SHE WAS SICK for a long time. When

SHE WAS SICK for a long time. When we saw her again, her hair was cut short, making her look like a girl, with a vague resemblance to those angels in colored church windows--sort of tragic and serene.

The town had just let the contracts for paving the sidewalks, and in the summer after her father's death they began the work. The construction company came with niggers and mules and machinery, and a foreman named Homer Barron, a Yankee--a big, dark, ready man, with a big voice and eyes lighter than his face. The little boys would follow in groups to hear him cuss the niggers, and the niggers singing in time to the rise and fall of picks. Pretty soon he knew everybody in town. Whenever you heard a lot of laughing anywhere about the square, Homer Barron would be in the center of the group. Presently we began to see him and Miss Emily on Sunday afternoons driving in the yellow-wheeled buggy and the matched team of bays from the livery stable.

At first we were glad that Miss Emily would have an interest, because the ladies all said, "Of course a Grierson would not think seriously of a Northerner, a day laborer." But there were still others, older people, who said that even grief could not cause a real lady to forget noblesse oblige- -

without calling it noblesse oblige. They just said, "Poor Emily. Her kinsfolk should come to her." She had some kin in Alabama; but years ago her father had fallen out with them over the estate of old lady Wyatt, the crazy woman, and there was no communication between the two families. They had not even been represented at the funeral.
And as soon as the old people said, "Poor Emily," the whispering began. "Do you suppose it's really so?" they said to one another. "Of course it is. What else could . . ." This behind their hands; rustling of craned silk and satin behind jalousies closed upon the sun of Sunday afternoon as the thin, swift clop-clop-clop of the matched team passed: "Poor Emily."

She carried her head high enough--even when we believed that she was fallen. It was as if she demanded more than ever the recognition of her dignity as the last Grierson; as if it had wanted that touch of earthiness to reaffirm her imperviousness. Like when she bought the rat poison, the arsenic. That was over a year after they had begun to say "Poor Emily," and while the two female cousins were visiting her.

"I want some poison," she said to the druggist. She was over thirty then, still a slight woman, though thinner than usual, with cold, haughty black eyes in a face the flesh of which was strained across the temples and about the eyesockets as you imagine a lighthouse-keeper's face ought to look. "I want some poison," she said.

"Yes, Miss Emily. What kind? For rats and such? I'd recom--"

"I want the best you have. I don't care what kind."

The druggist named several. "They'll kill anything up to an elephant. But what you want is--"

"Arsenic," Miss Emily said. "Is that a good one?"

"Is . . . arsenic? Yes, ma'am. But what you want--"

"I want arsenic."

The druggist looked down at her. She looked back at him, erect, her face like a strained flag. "Why, of course," the druggist said. "If that's what you want. But the law requires you to tell what you are going to use it for."

Miss Emily just stared at him, her head tilted back in order to look him eye for eye, until he looked away and went and got the arsenic and wrapped it up. The Negro delivery boy brought her the package; the druggist didn't come back. When she opened the package at home there was written on the box, under the skull and bones: "For rats."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอได้ป่วยเป็นเวลานาน เมื่อเราเห็นเธออีก ผมถูกตัดสั้น ทำให้เธอดูเหมือนสาว มีความคล้ายคลึงความคลุมเครือให้เทวดาเหล่านั้นใน windows โบสถ์สีเรียง ความเศร้า และเงียบสงบเมืองได้ให้สัญญาสำหรับปูแยะ และในฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอ จะเริ่มการทำงาน บริษัทก่อสร้างมาพร้อมกับ niggers และล่อ และเครื่องจักร และยืนชื่อโฮเมอร์ Barron แยงกี้ - ใหญ่ มืด พร้อมคนที่ มีเสียงใหญ่และเบากว่าหน้าตา ชายน้อยจะทำตามในกลุ่มจะได้ยินเขา cuss การ niggers และ niggers ที่ร้องเพลงในเวลาขึ้นและตกของการรับของ สวยเร็ว ๆ นี้ เขารู้ว่าทุกคนในเมือง เมื่อใดก็ ตามที่คุณได้ยินมากหัวเราะทุกเกี่ยวกับสี่เหลี่ยม โฮเมอร์ Barron จะเป็นศูนย์กลางของกลุ่ม ปัจจุบันเราเริ่มเห็นเขาและ Miss Emily ในช่วงบ่ายวันอาทิตย์ขับรถล้อเหลืองและทีมงานจับของอ่าวจากเสถียรภาพลายตอนแรก เราก็ดีใจว่า Miss Emily จะมีความสนใจ เนื่องจากสุภาพสตรีทั้งหมดกล่าวว่า "แน่นอนรับเชิญไม่คิดอย่างจริงจังของชาวเหนือ แรงงานวัน" แต่ก็ยังมีคนอื่น คนเก่า ที่กล่าวว่า ความเศร้าโศกแม้อาจทำให้เป็นหญิงจริงลืม noblesse oblige--โดยไม่ต้องเรียกมันว่า noblesse oblige พวกเขาเพียงแค่กล่าวว่า "เอมิลี่ไม่ดี Kinsfolk เธอก็ให้เธอ" เธอมีบางอย่างกินในอลาบามา แต่ปีที่แล้วพ่อของเธอได้หลุดกับเหนืออสังหาริมทรัพย์ของเก่าผู้หญิง Wyatt ผู้หญิงบ้า และมีการสื่อสารระหว่างสองครอบครัว พวกเขาได้แม้แต่การแสดงที่งานศพและเป็นคนเก่ากล่าวว่า "เอมิลี่ไม่ดี การวิสเปอริ่งเริ่ม "คุณสมมติเป็นจริง ๆ ดังนั้น? " พวกเขากล่าวว่า อีกคนหนึ่ง "แน่นอนมันเป็น สามารถ... ได้ " นี้หลังมือ เฉกเช่นความ craned ไหม และซาตินหลังปิดเมื่อแดดบ่ายวันอาทิตย์เป็นการรวดเร็ว บาง clop-clop-clop ของทีมจับคู่ผ่าน jalousies: "ดีเอมิลี่"เธอทำเธอหัวสูงพอ - แม้เราเชื่อว่า เธอได้ตก ก็ว่า เธอต้องการการรับรู้ของเธอศักดิ์ศรีเป็นรับเชิญครั้งสุดท้าย มากขึ้นกว่าเดิม ว่ามันอยากที่สัมผัสยานยนต์เพื่อเป็นการยืนยัน imperviousness ของเธอ เช่นเมื่อเธอซื้อยาพิษ สารหนูหนู ที่ไม่เกินหนึ่งปีหลัง จากที่พวกเขาก็เริ่มที่จะพูดว่า "ไม่ดีเอมิลี่" และใน ขณะที่ลูกพี่ลูกน้องหญิงสองเข้าเธอ"ต้องพิษบางอย่าง เธอกล่าวว่า ที่ druggist เธอได้มากกว่าสามสิบแล้ว ยังผู้หญิงเล็กน้อย แต่บางกว่าปกติ ตาสีดำเย็น ผยองในหน้าเนื้อความเครียด ทั่ววัด และ eyesockets ตามจินตนาการของคุณเป็นประภาคารผู้รักษาประตูของใบหน้าควรจะดู เธอกล่าวว่า "ต้องการยาพิษบางอย่าง"ใช่ พลาดเอมิลี่ แบบไหน สำหรับหนูและดังกล่าว ผม recom-""ต้องการให้ดีที่สุดที่คุณมี ฉันไม่สนใจอะไร"Druggist ที่มีชื่อหลาย "พวกเขาจะฆ่าอะไรถึงช้าง แต่สิ่งที่คุณต้อง การ-""สารหนู Miss Emily กล่าว ความคือที่หนึ่งดี"คือ...สารหนู ใช่ ma'am แต่สิ่งที่คุณ ต้องการ-""ฉันต้องสารหนู"Druggist ที่มองลงที่เธอ เธอมองดูกลับที่เขา ตั้งตรง ในใบหน้าของเธอเช่นธงเครียด "ทำไม หลักสูตร กล่าวว่า ที่ druggist "ถ้าเป็นสิ่งที่คุณต้องการ แต่กฎหมายกำหนดให้คุณบอกสิ่งที่คุณจะไปใช้"นางสาว Emily เพียงจ้องไปที่เขา หัวของเธอเอียงกลับเพื่อดูตาสำหรับตา เขาจนเขามองออกไปก็มีสารหนู และห่อขึ้น เด็กส่งเม่มาเธอแพคเกจ druggist ที่ไม่ได้กลับมา เมื่อเธอเปิดแพคเกจที่มีเขียนบนกล่อง ภายใต้กะโหลกศีรษะและกระดูก: "สำหรับหนู"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเป็นคนที่ป่วยเป็นเวลานาน เมื่อเราเห็นเธออีกครั้งผมของเธอถูกตัดสั้นทำให้เธอมีลักษณะเหมือนหญิงสาวที่มีความคล้ายคลึงคลุมเครือทูตสวรรค์ผู้ที่อยู่ในสีหน้าต่างโบสถ์ -. การจัดเรียงของที่น่าเศร้าและเงียบสงบในเมืองได้เพียงแค่ให้สัญญาสำหรับปูทางเท้า และในฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอพวกเขาก็เริ่มทำงาน บริษัท รับเหมาก่อสร้างมาพร้อมกับนิกเกอร์และล่อและเครื่องจักรและหัวหน้าคนงานที่มีชื่อว่าโฮเมอร์บาร์รอนชาวอเมริกัน - ใหญ่, สีดำ, คนพร้อมด้วยเสียงและดวงตาขนาดใหญ่น้ำหนักเบากว่าใบหน้าของเขา ชายน้อยจะทำตามในกลุ่มที่จะได้ยินเสียงของเขาโง่นิกเกอร์และนิกเกอร์ร้องเพลงในเวลาที่จะเพิ่มขึ้นและลดลงของหยิบ สวยเร็ว ๆ นี้เขารู้ว่าทุกคนที่อยู่ในเมือง เมื่อใดก็ตามที่คุณได้ยินมากหัวเราะได้ทุกที่เกี่ยวกับตารางโฮเมอร์ Barron จะอยู่ในใจกลางของกลุ่ม ปัจจุบันเราเริ่มที่จะเห็นเขาและนางสาวเอมิลี่ในบ่ายวันอาทิตย์ขับรถในรถสีเหลืองล้อและทีมงานจับคู่ของอ่าวจากมีเสถียรภาพองค์. ตอนแรกเราก็ดีใจว่านางสาวเอมิลี่จะมีความสนใจเพราะผู้หญิงทุกคนกล่าวว่า " ของหลักสูตรกรีจะไม่คิดอย่างจริงจังของชาวเหนือเป็นวันกรรมกร. " แต่ก็ยังมีคนอื่น ๆ คนที่มีอายุมากกว่าที่กล่าวว่าแม้ความเศร้าโศกไม่สามารถทำให้เกิดเป็นผู้หญิงที่แท้จริงที่จะลืม Noblesse oblige- - โดยไม่ต้องเรียกมันว่า Noblesse ต้องมีภาระหน้าที่ พวกเขาก็กล่าวว่า "เอมิลี่แย่. ประยูรญาติของเธอควรมาเธอ." เธอมีญาติบางส่วนในอลาบา; แต่ปีที่ผ่านมาพ่อของเธอหลุดออกไปกับพวกเขามากกว่าที่ดินของหญิงชราไวแอตต์เป็นผู้หญิงคนบ้าและมีการสื่อสารระหว่างสองครอบครัวไม่มี พวกเขายังไม่ได้รับเป็นตัวแทนในงานศพ. และทันทีที่คนเฒ่าคนแก่บอกว่า "น่าสงสารเอมิลี่" เสียงกระซิบที่จะเริ่มต้น "คุณคิดว่ามันจริงๆเหรอ?" พวกเขากล่าวว่าอีกคนหนึ่ง "แน่นอนมันเป็น. อะไรที่จะทำได้..." นี้อยู่เบื้องหลังมือของพวกเขา; ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของผ้าไหมและผ้าซาติน craned เบื้องหลัง jalousies ปิดลงที่ดวงอาทิตย์ในตอนบ่ายวันอาทิตย์เป็นบางรวดเร็ว Clop-Clop-Clop ของทีมงานที่ตรงกับที่ผ่านมา: ". น่าสงสารเอมิลี่" เธอถือหัวของเธอสูงพอ - แม้เมื่อเราเชื่อว่าเธอ ได้รับการลดลง มันเป็นเหมือนกับว่าเธอเรียกร้องมากขึ้นกว่าที่เคยได้รับการยอมรับศักดิ์ศรีของเธอเป็นครั้งสุดท้ายกรีนั้น ราวกับว่ามันได้อยากสัมผัสของหยาบที่จะยืนยันไม่อนุญาตให้เธอ เช่นเมื่อเธอซื้อยาพิษหนูสารหนู นั่นคือกว่าหนึ่งปีหลังจากที่พวกเขาเริ่มที่จะพูดว่า "น่าสงสารเอมิลี่" และในขณะที่ญาติทั้งสองเพศหญิงมาเยี่ยมเธอ. "ผมอยากพิษบางอย่าง" เธอบอกว่าให้ขายยา เธอเป็นสามสิบกว่าแล้วยังคงเป็นผู้หญิงเล็กน้อย แต่บางกว่าปกติกับความหนาวเย็น, ตาสีดำหยิ่งผยองในหน้าเนื้อของที่เครียดข้ามวัดและเกี่ยวกับ eyesockets ตามที่คุณจินตนาการใบหน้าประภาคารรักษาที่ควรจะดู "ผมอยากพิษบางอย่าง" เธอกล่าว. "ใช่นางสาวเอมิลี่. ชนิดเป็นอย่างไรสำหรับหนูและดังกล่าวหรือไม่ฉัน recom--" "ผมต้องการที่ดีที่สุดที่คุณมี. ฉันไม่สนใจสิ่งที่ชนิด." เภสัชกร ชื่อหลาย "พวกเขาจะฆ่าอะไรถึงช้าง. แต่สิ่งที่คุณต้องการ is--" "สารหนู" มิสเอมิลี่กล่าวว่า "นั่นคือหนึ่งที่ดี?" "คือ... สารหนูหรือไม่ใช่แหม่ม. แต่สิ่งที่คุณ want--" "ฉันต้องการสารหนู." เภสัชกรมองลงไปที่เธอ เธอมองกลับมาที่เขายกใบหน้าของเธอเหมือนธงที่ทำให้เครียด "ทำไมของหลักสูตร" ขายยาดังกล่าว "ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ. แต่กฎหมายกำหนดให้คุณบอกสิ่งที่คุณจะใช้มันสำหรับ." นางสาวเอมิลี่เพียงแค่จ้องมองมาที่เขาหัวของเธอเอียงกลับมาเพื่อให้ดูเขาตาต่อตาจนเขามองออกไปและไป และได้รับสารหนูและห่อมันขึ้นมา เด็กจัดส่งนิโกรพาเธอแพคเกจ; คนขายยาไม่ได้กลับมา เมื่อเธอเปิดแพคเกจที่บ้านมีเป็นหนังสือที่เขียนบนกล่องภายใต้กะโหลกศีรษะและกระดูก: ". สำหรับหนู"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอป่วยมานาน เมื่อเราเห็นเธออีกครั้ง ผมของเธอถูกตัดสั้น ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงกับคลุมเครือเหมือนเหล่าเทวดาในโบสถ์สี Windows -- การจัดเรียงของโศกนาฏกรรมและเงียบสงบเมืองเพิ่งให้สัญญากับปูทางเท้าและในฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอ เขาเริ่มทำงาน บริษัทก่อสร้างมาด้วยให้ล่อและเครื่องจักรและคนงานที่ชื่อ โฮเมอร์ บาร์รอน , แยงกี้ -- ใหญ่ มืดพร้อมเพื่อน กับเบากว่าใบหน้าของเขา เสียงใหญ่ และตา ชายน้อยจะติดตามในกลุ่มได้ยินเขาสบถพวกนิโกรกับนิโกรร้องในเวลาขึ้นและตกของเลือก เร็วๆนี้เขารู้จักทุกคนในเมืองนี้ เมื่อใดก็ตามที่คุณได้ยินมากเกี่ยวกับหัวเราะทุกที่ตารางโฮเมอร์บารอนอยู่ตรงกลางของกลุ่ม ปัจจุบันเราเริ่มเห็นเค้า คุณเอมิลี่ วันอาทิตย์ช่วงบ่ายขับรถในสีเหลืองล้อรถและจับคู่ทีมอ่าวจากคอกม้า .ตอนแรกเราดีใจที่คุณเอมิลี่จะได้ประโยชน์ เพราะสาวๆ กล่าวว่า " แน่นอนว่าเกรียสันไม่คิดอย่างจริงจังของคนเหนือ วันกรรมกร " แต่ยังคงมีคนอื่น คนรุ่นเก่า ที่กล่าวว่า ความเศร้าโศก แม้ไม่สามารถทำให้ผู้หญิงจริงเราต้องเคารพกฎจราจร - - ลืมโดยเรียกมันว่า เราต้องเคารพกฎจราจร เขาแค่พูดว่า " เอมิลี่ที่น่าสงสาร ญาติพี่น้องเธอควรมาหาเธอ เธอมีญาติในอลาบาม่า แต่ปีก่อน พ่อของเธอมีล้มออกกับพวกเขาผ่านที่ดินของหญิงชรา ไวแอท ผู้หญิงบ้า และไม่มีการสื่อสารระหว่างสองครอบครัว พวกเขาไม่ได้ถูกแสดงในงานศพและทันทีที่คนเก่ากล่าวว่า " เอ็มดี " กระซิบ " ก็เริ่มขึ้น คุณคิดว่ามันจริงๆหรือ ? " พวกเขาพูดกัน " แน่นอนมันเป็น อะไรที่ทำได้ . . . . . . . " หลังมือของเขา เสียงของผ้าไหมและผ้าซาตินหลังแหงน jalousies ปิดเมื่อแสงแดดของช่วงบ่ายวันอาทิตย์เป็นบาง อย่างรวดเร็ว เสียงดังกอบๆเสียงดังกอบๆเสียงดังกอบๆของการจับคู่ทีมผ่าน : " เอมิลี่ยากจน”เธอยกศีรษะสูงพอ แม้แต่เมื่อเราเชื่อว่า เธอล้มลง มันเหมือนกับว่าเธอต้องการมากกว่าที่เคยรับรู้ของศักดิ์ศรีของเธอเป็นครั้งสุดท้ายเกรียสัน ; เช่นถ้ามันต้องการที่สัมผัสอย่างยืนยันรับรองเธอ เหมือนตอนที่เธอซื้อยาเบื่อหนู , สารหนู มันกว่าปีหลังจากที่พวกเขาได้เริ่มที่จะพูดว่า " เอ็มดี " และในขณะที่สองหญิง ญาติมาเยี่ยมเธอ" ฉันอยากดื่มยาพิษ " เธอกล่าวกับคนขายยา . เธออายุ 30 กว่าแล้ว ยังเป็นผู้หญิงเล็กน้อย แม้ว่าบางกว่าปกติ ดวงตาสีดำเย็นชา หยิ่งในหน้าตาเนื้อซึ่งตึงทั่ววัด และเกี่ยวกับ eyesockets ตามที่คุณจินตนาการเฝ้าประภาคารหน้าต้องดู . ฉันอยากดื่มยาพิษ , " เธอกล่าว" ใช่ มิสเอมิลี่ แบบไหนล่ะ ? สำหรับหนูและเช่น ? ฉันจะ Recom " . . ." ฉันต้องการที่ดีที่สุดที่คุณมี ผมไม่ได้สนใจอะไรไม่ได้ "โดยเภสัชกรชื่อหลาย . พวกเขาจะฆ่าอะไรถึงช้าง แต่สิ่งที่คุณต้องการคือ . . . "" สารหนู " พลาด " เอมิลี่กล่าว นั่นดี ? "" . . . . . . . สารหนู ? ครับ คุณผู้หญิง แต่สิ่งที่คุณต้องการ . . . "" ผมต้องการสารหนู .ที่คนขายยาก้มลงมองเธอ เธอหันมามองเขาตรง ใบหน้าของเธอเหมือนเครียดธง " แน่นอน " คนขายยากล่าว ถ้านั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องการ แต่กฎหมายกำหนดให้คุณบอกสิ่งที่คุณจะใช้มันสำหรับคุณเอมิลี่จ้องเขา หัวเอียงกลับเพื่อที่จะมองเขาตาแทนตา จนกว่าเขาจะหันกลับไปและมีสารหนูและห่อมันขึ้น นิโกร เด็กส่งของมาให้เธอแพคเกจ ; เภสัชกรไม่ได้กลับมาด้วย เมื่อเธอเปิดแพคเกจที่บ้านมีเขียนบนกล่อง ใต้กะโหลกศีรษะและกระดูก : " หนู "