7. ConclusionThe previous figures h

7. Conclusion
The previous figures highlight how hazardous the flanks of Mount Merapi can be; from known hazards of pyroclastic flows, lahar flows and ash emissions (figure 13a and 13b), estimated town and village populations (figure 14 and 15) and social vulnerability (figure 16 and 17). Although the risk map already highlights major risks there are however several drawbacks that could potentially increase the already extreme risk values that are found on the flanks of Mount Merapi.
7.1 Limitations with the risk map
There are so many factors that can influence and build up a risk map and in doing so mistakes can be made and accuracies can be changed. This risk map is no different; the following reasons explain why this certain risk map is flawed:
· Only one journal was used for gas emissions, this is due to many journals that concentrate on Mount Merapi incorporating only the ground based volcanic activity, possibly due to gas emissions being hard to track over a long period of time especially over a period of 200 years or so as ash is washed away from the surface when the monsoon rainfall occurs every year. This suggests that the region surrounding Mount Merapi could be at more risk than originally thought. Also prevailing wind direction alters throughout the year, if and when an eruption occurs the ash emission danger area can change, which in turn puts more areas at risk.
· Eruption data was collected only from the last 200 years. As Newhall et al (2000), Berthommier et al (1992) and Camus et al (2000) suggest Mount Merapi has been around for at least 7,000 years which means many eruptions have been missed out possibly due to extents and deposits that are hard to distinguish. Also many original eruption data results were written in Dutch and sketched, making it hard to decipher which could further increase the risk values. On top of this, Newhall et al (2000) say that Mount Merapi’s activity is benign in the 20th Century if the data is only over the last 200 years and the last 100 years are benign this potentially generates many more hidden results than originally thought, which in turns puts the region around the volcano into even more risk.
· Also Google Earth imagery on Mount Merapi is somewhat lacking (within journals and the satellite images available freely) especially considering the vast accumulation of research on the volcano as well as the recent eruptions. With a better image, the risk map could be better geo-referenced and therefore give a better accuracy for exact risk values for exact points. Also a better image would provide a clearer image especially for calculating and analysing programs such as hazard zonation and resettlement programs for the Indonesian Government.
· Population statistics of the regions are from the years 1996 and 2004, bearing in the mind the rapid increase in population in developing countries this could potentially greatly increase the risk imposed on the regions as well as making evacuation procedures more complex as the population has most likely rapidly increased since those dates.
As you can see from the above statements the hazard map of Mount Merapi can be seen in a rather speculative light. However; the risk map does provide a good foundation for hazards from the last 200 years of eruptions of Mount Merapi, especially that of the new conurbations on the flanks of the volcano. But considering the past hazard map of the three zones: ‘Forbidden zone’, ‘First danger zone’ and ‘Second danger zone’ used by Suryo and Clarke (1985), Voight et al (2000), Thouret et al (2000), Dove (2008) and Donovan (2010) it is a vast improvement as many eruptions had passed the extents of the ‘Forbidden’, ‘First’ and ‘Second’ danger zones and highlight further risks.
7.2 Considerations for the future
Considering the recent eruptions in October and November 2010, did Indonesia have evacuation procedures in place, bearing in mind the hazard map has not changed since 1985? In short, the answer is no. Although, to defend the Indonesian government the village area affected did have one of the better SVI on the flanks of the volcano but for it to accumulate a death toll of around 275 people makes it seem that there are more issues involved than just social vulnerability in the equation for evacuation procedures. It took the Indonesian government to evacuate around 320,000 people 5 to 7 days. This response time is extremely slow considering the speeds of the hazards that flowed down the volcano around this time (pyroclastic flows reaching possible speeds of 200 – 400kmph and lahar flows varying in tremendous speeds depending which radial valley the lahar flowed down).
This goes to show that serious lessons needs to be learnt from disasters like this happening again (around Mount Merapi especially). If an eruption occurs and a highly populated area or highly social vulnerable area is affected large death tolls will occur if measures are not put in place.
This thesis demonstrate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

7. บทสรุปตัวเลขก่อนหน้านี้เน้นวิธีอันตรายด้านข้างของภูเขาเมราปิจะ จากทราบอันตรายของ pyroclastic กระแส กระแสเนื่อง และปล่อยเถ้า (รูป 13a และ 13b), คาดประชากรเมืองและหมู่บ้าน (รูปที่ 14 และ 15) และช่องโหว่ทางสังคม (รูปที่ 16 และ 17) แม้ว่าแผนที่ความเสี่ยงเน้นความเสี่ยงสำคัญที่มีอยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม ข้อเสียต่าง ๆ ที่อาจจะเพิ่มความเสี่ยงมากอยู่แล้วค่าที่อยู่บนด้านข้างของภูเขาเมราปิ7.1 ข้อจำกัดกับแผนที่ความเสี่ยงมีปัจจัยมากมายที่สามารถมีอิทธิพล และสร้างแผนที่ความเสี่ยง และ ในการทำเพื่อให้สามารถทำผิดพลาด และสามารถเปลี่ยนแปลงได้แม่น แผนที่ความเสี่ยงนี้จะไม่แตกต่างกัน สาเหตุต่อไปนี้อธิบายทำไมแผนที่ความเสี่ยงบางอย่างนี้เป็นข้อบกพร่อง:· ใช้สมุดรายวันเดียวเท่านั้นสำหรับปล่อยก๊าซ นี้คือเนื่องจากหลายสมุดรายวันข้นบนภูเขาเมราปิเพจเฉพาะพื้นคะแนนกิจกรรมภูเขาไฟ อาจเนื่องจากการปล่อยก๊าซที่เป็นฮาร์ การติดตามเป็นระยะเวลานานของเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง 200 ปีหรือมากกว่านั้นเป็นเถ้าจะล้างออกจากพื้นผิวเมื่อฝนมรสุมเกิดขึ้นทุกปี นี้แสดงให้เห็นว่า พื้นที่โดยรอบภูเขาเมราปิอาจจะเสี่ยงมากขึ้นกว่าเดิม คิดว่า อัตรานอกจากนี้ทิศทางลมเปลี่ยนแปลงตลอดทั้งปี ถ้าและเมื่อการระเบิดเกิดขึ้นบริเวณอันตรายปล่อยเถ้าสามารถเปลี่ยน ซึ่งจะทำให้พื้นที่ที่มีความเสี่ยงมากขึ้น· ระเบิดข้อมูลถูกรวบรวมจาก 200 ปีเท่านั้น เป็นเดนแฮมสปริงส์ et al (2000), Berthommier et al (1992) และ Camus et al (2000) แนะนำเมราปิเมาท์ที่มีอย่างน้อย 7,000 ปีซึ่งหมายความว่า การปะทุหลายมีแล้วพลาดอาจจะเนื่องจากขอบเขตโดยรวมและยากที่จะแยกแยะ นอกจากนี้ผลลัพธ์ข้อมูลระเบิดเดิมมากเขียนขึ้นในภาษาดัตช์ และรูป ทำให้มันยากที่จะถอดรหัสที่สามารถต่อเพิ่มค่าความเสี่ยง ด้านบนนี้ เดนแฮมสปริงส์ et al (2000) กล่าวว่า กิจกรรมภูเขาเมราปิเป็นอ่อนโยนในศตวรรษที่ 20 ถ้าข้อมูลอยู่ในช่วง 200 ปีเท่านั้น และล่าสุดใจดี ซึ่งอาจสร้างผลลัพธ์ที่ซ่อนมากมากมากกว่าเดิม คิด ซึ่งผลัดกันทำให้บริเวณรอบภูเขาไฟเป็นความเสี่ยงมากขึ้น· ยัง ค่อนข้างขาดภาพ Google Earth บนภูเขาเมราปิ (ภายในสมุดรายวันและดาวเทียมภาพพร้อมใช้งานได้อย่างอิสระ) โดยเฉพาะการพิจารณาสะสมใหญ่ของงานวิจัยเกี่ยวกับภูเขาไฟปะทุล่า แผนที่ความเสี่ยงอาจจะดีกว่าอ้างอิงทางภูมิศาสตร์ และให้มีความแม่นยำมากขึ้นดังนั้น ค่าความเสี่ยงที่แน่นอนสำหรับจุดที่แน่นอน ด้วยภาพดีกว่า ยัง เป็นภาพที่ดีกว่าจะให้ภาพชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการคำนวณ และการวิเคราะห์โปรแกรมเช่น zonation อันตรายและโปรแกรมตั้งถิ่นฐานใหม่สำหรับรัฐบาลอินโดนีเซีย· สถิติประชากรของภูมิภาคเป็นปี 1996 และ 2004 ตลับลูกปืนในใจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของประชากรในประเทศกำลังพัฒนานี้อาจมีมากอาจเพิ่มความเสี่ยงในภูมิภาครวมทั้งมเมื่อซับซ้อนเป็นประชากรมากที่สุดอย่างรวดเร็วเพิ่มขึ้นตั้งแต่วันที่คุณสามารถดูได้จากงบข้างต้น สามารถมองเห็นแผนที่อันตรายของภูเขาเมราปิในแสงค่อนข้างเก็งกำไร อย่างไรก็ตาม แผนที่ความเสี่ยงไม่ให้รากฐานดีสำหรับอันตรายจากการปะทุของภูเขาเมราปิ 200 ปีครั้งสุดท้ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ใจใหม่บนด้านข้างของภูเขาไฟ แต่พิจารณาแผนที่อันตรายผ่านมาสามโซน: 'โซนต้องห้าม' 'โซนอันตรายแรก' และ 'อันตรายโซนสอง' ใช้ โดยร้าน และคลาร์ก (1985), วอยต์ et al (2000), Thouret et al (2000), นกพิราบ (2008) และโดโนแวน (2010) เป็นการปรับปรุงมากมายหลายปะทุได้ผ่าน extents ของ 'ต้องห้าม' 'ครั้งแรก' และ 'สอง' โซนอันตราย และความเสี่ยงเพิ่มเติมไฮไลท์7.2 พิจารณาในอนาคตพิจารณาการปะทุล่าสุดในเดือนตุลาคมและ 2553 พฤศจิกายน อินโดนีเซียได้มเมื่อ ที่ระลึกแผนที่อันตรายไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่ปี 1985 ในระยะสั้น คำตอบคือไม่ ถึงแม้ว่า เพื่อปกป้องรัฐบาลอินโดนีเซีย บริเวณหมู่บ้านที่ได้รับผลกระทบไม่มี SVI ดีอย่างใดอย่างหนึ่งในด้านข้าง ของภูเขาไฟ แต่มันจะสะสมโทรตายประมาณ 275 คน ทำให้ดูเหมือน ว่า มีปัญหามากขึ้นกว่าสังคมเพียงช่องโหว่ในสมการมเมื่อ เอารัฐบาลอินโดนีเซียต้องอพยพประมาณ 320,000 คน 5-7 วัน เวลาตอบสนองนี้จะช้ามากพิจารณาความเร็วของอันตรายที่เกิดขึ้นลงภูเขาไฟรอบเวลา (pyroclastic กระแสเข้าถึงความเร็วได้ 200-400kmph และเนื่องกระแสที่แตกต่างกันอย่างมากความเร็วขึ้นอยู่ที่หุบเขารัศมีเนื่องที่ไหลลงใน)แสดงว่า บทเรียนจริงจังต้องสามารถเรียนจากภัยพิบัติเช่นนี้เกิดขึ้นอีกให้ (รอบภูเขาเมราปิโดยเฉพาะ) หากเกิดการระเบิด และพื้นที่ที่มีประชากรสูงหรือพื้นที่ทางสังคมสูงจะมีผลกระทบขนาดใหญ่ โทลเวย์ตายจะเกิดขึ้นหากมาตรการไม่มีวางในสถานที่วิทยานิพนธ์นี้แสดงให้เห็นถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

7. สรุป
ตัวเลขก่อนหน้านี้เน้นวิธีการที่เป็นอันตรายที่สีข้างของภูเขาไฟเมราปีสามารถ; จากอันตรายที่รู้จักกันกระแส pyroclastic กระแส lahar และการปล่อยเถ้า (13a 13b และตัวเลข) เมืองโดยประมาณและประชากรของหมู่บ้าน (รูปที่ 14 และ 15) และความเปราะบางทางสังคม (รูปที่ 16 และ 17) แม้ว่าแผนที่ความเสี่ยงที่มีอยู่แล้วไฮไลท์ความเสี่ยงที่สำคัญมี แต่ข้อบกพร่องหลายประการที่อาจจะเพิ่มค่าความเสี่ยงมากแล้วที่พบบนไหล่ทางของภูเขาไฟเมราปีได้.
7.1 ข้อ จำกัด เกี่ยวกับแผนที่ความเสี่ยง
มีหลายปัจจัยที่สามารถมีอิทธิพลและสร้างขึ้นเป็น แผนที่ความเสี่ยงและความผิดพลาดในการทำเพื่อให้สามารถทำและความถูกต้องสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แผนที่ความเสี่ยงนี้ไม่แตกต่างกัน; ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้อธิบายได้ว่าทำไมแผนที่ความเสี่ยงนี้บางอย่างเป็นข้อบกพร่อง:
·เฉพาะหนึ่งในวารสารที่ใช้สำหรับการปล่อยก๊าซนี้เป็นเพราะวารสารจำนวนมากที่มีสมาธิอยู่กับภูเขาไฟเมราปีผสมผสานเพียงตามพื้นดินภูเขาไฟอาจจะเป็นเพราะการปล่อยก๊าซเป็นยากที่จะติดตาม ในระยะเวลานานของเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง 200 ปีหรือมากกว่านั้นเป็นเถ้าจะถูกชะล้างออกไปจากพื้นผิวเมื่อปริมาณน้ำฝนมรสุมที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกปี นี้แสดงให้เห็นว่าพื้นที่โดยรอบภูเขาไฟเมราปีอาจมีความเสี่ยงมากกว่าความคิดเดิม นอกจากนี้ยังมีการแลกเปลี่ยน alters ทิศทางลมตลอดทั้งปีถ้าและเมื่อเกิดการระเบิดเถ้าปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากพื้นที่อันตรายสามารถเปลี่ยนแปลงได้ซึ่งจะทำให้พื้นที่ที่มีความเสี่ยงมากขึ้น.
·ข้อมูลการปะทุที่ถูกเก็บรวบรวมจากปีสุดท้าย 200 ปี ในฐานะที่เป็น Newhall, et al (2000), Berthommier, et al (1992) และ Camus, et al (2000) แนะนำภูเขาไฟเมราปีได้รับรอบเป็นเวลาอย่างน้อย 7,000 ปีซึ่งหมายความว่าการปะทุจำนวนมากได้รับพลาดออกอาจจะเป็นเพราะขอบเขตและเงินฝากที่ยากที่จะ เห็นความแตกต่าง ยังมีอีกหลายระเบิดเดิมผลข้อมูลที่ถูกเขียนในภาษาดัตช์และร่างทำให้มันยากที่จะถอดรหัสซึ่งต่อไปจะสามารถเพิ่มค่าความเสี่ยง ด้านบนของนี้ Newhall, et al (2000) กล่าวว่ากิจกรรมภูเขาไฟเมราปีเป็นพิษเป็นภัยในศตวรรษที่ 20 ถ้าข้อมูลเป็นเพียงในช่วง 200 ปีและ 100 ปีมีความอ่อนโยนนี้อาจก่อให้เกิดผลที่ซ่อนอยู่อื่น ๆ อีกมากมายกว่าที่คิดเดิม ซึ่งในรอบทำให้บริเวณรอบ ๆ ภูเขาไฟความเสี่ยงมากยิ่งขึ้น.
·นอกจากนี้ยังมีภาพของ Google Earth บนภูเขาไฟเมราปีจะค่อนข้างขาด (ภายในวารสารและภาพถ่ายจากดาวเทียมที่มีอยู่ได้อย่างอิสระ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาจากการสะสมมากมายของการวิจัยเกี่ยวกับภูเขาไฟเช่นเดียวกับที่ผ่านมา อย่างเฉียบพลัน กับภาพที่ดีกว่าแผนที่ความเสี่ยงที่อาจจะดีอ้างอิงทางภูมิศาสตร์และดังนั้นจึงให้ถูกต้องดีกว่าค่าความเสี่ยงที่แน่นอนสำหรับจุดที่แน่นอน นอกจากนี้ยังมีภาพที่ดีกว่าจะให้ภาพที่ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการคำนวณและวิเคราะห์โปรแกรมเช่นอันตรายงเขตและการตั้งถิ่นฐานใหม่โปรแกรมสำหรับรัฐบาลอินโดนีเซีย.
·สถิติประชากรของภูมิภาคจากปีที่ผ่านมาปี 1996 และปี 2004 โดยคำนึงถึงการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในประชากร ในประเทศกำลังพัฒนาเช่นนี้อาจช่วยเพิ่มความเสี่ยงที่กำหนดในภูมิภาคเช่นเดียวกับการทำขั้นตอนการอพยพที่ซับซ้อนมากขึ้นเป็นประชากรที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วตั้งแต่วันนั้น.
ในขณะที่คุณสามารถดูจากข้อความข้างต้นในแผนที่เป็นอันตรายของภูเขาไฟเมราปีสามารถ เห็นในที่มีแสงค่อนข้างเก็งกำไร อย่างไรก็ตาม; แผนที่ความเสี่ยงไม่ให้รากฐานที่ดีสำหรับอันตรายจากที่ผ่านมา 200 ปีของการปะทุของภูเขาไฟเมราปีโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ conurbations ใหม่บนปีกของภูเขาไฟ แต่การพิจารณาแผนที่ของอันตรายที่ผ่านมาของสามโซน: โซน 'พระราชวังต้องห้าม', 'โซนอันตรายครั้งแรก' และ 'โซนอันตรายสอง' ใช้โดย Suryo และคลาร์ก (1985), วอยต์, et al (2000), Thouret, et al (2000) นกพิราบ (2008) และโดโนแวน (2010) มันคือการปรับปรุงมากมายเป็นอย่างเฉียบพลันจำนวนมากได้ผ่านขอบเขตของ 'พระราชวังต้องห้าม' ที่ 'ครั้งแรก' และ 'สอง' โซนอันตรายและเน้นความเสี่ยงต่อไป.
7.2 ควรพิจารณาสำหรับอนาคต
เมื่อพิจารณาจากการปะทุล่าสุด ในเดือนตุลาคมและเดือนพฤศจิกายน 2010, ไม่อินโดนีเซียมีขั้นตอนการอพยพในสถานที่, แบริ่งในใจแผนที่อันตรายไม่ได้เปลี่ยนแปลงมาตั้งแต่ปี 1985? ในระยะสั้นคำตอบคือไม่มี แม้ว่าจะปกป้องรัฐบาลอินโดนีเซียพื้นที่หมู่บ้านได้รับผลกระทบไม่ได้หนึ่งของ SVI ที่ดีขึ้นในสีข้างของภูเขาไฟ แต่มันจะสะสมยอดผู้เสียชีวิตประมาณ 275 คนทำให้ดูเหมือนว่ามีปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกว่าช่องโหว่เพียงในสังคม สมการสำหรับขั้นตอนการอพยพ มันเอารัฐบาลอินโดนีเซียอพยพไปรอบ ๆ 320,000 คน 5-7 วัน เวลาตอบสนองนี้ช้ามากเมื่อพิจารณาจากความเร็วของอันตรายที่ไหลลงภูเขาไฟรอบเวลานี้ (pyroclastic ไหลเข้าถึงความเร็วเป็นไปได้ของ 200 - 400kmph และ lahar ไหลแตกต่างกันในความเร็วอย่างมากขึ้นซึ่งรัศมีหุบเขา lahar ไหลลง).
นี้ไป แสดงให้เห็นว่าบทเรียนที่ร้ายแรงจะต้องมีการเรียนรู้จากภัยพิบัติเช่นนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง (รอบภูเขาไฟเมราปีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง) หากมีการระเบิดเกิดขึ้นและพื้นที่ที่มีประชากรสูงหรือพื้นที่ที่มีความเสี่ยงทางสังคมสูงได้รับผลกระทบโทลเวย์ตายขนาดใหญ่จะเกิดขึ้นได้หากมาตรการไม่ได้วางในสถานที่.
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้แสดงให้เห็นถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

7 . สรุปตัวเลขก่อนหน้านี้เน้นวิธีการที่อันตราย ด้านข้างของเมราปีสามารถจากรู้จักอันตรายของไพโรคลาสติกไหลไหลลาฮาและเถ้าไอเสีย ( 13a รูปและ 13 ) , ประมาณเมืองและหมู่บ้านประชากร ( รูปที่ 14 และ 15 ) และความเสี่ยงทางสังคม ( รูปที่ 16 และ 17 ) แม้ว่าแผนที่ความเสี่ยงแล้วไฮไลท์ความเสี่ยงหลักมี แต่หลายประการที่อาจจะเพิ่มความเสี่ยงมากแล้วค่า ที่พบบนด้านข้างของภูเขา Merapi .7.1 ข้อจำกัดกับแผนที่ความเสี่ยงมีหลายปัจจัยที่สามารถมีอิทธิพลและสร้างแผนที่ความเสี่ยงและในการทำดังนั้น ความผิดพลาดสามารถเกิดขึ้น และความถูกต้องที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แผนที่ความเสี่ยงนี้จะไม่แตกต่างกัน ; เหตุผลต่อไปนี้อธิบายว่าทำไมนี้บางแผนที่ความเสี่ยงมีข้อบกพร่อง :ด้วยเพียงหนึ่งวารสารใช้ก๊าซ ก๊าซนี้เกิดจากหลายวารสารที่มุ่งเน้นเมราปีผสมผสานเพียงดินภูเขาไฟที่ใช้ อาจจะเนื่องจากการปล่อยก๊าซที่เป็นยากที่จะติดตามมาเป็นเวลานาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง 200 ปีเป็นเถ้าจะล้างออกไปจากพื้นผิว เมื่อฤดูมรสุม ปริมาณน้ำฝนที่เกิดขึ้นทุกปี นี้แสดงให้เห็นว่าพื้นที่รอบภูเขาไฟเมราปี อาจมีความเสี่ยงมากขึ้นกว่าที่คิดไว้ตอนแรก ยังสามารถเปลี่ยนแปลงทิศทางลมตลอดทั้งปี และถ้าเกิดการปะทุเถ้าถ่านมลพิษอันตราย พื้นที่สามารถเปลี่ยนได้ ซึ่งจะทำให้พื้นที่ยิ่งเสี่ยงมากขึ้นข้อมูลด้วยการปะทุครั้งนี้เก็บจากสุดท้าย 200 ปีเท่านั้น เป็นนีวอล et al ( 2000 ) , berthommier et al ( 1992 ) และคามิว et al ( 2000 ) แนะนำว่า ภูเขาไฟเมราปี ที่ได้รับรอบอย่างน้อย 7 , 000 ปี ซึ่งหมายความว่าจำนวนมากของหายไปอาจเนื่องจากขอบเขตและเงินฝากที่ยากที่จะแยกแยะความแตกต่าง นอกจากนี้ ข้อมูลแบบเดิม ผลลัพธ์ที่ได้เขียนในภาษาดัตช์และร่าง ทำให้ยากที่จะถอดรหัส ซึ่งต่อไปอาจจะเพิ่มความเสี่ยงค่า ด้านบนนี้ นีวอล et al ( 2000 ) กล่าวว่า กิจกรรมของภูเขาไฟเมราปี เป็นเนื้องอกในศตวรรษที่ 20 ถ้าข้อมูลเป็นเพียงกว่า 200 ปี และล่าสุด 100 ปีแบบนี้อาจจะสร้างผลอีกมากมายที่ซ่อนอยู่กว่าที่คิดตอนแรก ซึ่งจะทำให้พื้นที่รอบภูเขาไฟในความเสี่ยงมากขึ้น .ด้วยนอกจากนี้ Google Earth ภาพบนเมราปีค่อนข้างขาด ( ภายในวารสาร และภาพถ่ายดาวเทียม ที่ใช้ได้อย่างอิสระ ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสะสมมากมายของการวิจัยบนภูเขาไฟรวมทั้งการปะทุล่าสุด กับภาพที่ดีกว่า , แผนที่ความเสี่ยงอาจจะดีขึ้นอ้างอิงทางภูมิศาสตร์และดังนั้นจึงให้ความถูกต้องที่ดีกว่าสำหรับค่าความเสี่ยงที่แน่นอนสำหรับจุดที่แน่นอน นอกจากนี้ ภาพดีกว่า จะให้ความคมชัดของภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการคำนวณและวิเคราะห์โปรแกรม เช่น โปรแกรมเขตอันตรายและการตั้งถิ่นฐานใหม่ของรัฐบาลอินโดนีเซียประชากรในภูมิภาคด้วยสถิติจากปี 1996 และ 2004 , แบริ่งในใจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในประชากรในประเทศกำลังพัฒนานี้อาจยิ่งเพิ่มความเสี่ยงที่กำหนดในภูมิภาคเช่นเดียวกับการอพยพซับซ้อนมากขึ้นเป็นประชากรส่วนใหญ่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วตั้งแต่วันที่นั้นที่คุณสามารถดูจากข้อความข้างบนแผนที่อันตรายของภูเขาไฟเมราปี ที่สามารถเห็นได้ในแสงค่อนข้างเก็ง อย่างไรก็ตาม แผนที่ความเสี่ยงทำให้รากฐานที่ดีสำหรับอันตรายจากช่วง 200 ปีของการปะทุของภูเขาไฟเมราปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน conurbations ใหม่บนด้านข้างของภูเขาไฟ แต่เมื่อพิจารณาจากอดีตที่ผ่านมาแผนที่อันตรายของ 3 โซน " โซน " ต้องห้าม " " โซนอันตราย " โซนอันตราย " ครั้งแรก และครั้งที่สองใช้โดย suryo และ คลาร์ก ( 1985 ) วอยต์ et al ( 2000 ) , thouret et al ( 2000 ) , นกพิราบ ( 2008 ) และ โดโนแวน ( 2010 ) มีการปรับปรุงมากมายเป็นหลายที่ปะทุได้ผ่านขอบเขตของ " ต้องห้าม " , " โซนอันตรายก่อน " และ " สอง " และเน้นความเสี่ยงเพิ่มเติม7.2 การพิจารณาในอนาคตการพิจารณาล่าสุดปะทุในเดือนตุลาคมและพฤศจิกายน 2553 แล้ว อินโดนีเซียมีการอพยพในสถานที่ , แบริ่งในใจแผนที่อันตรายไม่ได้เปลี่ยนตั้งแต่ปี 1985 ในสั้น คำตอบคือ ไม่ แต่เพื่อปกป้องรัฐบาลอินโดนีเซียหมู่บ้าน พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบมีหนึ่งดีกว่า SVI บนด้านข้างของภูเขาไฟ แต่มันสะสมผู้เสียชีวิตประมาณ 275 คน ทำให้มันดูเหมือน ว่า มีประเด็นที่เกี่ยวข้องมากกว่าเพียงแค่สังคมช่องโหว่ในสมการสำหรับการอพยพ เอารัฐบาลอินโดนีเซียอพยพประมาณ 320 , 000 คน 5 ถึง 7 วัน นี้เวลาตอบสนองช้ามากเมื่อพิจารณาจากความเร็วของอันตรายที่ไหลลงภูเขาไฟในเวลานี้ ( ไพโรคลาสติกไหลถึงเร็วที่สุด 200 – 400kmph ลาฮาไหลและแตกต่างกันในความเร็วมหาศาลขึ้น ซึ่งรัศมีที่ไหลลงหุบเขาลาฮา )นี่แสดงให้เห็นว่า บทเรียนที่ร้ายแรงที่ต้องเรียนรู้จากภัยพิบัติเช่นนี้เกิดขึ้นอีก ( รอบภูเขาไฟเมราปีโดยเฉพาะ ) หากมีการระเบิดเกิดขึ้น และพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นหรือพื้นที่สังคมสูงเสี่ยงได้รับผลกระทบครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นหากตายมาตรการไม่ได้วางในสถานที่th นี้