I… I used to have a dreamThough thr

I… I used to have a dream
Though thrown away and torn
and looks worn out
I kept it within my heart as if it was a treasure
Sometimes, though someone laughed at me
for an unknown reason
behind my back
I had to endure, I could endure
For that day…
You always tell me worriedly
That pointless dream is a poison
That this world is like a book, where the end is already written
That it is a reality that can’t be reversed
That’s right, I… I have a dream
I believe in that dream.
Just you watch me.
I can proudly confront
That coldly standing wall called fate.
Some day, I’ll climb over that wall
And fly high to that sky
Even this heavy world cannot bind me.
Let’s spend the day when I’ll laugh at the end of my life together…
You always tell me worriedly
That pointless dream is a poison
That this world is like a book, where the end is already written
That it is a reality that can’t be reversed
That’s right, I… I have a dream
I believe in that dream.
Just you watch me.
I can proudly confront
That coldly standing wall called fate.
Some day, I’ll climb over that wall
And fly high to that sky
Even this heavy world cannot bind me.
Let’s spend the day when I’ll laugh at the end of my life together…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน... เคยมีความฝันแม้ว่าโยน และการฉีกและลักษณะชำรุดผมเก็บไว้ภายในหัวใจของฉันเป็นถ้ามันเป็นสมบัติบางครั้ง แต่คนหัวเราะเยาะผมโดยไม่ทราบสาเหตุหลังผมต้องทน ฉันสามารถทนสำหรับวันที่...คุณมักจะบอก worriedlyฝันว่าอวกาศเป็นยาพิษว่า โลกนี้เป็นเหมือนหนังสือ ที่จุดสิ้นสุดแล้วเขียนว่า มันเป็นความจริงที่ไม่สามารถย้อนกลับใช่ ฉัน... มีความฝันผมเชื่อในความฝันเพียงแค่คุณดูฉันฉันสามารถเผชิญหน้ากับความภาคภูมิใจว่า จ้างงานยืนผนังเรียกว่าชะตากรรมบางวัน ฉันจะไปที่ผนังและบินสูงที่ท้องฟ้าแม้โลกนี้หนักไม่สามารถผูกผมลองทั้งวันเมื่อฉันจะหัวเราะที่สุดของชีวิตด้วยกัน...คุณมักจะบอก worriedlyฝันว่าอวกาศเป็นยาพิษว่า โลกนี้เป็นเหมือนหนังสือ ที่จุดสิ้นสุดแล้วเขียนว่า มันเป็นความจริงที่ไม่สามารถย้อนกลับใช่ ฉัน... มีความฝันผมเชื่อในความฝันเพียงแค่คุณดูฉันฉันสามารถเผชิญหน้ากับความภาคภูมิใจว่า จ้างงานยืนผนังเรียกว่าชะตากรรมบางวัน ฉันจะไปที่ผนังและบินสูงที่ท้องฟ้าแม้โลกนี้หนักไม่สามารถผูกผมลองทั้งวันเมื่อฉันจะหัวเราะที่สุดของชีวิตด้วยกัน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉัน ... ฉันเคยมีความฝัน
แม้ว่าจะโยนทิ้งไปและฉีกขาด
และรูปลักษณ์ที่สวมใส่ออก
ฉันเก็บมันไว้ภายในหัวใจของฉันราวกับว่ามันเป็นสมบัติ
บางครั้งแม้ว่าคนหัวเราะเยาะฉัน
โดยไม่ทราบสาเหตุ
ที่อยู่เบื้องหลังหลังของฉัน
ฉันต้องทนฉันสามารถ ทน
ในวันนั้น ...
คุณบอกฉันกังวล
ความฝันที่ไม่มีจุดหมายเป็นพิษ
ว่าโลกนี้เป็นเหมือนหนังสือที่สิ้นสุดได้เขียนไว้แล้ว
ว่ามันคือความเป็นจริงที่ไม่สามารถกลับรายการ
ที่เหมาะสมฉัน ... ฉันมีความฝัน
ผมเชื่อในความฝันที่.
เพียงแค่คุณดูฉัน.
ฉันภูมิใจที่สามารถเผชิญหน้ากับ
ผนังเย็นชายืนเรียกว่าชะตากรรม.
บางวันผมจะปีนข้ามกำแพง
และบินสูงขึ้นไปบนฟ้าที่
แม้โลกนี้หนักไม่สามารถมัดฉัน.
ขอใช้เวลาทั้งวัน เมื่อฉันจะหัวเราะในตอนท้ายของชีวิตของฉันด้วยกัน ...
คุณบอกฉันกังวล
ความฝันที่ไม่มีจุดหมายเป็นพิษ
ว่าโลกนี้เป็นเหมือนหนังสือที่สิ้นสุดได้เขียนไว้แล้ว
ว่ามันคือความเป็นจริงที่ไม่สามารถกลับรายการ
นั่นคือ ขวาฉัน ... ฉันมีความฝัน
ผมเชื่อในความฝันที่.
เพียงแค่คุณดูฉัน.
ฉันภูมิใจที่สามารถเผชิญหน้ากับ
ผนังเย็นชายืนเรียกว่าชะตากรรม.
บางวันผมจะปีนข้ามกำแพง
และบินสูงขึ้นไปบนฟ้าที่
แม้โลกนี้หนัก ไม่สามารถมัดฉัน.
ขอใช้เวลาทั้งวันเมื่อฉันจะหัวเราะในตอนท้ายของชีวิตของฉันด้วยกัน ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . ผมเคยมีความฝันแต่ทิ้ง และขาดและดูทรุดโทรมฉันเก็บมันไว้ข้างในหัวใจ ราวกับว่ามันเป็นสมบัติบางครั้ง แม้ว่าบางคนหัวเราะเยาะฉันสำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักลับหลังฉันผมต้องอดทน ผมจะทนวันนั้น . . . . . . .คุณมักจะบอกฉัน worriedlyที่ไร้จุดหมาย ความฝัน คือ ยาพิษว่าโลกใบนี้เป็นเหมือนหนังสือที่เขียนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้วมันคือความเป็นจริงที่ไม่อาจย้อนกลับใช่ ฉัน . . . ฉันมีความฝันผมเชื่อในความฝันนั้นคอยดูแล้วกันผมภูมิใจที่สามารถเผชิญหน้ากับที่แบบยืนแขวนผนังที่เรียกว่าโชคชะตาสักวัน ฉันจะปีนข้ามกำแพงนั่นและบินสูงในท้องฟ้าแม้โลกนี้หนักไม่มัดผมลองใช้วันที่เมื่อฉันหัวเราะในตอนท้ายของชีวิตด้วยกัน . . . . . . .คุณมักจะบอกฉัน worriedlyที่ไร้จุดหมาย ความฝัน คือ ยาพิษว่าโลกใบนี้เป็นเหมือนหนังสือที่เขียนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้วมันคือความเป็นจริงที่ไม่อาจย้อนกลับใช่ ฉัน . . . ฉันมีความฝันผมเชื่อในความฝันนั้นคอยดูแล้วกันผมภูมิใจที่สามารถเผชิญหน้ากับที่แบบยืนแขวนผนังที่เรียกว่าโชคชะตาสักวัน ฉันจะปีนข้ามกำแพงนั่นและบินสูงในท้องฟ้าแม้โลกนี้หนักไม่มัดผมลองใช้วันที่เมื่อฉันหัวเราะในตอนท้ายของชีวิตด้วยกัน . . . . . . .