The addition of calcium to the osmo

The addition of calcium to the osmotic solution did not
significantly change the water activity of the pineapple samples,
although a tendency for aw to reduce when the calcium lactate
concentration was 4% could be seen.Table 5 shows the values
obtained for the Luminosity (L0*) and Chroma (C0*) of the fresh
samples, and also the normalized values for luminosity (LOD
/L0*)
and Chroma (COD
/C0*).In general the osmotically dehydrated
pineapple samples showed lower values for luminosity than the
fresh samples (values below 1.00), although the value for L did
not change much during osmotic dehydration or with the addition
of calcium lactate to the solution.There was no significant difference
between the values for chroma in the treatments with the
same sucrose concentration. However, when all the treatments
were compared, the values for COD
/C0* showed an increase with
increasing sucrose concentration, despite the fact that such variations
were only significant after four hours of processing. An
increase in the concentration of sucrose in the solution results in
a greater water loss, which may increase the pigment concentration
in the tissue, and consequently enhance the chromaticity of
the product. Other authors have observed the same result in
apricot (Forni et al., 1997), papaya (Rodrigues et al., 2003), guava
(Mastrantonio et al., 2005) and pumpkin (Silva et al., 2011b).The
results for stress at rupture of the fresh samples (r0) and the
normalized values for stress at rupture (rOD/r0) for each time
period tested during osmotic dehydration, are presented in Table 6.
The relatively large standard deviations (Table 6) among the
replicates in the analysis for hardness showed heterogeneity for
the pineapple and a lack of uniformity in its internal structure

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือจากแคลเซียมเพื่อแก้ปัญหาออสโมติกไม่ได้มีความหมายเปลี่ยนกิจกรรมน้ำตัวอย่างสับปะรดแม้ว่าแนวโน้มอัเพื่อลดเมื่อแลคเตทแคลเซียมเข้มข้น4% อาจจะ seen.Table ที่ 5 แสดงค่าที่ได้รับสำหรับการกระจายของแสง(L0 *) และ Chroma (C0 *) ของสดตัวอย่างและค่าปกติสว่าง(LOD? / L0 *) และ Chroma (COD /? C0 *). โดยทั่วไปแห้ง osmotically ตัวอย่างสับปะรดมีค่าที่ต่ำกว่าสำหรับการส่องสว่างกว่าตัวอย่างสด (ค่าด้านล่าง 1.00) แม้ว่าค่าสำหรับ L หรือไม่ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากในระหว่างการคายน้ำออสโมติกหรือมีการเพิ่มของแคลเซียมแลคเตทกับsolution.There ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างค่าสำหรับความเข้มของสีในการรักษาที่มีความเข้มข้นของน้ำตาลซูโครสเดียวกัน แต่เมื่อการรักษาทั้งหมดที่ถูกนำมาเปรียบเทียบค่าซีโอดี/? * C0 พบว่าเพิ่มขึ้นกับความเข้มข้นของน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นแม้จะมีความจริงที่ว่ารูปแบบดังกล่าวเพียงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากสี่ชั่วโมงของการประมวลผล การเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของน้ำตาลซูโครสในผลการแก้ปัญหาในการสูญเสียน้ำมากขึ้นซึ่งอาจเพิ่มความเข้มข้นของเม็ดสีในเนื้อเยื่อและทำให้เพิ่มความchromaticity ของผลิตภัณฑ์ เขียนคนอื่น ๆ ได้สังเกตเห็นผลเหมือนกันในแอปริคอท(Forni et al., 1997) มะละกอ (โรดริกู et al., 2003) ฝรั่ง(Mastrantonio et al., 2005) และฟักทอง (ซิลวา et al., 2011b) ได้โดยเริ่มต้นผลสำหรับความเครียดที่แตกของตัวอย่างสด (r0) และค่าปกติสำหรับความเครียดที่แตก(Rod / r0) สำหรับแต่ละครั้งที่ระยะเวลาการทดสอบในระหว่างการคายน้ำออสโมติกถูกนำเสนอในตารางที่6 เบี่ยงเบนมาตรฐานที่ค่อนข้างใหญ่ (ตารางที่ 6) ในหมู่ซ้ำในการวิเคราะห์ความแข็งแสดงให้เห็นความแตกต่างสำหรับสับปะรดและขาดความสม่ำเสมอในโครงสร้างภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มแคลเซียมในสารละลายออสโมติกไม่ได้
( เปลี่ยนน้ำเอนไซม์สับปะรดตัวอย่าง
ถึงแม้ว่าแนวโน้มอ่าลดเมื่อแคลเซียมแลค
ความเข้มข้น 4% จะเห็น ตารางที่ 5 แสดงค่า
หาความผ่องใส ( l0 * ) และ Chroma ( C0 * ) ของ
ตัวอย่างสด และยัง ปกติค่าความสว่าง ( LOD  / l0

* ) และ นํา ( ซีโอดี
 / C0 * )โดยทั่วไปแห้ง
osmotically สับปะรดตัวอย่าง พบต่ำกว่าค่าความสว่างมากกว่า
ตัวอย่างสด ( ค่าด้านล่าง 1.00 ) แม้ว่าค่า L  ทำ
ไม่เปลี่ยนแปลงมากนักในการออสโมซิส หรือด้วยการเพิ่มแคลเซียมแลคเตท
เพื่อแก้ปัญหา ไม่มีความแตกต่างระหว่างค่า
Chroma ในการรักษา กับ
ความเข้มข้นซูโครสเดียวกัน อย่างไรก็ตามเมื่อทุกรักษา
เปรียบเทียบค่าซีโอดี
 / C0 * แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นกับ
เพิ่มน้ำตาลซูโครสความเข้มข้น , แม้จะมีความจริงที่ว่าดังกล่าวเป็นเพียงรูปแบบ
) หลังจากสี่ชั่วโมงของการประมวลผล การเพิ่มความเข้มข้นของซูโครส

ในการแก้ปัญหาผลในการสูญเสียน้ำมากกว่า ซึ่งอาจจะเพิ่มเม็ดเข้มข้น
ในเนื้อเยื่อและจึงเพิ่ม chromaticity ของ
ผลิตภัณฑ์ ผู้เขียนอื่น ๆได้สังเกตผลเดียวกันใน
apricot ( ฟอร์ et al . , 1997 ) , มะละกอ ( Rodrigues et al . , 2003 ) , ฝรั่ง
( mastrantonio et al . , 2005 ) และฟักทอง ( ซิลวา et al . , 2011b )
ผลลัพธ์สำหรับความเครียดที่แตกของตัวอย่างสด ( r0 ) และมาตรฐานค่า
ความเครียดที่แตก ( Rod / r0 ) แต่ละครั้ง
ระยะเวลาทดสอบในการออสโมซิสจะแสดงในตารางที่ 6
ค่อนข้างมากส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( ตารางที่ 6 ) ระหว่าง
ซ้ำในการวิเคราะห์ความแข็งพบความหลากหลายสำหรับ
สับปะรดและการขาดของความสม่ำเสมอในโครงสร้างภายใน