t was previously shown that two sep

t was previously shown that two separate regions of DNA are required for expression of the cloned leader peptidase gene on plasmid pTD101 (T. Date and W. Wickner, Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 78:6106-6110, 1981). Both loci have been mapped in detail, and their roles have been established. A 1.3-kilobase region, termed the L region, encodes the 37,000-dalton leader peptidase protein. Another region, termed the P region, is about 1.5 kilobases away from the L region and is less than 350 base pairs long. The P region acts in cis to the L region, suggesting that it plays a role as a promoter. A technique for inactivation of the leader peptidase gene on the Escherichia coli chromosome has been developed to examine whether the leader peptidase which we had cloned is essential for cell growth. A specific plasmid (P− L−) which deletes both the P region and a substantial portion of the L region was constructed and transformed into a polA mutant strain. The plasmid cannot replicate in this strain; thus, the plasmid-borne ampicillin resistance is lost unless the plasmid DNA recombines into the chromosome. Integration of the P− L− plasmid did not yield any viable ampicillin-resistant cells, whereas the three control plasmids, P+ L+, P+ L−, and P− L+, did. When the P− L− plasmid was transformed into the polA(Ts) strain, the strain could only grow in the presence of ampicillin at a permissive temperature, suggesting that integration of the plasmid into the host chromosome leads to inactivation of the chromosomal leader peptidase gene. Southern hybridization analysis demonstrated that the integration of plasmids into the chromosome occurred at the homologous site. This study demonstrates that expression of the leader peptidase gene is critical for cell growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

t ที่แสดงภาคสองแยกต่างหากของดีเอ็นเอของยีน peptidase ผู้นำโคลนบน plasmid pTD101 ต้องก่อนหน้านี้ (ฝั่งตะวันตก Wickner, 78:6106 Proc. Natl. Acad. Sci. สหรัฐอเมริกาและต.วัน-6110, 1981) มีการแมป loci ทั้งในรายละเอียด และได้มีการกำหนดบทบาทของ ภาค 1.3 kilobase เรียกว่าภูมิภาค L จแมปโปรตีน peptidase 37000 ดาลตันเป็นผู้นำ ภูมิภาคอื่น เรียกว่าภูมิภาค P, kilobases ประมาณ 1.5 จากภูมิภาค L คู่ฐานน้อยกว่า 350 ยาว และ ภูมิภาค P กระทำใน cis มา L แนะนำที่ จะมีบทบาทเป็นโปรโมเตอร์ที่ ได้รับการพัฒนาเทคนิคสำหรับการยกเลิกการเรียกของยีน peptidase ผู้นำในการ Escherichia coli โครโมโซมเพื่อตรวจสอบว่า peptidase ผู้นำซึ่งเรามีโคลนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของเซลล์ มีเฉพาะ plasmid (P− L−) ที่ภูมิภาค P และบางส่วนพบภาค L สร้าง และแก่นเรื่องที่ต้องใช้เต่าโพลา Plasmid ไม่สามารถจำลองแบบในนี้ต้องใช้ ดังนั้น ต้านทานแอมพิซิลลินที่แบกรับ plasmid จะหายไปยกเว้น recombines plasmid DNA ในโครโมโซม รวมของ plasmid P− L− ไม่ได้ผลผลิตทุกเซลล์แอมพิซิลลินทนได้ ในขณะที่การควบคุมสาม plasmids, P + L + P + L− และ P− L + ไม่ได้ เมื่อ plasmid P− L− ถูกเปลี่ยนเป็นสายพันธุ์ polA(Ts) สายพันธุ์สามารถเจริญเติบโตในต่อหน้าของแอมพิซิลลินที่อุณหภูมิ permissive แนะนำที่ รวมของ plasmid ที่เป็นโครโมโซมโฮสต์เป้าหมายการยกเลิกการเรียกของยีน peptidase ผู้นำของโครโมโซมเท่านั้น วิเคราะห์ hybridization ใต้แสดงว่า รวมของ plasmids ในโครโมโซมเกิดขึ้นที่ไซต์ homologous การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า ของยีน peptidase ผู้นำเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเติบโตของเซลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสื้อก็แสดงให้เห็นก่อนหน้านี้ว่าทั้งสองภูมิภาคท​​ี่แยกต่างหากจากดีเอ็นเอที่จำเป็นสำหรับการแสดงออกของยีนผู้นำโคลน peptidase บนพลาสมิด pTD101 (.... วันทีดับบลิวและ Wickner, พร Natl Acad วิทย์สหรัฐอเมริกา 78: 6106-6110, 1981) ทั้งตำแหน่งที่ได้รับการแมปในรายละเอียดและบทบาทของพวกเขาได้รับการจัดตั้งขึ้น ภูมิภาค 1.3 kilobase เรียกว่าภูมิภาค L, เข้ารหัสผู้นำ 37,000 ดาลตันโปรตีน peptidase ภูมิภาคอีกเรียกว่าภูมิภาค P, ประมาณ 1.5 kilobases ออกไปจากภูมิภาค L และน้อยกว่า 350 คู่เบสยาว ที่ทำหน้าที่ในภูมิภาค P ถูกต้องไปยังภูมิภาค L, บอกว่ามันมีบทบาทเป็นโปรโมเตอร์ เทคนิคสำหรับการใช้งานของยีน peptidase ผู้นำบนโครโมโซมเชื้อ Escherichia coli ได้รับการพัฒนาเพื่อตรวจสอบว่า peptidase ผู้นำที่เราได้โคลนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของเซลล์ พลาสมิดที่เฉพาะเจาะจง (P- L-) ซึ่งจะลบทั้งภูมิภาค P และเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของภูมิภาค L ถูกสร้างขึ้นและกลายเป็นสายพันธุ์ที่กลายพันธุ์ Pola พลาสมิดไม่สามารถทำซ้ำในสายพันธุ์นี้ ดังนั้นความต้านทาน ampicillin พลาสมิดที่มีเชื้อจะหายไปเว้นแต่พลาสมิดดีเอ็นเอ recombines เข้าไปในโครโมโซม บูรณาการของพลาสมิด P- L- ไม่ได้ผลเซลล์ ampicillin ทนทำงานใด ๆ ในขณะที่สามพลาสมิดควบคุม P + L + P + L- และ P- L + ทำ เมื่อพลาสมิด P- L- ได้กลายเป็น Pola (TS) สายพันธุ์สายพันธุ์เท่านั้นที่สามารถเจริญเติบโตได้ในที่ที่มี ampicillin ที่อุณหภูมิอนุญาตบอกการรวมกลุ่มของพลาสมิดเข้าไปในโครโมโซมโฮสต์ที่นำไปสู่​​การใช้งานของการเป็นผู้นำของโครโมโซม peptidase ยีน. การวิเคราะห์การผสมพันธุ์ภาคใต้แสดงให้เห็นว่าการรวมกลุ่มของพลาสมิดเข้าไปในโครโมโซมที่เกิดขึ้นที่เว็บไซต์คล้ายคลึงกัน การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการแสดงออกของยีน peptidase ผู้นำเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเติบโตของเซลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทีก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าทั้งสองภูมิภาคแยกดีเอ็นเอการแสดงออกของยีนเป็นยีนที่พลาสมิด ptd101 หัวหน้าเพปทิเดส ( T . วันที่และ wickner proc , . NATL . ราช . สภาวะโลกร้อน สหรัฐอเมริกา 78:6106-6110 , 1981 ) ทั้งสองรูปแบบได้รับการแมปในรายละเอียด และบทบาทของพวกเขาได้รับการจัดตั้งขึ้น เป็น 1.3-kilobase เขต termed L ภาค encodes 37 , 000 ดอลตันหัวหน้าเปปไทด์โปรตีนเขตอื่น เรียกว่า p เขต ประมาณ 1.5 กิโลเบสจาก L ภูมิภาคและน้อยกว่า 350 คู่เบสยาว P ภาคทำหน้าที่ใน CIS กับผม ) บอกว่ามันเล่นบทบาทในฐานะโปรโมเตอร์เทคนิคการใช้งานของผู้นำลูกเต้ายีนในเชื้อ Escherichia coli ที่ได้รับการพัฒนา เพื่อตรวจสอบว่าผู้นำลูกเต้าที่เราโคลนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของเซลล์ เป็นสายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจง ( P L −− ) ซึ่งลบทั้ง P ภูมิภาคและส่วนมากของชั้น เขต ได้สร้างและกลายเป็นความเครียด Pola กลายพันธุ์พลาสมิดที่ไม่สามารถเลียนแบบในสายพันธุ์นี้ ดังนั้น พลาสมิดพาหะแอมพิต้านทานจะหายไปถ้าดีเอ็นเอพลาส recombines ในโครโมโซม บูรณาการของ P L −−พลาสมิดไม่ได้ผลใด ๆได้ ทนต่อ ampicillin เซลล์ ส่วนสามควบคุม ) , p l p l p −−และ L , ทำ เมื่อ P L −−พลาสมิดกลายเป็น POLA ( TS ) ความเครียดความเครียดสามารถเติบโตในการแสดงตนของแอมพิที่อุณหภูมิแบบบอกว่าบูรณาการของพลาสมิดเข้าสู่โฮสต์และนำไปสู่การยับยั้งของผู้นำลูกเต้าโครโมโซมยีน การวิเคราะห์ ( ภาคใต้ ) บูรณาการของพลาสมิดเข้าสู่โครโมโซมคล้ายคลึงกันเกิดขึ้นในเว็บไซต์การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการแสดงออกของผู้นำลูกเต้ายีนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเจริญเติบโตของเซลล์ .