I’m fifty-four years old and I have

I’m fifty-four years old and I have always been single. I love my single life. But for a long time I
rarely said that out loud. I thought I was the only happy single person.
I didn’t love everything about my single life. I didn’t like that “poor thing” look I’d get when others
first learned that I was single. I didn’t like their assumption that I must be miserable and lonely
and pining for a partner.
There were other things I didn’t like that I thought I could pin on my single status, but I wasn’t
really sure. For example, sometimes at work colleagues with partners would assume that I could
cover the tasks that no one else wanted. Maybe they presumed that since I was single, I didn’t
have a life and so had nothing better to do with my time. Socially, I was invited to lunch with my
coupled colleagues during the week but not to their dinner and movie outings over the weekends.
Tentatively at first, I began asking other single people if they thought they were viewed and
treated differently than coupled people just because they were single. The responses were
overwhelming. It was time to proceed beyond anecdotes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันอายุสิบสี่ปี และมีเดียว รักชีวิตเดียว แต่เป็นเวลานานฉันไม่ค่อยกล่าวที่ดัง ๆ ความคิดผมคนเดียวเท่านั้นที่มีความสุขฉันไม่ได้รักทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตเดียว ไม่ชอบดู "สิ่งดี" นั้นจะได้รับเมื่อผู้อื่นก่อน เรียนรู้ที่ได้ไปที่เดียว ไม่ชอบของอัสสัมชัญที่ว่า ฉันต้องเป็นเอง และโดดเดี่ยวและ pining สำหรับคู่ค้ามีสิ่งอื่น ๆ ที่ไม่เหมือนที่ฉันคิดว่า ฉันสามารถตรึงบนสถานะเดียวของฉัน แต่ฉันไม่ได้แน่จริง ๆ ตัวอย่าง บางครั้งในการทำงาน ร่วมกับคู่ค้าจะสมมติว่า ผมไม่ครอบคลุมงานที่ไม่มีใครต้องการ บางทีพวกเขา presumed ว่า ตั้งแต่เดียว ฉันไม่ได้มีชีวิต และดังนั้น มีอะไรดีขึ้นกับเวลาของฉัน สังคม ได้รับเชิญไปกินข้าวกับฉันควบคู่ผู้ร่วมงานใน ช่วงสัปดาห์ แต่ไม่ outings ความเย็นและภาพยนตร์มากกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์อย่างแรก เริ่มถามคนอื่นเดียวถ้า พวกเขาคิดว่า มีการแสดงผล และถือว่าแตกต่างจากคนที่ควบคู่เพียง เพราะพวกเขาเดียว การตอบสนองได้เข้าครอบงำ มันเป็นเวลาที่จะดำเนินการนอกเหนือจาก anecdotes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันห้าสิบสี่ปีและฉันได้รับเสมอเดียว ฉันรักชีวิตของฉันเดียว แต่เป็นเวลานานผม
ไม่ค่อยบอกว่าออกมาดัง ๆ ผมคิดว่าผมเป็นคนเดียวที่มีความสุขคนเดียว.
ฉันไม่ได้รักทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตของฉันเดียว ฉันไม่ชอบที่ "สิ่งที่ดี" ดูฉันจะได้รับเมื่อคนอื่น ๆ
เป็นครั้งแรกที่ได้เรียนรู้ว่าผมเป็นคนเดียว ฉันไม่ชอบสมมติฐานของพวกเขาที่ฉันจะต้องมีความสุขและโดดเดี่ยว
และ pining สำหรับคนที่.
มีสิ่งอื่น ๆ ที่ฉันไม่ชอบที่ฉันคิดว่าฉันสามารถ pin ในสถานะเดียวของฉันมี แต่ผมไม่
แน่ใจว่าจริงๆ ตัวอย่างเช่นบางครั้งที่เพื่อนร่วมงานทำงานร่วมกับคู่ค้าจะคิดว่าฉันจะ
ครอบคลุมงานที่ไม่มีใครต้องการอื่น บางทีพวกเขาสันนิษฐานว่าตั้งแต่ผมเป็นคนเดียวที่ฉันไม่ได้
มีชีวิตและอื่น ๆ ไม่ได้มีอะไรดีกว่าที่จะทำอย่างไรกับเวลาของฉัน สังคมผมได้รับเชิญไปรับประทานอาหารกลางวันกับฉัน
เพื่อนร่วมงานคู่ในช่วงสัปดาห์ แต่ไม่ได้ไปรับประทานอาหารค่ำและนอกสถานที่ภาพยนตร์ของพวกเขาในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์.
ไม่แน่นอนในตอนแรกผมเริ่มขอให้คนอื่น ๆ เดียวถ้าพวกเขาคิดว่าพวกเขาดูและ
ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกว่าคนคู่เพียงเพราะ พวกเขาอยู่คนเดียว การตอบสนองได้
อย่างท่วมท้น มันเป็นเวลาที่จะดำเนินการต่อไปเกินเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันห้าสิบสี่ปี และผมก็โสด ฉันรักชีวิตโสดของฉัน แต่จนแล้วจนรอดผม
ไม่ค่อยพูดมันออกไปดังๆ ฉันคิดว่าฉันเป็นคนเดียวเท่านั้นที่มีความสุข
ฉันไม่รักทุกอย่างที่เกี่ยวกับชีวิตโสดของฉัน ฉันไม่ชอบที่ " น่าสงสาร " ดูฉันได้รับเมื่อผู้อื่น
แรกเรียนรู้ว่าฉันโสด ฉันไม่ชอบพวกเขา สมมติว่าผมต้องเศร้าและเหงา
และ ติดกับหุ้นส่วน
ยังมีสิ่งอื่นที่ฉันไม่ชอบ ฉันคิดว่าฉันสามารถโยนความผิดให้โสดของฉัน แต่ฉันไม่แน่ใจจริงๆ
. ตัวอย่างเช่น บางครั้งที่ร่วมงานกับคู่ค้าจะคิดว่าผม
ครอบคลุมงานที่ไม่มีใครต้องการ บางทีพวกเขาอาจจะสันนิษฐานว่า เพราะผมยังโสด ผมไม่ได้
มีชีวิตและไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับเวลาของฉัน สังคมผมได้รับเชิญไปรับประทานอาหารกลางวันกับเพื่อนร่วมงานของฉัน
คู่ระหว่างสัปดาห์ แต่ไม่เย็นและภาพยนตร์นอกสถานที่มากกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์ .
แน่นอนที่แรก ผมเริ่มถามคนเดียวอื่น ๆถ้าพวกเขาคิดว่าพวกเขาเห็นและ
ปฏิบัติแตกต่างกันมากกว่าคนอื่น เพียงเพราะพวกเขามีคู่เดียว การตอบสนองที่ถูก
ท่วมท้น มันเป็นเวลาที่จะดำเนินการนอกเหนือจากนิทาน