The Coming of the MartiansAfter ten

The Coming of the Martians
After ten paragraphs of introductory remarks the narrative opens in an astronomical observatory at Ottershaw where explosions are seen on the surface of the planet Mars, creating much interest in the scientific community. Later a "meteor" lands on Horsell Common, southwest of London, near the narrator's home in Woking, Surrey. He is among the first to discover that the object is an artificial cylinder that opens, disgorging Martians who are "big" and "grayish" with "oil brown skin," "the size, perhaps, of a bear," with "two large dark-colored eyes," and a lipless "V-shaped
mouth surrounded by "Gorgon groups of tentacles." The narrator finds them "at once vital, intense, inhuman, crippled and monstrous." They briefly emerge, have difficulty in coping with the Earth's atmosphere, and rapidly retreat into the cylinder. A human deputation (which includes the astronomer Ogilvy) approaches the cylinder with a white flag, but the Martians incinerate them and others nearby with a heat-ray before beginning to assemble their machinery.
An army of Martian fighting-machines destroying England.
The narrator takes his wife to safety in nearby Leatherhead, where she has relatives, and then returns to Woking. He discovers the Martians have assembled towering three-legged "fighting-machines" (Tripods), each armed with a heat-ray and a chemical weapon: the so-called "black smoke". These Tripods wipe out the army units positioned around the crater and attack surrounding communities, moving toward London. Fleeing the scene, the narrator meets a retreating artilleryman, who tells him that another cylinder has landed between Woking and Leatherhead, cutting the narrator off from his wife. The two try to escape via Byfleet, but are separated at the Shepperton to Weybridge Ferry during a Martian attack on Shepperton. One of the Martian fighting machines is brought down in the River Thames by British artillery as the narrator and countless others try to cross the river into Middlesex, while the Martians escape. Our hero is able to float down the Thames toward London in a boat, stopping at Walton.
A Martian fighting-machine battling with HMS Thunder Child
More cylinders are landing across Southern England, and a panicked flight of the population of London begins. This includes the narrator's brother, who flees to the Essex coast after Black Smoke is used to devastate London. The torpedo ram HMS Thunder Child destroys two tripods before being sunk by the Martians, though this allows the ship carrying the narrator's brother and his two female travelling companions to escape to the continent. Shortly after, all organized resistance has ceased, and the Martians roam the shattered landscape unhindered. Red weed, a Martian form of vegetation, spreads with extraordinary rapidity over the landscape wherever there is abundant water.
The Earth Under the Martians
At the beginning of Book Two, the narrator and a curate from Walton take refuge in a ruined building in Sheen. The house is nearly destroyed when another Martian cylinder lands nearby, trapping them in the house for almost two weeks. The curate, traumatized by the invasion, sees in the Martians creatures heralding the advent of the Apocalypse. The narrator's relations with the curate deteriorate, and he eventually knocks him unconscious to prevent his loud ranting. But
not before he is heard by a Martian, who captures him with a prehensile tentacle and, the reader is led to believe, drains him of his blood: blood transfusion is the Martians' form of nourishment. The narrator escapes detection by hiding in the coal-cellar.
The Martians eventually depart, and the narrator is able to head toward Central London. He once again encounters the artilleryman, who briefly persuades him to cooperate in a grandiose plan to rebuild civilization underground. But after a few hours the narrator perceives the lunacy of this plan and the overall laziness of his companion and abandons the artilleryman to his delusions. Heading into a deserted London, he is at the point of despair and offers his life to the aliens when he discovers that the invaders have died from microbial infections to which they had no immunity, since "there are no bacteria in Mars." The narrator realizes with joy that the threat has been vanquished. The narrator suffers a brief breakdown of which he remembers nothing, is nursed back to health, and returns home to find his wife, whom he had given up for dead. The last chapter, entitled "Epilogue," reflects on the significance of the invasion and the "abiding sense of doubt and insecurity" that it has left in the narrator's mind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่มาของ Martiansหลังจากสิบย่อหน้าเกริ่นนำเหตุเล่าเรื่องการเปิดเป็นหอที่ Ottershaw ที่เห็นระเบิดบนพื้นผิวของดาวอังคารดาวเคราะห์ การสร้างความสนใจมากในชุมชนวิทยาศาสตร์ ภายหลัง "ดาวตก" ที่ดินบน Horsell ทั่วไป ตะวันตกเฉียงใต้ของลอนดอน ใกล้บ้านพัก เซอร์เรย์ของผู้บรรยาย เขาเป็นคนแรกที่ค้นพบว่า วัตถุที่เป็นทรงกระบอกการประดิษฐ์ที่เปิด บ่อยอัด Martians ที่ "ใหญ่" และ "สีเทา" กับ "สีน้ำตาลผิว " ขนาด บางที ของหมี, "กับ"ตาสีเข้มขนาดใหญ่สอง" และที่ lipless "ทรงปากล้อมรอบ ด้วย "กอร์กอนกลุ่มของหนวด" ผู้บรรยายที่พบนั้น "ครั้งสำคัญ รุนแรง มนุษย์ พิการ และมหึมา" พวกเขาสั้น ๆ ออกมา มีปัญหาในการรับมือกับชั้นบรรยากาศของโลก และถอยเข้าไปในกระบอกสูบอย่างรวดเร็ว Deputation มนุษย์ (ซึ่งประกอบด้วยนักดาราศาสตร์ Ogilvy) ใกล้กระบอกกับธงขาว แต่ Martians เผาได้และอื่น ๆ ใกล้เคียงกับความร้อน-เรย์ก่อนที่จะเริ่มการประกอบเครื่องจักรของพวกเขากองทัพของดาวอังคารต่อสู้เครื่องทำลายอังกฤษเล่าใช้ภรรยาของเขาเพื่อความปลอดภัยในบริเวณใกล้เคียง Leatherhead ซึ่งเธอมีญาติ และกลับไปพัก เขาพบ Martians ได้ประกอบสูงตระหง่านสามขา "ต่อสู้เครื่อง" (ขาตั้งกล้อง), แต่ละที่มีความร้อน-เรย์และอาวุธเคมี: เรียกว่า "สีดำควัน" ขาตั้งกล้องเหล่านี้ล้างหน่วยทหารที่อยู่รอบ ๆ ปล่องภูเขาไฟและโจมตีโดยรอบชุมชน ย้ายไปยังลอนดอน หลบหนีฉาก เล่าตรงไปทหารปืนใหญ่ ใครบอกเขาว่า กระบอกอื่นมีที่ดินระหว่างพักและ Leatherhead ตัดเล่าจากภรรยาของเขา ทั้งสองพยายามหลบหนีผ่าน Byfleet แต่แยกที่ Shepperton ไปเรือ Weybridge ระหว่างกรงการโจมตี Shepperton เครื่องต่อสู้ดาวอังคารหนึ่งถูกนำมาลงในแม่น้ำเทมส์ โดยปืนใหญ่อังกฤษเป็นเล่า และอื่น ๆ นับไม่ถ้วนพยายามข้ามแม่น้ำเข้าเดิล ขณะหนี Martians พระเอกของเราจะลอยลงเทมส์สู่ลอนดอนในเรือ หยุดที่วอลตันดาวอังคารต่อสู้เครื่องต่อสู้กับเด็กฟ้า HMSถังเพิ่มเติมจะลงข้ามภาคใต้อังกฤษ และเริ่มบิน panicked ของประชากรของลอนดอน พี่ชายของผู้บรรยาย ผู้หนีไปฝั่งเอสเซ็กซ์หลังจากควันดำใช้กระหน่ำลอนดอน ด้วย ตอร์ปิโด ram HMS ฟ้าเด็กทำลายสองขาตั้งกล้องก่อนถูกจมโดย Martians ว่าให้เรือพี่ชายของผู้บรรยายและผู้ร่วมเดินทางหญิงของเขาสองหนีไปยังทวีปยุโรป ไม่นานหลังจาก มีหยุดทั้งหมดทนจัด และเตร่ Martians ทิวทัศน์มลายอย่างต่อเนื่อง วัชพืชสีแดง แบบดาวอังคารของพืช กระจายกับ rapidity พิเศษผ่านแนวการทุกที่มีน้ำอุดมสมบูรณ์โลกภายใต้การ Martiansในตอนต้นของหนังสือสอง เล่าและพระสอนศาสนาจากวอลตันใช้หลบภัยในอาคารที่เจ๊งในเงา บ้านเกือบถูกทำลายเมื่อดาวอังคารกระบอกอื่นที่ดิน วางกับดักไว้ในบ้านเกือบสองสัปดาห์ พระสอนศาสนาที่ บอบช้ำจากการบุกรุก เห็นในหิมพานต์ Martians heralding จุติของคติ ความสัมพันธ์ของผู้บรรยายกับพระสอนศาสนาเสื่อมสภาพ และเขาสุด knocks เขาสติให้ ranting เขาเสียงดัง แต่ไม่ก่อนที่เขาได้ยิน โดยกรง ที่จับเขา ด้วยงวง prehensile และ นำผู้อ่านให้เชื่อ ท่อระบายน้ำของเลือดของเขา: โลหิตเป็นของ Martians บำรุง เล่าหนีการตรวจจับ โดยการซ่อนอยู่ในห้องใต้ดินถ่านหินMartians การขาออกในที่สุด และเล่าจะสามารถไปยังใจกลางกรุงลอนดอน เขาอีกครั้งพบทหารปืนใหญ่ ที่ persuades เขาให้ความร่วมมือในการวางแผนละมักสร้างอารยธรรมใต้ดินสั้น ๆ แต่หลังจากชั่วโมง เล่าเดือย lunacy ของแผนนี้และขี้เกียจโดยรวมของคู่หูของเขาอาร์ธัส และทหารปืนใหญ่ที่การโสเภณีของเขา มุ่งหน้าไปสู่ลอนดอนร้าง เขาเป็นจุดที่สิ้นหวัง และมีชีวิตคนต่างด้าวเมื่อเขาพบว่า ผู้รุกรานได้เสียชีวิตจากการติดเชื้อจุลินทรีย์ที่พวกเขาไม่มีภูมิคุ้มกัน เนื่องจาก "มีแบคทีเรียไม่มีในดาวอังคาร" เล่าให้ มีความสุขที่คุกคามได้รับ vanquished เล่ารายละเอียดสั้น ๆ ที่เขาจดจำอะไร มี nursed กลับไปสุขภาพ และกลับมาหาภรรยาของเขา ซึ่งเขาได้กำหนดค่าสำหรับการตายที่ทนทุกข์ทรมาน สุดท้ายบท สิทธิ "วาทะ สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของการบุกรุกและ"abiding ความสงสัยและความไม่มั่นคง"ที่มันมีในใจของ'ผู้บรรยาย'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การมาของดาวอังคาร
หลังจากสิบวรรคคำพูดเกริ่นนำการเล่าเรื่องจะเปิดขึ้นในหอดูดาวดาราศาสตร์ที่ Ottershaw ที่จะเห็นการระเบิดบนพื้นผิวของดาวอังคาร, การสร้างความสนใจมากในชุมชนวิทยาศาสตร์ ต่อมาเป็น "ฝนดาวตก" ดินแดนใน Horsell สามัญทางตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงลอนดอนที่อยู่ใกล้บ้านของผู้บรรยายในวอคกิ้งเซอร์เรย์ เขาเป็นคนแรกที่ค้นพบว่าวัตถุที่เป็นทรงกระบอกเทียมที่เปิดอัดอังคารที่มี "บิ๊ก" และ "สีเทา" กับ "ผิวสีน้ำตาลน้ำมัน", "ขนาดบางทีหมี" กับ "สองขนาดใหญ่ ดวงตาสีเข้ม "และ lipless" รูปตัววี
ปากล้อมรอบด้วย "กลุ่มกอร์กอนหนวด." ผู้บรรยายพบว่าพวกเขา "ที่สำคัญครั้งรุนแรงทารุณพิการและมหึมา." พวกเขาในเวลาสั้น ๆ โผล่ออกมามีความยากลำบากในการรับมือกับ ชั้นบรรยากาศของโลกอย่างรวดเร็วและล่าถอยเข้าไปในกระบอกสูบก. คณะผู้แทนของมนุษย์ (ซึ่งรวมถึงนักดาราศาสตร์โอกิลวี่) วิธีกระบอกสูบด้วยธงสีขาว แต่อังคารเผาพวกเขาและคนอื่น ๆ ที่ใกล้เคียงกับความร้อนเรย์ก่อนที่จะเริ่มการประกอบเครื่องจักรของพวกเขา.
กองทัพของดาวอังคารต่อสู้เครื่องทำลายอังกฤษ.
ผู้บรรยายยิงภรรยาของเขาเพื่อความปลอดภัยในบริเวณใกล้เคียง Leatherhead ที่เธอมีญาติและจากนั้นกลับไปที่วอคกิ้ง. เขาค้นพบดาวอังคารได้รวบรวมสูงตระหง่านสามขา "การต่อสู้เครื่อง" (ขาตั้งกล้อง) แต่ละอาวุธที่มีความร้อน-ray และอาวุธเคมี A: สิ่งที่เรียกว่า "ควันดำ" ขาตั้งกล้องเหล่านี้เช็ดออกหน่วยทหารในตำแหน่งรอบปล่องภูเขาไฟและการโจมตีชุมชนโดยรอบย้ายไปยังกรุงลอนดอน หลบหนีจากที่เกิดเหตุเล่าพบปืนใหญ่ถอยที่บอกเขาว่าอีกกระบอกมีที่ดินระหว่างวอคกิ้งและเลตัดบรรยายออกจากภรรยาของเขา ทั้งสองพยายามที่จะหลบหนีผ่าน Byfleet แต่จะแยกที่จะ Shepperton เวย์บริดจ์เฟอร์รี่ระหว่างการโจมตีบนดาวอังคาร Shepperton หนึ่งในดาวอังคารเครื่องต่อสู้ถูกนำลงมาในแม่น้ำเทมส์โดยปืนใหญ่อังกฤษในฐานะผู้บรรยายและอื่น ๆ นับไม่ถ้วนพยายามที่จะข้ามแม่น้ำเข้าไปในมิดเดิลในขณะที่ดาวอังคารหลบหนี พระเอกของเราสามารถที่จะลอยลงแม่น้ำเทมส์ไปยังกรุงลอนดอนในเรือหยุดที่วอลตัน.
อังคารต่อสู้เครื่องต่อสู้กับรทันเดอร์เด็ก
ถังอื่น ๆ มีการเชื่อมโยงไปทั่วภาคใต้ของอังกฤษและเที่ยวบินแตกตื่นของประชากรของกรุงลอนดอนเริ่มต้น ซึ่งรวมถึงพี่ชายของผู้บรรยายที่หนีไปทางฝั่งเอสเซ็กซ์หลังจากควันสีดำจะใช้ในการทำลายล้างลอนดอน ตอร์ปิโด RAM รทันเดอร์เด็กทำลายสองขาตั้งกล้องก่อนที่จะถูกจมโดยอังคารแม้ว่านี้จะช่วยให้เรือแบกน้องชายของผู้บรรยายและสองสหายเดินทางหญิงของเขาที่จะหลบหนีไปยังทวีปยุโรป หลังจากนั้นไม่นานทุกต้านทานจัดได้หยุดและดาวอังคารเดินเตร่ภูมิทัศน์ที่แตก จำกัด วัชพืชสีแดงเป็นรูปแบบของดาวอังคารของพืชกระจายด้วยความรวดเร็วเป็นพิเศษเหนือภูมิประเทศที่ใดก็ตามที่มีน้ำอุดมสมบูรณ์.
โลกภายใต้ดาวอังคาร
ในตอนต้นของหนังสือสองผู้บรรยายและพระจากวอลตันใช้เวลาที่หลบภัยในอาคารเจ๊งในชี บ้านถูกทำลายเกือบเมื่อดินแดนอีกกระบอกดาวอังคารใกล้เคียง, ที่วางกับดักไว้ในบ้านเป็นเวลาเกือบสองสัปดาห์ที่ผ่านมา พระ, บอบช้ำจากการบุกรุกที่มองเห็นในสิ่งมีชีวิตที่อังคารป่าวประกาศการถือกำเนิดของคัมภีร์ของศาสนาคริสต์ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้บรรยายกับพระเสื่อมและในที่สุดเขาก็เคาะเขาหมดสติเพื่อป้องกันไม่ให้พูดจาโผงผางเสียงดังของเขา แต่
ไม่ได้ก่อนที่เขาจะได้ยินโดยดาวอังคารที่จับเขาด้วยหนวดซึ่งใช้จับและผู้อ่านจะนำไปสู่การเชื่อว่าท่อระบายน้ำของเขาเลือดของเขา: การถ่ายเลือดเป็นรูปแบบอังคาร 'การบำรุง ผู้บรรยายหนีการตรวจสอบโดยซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บถ่านหิน.
ชาวอังคารในที่สุดก็ออกและผู้บรรยายสามารถที่จะมุ่งหน้าไปยังใจกลางกรุงลอนดอน เขาอีกครั้งพบปืนใหญ่ที่ในเวลาสั้น ๆ ชวนเขาจะให้ความร่วมมือในการวางแผนที่ยิ่งใหญ่ในการสร้างอารยธรรมใต้ดิน แต่หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงบรรยายเล็งเห็นความบ้าของแผนนี้และความเกียจคร้านโดยรวมของคู่หูของเขาและทิ้งปืนใหญ่ในการหลงผิดของเขา มุ่งหน้าไปสู่ร้างลอนดอนเขาอยู่ที่จุดของความสิ้นหวังและมีชีวิตของเขาเพื่อคนต่างด้าวเมื่อเขาค้นพบว่าผู้บุกรุกมีผู้เสียชีวิตจากการติดเชื้อจุลินทรีย์ที่พวกเขาไม่ได้มีการสร้างภูมิคุ้มกันตั้งแต่ "มีแบคทีเรียในดาวอังคาร no." ผู้บรรยายตระหนักถึงด้วยความสุขว่าภัยคุกคามที่ได้รับการสิ้นฤทธิ์ ผู้บรรยายได้รับความทุกข์รายละเอียดสั้น ๆ ที่เขาจำได้ว่าไม่มีอะไรที่จะกลับไปอนุบาลต่อสุขภาพและกลับบ้านไปหาภรรยาของเขาซึ่งเขาได้รับค่าให้ตาย บทสุดท้ายชื่อ "บทส่งท้าย" สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของการรุกรานและ "ความรู้สึกตลอดกาลที่มีข้อสงสัยและความไม่มั่นคง" ที่ว่ามันยังเหลืออยู่ในใจของผู้บรรยาย