย richman2 ในวารสารโรคเอดส์รายงานว่า 76% ของประชากรของพวกเขามีความต้านทานต่อ 1 ormore ยาต้านไวรัส ในขณะที่สัมผัสกับยาต้านไวรัสเอดส์ สามารถมีส่วนร่วมในการพัฒนาของความต้านทานโดยเอชไอวี แม้แต่ยานาผู้ป่วยไตได้ อาจจะติดเชื้อสายพันธุ์ของไวรัสที่ทนต่อยาบำบัด3 มีการดื้อยาต้านสำคัญของความล้มเหลวในการรักษาผู้ป่วยเอชไอวี ไวรัสดื้อยามักจะทน tomultiple ชั้นเรียนของยาต้านไวรัส . นี้ยาความต้านทานข้ามควบคู่กับการพัฒนามักจะคาดเดาไม่ได้ของการดื้อยา การรักษาอย่างมีนัยสำคัญกลายเป็นโรคเอดส์การรักษาที่ประสบความสำเร็จของผู้ที่ต้องใช้ความรู้ในรายละเอียดของกลไกต่างๆที่สามารถต้านทานเกิดขึ้นเช่นเดียวกับความเข้าใจของกลยุทธ์เพื่อเอาชนะความต้านทานเมื่อมันเกิดขึ้น การทดสอบการดื้อยาต้านเอชไอวีจะพิสูจน์ให้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่สามารถช่วยให้แพทย์ปรับการรักษาตนให้เมื่อยเฉพาะ ( s ) ที่ติดเชื้อเอชไอวีของผู้ป่วยของพวกเขา นอกจากนี้ตัวแทนใหม่มากมายและชั้นเรียนของยาต้านไวรัส ขณะนี้อยู่ระหว่างการพัฒนาในความพยายามเพื่อให้ทันกับการต้านยาเอชไอวีใหม่

การออกแบบการสอน

ตอนใต้มหาวิทยาลัยเสนอเกี่ยวกับเอชไอวีดื้อยาจะได้รับในระหว่างการรวมของเราลำดับ 2 ( isii ) หลักสูตรซึ่งเป็น 8 ชั่วโมงไตรมาสที่บล็อกของการเรียนการสอนแบบบูรณาการทางเภสัชวิทยา , เคมี สมุนไพรและบำบัด . ณจุดนี้ในโปรแกรม นักเรียนของเราได้จบหลักสูตรจุลชีววิทยาทางการแพทย์และคุ้นเคยกับพื้นที่พื้นฐานของเภสัชวิทยาและเคมียาสอนบูรณาการลำดับชั้นภายในหลักสูตร isii นั่นเองวัสดุในการดื้อยาต้านเอชไอวีที่แสดงหลังจากนักเรียนได้รับการสอนเกี่ยวกับเภสัชวิทยา andmedicinal เคมีที่เกี่ยวข้องกับยาต้านไวรัสเอดส์ การรักษาก่อนและสมาชิกคณะคลินิกเริ่มต้นของเขา / เธอนำเสนอการรักษา .เพราะนักเรียนได้เรียนรู้กลไกการออกฤทธิ์ของยาต้านไวรัสสำหรับแต่ละชั้นเรียนมีการคาดเดาจากตรรกะกลไกของความต้านทานในแต่ละชั้นเรียน เมื่อสมาชิกคณะคลินิกเสนอการรักษาที่พวกเขาสามารถทำเพื่อให้ทราบว่านักเรียนมีความเข้าใจในกลไกการดื้อยาและปัจจัยที่นำไปสู่การพัฒนาของความต้านทาน