1. IntroductionIn the Malagasy high

1. Introduction
In the Malagasy highlands (region of Vakinankaratra), the
increasing demand for rice combined with increasing land pressure in lowland areas has led to the extensive cultivation of
upland rice on the hillsides. In the mid 1990s, new upland rice
varieties suitable for cultivation at high altitudes (from 1200 to
1800 m asl) were developed by FOFIFA (Malagasy Research for
Rural Development) and CIRAD (French Agricultural Research for
Development) meaning that rice could be cultivated on hillsides
where farmers had formerly grown corn, beans or cassava (Dzido
et al., 2004; Raboin et al., 2011). The cultivation of upland rice
by local farmers has expanded very rapidly in the last 15 years, especially in the Vakinankaratra region, where most research and
extension actions have been undertaken (Raboin et al., 2011).
Upland rice is typically grown as a rainfed crop during the wet
season on marginal land. It is usually cultivated for subsistence
under a low-input production system by resource-poor farmers,
mainly using family labor. Yields are often low due to moisture
stress, weed infestation, and infertile soil (George et al., 2001;
Fageria, 2001). The poor infrastructure and lack of markets in these
fragile environments do not offer much economic incentive for
farmers to purchase fertilizers. Use of mineral fertilizer is uniformly
low in rural Madagascar, because of its excessive cost (Minten
et al., 2007). Moreover, in the fragile ecosystem of the Malagasy
highlands, which are characterized by steep slopes, upland crop
production systems based on conventional tillage are not sustainable, mainly because erosion threatens crop productivity through
rapid loss of soil fertility.
Conservation agriculture offers new opportunities to improve
the sustainability of rainfed crops. The term ‘conservation agriculture’ covers a wide range of techniques, all based on three principles defined by the FAO (Food and Agriculture Organization,
2010): minimal soil disturbance, permanent soil cover with crop
residues or growing plants, and crop rotations. Conservation agriculture has been successfully adopted by large-scale mechanized
farmers, especially in America, Australia, and central Brazil, because
of its ability to interfere with water erosion and improve the soil
water balance (Scopel et al., 2005; Bolliger et al., 2006; Triplett and
Dick, 2008). However the system is seldom used by resource-poor
farmers in the developing world (Erenstein, 2003; Bolliger et al.,
2006; Affholder et al., 2010). As there is still some controversy
surrounding the promotion of conservation agriculture in smallholder farming systems in sub-Saharan Africa (Giller et al., 2009),
the potential benefits for African smallholder farmers require further investigation.
In addition to protecting the soil from erosion, cover crops or
crop residues from the preceding crop play an important role in
nitrogen (N) cycling and in increasing soil N content. The effect of
a cover crop on the supply of N for the succeeding main crop is
the combined effect of N uptake by the cover crop and N released
by mineralization when the cover crop has been left to dry out
or harvested (Tonitto et al., 2006; Cherr et al., 2006). As upland
rice is mainly cultivated by smallholder farmers without the use
of fertilizers, N is often the main limiting nutrient (Fageria, 2010).
Rice plants require N during the vegetative stage for growth and
tillering, which determines the potential number of panicles, and
N contributes to spikelet production during the early panicle formation stage (Mae, 1997). Root length density is a key factor for
water and nutrient uptake, especially under rainfed conditions, and
can be significantly modified by soil management (Mu˜ noz-Romero
et al., 2010).
A 3-year experimental study was conducted in the highlands
of Madagascar at an altitude of 1640 m asl to assess the yield performances of no-till cropping systems in the cold conditions of this
region. In this paper, we highlight the effects of the management
system (with or without tillage, and using two different rotation
crops) and of fertilization on root growth, crop biomass accumulation and N uptake, and yield

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. แนะนำ
ในไฮแลนด์มาดากัสการ์ (แคว้น Vakinankaratra), การ
เพิ่มอุปสงค์สำหรับข้าวพร้อมกับเพิ่มความดันของดินในพื้นที่ราบได้นำไปเพาะปลูกกว้างขวาง
ค่อยข้าวบนดอยฯ ในปี 1990 กลาง ข้าวค่อยใหม่
พันธุ์เหมาะสำหรับปลูกที่ความสูง (จาก 1200 ไป
1800 m asl) ถูกพัฒนา โดย FOFIFA (วิจัยมาดากัสการ์ใน
พัฒนาชนบท) และ CIRAD (ฝรั่งเศสวิจัยเกษตรสำหรับ
พัฒนา) หมายความ ว่า สามารถจะเพาะปลูกข้าวบนเนินเขา
ที่เกษตรกรมีเดิมปลูกข้าวโพด ถั่ว หรือมันสำปะหลัง (Dzido
et al., 2004 Raboin et al., 2011) เพาะปลูกข้าวค่อย
โดยเกษตรกรในท้องถิ่นได้ขยายอย่างรวดเร็วใน 15 ปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาค Vakinankaratra ซึ่งส่วนใหญ่วิจัย และ
การดำเนินการขยายการดำเนินการ (Raboin et al., 2011)
โดยทั่วไปมีปลูกข้าวค่อยเป็นพืช rainfed ในเปียก
ฤดูกาลบนที่ดินกำไร จึงมักปลูกมาชีพ
ระบบอินพุตต่ำผลิตโดยเกษตรกรยากจนทรัพยากร,
ส่วนใหญ่ใช้แรงงานในครอบครัว อัตราผลตอบแทนมักต่ำเนื่องจากความชื้น
ความเครียด ทำลายวัชพืช และดินตายโคม (จอร์จและ al., 2001;
Fageria 2001) . โครงสร้างพื้นฐานที่ดีและขาดตลาดในนี้
ไม่มีสภาพแวดล้อมที่เปราะบางมากจูงใจทางเศรษฐกิจสำหรับ
เกษตรกรให้ซื้อปุ๋ย ใช้ปุ๋ยแร่ไม่สม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียง
ต่ำในมาดากัสการ์ชนบท เนื่องจากมีต้นทุนมากเกินไป (Minten
et al., 2007) นอกจากนี้ ในระบบนิเวศที่เปราะบางของที่มาดากัสการ์
ไฮแลนด์ ที่มีลักษณะลาดชัน ค่อยตัด
ระบบการผลิตตาม tillage ธรรมดาไม่ยั่งยืน ส่วนใหญ่เนื่องจากผลผลิตพืชโดยการข่มขู่กัดเซาะ
รวดเร็วสูญเสียความอุดมสมบูรณ์ของดิน
เกษตรอนุรักษ์เสนอโอกาสใหม่ ๆ ในการปรับปรุง
ความยั่งยืนของพืช rainfed คำว่า 'อนุรักษ์เกษตร' ครอบคลุมเทคนิค ทั้งหมดตามหลักการสามข้อกำหนด โดย FAO (อาหารและองค์กรเกษตร,
2010): รบกวนดินน้อยที่สุด ดินถาวรครอบ ด้วยครอบตัด
ตก หรือเจริญเติบโตพืช และพืชหมุนเวียน เกษตรอนุรักษ์ได้รับการรับรองเรียบร้อยแล้ว โดยขนาดใหญ่ mechanized
เกษตรกร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอเมริกา ออสเตรเลีย บราซิลกลาง เพราะ
ของความสามารถในการรบกวนการกัดเซาะของน้ำ และปรับปรุงดิน
น้ำสมดุล (Scopel et al., 2005 Bolliger และ al., 2006 Triplett และ
ดิ๊ก 2008) อย่างไรก็ตาม ระบบค่อยใช้ทรัพยากรต่ำ
เกษตรกรในประเทศกำลังพัฒนา (Erenstein, 2003 Bolliger et al.,
2006 Affholder et al., 2010) มียังถกเถียงบาง
สภาพแวดล้อมที่ส่งเสริมการเกษตรอนุรักษ์ในเกษตรกรที่เลี้ยงระบบในแอฟริกาใต้ซาฮารา (Giller et al., 2009),
ประโยชน์สำหรับเกษตรกรเกษตรกรแอฟริกามีศักยภาพต้องการเพิ่มเติมตรวจสอบ.
นอกจากปกป้องดินจากการกัดเซาะ ครอบคลุมพืช หรือ
พืชตกค้างจากพืชก่อนหน้านี้มีบทบาทสำคัญใน
ไนโตรเจน (N) ขี่จักรยาน และ ในการเพิ่มดิน N เนื้อหา ผลของ
ตัดปะกับอุปทานของ N สำหรับการเพาะปลูกหลักถัดไปเป็น
ผลรวมของการดูดธาตุอาหาร N โดยฝาครอบตัด N ออก
โดย mineralization เมื่อทิ้งไว้ตัดปะให้แห้งออก
หรือเก็บเกี่ยวผลผลิต (Tonitto และ al., 2006 Cherr et al., 2006) เป็นค่อย
ข้าวเป็นส่วนใหญ่ cultivated โดยเกษตรกรเกษตรกรใช้
ปุ๋ย N เป็นหลักสารจำกัด (Fageria, 2010) .
ข้าวพืชต้อง N ในระหว่างระยะการเจริญเติบโตของผักเรื้อรัง และ
tillering ซึ่งกำหนดหมายเลขเป็นของ panicles และ
N สนับสนุนผลิต spikelet ระหว่าง panicle ก่อตัวระยะแรก ๆ (แม่ 1997) รากยาวหนาแน่นเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับ
น้ำและดูดซับธาตุอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้เงื่อนไข rainfed และ
สามารถถูกปรับเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญ โดยการจัดการดิน (Mu˜ noz Romero
et al., 2010) .
3 ปีทดลองศึกษาได้ดำเนินการในไฮแลนด์
ของมาดากัสการ์ที่ระดับความสูง 1640 เมตร asl เพื่อประเมินผลผลิตการแสดงไม่มีลิ้นชักเก็บเงินระบบครอบในสภาพอากาศหนาวเย็นนี้
ภูมิภาคได้ ในเอกสารนี้ เราเน้นผลของการจัดการ
ระบบ (มี หรือไม่ มี tillage และใช้หมุนแตกต่างกันสอง
พืช) และการปฏิสนธิบนรากเจริญเติบโต พืชชีวมวลสะสมและดูดธาตุอาหาร N และผลตอบแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 บทนำ
ในที่ราบสูงมาดากัสการ์ (ภูมิภาค Vakinankaratra)
ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับข้าวรวมกับการเพิ่มความดันที่ดินในพื้นที่ลุ่มได้นำไปสู่การเพาะปลูกที่กว้างขวางของ
ข้าวไร่บนเนิน ในกลางปี ​​1990, ข้าวไร่ใหม่
พันธุ์ที่เหมาะสมสำหรับการเพาะปลูกในระดับสูง (ตั้งแต่ 1200 ถึง
1800 เมตร ASL) ได้รับการพัฒนาโดย FOFIFA (Ariary การวิจัยเพื่อ
การพัฒนาชนบท) และ CIRAD (วิจัยการเกษตรภาษาฝรั่งเศสสำหรับ
การพัฒนา) ซึ่งหมายความว่าข้าวที่สามารถปลูกใน เนินเขา
ที่เกษตรกรได้ปลูกข้าวโพดถั่วเดิมหรือมันสำปะหลัง (Dzido
et al, 2004.. Raboin และคณะ, 2011) การเพาะปลูกของข้าวไร่
โดยเกษตรกรในท้องถิ่นมีการขยายตัวมากขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง 15 ปีที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาค Vakinankaratra ซึ่งส่วนใหญ่การวิจัยและ
การดำเนินการส่วนต่อขยายที่ได้รับการดำเนินการ (Raboin et al., 2011)
ข้าวไร่ปลูกมักจะเป็นน้ำฝน การเพาะปลูกในช่วงที่เปียก
ฤดูกาลที่ดินชายขอบ มันมักจะได้รับการปลูกฝังสำหรับการดำรงชีวิต
ภายใต้ระบบการผลิตที่ต่ำเข้าโดยเกษตรกรที่ยากจน,
ส่วนใหญ่ใช้แรงงานในครอบครัว มักจะมีอัตราผลตอบแทนต่ำเนื่องจากความชื้น
ความเครียดวัชพืชรบกวนและดินอุดมสมบูรณ์ (จอร์จ, et al, 2001.
Fageria, 2001) โครงสร้างพื้นฐานยากจนและขาดการตลาดเหล่านี้ใน
สภาพแวดล้อมที่เปราะบางไม่ได้มีแรงจูงใจทางเศรษฐกิจมากสำหรับ
เกษตรกรที่จะซื้อปุ๋ย การใช้ปุ๋ยแร่เป็นสม่ำเสมอ
ต่ำในประเทศมาดากัสการ์ชนบทเพราะค่าใช้จ่ายมากเกินไป (Minten
et al. 2007) นอกจากนี้ในระบบนิเวศที่เปราะบางของมาดากัสการ์
ที่ราบสูงซึ่งมีลักษณะลาดชันพืชที่สูง
ระบบการผลิตตามแบบเดิมไม่ได้อย่างยั่งยืนส่วนใหญ่เป็นเพราะการกัดเซาะคุกคามผลผลิตพืชผ่าน
การสูญเสียอย่างรวดเร็วของความอุดมสมบูรณ์ของดิน
ทางการเกษตรอนุรักษ์มีโอกาสใหม่ในการปรับปรุง
การพัฒนาอย่างยั่งยืนของพืชน้ำฝน คำว่า 'เกษตรอนุรักษ์' ครอบคลุมหลากหลายของเทคนิคทั้งหมดขึ้นอยู่กับสามหลักการที่กำหนดโดย FAO (องค์การอาหารและเกษตร,
2010): การรบกวนดินน้อยที่สุดดินถาวรกับพืช
ตกค้างหรือพืชเจริญเติบโตและพืชหมุนเวียน การเกษตรการอนุรักษ์ได้รับการรับรองประสบความสำเร็จโดยขนาดใหญ่ยานยนต์
เกษตรกรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอเมริกาออสเตรเลียและบราซิลกลางเพราะ
ความสามารถในการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการกัดเซาะของน้ำและปรับปรุงดิน
สมดุลของน้ำ (Scopel et al, 2005. Bolliger และคณะ 2006; Triplett และ
ดิ๊ก 2008) แต่ระบบจะไม่ค่อยมีใครใช้โดยที่ยากจน
ของเกษตรกรในประเทศกำลังพัฒนา (Erenstein 2003; Bolliger และคณะ.
2006 Affholder, et al, 2010). ในขณะที่ยังมีการโต้เถียง
รอบการส่งเสริมการอนุรักษ์การเกษตรในระบบการทำฟาร์มรายย่อยในทะเลทรายซาฮารา (Giller et al., 2009)
ผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นสำหรับเกษตรกรรายย่อยในแอฟริกาจำเป็นต้องตรวจสอบต่อไป
นอกจากนี้ในการปกป้องดินจากการกัดเซาะ ครอบคลุมพืชหรือ
เศษซากพืชจากการเพาะปลูกก่อนหน้านี้มีบทบาทสำคัญใน
ไนโตรเจน (N) การขี่จักรยานและในดินที่เพิ่มขึ้นยังไม่มีเนื้อหา ผลของ
พืชคลุมในการจัดหาไนโตรเจนสำหรับพืชหลักที่ประสบความสำเร็จเป็น
ผลรวมของการบริโภคโดยไม่มีพืชคลุมและยังไม่มีการปล่อยตัวออกมา
โดยแร่เมื่อพืชคลุมได้ถูกทิ้งให้แห้งออก
หรือการเก็บเกี่ยว (Tonitto et al., 2006. Cherr et al, 2006) เป็นที่ดอน
ข้าวที่ปลูกโดยส่วนใหญ่เกษตรกรรายย่อยโดยไม่ต้องใช้
ปุ๋ย N คือมักจะเป็นสารอาหารหลัก จำกัด (Fageria, 2010)
พืชข้าวต้องไม่มีระหว่างขั้นตอนพืชสำหรับการเจริญเติบโตและ
แตกกอซึ่งกำหนดจำนวนศักยภาพของช่อดอกและ
ยังไม่มีข้อความที่ก่อให้เกิดการผลิตดอกในระหว่างขั้นตอนการสร้างช่อต้น (แม่, 1997) ความหนาแน่นของความยาวรากเป็นปัจจัยที่สำคัญสำหรับ
น้ำและการดูดธาตุอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้สภาพน้ำฝนและ
สามารถปรับเปลี่ยนได้อย่างมีนัยสำคัญโดยการจัดการดิน (Mu~ Noz-โรเมโร
et al., 2010)
3 ปีการศึกษาทดลองได้รับการดำเนินการในที่ราบสูง
ของมาดากัสการ์ที่ความสูง 1,640 เมตร ASL เพื่อประเมินถึงไม่มีระบบการปลูกพืชในสภาพเย็นนี้แสดงผลผลิตของ
ภูมิภาค ในบทความนี้เราเน้นผลกระทบของการจัดการ
ระบบ (มีหรือไม่มีการไถพรวนและการใช้สองการหมุนที่แตกต่างกัน
พืช) และการปฏิสนธิการเจริญเติบโตของรากสะสมพืชชีวมวลและยังไม่มีความเข้าใจและผลผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ในประเทศ ( เขตที่ราบสูงของวาคินันคาราตรา ) ,
เพิ่มความต้องการข้าวร่วมกับการเพิ่มแรงดันดินในที่ลุ่มมี led เพื่อการเพาะปลูกอย่างละเอียดของ
ข้าวไร่บนไหล่เขา ในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ใหม่
ข้าวไร่พันธุ์เหมาะกับการปลูกในที่สูง ( จาก 1200 1800 M

fofifa ( ASL ) ได้รับการพัฒนาโดยการวิจัย
ประเทศสำหรับพัฒนาชนบท ) และซีราด ( การวิจัยการเกษตรเพื่อการพัฒนาฝรั่งเศส ) ความหมายว่าข้าวจะปลูกบนเนินเขาที่เกษตรกรได้ปลูกข้าวโพด
- ถั่วหรือมันสำปะหลัง ( dzido
et al . , 2004 ; raboin et al . , 2011 ) การปลูกข้าวไร่ของเกษตรกรในท้องถิ่นมีมาก
ขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วง 15 ปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวาคินันคาราตราภูมิภาค , ที่การวิจัยมากที่สุดและ
การกระทำมีการแลก ( raboin et al . , 2011 ) .
ข้าวไร่โดยปลูกเป็นพืชไร่อาศัยน้ำฝนในช่วงฤดูฝน
บนหน้าแผ่นดิน มันเป็นปกติสำหรับการเพาะปลูกยังชีพ
ภายใต้การผลิตจากทรัพยากรระบบต่ำ เกษตรกรยากจน
ส่วนใหญ่การใช้แรงงานในครอบครัว ผลผลิตมักจะต่ำ เนื่องจากความชื้น
ความเครียดทำลายวัชพืช และดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ ( จอร์จ et al . , 2001 ;
fageria ,2001 ) โครงสร้างพื้นฐานดีและขาดแคลนในตลาดเหล่านี้
กรอบสภาพแวดล้อมไม่เสนอสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจมากสำหรับ
เกษตรกรซื้อปุ๋ย ใช้ปุ๋ยแร่ต่ำอย่างสม่ำเสมอ
ในชนบท มาดากัสการ์ เพราะต้นทุนมากเกินไป ( minten
et al . , 2007 ) นอกจากนี้ ในระบบนิเวศที่เปราะบางของประเทศ
ที่ราบสูงซึ่งมีลักษณะลาดชันไร่ พืชไร่
ระบบการผลิตจากการไถพรวนปกติจะไม่ยั่งยืน เพราะส่วนใหญ่การคุกคามผลผลิตผ่านการสูญเสียอย่างรวดเร็วของ

การเกษตรการอนุรักษ์ดิน เสนอโอกาสใหม่ ๆเพื่อปรับปรุง
ความยั่งยืนของน้ำพืช คำว่า ' ' อนุรักษ์การเกษตรครอบคลุมหลากหลายของเทคนิคทั้งหมดขึ้นอยู่กับหลักการที่กำหนดโดยองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ( องค์การอาหารและการเกษตร
2010 ) : การรบกวนดินน้อยที่สุด คลุมดินด้วยเศษพืชถาวร
หรือปลูกพืชและหมุนพืช เกษตรกรรมการอนุรักษ์ได้ประกาศใช้ โดยเกษตรกรที่มี
ขนาดใหญ่ โดยเฉพาะใน อเมริกา ออสเตรเลีย และบราซิล เพราะ
กลาง ,ความสามารถในการเข้าไปยุ่งกับน้ำเซาะ และปรับปรุงดิน
สมดุลของน้ำ ( scopel et al . , 2005 ; bolliger et al . , 2006 ; triplett และ
ดิ๊ก , 2008 ) อย่างไรก็ตามระบบนี้แทบจะไม่ใช้ทรัพยากรจน
เกษตรกรในประเทศกำลังพัฒนา ( erenstein , 2003 ; bolliger et al . ,
2006 ; affholder et al . , 2010 ) ในขณะที่ยังคงมีบางข้อพิพาท
โดยส่งเสริมการเกษตรการอนุรักษ์ในโครงสร้างระบบการทำฟาร์มในซับซาฮาแอฟริกา ( กีเลอร์ et al . , 2009 ) ,
ประโยชน์สำหรับเกษตรกรโครงสร้างแอฟริกาต้องสอบสวนต่อไป
นอกจากการปกป้องดินจากการกัดเซาะ หรือปลูกพืชคลุม
ตกค้างจากพืชดังกล่าวมีบทบาทสำคัญใน
ไนโตรเจน ( N ) จักรยานและเพิ่มดิน ความผลของการพืชคลุมดินในการจัดหาผลรวมของไนโตรเจนโดยพืชคลุมดินเป็น
n สำหรับ succeeding พืชผลหลักและโดยการปล่อย
เมื่อพืชคลุมดิน ถูกทิ้งให้แห้งออก
หรือเก็บเกี่ยว ( tonitto et al . , 2006 ; cherr et al . , 2006 ) เป็นข้าวไร่ที่ปลูกโดยเกษตรกรส่วนใหญ่

ของโครงสร้างโดยไม่ต้องใช้ปุ๋ย- มักเป็นสารอาหารหลัก จํากัด ( fageria , 2010 ) .
ข้าวพืชต้องการไนโตรเจนในช่วงระยะการเจริญเติบโตและแตกกอพืช
ซึ่งเป็นตัวเลขที่ศักยภาพของต้นและ
n ก่อให้เกิด spikelet การผลิตในช่วงต้นรวงสร้างเวที ( แม่ , 1997 ) ความหนาแน่นของความยาวรากเป็นปัจจัยสําคัญสําหรับ
น้ำและธาตุอาหาร โดยเฉพาะภายใต้เงื่อนไขและ
น้ำฝน ,สามารถมากแก้ไขโดยการจัดการดิน ( มู˜ noz Romero
et al . , 2010 ) .
3 - ปีทดลองศึกษาใน Highlands
ของมาดากัสการ์ที่ระดับความสูง 1 , 640 M ASL เพื่อประเมินสมรรถนะของระบบการปลูกพืช ผลผลิตไม่จนในอากาศหนาวของภูมิภาคนี้

ในกระดาษนี้เราเน้นผลของระบบการจัดการ
( มี หรือ ไม่มีการไถพรวนและใช้สองพืชหมุนเวียน
แตกต่างกัน ) และการปฏิสนธิในการเจริญเติบโตของรากพืช และการสะสมมวลชีวภาพไนโตรเจนและผลผลิต