Radiant----You were honest, pridefu

Radiant----

You were honest, prideful, and affectionate.
Your smile was as gentle and brilliant as the morning sun.
You were compassionate. You loved all that is good and believed in Justice.
Even though you despised conflict, you were unmatched when you wielded a sword.
The shining blade, which righted all wrongs in the world and purged all evil.
----A faeirytale prince.

Such a prince did not exist.
It was meaningless to seek him.
The real world was rather cold and ruthless.

We were raised under these doctrine, by our loved ones, by our teachers.
Or in other words, by the world.
The world was cold and merciless.
It was drenched in black, at best it was grey.
Princes or white stallions, those did not exist.
Dazzling dreams and illusions would not exist anywhere.

But we knew.
The prince existed somewhere.

That's right, we knew.
For him to have existed in fairytales, he must lived somewhere.

Yes----

We knew.
Brilliance (You) existed in this world.
Fate (You) existed in this world.

Parted at times, united at others, but one day we would be united.
Even if we were torn by the darkness of the world.
Shrouded in grey and silver, wielding a blade more radiant than everything

------ You, have arrived.

Fate/Prototype Argent Fragments


The dead cannot return.
That which hath passed is forever lost.
No matter how great a miracle,
It may only affect those who still exist.

The dying world shall be saved once again.
Heavenly Jerusalem shall appear once more.
The Kingdom shall judge all.
And from the hither shore of the roaring waves, seven heads and ten crowns shall emerge.
O’ you which hath sunken deep into sin.
Thy name is the Enemy.
Thy pursuits are of gluttony.
Thy praises shall morph into blasphemy and sweep across the land.
The miracle that nourishes this land shall be the foundation.

Henceforth I invoke the law of reversed logic, and show all the lost love of our Lord.

Holy Grail War.
That was the slaughter on which the magi gambled their wishes.
There were seven magi who gained the Angelic Ranks, and seven Servants.
The Heroes of the past who died of "unnatural causes" acquired the spiritual vessels known as Servants and were able to briefly materialize in the modern world. These Heroes then gathered with their Master magi and waged fierce battles that were beyond human comprehension, until there was but one left.
The time was 1999 AD.
The end of the past millennium.
At the promised land in the Far East ---- the latest Holy Grail War began in Tokyo.

Now----
There was a Servant standing before me.
Grey eyes.
Argent armour.
The strongest Servant stood beside me, the 7th-Angel of Rule, the lowest ranking Master, and vowed to fight in this war together.
The knight who vowed to protect me.
Sabre.

You towered over me at that time.
I gazed upon you, the same you from eight years ago.
Eight years ago, you stood by my sister, fighting at places I did not even know.
There was so much I did not know.
What happened to you?
What happened to father?
This Holy Grail War, what was its purpose?
What happened to my sister?

Sister---
Manaka.

The one who was more dazzling than everyone.
The one who fought by your side in that Holy Grail War 8 years ago.
I was young at that time, so I could not recall much now. However, I could remember some things.

For example, I------


Dazzling sunlight filtered through the gaps in the closely shut curtain.
Birds chirped on the branches near the window as if to report the time.
The feeling of morning. The darkness and coolness of the night disappeared like magic. Last night's "tomorrow" finally arrived as "today".
"MmmMmmm---"
Rubbing her heavy eye lid, Sajyou Ayaka awakened from her soft bed.
Sunlight. Bird song.
Although the morning atmosphere should be refreshing and comforting, Ayaka found it hard to love it since it came at such an unfortunate time.
(It's already morning.)
She could not deny that she really loved the feeling of the bed that had her body temperature. If asked she liked or disliked such a warm bed suited for napping, of course she would like it.
(The alarm clock had not rung yet.)
With a sense of anticipation, she stretched out a hand and reached for the alarm clock beside her pillow. Her head was still buried in blankets.
She liked the sensation of cold air around her right hand.
The clock was cold as expected. She pulled into the blanket.
The clock displayed year, month, and day. It was quite a high end clock. She received it as a birthday present last year. Although she wanted something cuter, she could not be bothered to complain to his bother. She had been using it for more than a year.
[1991]
After looking at the rarely checked calendar, she shifted her eyes to the time.
[6:14AM]
For girls her age, this would be a time to go back to sleep. Ayaka's life style was a bit different from normal elementary school girls. She looked at the displayed time with a somewhat bothered expression.
"... just about the right time."
She muttered to herself, while shutting the alarm of the clock.
The set alarm time was 6:15 AM.
It was certainly just about right. Ayaka felt she could not snooze any longer.
She slowly climbed out of her bed, and sluggishly removed her pajamas.
The morning air was real cold. Chilly. She reached for the clothes she put on the chair last night before bed, and quickly put them on.
When did she learn to change by herself?
At least since she was in elementary school. Then again, she could not recall anyone helping her change. Was it father, or was it mother who helped her? She could not really remember.
It was probably not father.
Even though she could not remember, surprisingly this she was certain.
"OK".
After changing, she stood in front of the mirror beside her wardrobe.
Everything was in place, looking good.
This top with bright red was Ayaka's favorite. The green buttons were certainly cute.
Looking at the time on the clock, she quickly combed her hair.
Since her hair was not that long, she quickly finished. Good, there was enough time. However, she was still in a bit of hurry because it was close.
(.... if I were to cook, I had to be earlier.)
Although she could change by herself, cooking was still an issue. It had been handled by father.
Many household chores were handled by father alone. Although helpers did come occasionally, for the Sajyou household with many forbidden rooms, father still ended up taking care of everything. Ayaka only helped with chores when permitted by father.
"Father should be awake now."
Father was still up late last night. Ayaka usually did not help in preparing breakfast. At the most, she would arrange the utensils.
She had other duties to attend to in the morning.
The scheduled daily morning exercises.
In other words ---- black magic training, both studying and practice.

The air in the hallway was much colder than the rooms. Ayaka's breaths were white.
She huffed at her hands to warm them, and walked to the washing area. She stepped on top of the platform father built for Ayaka and washed her face with icy water that was colder than the air.
The lightheadedness of morning disappeared instantly.
Her sleepiness vanished, and her senses cleared.
Ayaka wiped the moisture from her face with her towel. Mmnn, she nodded. She looked in the mirror, a lot of hair on her forehead was wet. It would have helped if she helped it up with a clip. Her reflection showed a sense of frustration.
"Don't make weird faces, Ayaka."
She nodded again, and returned to the hallway.
Then, something happened.
"Eh?"
A tasty aroma, was it from a neighbor's breakfast? Although bacon and egg were no stranger to the Sajyou breakfast menu, the aroma was like bacon, but also like some other type of cuisine. Since Ayaka was unfamiliar with cooking, she really had no idea.
What was it? Ayaka pondered as she walked down the hallway.
She turned after she reached the end.
Ayaka walked towards the garden.
After exiting the washing area, one needed to open the door to the hallway outside, walk along the hallway, and finally open the glass door before reaching the garden.
"Ayaka's house's huge", her classmates would say. Perhaps because she always lived here, she never felt anything special except when she visited the garden.
It was not just big, it was vast.
However, it was not obnoxious.
Even if she walked very far for school everyday, even if she had a lot of homework, she never hated coming here.
----- It was not a yard. It was not a park.
------It was a garden.
Thriving trees. Flowers. Dozens species of plants. And innumerable doves.
Recognizing Ayaka's silhouette, some of the doves flied towards her and congregated at her feet.
There were too many plants in it to call it a yard, but it was not sizable enough to be called a park. Ayaka thought calling it a garden was appropriate.
A long time ago Ayaka asked "why was it called a garden", father did not really provide an answer except nodding vaguely. Ayaka thus thought father did not name this place.
It must be mother.
If one were to classify it, the garden would definitely be a greenhouse.
The wall and the ceiling were made of glass to maximize light exposure. During home visits, teachers used to comment that the garden was a countermeasure against the acid rain and making such a garden was a reflection of father's greatness. In reality, it was not even certain that any of that were the reason for creating the garden. It was not even clear if father was involved in making the decision.
"Good morning."
Not "morning", but "good morning".
Ayaka did not pay attention to the gathering doves. This was Ayaka's morning practice area. It was similar to father's workshop, with medicine bottles and mountains of tomes. Ayaka found her greetings reaching no one but the wooden wall.
"Eh?"
She tilted her head.
Father was usually here at this time.
Between six thirty and seven thirty, an hour before breakfast, Ayaka usually learned black magic from father.
This was Ayaka's morning lesson.
However, there was no one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สดใส---คุณเคยซื่อสัตย์ ด้วย และสุภาพรอยยิ้มอ่อนโยน และสดใสเป็นดวงอาทิตย์ตอนเช้าเป็นคุณได้อย่างทันท่วงที คุณรักที่ดี และเชื่อในความยุติธรรมแม้ว่าคุณชิงความขัดแย้ง คุณได้ไม่ตรงกันเมื่อคุณ wielded ดาบแสงใบมีด righted ค้นทั้งหมดในโลก และลบความชั่วร้ายทั้งหมด--A faeirytale เจ้าไม่ได้อยู่กับเจ้าชายไม่ไปหาเขาได้โลกจริงค่อนข้างเย็น และหินเรามีขึ้นภายใต้หลักคำสอนเหล่านี้ โดยคนที่รักของเรา โดยครูของเราหรือในคำอื่น ๆ โลกโลกได้เย็น และไร้ความปรานีมันเป็นขาวดำ ส่วนที่เป็นสีเทาปริ๊นซ์หรือแรมสแตลเลียนส์ขาว ผู้ที่ไม่มีอยู่ความฝันและมายานี่จะไม่มีเลยแต่เรารู้ว่าเจ้าชายอยู่ที่ใดที่หนึ่งถูกต้อง เรารู้สำหรับเขาที่จะมีอยู่ใน fairytales เขาต้องอาศัยอยู่ในที่ใดที่หนึ่งใช่--เรารู้ว่าโชติช่วง (คุณ) อยู่ในโลกนี้โชคชะตา (คุณ) อยู่ในโลกนี้ศึกษาธิการครั้ง สหรัฐคนอื่น ๆ แต่ วันหนึ่งเราจะสหแม้ว่าเราได้เสียหาย โดยความมืดของโลกในสีเทาและสีเงิน wielding ใบที่สดใสยิ่งกว่าทุกอย่าง---คุณ มาถึงบางส่วนของชะตากรรม/ต้นแบบสีเงินคนตายไม่สามารถส่งคืนตลอดไปหายที่ทรงผ่านไปไม่ว่าวิธีการที่ดีโรงแรมมิราเคิลมันอาจเท่าผลที่ยังคง อยู่โลกกำลังตายจะถูกบันทึกอีกครั้งเยรูซาเล็มแห่งสวรรค์จะปรากฏอีกครั้งราชอาณาจักรจะตัดสินทั้งหมดและจากฝั่ง hither คลื่นคำราม เจ็ดหัวและสิบครอบฟันจะเกิดโอคุณ ซึ่งทรงจมลึกเข้าไปในความบาปชื่อพระองค์เป็นศัตรูชั้นเจ้าของ gluttony ได้สรรเสริญพระองค์จะ morph วิวาทและกวาดทั่วแผ่นดินโรงแรมมิราเคิลที่ลเซี่ยมบำรุงแผ่นดินนี้จะเป็นพื้นฐานต่อไปผมเรียกกฎหมายตรรกะย้อนกลับ และแสดงความรักต่อพระเยซูสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกฆ่าซึ่งโหราจารย์พนันความปรารถนาของพวกเขามีโหราจารย์ที่เจ็ดที่ได้รับยศดา และเดือนเจ็ดวีรบุรุษในอดีตที่เสียชีวิตของ "สาเหตุธรรมชาติ" มาเรือจิตวิญญาณที่เป็นข้าราชการ และสามารถเบิกสั้น ๆ ในโลกสมัยใหม่ วีรบุรุษเหล่านี้รวบรวมกับโหราจารย์หลักของพวกเขา และต่อสู้ต่อสู้รุนแรงที่นอกเหนือจากการทำความเข้าใจมนุษย์ จนกว่ามีแต่หนึ่ง ซ้ายแล้วเมื่อปี 1999 AD ได้ตอนท้ายของมิลเลนเนียมผ่านมาในแผ่นดินแห่งพันธสัญญาในตะวันออกไกล--สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ล่าสุดเริ่มในโตเกียวตอนนี้--มีข้าราชการยืนก่อนฉันนั้นตาสีเทาเสื้อเกราะสีเงินคนรับใช้ที่แข็งแกร่งยืนข้างฉัน เทวดา 7 กฎ หลัก จัดอันดับต่ำ และ vowed เพื่อต่อสู้ในสงครามนี้ด้วยกันอัศวินที่ vowed ปกป้องฉันเซเบอร์คุณ towered ข้าขณะนั้นฉันจ้องตามคุณ เหมือนคุณจากแปดปีที่ผ่านมาแปดปีที่ผ่านมา คุณยืน โดยน้องสาวของฉัน ต่อสู้ในสถานที่ฉันไม่ได้รู้มีมากผมไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับคุณเกิดอะไรขึ้นกับพ่อนี้สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ สิ่งที่เป็นวัตถุประสงค์หรือไม่เกิดอะไรขึ้นกับน้องน้องสาว---Manakaหนึ่งที่ถูกจำกัดมากขึ้นกว่าทุกคนคนที่สู้เคียงข้างคุณในสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ที่ 8 ปีที่ผ่านมาผมเป็นหนุ่มในขณะนั้น ดังนั้นฉันไม่สามารถเรียกคืนมากตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ฉันสามารถจำสิ่งที่ตัวอย่าง ฉัน---พราวแสงอาทิตย์ส่องผ่านช่องว่างในม่านปิดอย่างใกล้ชิดนก chirped ในสาขาใกล้หน้าต่างเป็นการรายงานเวลาความรู้สึกของเช้า ความมืดและความเย็นของหายเช่นมายากล เมื่อคืนของ "วันพรุ่งนี้" มาแล้วว่า "วันนี้""MmmMmmm---"อายากะ Sajyou ถูฝาหนักตาของเธอ ตื่นตัวจากเตียงนุ่มของเธอแสงแดด นกเพลงแม้ว่าบรรยากาศตอนเช้าจะสดชื่น และพบ อายากะพบมันยากที่จะรักมันตั้งแต่นั้นมาเช่นเวลาโชคร้าย(จะอยู่ช่วงเช้า)เธอไม่อาจปฏิเสธว่า เธอจริง ๆ รักความรู้สึกของเตียงที่มีอุณหภูมิร่างกายของเธอ ถ้าถามเธอชอบ หรือ disliked เช่นอบอุ่นเตียงสำหรับนอนนก แน่นอนว่าเธอต้องการ(นาฬิกาปลุกก็ไม่รุ่งยัง)กับความรู้สึกของความคาดหมาย เธอเหยียดมือ และถึงสำหรับนาฬิกาปลุกข้างหมอนของเธอ ศีรษะของเธอยังคงฝังอยู่ในผ้าห่มเธอชอบความรู้สึกอากาศเย็นรอบ ๆ มือขวาของเธอนาฬิกาถูกเย็นตามที่คาดไว้ เธอดึงไปนาฬิกาแสดงปี เดือน และวัน มันเป็นนาฬิการะดับสูง เธอได้รับมันเป็นวันเกิดปีที่นำเสนอ แม้ว่าเธอต้องการบางสิ่งบางอย่างที่น่ารัก เธออาจไม่ได้รำคาญบ่นรำคาญเขา เธอได้ใช้มันมากกว่าปี[1991]หลังจากดูที่ปฏิทินไม่ค่อยตรวจสอบ เธอเปลี่ยนดวงตาของเธอให้เวลา[6:14 น.]สำหรับเด็กอายุ นี้จะเป็นเวลาที่จะกลับไปนอน วิถีชีวิตของอายากะนั้นแตกต่างจากหญิงปกติประถม เธอมองที่เวลาแสดงมีเป็นนิพจน์ขิม"...เพียงเวลาเหมาะสม"เธอ muttered กับตัวเอง ในขณะที่ปิดการปลุกของนาฬิกาเวลาตั้งปลุกเป็น 6:15 AMมันเป็นเกือบแน่นอนด้านขวา อายากะรู้สึกว่า เธออาจไม่งีบหลับอีกต่อไปเธอช้าปีนออกจากเตียงของเธอ และข้อเอาชุดนอนของเธอออกอากาศตอนเช้าเย็นอย่างแท้จริงได้ หนาว เธอถึงสำหรับเสื้อผ้าเธอใส่เมื่อคืนก่อนนอนบนเก้าอี้ และอย่างรวดเร็วทำให้พวกเขาในเธอเรียนการเปลี่ยนแปลง ด้วยตนเองเมื่อไม่ได้น้อยเนื่องจากเธออยู่ในโรงเรียนประถมศึกษา อีก เธออาจไม่เรียกคืนทุกคนที่ช่วยเธอเปลี่ยน เป็นพ่อ หรือเป็นแม่ที่ช่วยเธอ เธอสามารถจริง ๆ จำไม่คงไม่มีพ่อแม้ว่าเธออาจไม่จำ จู่ ๆ นี้เธอได้แน่นอน"OK"หลังจากเปลี่ยน เธอยืนอยู่หน้ากระจกข้างตู้เสื้อผ้าของเธอทุกอย่างถูกที่ มองดีด้านบนนี้ มีสีแดงสดเป็นของอายากะ ปุ่มสีเขียวน่ารักแน่นอนมองเวลาบนนาฬิกา เธอเร็วผึ้งที่เป็นไส้ของเธอผมเนื่องจากผมของเธอไม่ว่านาน เธออย่างรวดเร็วเสร็จ ดี มีเวลาเพียงพอ อย่างไรก็ตาม เธอยังอยู่ในความเร่งรีบเนื่องจากถูกปิด(...ถ้าปรุงอาหาร ผมจะก่อนหน้านั้น)แม้ว่าเธอไม่สามารถเปลี่ยน ด้วยตนเอง การทำอาหารนั้นยังคงประเด็น มีการจัดการ โดยพ่องานในบ้านถูกจัดการ โดยพ่อเพียงอย่างเดียว แม้ว่าผู้ช่วยไม่มาบางครั้ง สำหรับครัวเรือน Sajyou ในห้องต้องห้าม พ่อยังจบดูแลทุกอย่าง อายากะช่วยให้กับงานเมื่อได้รับอนุญาตจากพ่อเท่านั้น"พ่อควรจะตื่นตอนนี้"พ่อยังคงอัพดึกเมื่อคืน อายากะมักจะทำไม่ได้ในการเตรียมอาหารเช้า ที่สุด เธอจะจัดภาชนะเธอมีหน้าที่อื่นให้ฟังในตอนเช้าออกกำลังกายตอนเช้าทุกวันตามกำหนดการในคำอื่น ๆ---ดำฝึกมายากล ทั้งเรียน และฝึกอากาศในห้องโถงไม่หนาวมากกว่าห้อง หายใจของอายากะมีสีขาวเธอ huffed ที่มือของเธออุ่นพวกเขา และเดินไปยังพื้นที่ซักผ้า เธอก้าวบนพ่อแพลตฟอร์มที่สร้างสำหรับอายากะ และล้างใบหน้าของเธอ มีน้ำเป็นน้ำแข็งที่หนาวมากกว่าอากาศLightheadedness ของตอนเช้าหายไปทันทีศาสดา sleepiness ของเธอ และล้างความรู้สึกของเธออายากะเช็ดความชื้นจากใบหน้าของเธอด้วยผ้าเช็ดตัวของเธอ Mmnn เธอพยักหน้า เธอมองในกระจก มากของผมบนหน้าผากของเธอที่เปียก มันจะได้ช่วยถ้าเธอช่วยมัน มีคลิป เธอแสดงความรู้สึกของเสียงสะท้อน"อย่าทำหน้าแปลก อายากะ"เธอพยักหน้าอีกครั้ง และกลับไปห้องโถงแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้น"เอ๊ะ"หอมอร่อย มาจากอาหารของเพื่อนบ้านหรือไม่ แม้ว่าเบคอนและไข่มีบุคลิกภาพ Sajyou อาหาร กลิ่นหอมได้ เช่นเบคอน แต่ยัง เช่นชนิดของอาหาร เนื่องจากอายากะไม่คุ้นเคยกับการทำอาหาร เธอมีความคิดไม่มันคืออะไร อายากะ pondered เป็นเธอเดินลงเสียงพูดเธอเปิดหลังจากที่เธอถึงจุดสิ้นสุดอายากะเดินไปทางสวนหลังจากออกจากบริเวณซักผ้า หนึ่งต้องการเปิดประตูสู่ห้องโถงนอก เดินตามเสียงพูด แล้วเปิดกระจกประตูสุดท้าย ก่อนถึงสวน"บ้านของอายากะของใหญ่" เพื่อนร่วมชั้นของเธอพูด อาจ เพราะเธอมักจะอาศัยอยู่ที่นี่ เธอไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษยกเว้นเมื่อเธอเข้าเยี่ยมชมสวนไม่เพียงใหญ่ ถูกมากอย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ฟถูกแม้เธอเดินไกลโรงเรียนทุกวัน ถ้าเธอมีการบ้าน เธอไม่เคยขี้เกียจมาที่นี่---มันไม่ใช่ศอก ไม่มีจอด---มันเป็นสวนต้นไม้เจริญรุ่งเรือง ดอกไม้ หลายสิบชนิดของพืช และนกนับไม่ถ้วนบางนกจะจดจำรูปเงาดำของอายากะ flied ต่อเธอ และ congregated ที่เท้าของเธอมีพืชมากเกินไปในการเรียกใช้ ศอก แต่มันไม่ได้ยากลำบากมากที่จะได้ชื่อว่าเป็นอุทยาน อายากะคิดว่า เรียกมันว่าสวนเป็นที่เหมาะสมนานมาแล้วอายากะถาม "ทำไมมันเรียกสวน" พ่อไม่ได้จริง ๆ ให้คำตอบยกเว้น nodding คลับ อายากะจึงคิดว่า พระบิดาไม่ได้ตั้งชื่อสถานที่แห่งนี้ มันต้องมีแม่ถ้าหนึ่งจัดประเภทมัน สวนจะเป็นเรือนกระจกแน่นอนผนังและเพดานที่ทำจากแก้วเพื่อเพิ่มแสงไฟ ในระหว่างการเยี่ยมชมที่บ้าน ครูใช้ข้อคิดเห็นที่สวนถูกมาตรการป้องกันฝนกรดและทำให้สวนดังกล่าวถูกสะท้อนให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของพ่อ ในความเป็นจริง ไม่ได้แน่ใจว่าของที่มีเหตุผลสำหรับการสร้างสวน ไม่ได้ล้างถ้าพ่อมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ"สวัสดีตอนเช้า"ไม่ "เช้า" แต่ "สวัสดี"อายากะไม่จ่ายความสนใจนก gathering นี้เป็นที่ตั้งของอายากะเช้าปฏิบัติ ก็คล้ายกับพ่อเชิง ขวดยาและภูเขาของ tomes อายากะพบทักทายเธอถึงไม่มีใครแต่ผนังไม้"เอ๊ะ"เธอยืดศีรษะของเธอพ่อได้ปกตินี่เวลานี้ระหว่างสามสิบหกสามสิบเจ็ด หนึ่งชั่วโมงก่อนอาหารเช้า อายากะจะเรียนไสยศาสตร์จากพ่อนี่คือบทเรียนของอายากะเช้าอย่างไรก็ตาม มีใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Radiant ---- คุณมีความซื่อสัตย์ทรและรัก. รอยยิ้มของคุณเป็นอ่อนโยนและสดใสเป็นดวงอาทิตย์ยามเช้า. คุณมีความเห็นอกเห็นใจ คุณรักทุกอย่างที่เป็นสิ่งที่ดีและเชื่อมั่นในความยุติธรรม. แม้ว่าคุณเกลียดความขัดแย้งคุณได้ตรงกันเมื่อคุณกำดาบ. ใบมีดที่ส่องแสงซึ่งทรงตัวผิดทั้งหมดในโลกและกำจัดความชั่วร้ายทั้งหมด. ---- เจ้าชาย faeirytale ดังกล่าวเป็นเจ้าชายไม่ได้อยู่. มันเป็นความหมายที่จะแสวงหาเขา. โลกแห่งความจริงที่ค่อนข้างหนาวเย็นและไร้ความปรานี. เราถูกยกขึ้นภายใต้หลักคำสอนเหล่านี้โดยคนที่เรารักโดยครูของเรา. หรือในคำอื่น ๆ โดยโลก. โลก หนาวและความเมตตา. มันก็เปียกโชกในสีดำที่ดีที่สุดมันเป็นสีเทา. เจ้าชายหรือพ่อม้าสีขาวเหล่านั้นไม่ได้อยู่. ความฝันพราวและภาพลวงตาจะไม่อยู่ที่ใดก็ได้. แต่เรารู้ว่า. เจ้าชายมีอยู่ที่ไหนสักแห่ง. ที่เหมาะสมเรารู้ว่า . สำหรับเขาที่จะมีชีวิตอยู่ในเทพนิยายเขาต้องอาศัยอยู่ที่ใดที่หนึ่ง. ใช่ ---- เรารู้ว่า. Brilliance (คุณ) มีชีวิตอยู่ในโลกนี้. โชคชะตา (คุณ) มีชีวิตอยู่ในโลกนี้. พรากจากกันในช่วงเวลาที่สหรัฐที่คนอื่น ๆ แต่อย่างใดอย่างหนึ่ง วันที่เราจะได้พร้อมใจกัน. แม้ว่าเราจะถูกฉีกขาดด้วยความมืดของโลก. ปกคลุมไปด้วยสีเทาและสีเงินกวัดแกว่งใบสดใสมากขึ้นกว่าทุกอย่าง------ คุณได้มาถึง. Fate / Prototype เงินเศษที่ตายแล้วไม่สามารถ การกลับมา. สิ่งที่ทรงผ่านจะหายไปตลอดกาล. ไม่ว่าวิธีการที่ดีมหัศจรรย์มันอาจส่งผลกระทบต่อผู้ที่ยังคงมีอยู่. โลกที่กำลังจะตายจะถูกบันทึกไว้อีกครั้ง. สวรรค์เยรูซาเล็มจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง. ราชอาณาจักรจะพิพากษาทั้งหมด. และจาก ฝั่งที่นี่ของคลื่นคำรามเจ็ดหัวและสิบครอบฟันจะโผล่ออกมา. O 'คุณที่มีอยู่แล้วจมลึกลงไปในความบาป. พระนามของพระองค์เป็นศัตรู. การแสวงหาความรู้ของพระองค์มีความตะกละ. สรรเสริญของท่านจะแปรเปลี่ยนไปสู่การดูหมิ่นและกวาดไปทั่วแผ่นดินมหัศจรรย์ที่ช่วยบำรุงแผ่นดินนี้จะเป็นรากฐาน. นับจากนี้ไปฉันเรียกกฎหมายของตรรกะกลับและแสดงความรักที่หายไปของพระเจ้าของเรา. สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์. นั่นคือการฆ่าที่โหราจารย์เล่นการพนันปรารถนาของพวกเขา. มีเจ็ดโหราจารย์ได้ ที่ได้รับการจัดอันดับ Angelic เจ็ดและคนรับใช้. วีรบุรุษในอดีตที่เสียชีวิตจาก "สาเหตุธรรมชาติ" ที่ได้มาเรือทางจิตวิญญาณที่รู้จักในฐานะคนรับใช้และมีความสามารถที่จะเป็นรูปธรรมในเวลาสั้น ๆ ในโลกสมัยใหม่ วีรบุรุษเหล่านี้รวมตัวกับโหราจารย์โทของพวกเขาและเข้าร่วมการต่อสู้ที่รุนแรงที่มีเกินความเข้าใจของมนุษย์จนมี แต่คนซ้าย. เป็นเวลา 1999 AD. ท้ายของสหัสวรรษที่ผ่านมา. ณ ดินแดนในตะวันออกไกล ---- ล่าสุดสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์เริ่มต้นขึ้นในโตเกียว. ตอนนี้ ---- มีคนรับใช้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า. ดวงตาสีเทา. เกราะเงิน. ข้าราชการที่แข็งแกร่งยืนอยู่เคียงข้างฉัน, 7-แองเจิลของกฎปริญญาโทการจัดอันดับต่ำสุดและสาบานว่าจะ ต่อสู้ในสงครามครั้งนี้ร่วมกัน. อัศวินที่สาบานว่าจะปกป้องฉัน. กระบี่. คุณตั้งตระหง่านอยู่เหนือฉันในเวลานั้น. ฉันจ้องบนเจ้าเดียวกับที่คุณจากแปดปีที่ผ่านมา. แปดปีที่ผ่านมาคุณยืนอยู่โดยน้องสาวของฉันการต่อสู้ในสถานที่ ฉันไม่ได้รู้ว่า. มีมากผมไม่ทราบ. เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือไม่เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ? นี้สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์สิ่งที่เป็นจุดประสงค์ของมัน? เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของฉันได้อย่างไรน้องสาว --- Manaka. หนึ่งที่ เป็นพราวมากกว่าทุกคน. คนหนึ่งที่ต่อสู้เคียงข้างคุณในการที่สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ 8 ปีที่ผ่านมา. ผมเป็นเด็กในช่วงเวลานั้นดังนั้นผมจำไม่ได้ว่ามากในขณะนี้ แต่ผมจำได้บางสิ่งบางอย่าง. ตัวอย่างเช่นผม ------ แสงแดดพราวกรองผ่านช่องว่างในม่านปิดอย่างใกล้ชิด. นก chirped ในสาขาใกล้หน้าต่างราวกับจะรายงานเวลา. ความรู้สึกของตอนเช้า ความมืดและความเย็นของคืนที่หายไปเช่น magic เมื่อคืน "วันพรุ่งนี้" ถึงที่สุดว่า "วันนี้". "mmmmmmm ---" ถูเปลือกตาหนักของเธอ Sajyou Ayaka ปลุกให้ตื่นขึ้นจากเตียงนอนนุ่มของเธอ. แสงแดด เพลงนก. แม้ว่าบรรยากาศตอนเช้าควรจะสดชื่นและปลอบโยน Ayaka พบว่ามันยากที่จะรักมันตั้งแต่มันมาที่ดังกล่าวเป็นช่วงเวลาที่โชคร้าย. (มันเช้าแล้ว.) เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอรักความรู้สึกของเตียงที่มี อุณหภูมิของร่างกายของเธอ ถ้าถามว่าเธอชอบหรือไม่ชอบเช่นเตียงที่อบอุ่นเหมาะสำหรับการหลับแน่นอนเธอจะชอบมัน. (นาฬิกาปลุกยังไม่รุ่ง.) ด้วยความรู้สึกของความคาดหมายเธอยืดออกมือและเข้าถึงได้สำหรับนาฬิกาปลุกข้างเธอ หมอน หัวของเธอถูกฝังอยู่ยังคงอยู่ในผ้าห่ม. เธอชอบความรู้สึกของอากาศเย็นรอบมือขวาของเธอ. นาฬิกาหนาวตามที่คาดไว้ เธอดึงเข้าไปในผ้าห่ม. นาฬิกาแสดงปีเดือนและวัน มันก็ค่อนข้างนาฬิการะดับไฮเอนด์ เธอได้รับเป็นของขวัญวันเกิดปีที่ผ่านมา แม้ว่าเธอต้องการสิ่งที่น่ารัก, เธอไม่สามารถจะใส่ใจที่จะบ่นไปรบกวนเขา เธอได้รับการใช้งานได้นานกว่าหนึ่งปี. [1991] หลังจากดูที่ปฏิทินการตรวจสอบไม่ค่อยเธอเปลี่ยนดวงตาของเธอเวลา. [06:14] สำหรับสาวอายุของเธอนี้จะเป็นเวลาที่จะกลับไปนอน . วิถีชีวิตของอายากะเป็นบิตที่แตกต่างจากสาว ๆ ที่โรงเรียนประถมศึกษาปกติ เธอมองที่แสดงเวลาด้วยสีหน้าค่อนข้างใส่ใจ. "... เพียงเกี่ยวกับเวลาที่เหมาะสม." เธอพึมพำกับตัวเองในขณะที่ปิดการแจ้งเตือนของนาฬิกา. เวลาปลุกชุดคือ 06:15. มันก็แน่นอนเพียง เกี่ยวกับสิทธิ อายากะรู้สึกว่าเธอไม่สามารถงีบหลับได้อีกต่อไป. เธอค่อย ๆ ปีนออกจากเตียงของเธอและเอาออกอืดชุดนอนของเธอ. อากาศตอนเช้าเย็นเป็นเรื่องจริง เย็น เธอเอื้อมมือไปสำหรับเสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่บนเก้าอี้เมื่อคืนก่อนนอนอย่างรวดเร็วและวางไว้บน. เมื่อไหร่ที่เธอเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนด้วยตัวเอง? อย่างน้อยตั้งแต่ที่เธออยู่ในโรงเรียนประถมศึกษา จากนั้นอีกครั้งที่เธอจะจำไม่ได้ว่าทุกคนที่ช่วยให้การเปลี่ยนแปลงของเธอ มันเป็นพ่อหรือแม่ของมันเป็นผู้ช่วยของเธอ? เธอไม่สามารถจำได้จริงๆ. มันอาจจะไม่ได้เป็นพ่อ. แม้ว่าเธอจำไม่ได้น่าแปลกใจนี้เธอเป็นบางอย่าง. "ตกลง". หลังจากเปลี่ยนเธอยืนอยู่หน้ากระจกข้างตู้เสื้อผ้าของเธอ. ทุกอย่างอยู่ในสถานที่ดูดี . ด้านบนมีสีแดงสดใสนี้เป็นที่ชื่นชอบของอายากะ ปุ่มสีเขียวน่ารักอย่างแน่นอน. มองไปที่เวลาบนนาฬิกาที่เธอหวีผมของเธอได้อย่างรวดเร็ว. ตั้งแต่ผมของเธอไม่ว่านานเธอเสร็จแล้วได้อย่างรวดเร็ว ดีมีเวลามากพอ อย่างไรก็ตามเธอยังคงอยู่ในบิตของการรีบร้อนเพราะมันอยู่ใกล้. (.... ถ้าผมในการปรุงอาหารที่ฉันจะต้องมีก่อนหน้านี้.) แม้ว่าเธออาจจะเปลี่ยนด้วยตัวเอง, การทำอาหารยังคงเป็นปัญหา มันได้รับการจัดการโดยพ่อ. ทำงานบ้านหลายคนถูกจัดการโดยพ่อคนเดียว แม้ว่าผู้ช่วยเหลือไม่มาเป็นครั้งคราวสำหรับครัวเรือน Sajyou มีห้องพักจำนวนมากที่ต้องห้ามพ่อยังคงจบลงด้วยการดูแลทุกอย่าง Ayaka เพียงช่วยด้วยเหลือเกินเมื่อได้รับอนุญาตจากพ่อ. "พ่อควรจะตื่นขึ้นมาในขณะนี้." พ่อก็ยังคงดึกคืนที่ผ่านมา อายากะมักจะไม่ได้ช่วยในการเตรียมอาหารเช้า ในที่สุดเธอก็จะจัดให้มีเครื่องใช้. เธอมีหน้าที่อื่น ๆ ที่จะเข้าร่วมในตอนเช้า. กำหนดเวลาการออกกำลังกายตอนเช้าทุกวัน. ในคำอื่น ๆ ---- ฝึกอบรมมนต์ดำทั้งการศึกษาและการปฏิบัติ. อากาศในห้องโถงมาก เย็นกว่าห้อง ลมหายใจของอายากะเป็นสีขาว. เธอ huffed ที่อยู่ในมือของเธอเพื่อให้ความอบอุ่นแก่พวกเขาและเดินไปที่ลานซักล้าง เธอก้าวที่ด้านบนของพ่อแพลตฟอร์มที่สร้างขึ้นสำหรับอายากะและล้างใบหน้าของเธอด้วยน้ำเย็นฉ่ำที่เป็นเย็นกว่าอากาศ. วิงเวียนของเช้าหายไปทันที. ง่วงนอนของเธอหายไปและความรู้สึกของเธอเคลียร์. Ayaka เช็ดความชื้นจากใบหน้าของเธอกับเธอ ผ้าขนหนู mmnn เธอพยักหน้า เธอมองในกระจกจำนวนมากของผมบนหน้าผากของเธอก็เปียก มันจะได้ช่วยถ้าเธอช่วยมันขึ้นกับคลิป การสะท้อนของเธอแสดงให้เห็นความรู้สึกของแห้ว. "อย่าทำให้ใบหน้าแปลก Ayaka." เธอพยักหน้าอีกครั้งและกลับไปที่ห้องโถง. แล้วสิ่งที่เกิดขึ้น. "เอ๊ะ?" กลิ่นหอมอร่อยนั้นมาจากอาหารเช้าของเพื่อนบ้านหรือไม่? แม้ว่าเบคอนและไข่เป็นคนแปลกหน้ากับเมนูอาหารเช้า Sajyou ไม่มีกลิ่นหอมเป็นเหมือนเบคอน แต่ยังชอบบางประเภทของอาหารอื่น ๆ ตั้งแต่อายากะก็ไม่คุ้นเคยกับการปรุงอาหารจริง ๆ แล้วเธอมีความคิด. มันคืออะไร? อายากะครุ่นคิดขณะที่เธอเดินไปตามทางเดิน. เธอหันหลังจากที่เธอมาถึงจุดสิ้นสุด. Ayaka เดินไปสวน. หลังจากออกจากพื้นที่ซักผ้าหนึ่งที่จำเป็นในการเปิดประตูไปที่ห้องโถงข้างนอกเดินไปตามทางเดินและในที่สุดก็เปิดกระจก ก่อนที่จะถึงประตูสวน. "บ้านของอายากะของใหญ่" เพื่อนร่วมชั้นของเธอจะบอกว่า บางทีอาจเป็นเพราะเธออาศัยอยู่ที่นี่เสมอเธอไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษยกเว้นเมื่อเธอไปเยี่ยมสวน. มันไม่ใช่แค่ใหญ่มันเป็นใหญ่. แต่มันก็ไม่ได้น่ารังเกียจ. แม้ว่าเธอเดินไกลมากสำหรับโรงเรียนทุกวันแม้ว่าเธอมี จำนวนมากที่บ้านเธอไม่เคยเกลียดชังมาที่นี่. ----- มันไม่ได้หลา มันไม่ได้เป็นสวนสาธารณะ. ------ มันเป็นสวน. ต้นไม้เจริญรุ่งเรือง ดอกไม้ นับสิบชนิดของพืช และนกพิราบนับไม่ถ้วน. ตระหนักถึงเงาของอายากะ, บางส่วนของนกพิราบ flied ต่อเธอและชุมนุมที่เท้าของเธอ. มีพืชมากเกินไปในนั้นจะเรียกว่าลาน แต่มันก็ไม่ได้มีขนาดใหญ่พอที่จะเรียกว่าสวนสาธารณะ อายากะคิดว่าเรียกมันว่าสวนที่เหมาะสม. นานมาแล้ว Ayaka ถามว่า "ทำไมมันเรียกว่าสวน" พ่อไม่ได้จริงๆให้คำตอบยกเว้นพยักหน้าราง พ่อของอายากะคิดจึงไม่ได้ตั้งชื่อสถานที่แห่งนี้. มันจะต้องเป็นแม่. หากมีการแบ่งสวนแน่นอนจะเรือนกระจก. ผนังและฝ้าเพดานที่ทำจากแก้วเพื่อเพิ่มแสง ในระหว่างการเยี่ยมบ้านครูที่ใช้ในการแสดงความคิดเห็นที่เป็นสวนตอบโต้กับฝนกรดและทำเช่นสวนเป็นภาพสะท้อนของความยิ่งใหญ่ของพ่อ ในความเป็นจริงมันก็ไม่ได้บางอย่างที่ใด ๆ ที่เป็นเหตุผลสำหรับการสร้างสวน มันก็ไม่ได้ชัดเจนว่าพ่อมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ. "สวัสดีตอนเช้า." ไม่ได้ "ตอนเช้า" แต่ "เช้าวันดี". อายากะไม่ได้ให้ความสนใจกับนกพิราบชุมนุม นี่เป็นพื้นที่การปฏิบัติตอนเช้าของอายากะ มันก็คล้ายกับการประชุมเชิงปฏิบัติการของพ่อกับขวดยาและภูเขาของโทมส์ Ayaka พบทักทายเธอถึงไม่มีใคร แต่ผนังไม้. "ใช่มั้ย?" เธอเอียงศีรษะของเธอ. พ่อก็มักจะที่นี่ในเวลานี้. ระหว่างหกสามสิบเจ็ดสามสิบชั่วโมงก่อนอาหารเช้า, อายากะมักจะได้เรียนรู้เวทมนตร์จากพ่อ. นี้ ได้รับบทเรียนในตอนเช้าของอายากะ. แต่ไม่มีใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปล่งปลั่ง ----

คุณเคยซื่อสัตย์ เย่อหยิ่ง และ น่ารัก ยิ้มของเธออ่อนโยนและสดใสเหมือนแสงแดดยามเช้า
คุณความเห็นอกเห็นใจ คุณรักทุกสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดี และเชื่อในความยุติธรรม
ถึงแม้ว่าคุณเกลียดความขัดแย้งก็ไม่ตรงกัน เมื่อคุณใช้ดาบ
ส่องแสงใบมีดซึ่ง righted ทั้งหมดผิดในโลกและกำจัดความชั่วร้ายทั้งหมด .
----

เจ้าชาย faeirytale .เช่น เจ้าชายไม่ได้อยู่ มันไม่มีความหมายอะไรที่จะแสวงหาพระองค์
.
โลกจริงค่อนข้างเย็นชาและอำมหิต

เราขึ้นภายใต้ลัทธิ โดยคนที่รักเราโดย ครูของเรา
หรือในคำอื่น ๆของโลกนี้ และโลกหนาว

มันโหดร้าย เปียกโชกในสีดำ , ที่ดีที่สุดมันเป็นสีเทา
เจ้าชายหรือสตาเลียนสีขาวนั้นไม่ได้มีอยู่ .
ความฝันพราวและภาพลวงตา ไม่ได้อยู่ที่ใดก็ได้ .


แต่เรารู้ เจ้าชายอยู่ที่อื่น

ใช่แล้วเรารู้ ให้เขาได้อยู่ใน
แฟรี่เทล เขาต้องอาศัยอยู่ที่ไหน

ครับ ----

เรารู้
โชติช่วง ( คุณ ) มีตัวตนในโลกนี้
โชคชะตา ( คุณ )
มีอยู่ในโลกนี้
แยกครั้ง ของที่คนอื่น แต่สักวันเราจะต้องสามัคคีกัน ถ้าเราขาด
โดยความมืดของโลก
shrouded ในสีเทาและสีเงินกวัดแกว่งดาบยิ่งสดใสกว่าทุกอย่าง

------ คุณ มาถึงแล้ว

โชคชะตาต้นแบบ / เงินเศษ



ที่กลับมาจะตาย ซึ่งได้ผ่านจะหายไปตลอดกาล .
ไม่ว่าวิธีที่ดีมิราเคิล
มันอาจส่งผลกระทบต่อผู้ที่ยังอยู่

ตายโลกจะเป็น บันทึกอีกครั้ง .
สวรรค์เยรูซาเล็มจะปรากฏอีกครั้ง อาณาจักรนี้จะตัดสิน

ทุกคน .และจากที่นี่ชายฝั่งของคะนองคลื่นเจ็ดหัวและสิบครอบฟันจะเกิด .
o ' ซึ่งได้จมลึกลงในความบาป
ชื่อของท่านคือศัตรู งานอดิเรกของท่านมีความตะกละ
.
สรรเสริญของท่านจะเปลี่ยนให้เป็นการหมิ่นประมาทและกวาดทั่วแผ่นดิน
มิราเคิลหล่อเลี้ยงแผ่นดินนี้จะ เป็นราก .

ต่อจากนี้ฉันเรียกร้องกฎหมายของตรรกะ ย้อนกลับ และแสดงทั้งหมดสูญเสียความรักขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา .

สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ .
ที่ถูกฆ่าที่เมไจการพนันความปรารถนาของพวกเขา .
มีอยู่เจ็ดจอมเวทผู้ได้รับตำแหน่งดีงาม และเจ็ดคนรับใช้ .
วีรบุรุษในอดีตที่ตายของ " สาเหตุ " กระแดะซื้อจิตวิญญาณเครื่องใช้ที่รู้จักกันเป็นข้าราชการและได้สั้น ๆเกิดขึ้นในโลกสมัยใหม่