DISCUSSIONPatients who experience s

DISCUSSION
Patients who experience stigmatization are more isolated from
society, and they are more likely to feel loneliness, pessimism,
hopelessness and weakness (Kukulu & Ergün, 2007). In the “Getting
to Know Internalized Stigmatization” session of this study patients
shared their feelings about internalized stigmatization, and it was
determined that patients had experienced feelings including sadness,
guilt, a sense of inferiority, despair, loneliness, uselessness, insufficiency,
regret, anger, embarrassment, lack of self-confidence, incompetence,
weakness, fear, anxiety and hopelessness. As a consequence of these
emotions, patients displayed behaviors such as avoiding job applications,
spending the whole day at home, reading books, avoiding talking
to people, staying away from crowded environments, turning down
marriage proposals, preferring to be alone, failing to control themselves,
failing to make friends and quitting jobs. A similar result was recorded
by Lai, Hong, and Chee (2000). In their study itwas determined that 51%
of schizophrenia patients and 33% of depression patients felt embarrassed
because of their illness, 73% of schizophrenia patients and 44% of
depression patients had experienced difficulties finding a job, 40% of
schizophrenia patients and 10% of depression patients had experienced
fear of rejection, 51% of the patients thought that their friends or
neighbors would stay away from them once they found out about their
illness, whereas cardiac patients did not report any sense of embarrassment
or fear of rejection. According to Rüsch et al. (2009), susceptibility
towards rejection increased patients' perceptions of stigmatization and
reduced their use of sources of coping.
In this study, a significant correlation was found between internalized
stigmatization experienced by patients and BDFQ subscales such as
participation in social activities, relationships with friends, taking
initiative, and emotional and mental functioning. It has been stated in
the literature that discrimination increases the incompetence of
individuals with mental illness and loss of functioning due to their
illness. In addition, the deterioration of the patient's previous social and
occupational functioning causes more self -stigmatization. This condition
leads to disturbance in many areas of life, such as inter-personal
relationships, domestic responsibilities,work and recovery fromdisease
(Pinto-Foltz & Logsdon, 2008; Taşkın, 2007b; Thornicroft, Brohan,
Kassam, & Lewis-Holmes, 2008). Recent studies by Ersoy and Varan
(2007), Fung, Tsang, Corrigan, Lam, and Cheng (2007), Corrigan,
Watson, and Barr (2006), Angermayer, Beck, Dietrich, and Holzinger
(2004), Alonso et al. (2009), Lysaker, Davis, Warman, Strasburger, and
Beattie (2007) andVazquez et al. (2011) have recorded similar results to
ours, and these studies stated that there were significant correlations
between patients' various functioning domains and internalized stigma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาผู้ป่วยที่พบ stigmatization ที่แยกมากจากสังคม และพวกเขามักรู้สึกว่าความเหงา pessimismสิ้นหวังและจุดอ่อน (Kukulu & Ergün, 2007) ในการ "ได้รับเพื่อทราบ Internalized Stigmatization"ช่วงนี้ผู้ป่วยศึกษาร่วมกันความรู้สึกของตนเกี่ยวกับ internalized stigmatization และก็กำหนดว่า ผู้ป่วยมีประสบการณ์รวมถึงความโศกเศร้า ความรู้สึกความผิด ความรู้สึกต่ำ สิ้นหวัง ความเหงา uselessness ไม่เพียง พอริเกร็ต ความโกรธ ความลำบากใจ ขาดความมั่นใจ incompetenceอ่อนแอ ความกลัว ความวิตกกังวล และสิ้นหวัง เป็นลำดับเหล่านี้อารมณ์ ผู้ป่วยแสดงพฤติกรรมเช่นหลีกเลี่ยงใบสมัครงานใช้จ่ายทั้งหมดวันที่บ้าน อ่านหนังสือ หลีกเลี่ยงการพูดคุยคน อยู่ห่างจากสภาพแวดล้อมแออัด ลงข้อเสนอแต่งงาน พลุกพล่านอยู่คนเดียว การควบคุมตนเองการทำให้เพื่อนและการออกจากงาน บันทึกผลที่คล้ายกันโดยไล Hong และลุ่ม (2000) ในการศึกษา ได้กำหนดว่า 51%ผู้ป่วยโรคจิตเภทและ 33% ของ ผู้ป่วยรู้สึกอายเนื่องจากการเจ็บป่วย 73% ของผู้ป่วยโรคจิตเภทและ 44% ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้ามีประสบการณ์ความยากลำบากในการหางาน 40% ของผู้ป่วยโรคจิตเภทและ 10% ของผู้ป่วยที่มีประสบการณ์ความกลัวการปฏิเสธ 51% ของผู้ป่วยคิดว่า ที่เพื่อนของพวกเขา หรือบ้านจะอยู่ห่างจากพวกเขาเมื่อพวกเขาพบข้อมูลเกี่ยวกับการเจ็บป่วย ในขณะที่ผู้ป่วยหัวใจไม่ได้มีความรู้สึกของความลำบากใจหรือกลัวการปฏิเสธ ตาม Rüsch et al. (2009), ภูมิไวรับต่อการปฏิเสธเพิ่มภาพลักษณ์ของผู้ป่วยของ stigmatization และลดการใช้แหล่งของเผชิญในการศึกษานี้ พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง internalizedstigmatization มีประสบการณ์จากผู้ป่วยและ BDFQ subscales เช่นมีส่วนร่วมในกิจกรรมเพื่อสังคม ความสัมพันธ์กับเพื่อน การความคิดริเริ่ม และทางอารมณ์ และจิตใจทำงาน มีการระบุไว้ในวรรณกรรมที่แบ่งแยกเพิ่ม incompetence ของบุคคลที่ มีจิตเจ็บป่วยและสูญเสียการทำงานเนื่องการเจ็บป่วย นอกจากนี้ การเสื่อมสภาพของสังคมก่อนหน้านี้ของผู้ป่วย และทำงานอาชีพทำให้ตนเองเพิ่มเติม-stigmatization เงื่อนไขนี้นำไปสู่การรบกวนในชีวิต เช่นระหว่างบุคคลมากมายความสัมพันธ์ ความรับผิดชอบในประเทศ ทำงานและการกู้คืน fromdisease(Pinto Foltz & Logsdon, 2008 Taşkın, 2007b Thornicroft, BrohanKassam และเลวิสโฮลมส์ 2008) การศึกษาล่าสุดโดย Varan Ersoy(2007), ฝั่ง Tsang, Corrigan ลำ และเฉิง (2007), Corriganวัต สัน และบารร์ (2006), Angermayer เบ็ค ดีทริช และ Holzinger(2004), Alonso et al. (2009), Lysaker, Davis, Warman, Strasburger และBeattie (2007) andVazquez et al. (2011) มีบันทึกผลลัพธ์คล้ายกันเรา และการศึกษานี้ระบุว่า มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างผู้ป่วยต่าง ๆ ทำงานโดเมนและ internalized ภาพดอกไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายผู้ป่วยที่มีประสบการณ์การตีตรามากขึ้น

แยกจากสังคม และพวกเขามีแนวโน้มที่จะรู้สึกเหงา สิ้นหวัง สิ้นหวังและความอ่อนแอ (
, kukulu & Erg ü n , 2007 ) ใน " การ
รู้ internalized ตราบาป " เซสชั่นการศึกษาผู้ป่วย
แบ่งปันความรู้สึกของตนเกี่ยวกับ internalized การตีตรา และมันคือ
กำหนดว่าผู้ป่วยมีประสบการณ์ความรู้สึกรวมถึงความเศร้า
ความรู้สึกผิด ความรู้สึกมีปมด้อย , สิ้นหวัง , ความเหงา , ไม่ได้ผล ,
, , เสียใจ ความโกรธ ความอาย ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง , การไร้ความสามารถ ,
จุดอ่อน ความกลัว ความวิตกกังวล และความสิ้นหวัง . ผลที่ตามมาของอารมณ์เหล่านี้
, ผู้ป่วยที่แสดงพฤติกรรม เช่น หลีกเลี่ยงการประยุกต์ใช้งาน
ใช้เวลาทั้งวันในบ้านการอ่านหนังสือ , การหลีกเลี่ยงพูด
คน อยู่ห่างจากสภาพแวดล้อมที่แออัด การลง
ข้อเสนอการแต่งงาน , พอใจที่จะอยู่คนเดียว ล้มเหลวที่จะควบคุมตัวเอง
มิได้ทำให้เพื่อน ๆและออกจากงาน ผลที่คล้ายกันจะถูกบันทึก
โดย ไล ฮอง และ ชี ( 2000 ) ในการศึกษาของพวกเขาและระบุว่าร้อยละ 51
ของผู้ป่วยจิตเภทและ 33% ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าเขิน
เนื่องจากการเจ็บป่วยของพวกเขา , 73% ของผู้ป่วยจิตเภท และร้อยละ 44 ของผู้ป่วย
ภาวะซึมเศร้ามีประสบการณ์ความยากลำบากในการหางาน , 40% ของผู้ป่วยจิตเภท
และ 10% ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้ามีประสบการณ์
กลัวปฏิเสธ 51 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยคิดว่าเพื่อนหรือ
เพื่อนบ้านจะอยู่ห่างจากพวกเขาเมื่อพวกเขาพบออก เกี่ยวกับการเจ็บป่วยของพวกเขา
,ในขณะที่ผู้ป่วยโรคหัวใจไม่รายงานเลยอับอาย
หรือกลัวการปฏิเสธ ตาม R ü SCH et al . ( 2009 ) , ไวต่อการเพิ่มขึ้นของผู้ป่วย

ลดตราบาป รับรู้และใช้แหล่งที่มาของความเครียด .
ในการศึกษานี้พบว่าระหว่าง internalized ประสบการณ์โดยผู้ป่วยและ bdfq ตราบาป

นั้นเช่นการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคม ความสัมพันธ์กับเพื่อน ถ่าย
ริเริ่ม และทางอารมณ์และการทำงานทางจิต มันได้ถูกกล่าวไว้ในวรรณกรรมที่เลือกเพิ่ม

ความไร้ความสามารถของบุคคลกับความเจ็บป่วยทางจิตและการสูญเสียของการทำงานเนื่องจากการเจ็บป่วยของตนเอง

นอกจากนี้ อาการของคนไข้และสังคม
ก่อนหน้านี้การทำงานในอาชีพตนเอง ก่อให้เกิดตราบาป . เงื่อนไขนี้
นำไปสู่การจลาจลในหลายพื้นที่ของชีวิต เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ความรับผิดชอบในการทำงานและการกู้คืน
,
( fromdisease ปิ่นโตโฟล์ตส&ล็อกสเดิ้น , 2008 ; ทาเกินı K N 2007b ; thornicroft brohan
, , ครอบคลุม& Lewis , โฮล์มส์ , 2008 ) การศึกษาล่าสุดโดย ersoy และ varan
( 2007 ) , เฟิงซาง Corrigan , ลำ , , ,และเฉิง ( 2007 ) , Corrigan
, วัตสัน และ Barr ( 2006 ) , angermayer เบ็ค ดีทริช และโฮลซีเงอร์
( 2004 ) , อลอนโซ่ และคณะ ( 2009 ) , lysaker เดวิส วอร์เมิ่น strasburger และ Beattie , ,
( 2007 ) andvazquez et al . ( 2011 ) ได้บันทึกผลที่คล้ายกัน

เราและการศึกษาเหล่านี้ระบุว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วย
' โดเมนการทำงานต่างๆและ internalized
ตีตรา