Fracture stress followed a pattern

Fracture stress followed a pattern based on microstructure.
Initial increase in k-carrageenan caused changes in microstructure
but maintained a protein continuous or coarse stranded network.
At low concentrations of carrageenan (0.2%), the fracture stress of
mixed gels reached maximum values (Fig. 5). Increased local
concentration and enhanced connectivity between protein aggregates
led to increased gel strength where higher forces were
required to create a fracture during deformation. At low ionic
strengths (50 and 100 mM NaCl), as the microstructure moved to
bicontinuous, the fracture stress leveled off. The increased porosity
within the continuous protein network reduces the actual fracture
surface, resulting in lower fracture stress values (Walstra, 2003).
However, further increase in polysaccharide concentration resulted
in network inversion into a carrageenan continuous structure. This
shift in microstructure disrupted the protein network connectivity
resulting in a sharp decrease in fracture properties of WPI/kcarrageenan
mixed gels (Fig. 5). A similar decrease in fracture stress
with continuous network inversion was observed at high ionic
strength (250 mM NaCl) but at lower carrageenan concentration
(0.3%) due to higher degree of incompatibility between protein and
carrageenan. Overall, fracture stress of mixed gels varied between 8
and 87 kPa (more than ten fold). Carrageenan continuous gels had
similar low fracture stresses (8.2e16.8 kPa) at all ionic strength
levels (Fig. 5). The mode of fracture also changed when the
continuous network switched from protein to polysaccharide.
Protein gel networks had fracture plane angles of 45, indicating
tension fracture, whereas carrageenan continuous gels fractured
perpendicular to the z-axis indicating a weakness in shear
(Hamann, Zhang, Daubert, Foegeding, & Diehl, 2006). Carrageenan
gels formed at 0.6% were very brittle and fractured during grinding
so they could not be analyzed by torsion testing. This is similar to
the results seen in small strain deformation where a big difference
was observed between carrageenan and carrageenan continuous
gels. Dispersed protein particles showed a filler effect in the
carrageenan continuous phase, resulting in an increase in gel
durability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเครียดทำให้ตามรูปแบบตามต่อโครงสร้างจุลภาคเริ่มต้นขึ้นใน k-carrageenan เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อโครงสร้างจุลภาคแต่รักษาโปรตีนอย่างต่อเนื่อง หรือหยาบตกค้างเครือข่ายที่ความเข้มข้นต่ำสุดของ carrageenan (0.2%), กระดูกความเครียดของเจรวมถึงค่าสูงสุด (Fig. 5) ท้องถิ่นเพิ่มขึ้นความเข้มข้นและการเชื่อมต่อขั้นสูงระหว่างโปรตีนเพิ่มนำไปเจลเพิ่มความแข็งแรงที่สูงกว่ากองได้ต้องสร้างกระดูกมีในแมพ ที่ต่ำ ionicจุดแข็ง (50 และ 100 มม. NaCl), เป็นต่อโครงสร้างจุลภาคที่ย้ายไปbicontinuous กระดูกความเครียดผ่านออก Porosity ขึ้นโปรตีนอย่างต่อเนื่องใน เครือข่ายลดกระดูกหักจริงพื้นผิว เกิดค่าต่ำทำให้ความเครียด (Walstra, 2003)อย่างไรก็ตาม การเพิ่มความเข้มข้นของ polysaccharide ผลในเครือข่ายกลับเป็นโครงสร้างที่ต่อเนื่องของ carrageenan นี้กะต่อโครงสร้างจุลภาคระหว่างสองวันเชื่อมต่อเครือข่ายของโปรตีนในความคมชัดลดลงทำให้คุณสมบัติของ WPI/kcarrageenanผสมเจ (Fig. 5) ลดลงคล้ายความเครียดทำให้เครือข่ายอย่างต่อเนื่อง กลับถูกตรวจสอบที่สูง ionicความแข็งแรง (250 mM NaCl) แต่ ที่ความเข้มข้นต่ำของ carrageenan(0.3%) เนื่องจากความไม่เข้ากันระหว่างโปรตีนระดับสูง และcarrageenan โดยรวม ความเครียดทำให้ของผสมเจแตกต่างกันระหว่าง 8และ 87 kPa (มากกว่าสิบพับ) มี carrageenan เจอย่างต่อเนื่องต่ำคล้ายร้าวความเครียด (8.2e16.8 kPa) ความแรงเลย ionicระดับ (Fig. 5) โหมดทำยังเปลี่ยนเมื่อการสลับจากโปรตีน polysaccharide เครือข่ายอย่างต่อเนื่องเครือข่ายเจโปรตีนมีหักมุมระนาบของ 45 แสดงความตึงเครียดทำให้ ขณะ fractured carrageenan เจอย่างต่อเนื่องเส้นตั้งฉากกับ z-axis บ่งชี้จุดอ่อนในเฉือน(Hamann จาง Daubert, Foegeding และ Diehl, 2006) Carrageenanเจเกิดขึ้น 0.6% มีเปราะ และ fractured ระหว่างบดดังนั้นพวกเขาอาจไม่สามารถวิเคราะห์ โดยการทดสอบแรงบิด คล้ายผลที่เห็นในแมพเล็ก ๆ ต้องใช้ใหญ่ถูกตรวจสอบระหว่าง carrageenan และ carrageenan อย่างต่อเนื่องเจ อนุภาคของโปรตีนกระจัดกระจายแสดงให้เห็นว่าฟิลเลอร์มีผลในการระยะต่อเนื่อง carrageenan เกิดในเจลอายุการใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเครียดแตกหักตามรูปแบบขึ้นอยู่กับจุลภาค.
เพิ่มขึ้นครั้งแรกใน k-คาราจีแนนที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างจุลภาค
แต่ยังคงเป็นโปรตีนเครือข่ายอย่างต่อเนื่องหรือควั่นหยาบ.
ที่ความเข้มข้นต่ำของคาราจีแนน (0.2%)
ความเครียดแตกหักของเจลผสมถึงค่าสูงสุด(รูปที่ . 5) ที่เพิ่มขึ้นในท้องถิ่นมีความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นและการเชื่อมต่อระหว่างมวลโปรตีนนำไปสู่การเพิ่มขึ้นแข็งแรงของเจลที่ถูกกองกำลังที่สูงขึ้นจำเป็นในการสร้างการแตกหักในระหว่างการเปลี่ยนรูป ที่ไอออนิกต่ำจุดแข็ง (50 และ 100 มิลลิโซเดียมคลอไรด์) เช่นจุลภาคย้ายไป bicontinuous ความเครียดแตกหักทะยานขึ้นไป พรุนเพิ่มขึ้นภายในเครือข่ายโปรตีนอย่างต่อเนื่องจะช่วยลดการแตกหักที่เกิดขึ้นจริงผิวส่งผลให้ค่าการแตกหักความเครียดที่ลดลง(Walstra, 2003). อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นต่อไปในความเข้มข้น polysaccharide ส่งผลในการผกผันของเครือข่ายเป็นโครงสร้างคาราจีแนนอย่างต่อเนื่อง นี้การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างจุลภาคหยุดชะงักการเชื่อมต่อเครือข่ายโปรตีนที่มีผลในการลดลงอย่างรวดเร็วในคุณสมบัติแตกหักของWPI / kcarrageenan เจลผสม (รูปที่. 5) การลดลงของความเครียดที่คล้ายกันในการแตกหักกับเครือข่ายอย่างต่อเนื่องกลับกันพบว่าอิออนที่สูงความแข็งแรง(250 มิลลิโซเดียมคลอไรด์) แต่ที่มีความเข้มข้นต่ำกว่าคาราจีแนน(0.3%) เนื่องจากระดับที่สูงขึ้นของความไม่ลงรอยกันระหว่างโปรตีนและคาราจีแนน โดยรวม, ความเครียดแตกหักของเจลผสมที่แตกต่างกันระหว่างวันที่ 8 และ 87 กิโลปาสคาล (มากกว่าสิบเท่า) เจลอย่างต่อเนื่องคาราจีแนนมีความเครียดแตกหักต่ำที่คล้ายกัน (8.2e16.8 ปาสคาล) ในทุกความแรงของไอออนิกระดับ(รูปที่. 5) โหมดของการแตกหักยังเปลี่ยนไปเมื่อเครือข่ายอย่างต่อเนื่องเปลี่ยนจากโปรตีน polysaccharide. เครือข่ายเจลโปรตีนได้มุมเครื่องบินแตกหักของ 45 ?, แสดงให้เห็นการแตกหักความตึงเครียดอย่างต่อเนื่องในขณะที่เจลคาราจีแนนร้าวตั้งฉากกับแกนZ แสดงให้เห็นความอ่อนแอในการเฉือน(Hamann, จางเบิร์ท Foegeding และ Diehl 2006) คาราจีแนนเจลที่เกิดขึ้นที่ 0.6% เป็นเปราะมากและหักในระหว่างการบดเพื่อให้พวกเขาไม่สามารถได้รับการวิเคราะห์โดยการทดสอบแรงบิด นี้จะคล้ายกับผลที่เห็นในความผิดปกติสายพันธุ์เล็ก ๆ ที่แตกต่างกันมากก็สังเกตเห็นระหว่างคาราจีแนนและต่อเนื่องคาราจีแนนเจล อนุภาคโปรตีนแยกย้ายกันแสดงให้เห็นผลกระทบที่บรรจุในเฟสต่อเนื่องคาราจีแนนที่มีผลในการเพิ่มขึ้นของเจลความทนทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแตกหักความเครียดตามรูปแบบตามโครงสร้างจุลภาค .
เริ่มต้นเพิ่มขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของน้ําตาล
แต่รักษาโปรตีนอย่างต่อเนื่องหรือหยาบติดเครือข่าย .
ที่ความเข้มข้นต่ำ ( 0.2% ) , คาราจีแนนแตก
เจลผสมถึงคุณค่าสูงสุด ( ภาพที่ 5 ) ความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นและเพิ่มการเชื่อมต่อระหว่างท้องถิ่น

โปรตีนมวลรวมก่อให้เกิดการเพิ่มความแข็งแรงของเจลที่กำลังสูงขึ้นเป็น
ต้องสร้างแตกหักระหว่างการเสียรูป ที่บริษัทอิออน
ต่ำ ( 50 และ 100 mM NaCl ) เป็นโครงสร้างที่ย้ายไป
bicontinuous , การแตกหักความเครียดระดับปิด เพิ่มความพรุน
ภายในเครือข่ายโปรตีนอย่างต่อเนื่องช่วยลดผิวแตก
ที่แท้จริง ส่งผลให้ค่าล่างแตก ( walstra , 2003 ) .
อย่างไรก็ตามเพิ่มความเข้มข้นในไรด์มีผล
ในเครือข่ายเป็นผกผันแนนอย่างต่อเนื่อง โครงสร้าง การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของโปรตีน

รบกวนการเชื่อมต่อเครือข่าย ผลในการลดลงคมชัดในคุณสมบัติการ WPI / kcarrageenan
ผสมเจล ( ภาพที่ 5 ) ลดลงที่คล้ายกันในแตก
กับชีวีเครือข่ายอย่างต่อเนื่องพบว่าเวลาสูง
ไอออนพลัง ( 250 มม. NaCl ) แต่ที่ความเข้มข้นต่ำ คารา
( 0.3% ) เนื่องจากระดับสูงของความไม่ลงรอยกันระหว่างโปรตีนและ
แนน . รวมแตกเจลผสมแตกต่างกันระหว่าง 8
และ 87 กิโลปาสคาล ( มากกว่าสิบเท่า ) คาราจีแนนอย่างต่อเนื่อง มีรอยแตกคล้ายเจล
ต่ำความเครียด ( 8.2e16.8 kPa ) ในทุกระดับความแรง
ไอออน ( ภาพที่ 5 ) โหมดของการเปลี่ยนแปลง เมื่อ
เครือข่ายอย่างต่อเนื่องเปลี่ยนจากโปรตีนพอลิแซ็กคาไรด์เจลโปรตีน .
เครือข่ายมีเครื่องบินหักมุม 45  ระบุ
แตกแรง ส่วนแนนอย่างต่อเนื่อง
เจลแตกตั้งฉากกับแกน z แสดงความอ่อนแอในการเฉือน
( มันน์ , Zhang foegeding เดาเบิร์ต , , , & Diehl , 2006 ) คาราจีแนน
เจลเกิดที่ 0.6% เป็นเปราะและหักระหว่างคัฟ
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถจะวิเคราะห์โดยการทดสอบแรงบิด นี้จะคล้ายกับผลลัพธ์ที่เห็นในรูป

เครียดเล็ก ๆ ที่พบความแตกต่างใหญ่ระหว่างแนนและคาราจีแนนอย่างต่อเนื่อง
เจล พบว่าสารโปรตีนอนุภาคกระจายผลในเฟส
แนนอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นในเจล
ความทนทาน