Christendom was a unifying force an

Christendom was a unifying force and as such could be thought to be analogous in some ways to our polities. But, as noted, the Church’s authority was (and still is) over believes and not territorial, and there were no geo graphical limits to its jurisdiction. The importance of customary law, and the local nature of important political allegiances, limit its power. It is not that the Church’s power was contested by ‘secular’ rulers (thought it was) ; rather , it is that its control was never intended to be as complete us with modern polities. The instrument of power did not, of course, permit this. But the different elements of medieval governance coexisted, in principle, with Christendom and its agents. Pope, bishops, monks, monarchs, lords, vassals, serfs, all were part of a single order, or better, an order of orders. Further, though we speak about political authority and organization in the Middle Ages, there is no clear distinction between the political and the rest of life. It is said that ‘the very term “political” did not enter the vocabulary of governments and writers before the thirteenth century’ (Ullmann,1965:17). There was only one normative world, so to speak, and all-Christians at least-were part of it. Not only does this mean that the various realms of Christendom were not separated, self-sufficient juridical domains. It means that all, including monarchs and ‘sovereigns’, were subject to law, both customary and natural.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Christendom ถูกการกระทำ และเป็นสามารถคิดเป็นคู่ในบางวิธี polities ของเรา แต่ เสียง อำนาจของคริสตจักรถูก (และยังคง เป็น) มากกว่าเชื่อ และไม่ดินแดน และมีกราฟิกไม่แก้วจำกัดเขตอำนาจของตน ความสำคัญของกฎหมายจารีตประเพณี และลักษณะเฉพาะของ allegiances เมืองสำคัญ จำกัดพลังงาน ไม่ว่า อำนาจของคริสตจักรได้จากทั้งหมด โดยผู้ปกครอง 'ทางโลก' (คิดว่ามันเป็น); ค่อนข้าง มันเป็นที่การควบคุมไม่สามารถทำความเป็นเสร็จเรากับ polities ทันสมัย วัดไฟได้ แน่นอน อนุญาตให้นี้ แต่องค์ประกอบต่าง ๆ ของยุคกลางปกครอง coexisted หลัก Christendom และตัวแทนของ สมเด็จพระสันตะปาปา บาทหลวง พระสงฆ์ พระมหากษัตริย์ ลอร์ด vassals, serfs ทั้งหมดมีส่วนของใบเดียว หรือกว่า ใบสั่งของใบสั่ง เพิ่มเติม ว่าเราพูดเกี่ยวกับอำนาจทางการเมืองและองค์กรในยุคกลาง มีความแตกต่างไม่ชัดเจนระหว่างการเมืองและส่วนเหลือของชีวิต กล่าวว่า 'คำมาก "การเมือง" ไม่ได้ป้อนคำศัพท์ของรัฐบาลและนักเขียนก่อนสงคราม' (Ullmann, 1965:17) มีเพียง normative โลก เพื่อที่จะพูด และคริสเตียนทั้งหมดที่-ประก็ ไม่เพียงแต่ หมายความ ว่า อาณาจักรต่าง ๆ ของ Christendom ไม่แยก บางโด juridical หมายความ ว่า ทั้งหมด รวมถึงกษัตริย์และ 'sovereigns' ถูกกฎหมาย จารีตประเพณี และธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คริสตจักรเป็นแรงรวมและเป็นเช่นนี้อาจจะเป็นความคิดที่จะคล้ายคลึงในวิธีการบางอย่างเพื่อการเมืองของเรา แต่เท่าที่สังเกตเห็นผู้มีอำนาจของโบสถ์ (และยังเป็น) มากกว่าและไม่เชื่อว่าดินแดนและไม่มีข้อ จำกัด ทางภูมิศาสตร์กราฟิกเขตอำนาจของตน ความสำคัญของกฎหมายจารีตประเพณีและธรรมชาติในท้องถิ่นของพันธมิตรทางการเมืองที่สำคัญที่ จำกัด อำนาจของตน มันไม่ได้เป็นอำนาจของคริสตจักรกำลังต่อกรกับ 'โลก' ผู้ปกครอง (คิดว่ามันเป็น); แต่มันคือการที่การควบคุมของตนก็ไม่เคยตั้งใจที่จะเป็นที่เสร็จสมบูรณ์เรากับการเมืองที่ทันสมัย เครื่องมือของอำนาจไม่แน่นอนอนุญาตนี้ แต่องค์ประกอบที่แตกต่างของการกำกับดูแลในยุคกลางพึ่งในหลักการกับคริสตจักรและตัวแทน สมเด็จพระสันตะปาปาพระสังฆราชพระสงฆ์, พระมหากษัตริย์ขุนนาง vassals, ข้าแผ่นดินทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของคำสั่งเดียวหรือดีกว่าคำสั่งของสั่งซื้อ นอกจากนี้แม้ว่าเราจะพูดเกี่ยวกับผู้มีอำนาจทางการเมืองและองค์กรในยุคกลาง, ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างทางการเมืองและส่วนที่เหลือของชีวิต มันก็บอกว่า 'คำมาก "การเมือง" ไม่ได้ป้อนคำศัพท์ของรัฐบาลและนักเขียนก่อนศตวรรษที่สิบสาม (อูลแมนน์, 1965: 17) มีกฎเกณฑ์โลกเพียงคนเดียวคือเพื่อที่จะพูดและคริสเตียนทั้งหมดในอย่างน้อยเป็นส่วนหนึ่งของมัน ไม่เพียงแค่นี้หมายความว่าอาณาจักรต่างๆของคริสตจักรที่ไม่ได้แยกออกจากการพิจารณาคดีโดเมนแบบพอเพียง ก็หมายความว่าทุกคนรวมทั้งพระมหากษัตริย์และ 'กษัตริย์' เป็นเรื่องที่กฎหมายทั้งประเพณีและเป็นธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คริสตจักรคือการบังคับ เช่น อาจจะคิดว่า จะเหมือนกันในบางวิธี พ.ศ. ของเรา แต่ตามที่ระบุไว้ อำนาจของคริสตจักรคือ ( และยังคงมี ) มากกว่าเชื่อและไม่น่าน และไม่มีกอกราฟิก จำกัด อำนาจของ ความสำคัญของจารีตประเพณีและกฎหมายท้องถิ่น ธรรมชาติของความจงรักภักดีทางการเมืองสำคัญ ขอบเขตอำนาจของมันไม่ได้อยู่ที่อำนาจของโบสถ์ถูกโต้แย้งโดย ' ผู้ปกครองทางโลก ( คิดว่าเป็น ) ; ค่อนข้างมันคือการควบคุมของตนก็ไม่เคยตั้งใจจะให้เรากับพ.ศ. สมัยใหม่ เครื่องมือของอำนาจไม่ได้ แน่นอน อนุญาติ แต่องค์ประกอบที่แตกต่างกันของธรรมาภิบาลในยุคกลาง coexisted ในหลักการ กับคริสตจักร และตัวแทนของ สมเด็จพระสันตะปาปา , พระสังฆราช พระสงฆ์ พระมหากษัตริย์ เจ้านาย vassals , , ,ข้าแผ่นดิน ทั้งหมดคือส่วนหนึ่งของคำสั่งเดียวหรือดีกว่า , คำสั่งของคำสั่ง เพิ่มเติม แม้เราพูดเกี่ยวกับอำนาจทางการเมืองและองค์กรในยุคกลาง มีความชัดเจนไม่มีความแตกต่างระหว่างการเมืองและส่วนที่เหลือของชีวิต จะกล่าวว่า ' ระยะมาก " การเมือง " ไม่ได้ระบุคำศัพท์ของรัฐบาลและนักเขียนก่อนศตวรรษที่สิบสาม ' ( อัลเมิ่น 1965:17 , )มีเพียงหนึ่งมาตรฐานโลกเพื่อที่จะพูดและคริสเตียนทั้งหมด อย่างน้อยก็เป็นส่วนหนึ่งของมัน ไม่เพียง แต่นี้ไม่ได้หมายความว่าอาณาจักรต่าง ๆของคริสตจักรไม่แยกออกพอเพียงพิจารณาโดเมน แปลว่าทั้งหมด , รวมทั้งพระมหากษัตริย์และ ' เหรียญทอง ' อยู่ภายใต้กฎหมาย ทั้งวัฒนธรรม และธรรมชาติ