PATHOGEN RACES A race structure for

PATHOGEN RACES
A race structure for Xcc was first proposed by Kamoun et al. (1992). The authors
described five races (numbered 0 to 4) based on the reaction of different brassica
species (Table 1). Vicente et al. (1998) and Ignatov et al. (1998b) have subsequently
shown that race 1 can be subdivided into two or three races on the basis of their
reaction on several accessions of B. oleracea and B. carinata. A revised race
classification was proposed by Vicente et al. (2001) based on a much larger collection
of isolates (Tables 2 and 3). Three races (1, 2 and 4) were retained from Kamoun et
al. (1992), however, no isolate was found that matched race 3 so this race was
dropped from the new race classification. Three variant classes were identified
amongst the previous race 1 isolates based on the reactions of two B. oleracea
accessions and an accession of B. carinata: a new race 1 that refers to the most
commonly found variant, a new race 3 to accommodate a rare variant represented by
the type strain of Xcc (ATCC33913; NCPPB 528), and an additional race, 5, for three
non-UK isolates including an isolate previously included in X. campestris pv.
aberrans (Vicente et al., 2001). It was proposed that race 0 was re-assigned to a new
race 6 to avoid the implication that these isolates lacked avirulence genes; although
these isolates are pathogenic in all the differentials currently used, partial resistance to
this race has been observed in brassica accessions (Taylor J. D. et al., unpublished
data). The race 2 is only represented by a single isolate (HRI 3849A), which was used
in the earliest molecular investigations of black rot resistance in A. thaliana (Kamoun
and Kado, 1990; Tsuji et al., 1991; Buell and Somerville, 1997) (Table 3). More
recently, race 7 has been added by Brita et al. (2007; 2010) and Fargier and Manceau
(2007). In addition, Fargier and Manceau (2007) also included races 8 and 9 for
classifying isolates that have a narrow host range in the differential cultivars (Tables 2
and 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแข่งขันเชื้อโรค โครงสร้างการแข่งขันสำหรับ Xcc ครั้งแรกถูกนำเสนอโดย Kamoun et al. (1992) ผู้เขียน อธิบายห้าการแข่งขัน (หมายเลข 0-4) ตามปฏิกิริยาของผักต่าง ๆ ชนิด (ตาราง 1) Vicente et al. (1998) และ Ignatov et al. (1998b) ได้ในเวลาต่อมา แสดงว่า การแข่งขัน 1 สามารถสามารถแบ่งออกได้เป็นสอง หรือสามแข่งขันบนพื้นฐานของตน ปฏิกิริยาบน accessions หลายตื่นสายข.และข. carinata การแข่งขันปรับปรุง การจัดประเภทถูกเสนอโดย Vicente et al. (2001) อิงจากคอลเลกชันที่มีขนาดใหญ่มาก การแยก (ตารางที่ 2 และ 3) สามการแข่งขัน (1, 2 และ 4) ถูกเก็บจาก Kamoun et al. (1992), อย่างไรก็ตาม isolate ไม่พบแข่งขันตรงกันที่ 3 ดังนั้นการแข่งขันนี้ ลดลงจากการจำแนกการแข่งขันใหม่ ระบุตัวแปรสามชั้นเรียน หมู่ก่อนหน้าแข่งขัน 1 แยกตามปฏิกิริยาของสองตื่นสายข. accessions และการภาคยานุวัติของ B. carinata: การแข่งขันใหม่ 1 ที่อ้างอิงถึงมากสุด มักพบตัวแปร การแข่งขันใหม่ 3 เพื่อรองรับตัวแปรที่หายากที่แสดงโดย สายพันธุ์ชนิดของ Xcc (ATCC33913 ทาง NCPPB ที่ 528), และการ แข่งขันเพิ่มเติม 5, 3 -ไทยแยกรวมทั้งโปรตีนรวมอยู่ใน X. campestris pv ก่อนหน้า aberrans (Vicente et al. 2001) มันถูกเสนอแข่งขันที่ 0 ถูกกำหนดใหม่ให้ใหม่ การแข่งขัน 6 เพื่อหลีกเลี่ยงความหมายเหล่านี้แยกขาดยีน avirulence ถึงแม้ว่า แยกเหล่านี้จะทำให้เกิดโรคในทุกแต่ปัจจุบันใช้ ต้านทานบางส่วน this race has been observed in brassica accessions (Taylor J. D. et al., unpublished data). The race 2 is only represented by a single isolate (HRI 3849A), which was used in the earliest molecular investigations of black rot resistance in A. thaliana (Kamoun and Kado, 1990; Tsuji et al., 1991; Buell and Somerville, 1997) (Table 3). More recently, race 7 has been added by Brita et al. (2007; 2010) and Fargier and Manceau (2007). In addition, Fargier and Manceau (2007) also included races 8 and 9 for classifying isolates that have a narrow host range in the differential cultivars (Tables 2 and 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

RACES เชื้อโรค
โครงสร้างการแข่งขันสำหรับ Xcc เป็นครั้งแรกที่เสนอโดย Kamoun et al, (1992) ผู้เขียน
อธิบายห้าเชื้อชาติ (เลข 0-4) ตามปฏิกิริยาของ Brassica ที่แตกต่างกัน
ชนิด (ตารางที่ 1) Vicente et al, (1998) และ Ignatov et al, (1998b) ได้ต่อมา
แสดงให้เห็นว่าการแข่งขันที่ 1 สามารถแบ่งออกเป็นสองหรือสามของการแข่งขันบนพื้นฐานของพวกเขา
ปฏิกิริยาหลายต่อหลายสายของ B. oleracea และบี carinata การแข่งขันปรับปรุง
การจัดหมวดหมู่ที่เสนอโดย Vicente et al, (2001) ขึ้นอยู่กับคอลเลกชันที่มีขนาดใหญ่
ของเชื้อ (ตารางที่ 2 และ 3) สามของการแข่งขัน (1, 2 และ 4) ถูกเก็บไว้จาก Kamoun et
al, (1992) แต่ไม่แยกก็พบว่าตรงกับการแข่งขันที่ 3 เพื่อให้การแข่งขันครั้งนี้
ลดลงจากการจัดประเภทการแข่งขันใหม่ สามชั้นตัวแปรที่ถูกระบุ
ในหมู่ก่อนหน้าการแข่งขัน 1 สายพันธุ์ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของทั้งสอง B. oleracea
สายและการเพิ่มขึ้นของบี carinata: การแข่งขันใหม่ 1 ที่หมายถึงมากที่สุด
ตัวแปรที่พบบ่อย, การแข่งขัน 3 ใหม่เพื่อรองรับความหายาก ตัวแปรที่แสดงโดย
สายพันธุ์ชนิดของ Xcc (ATCC33913; NCPPB 528) และการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น, 5, สาม
. ไม่ใช่สหราชอาณาจักรรวมทั้งแยกแยกรวมอยู่ก่อนหน้านี้ใน X. campestris pv
aberrans (. Vicente, et al, 2001) มันเสนอการแข่งขันที่ 0 เป็นอีกครั้งที่ได้รับมอบหมายให้ใหม่
แข่ง 6 เพื่อหลีกเลี่ยงอาการที่สายพันธุ์เหล่านี้ขาดยีน avirulence; แม้ว่า
สายพันธุ์เหล่านี้จะก่อให้เกิดโรคในความแตกต่างทั้งหมดที่ใช้ในปัจจุบันต้านทานบางส่วนเพื่อ
การแข่งขันครั้งนี้ได้รับการปฏิบัติในสาย Brassica (เทย์เลอร์ JD et al., ที่ไม่ได้เผยแพร่
ข้อมูล) การแข่งขัน 2 เป็นตัวแทนโดยเฉพาะแยกเดียว (HRI 3849A) ซึ่งถูกนำมาใช้
ในการตรวจสอบในระดับโมเลกุลที่เก่าแก่ที่สุดของความต้านทานโรคเน่าดำเอ thaliana (Kamoun
และ Kado, 1990;. Tsuji et al, 1991; Buell และวิลล์ 1997 ) (ตารางที่ 3) มากขึ้น
เมื่อเร็ว ๆ นี้การแข่งขันที่ 7 ได้รับการเพิ่มโดย Brita et al, (2007; 2010) และ Fargier และ Manceau
(2007) นอกจากนี้ Fargier และ Manceau (2007) นอกจากนี้ยังรวมถึงการแข่งขันที่ 8 และ 9 สำหรับ
การจำแนกสายพันธุ์ที่มีเจ้าภาพช่วงแคบ ๆ ในสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน (ตารางที่ 2
และ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องเชื้อชาติการแข่งขันโครง xcc ถูกเสนอครั้งแรกโดย kamoun et al . ( 1992 ) ผู้เขียนอธิบายการแข่งขันห้า ( หมายเลข 4 ) ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของผักต่าง ๆชนิด ( ตารางที่ 1 ) Vicente et al . ( 1998 ) และ ignatov et al . ( 1998b ) ได้ในภายหลังแสดงการแข่งขันที่ 1 สามารถแบ่งออกเป็นสองหรือสามเชื้อชาติบนพื้นฐานของพวกเขาปฏิกิริยาบนหลายสายพันธุ์ B และ B . carinata ต่อ . แก้ไขการแข่งขันหมวดหมู่ที่เสนอโดย Vicente et al . ( 2001 ) ขึ้นอยู่กับคอลเลกชันที่มีขนาดใหญ่มากของสายพันธุ์ ( ตารางที่ 2 และ 3 ) สามเชื้อชาติ ( 1 , 2 และ 4 ) ถูกเก็บไว้จาก kamoun และอัล ( 1992 ) แต่ไม่แยก พบว่า ตรงกับการแข่งขันการแข่งขันนี้แล้วลดลงจากการแข่งใหม่ ตัวแปรระบุ 3 ห้องเรียนหมู่ก่อนการแข่งขัน 1 ไอโซเลทจากปฏิกิริยาต่อ 2 พ.ตัวอย่างและภาคยานุวัติ B . carinata : แข่งใหม่ 1 นั่นหมายถึง มากที่สุดมักพบตัวแปรใหม่ เพื่อรองรับการแข่งขัน 3 หายาก ตัวแปรที่แสดงโดยชนิดสายพันธุ์ของ xcc ( atcc33913 ; ncppb 528 ) และเพิ่มการแข่งขัน 5 , สามไม่ใช่อังกฤษสายพันธุ์รวมทั้งแยกก่อนหน้านี้รวมอยู่ใน X . campestris pv .aberrans ( Vicente et al . , 2001 ) จึงได้เสนอให้มีการแข่งขัน 0 คือ Re : มอบหมายให้ใหม่แข่ง 6 เพื่อหลีกเลี่ยงนัยเหล่านี้แยกขาด avirulence ยีน ; แม้ว่าเหล่านี้แยกเป็นเชื้อโรคในข้อมูลที่ใช้ในปัจจุบัน บางส่วนต่อต้านการแข่งขันนี้ถูกพบในผักต่างๆ ( Taylor J . D . et al . , อาคิโอะข้อมูล ) การแข่งขัน 2 เป็นเพียงแสดงโดยเดี่ยวแยก ( HRI 3849a ) , ซึ่งถูกใช้ในการสืบสวนของโมเลกุลแรกสุดต้านทานเน่าดำ thaliana ( kamoun .และ คาโด้ , 2533 ; สึจิ et al . , 1991 ; Buell และ ซอเมอร์วิลล์ , 1997 ) ( ตารางที่ 3 ) เพิ่มเติมเมื่อเร็ว ๆนี้การแข่งขัน 7 ได้รับเพิ่มโดยบริตา et al . ( 2007 ; 2010 ) และ manceau fargier และ( 2007 ) นอกจากนี้ fargier manceau ( 2007 ) และยังรวมถึงการแข่ง 8 และ 9 สำหรับการจำแนกสายพันธุ์ที่มีพืชอาศัยแคบในที่แตกต่างกัน ( ตารางที่ 2 พันธุ์และ 3 )