The Worst Holiday I Ever Went On! I

The Worst Holiday I Ever Went On!
It all started when my parents surprised me by saying; we’re going on holiday to America! I was so excited about going I told everybody I knew. Of course they all told me to get them presents. Heh, should have seen that one coming. Four days later we were checking in at the airport, ready to go.
At the airport we faced the usual delays, but two hours later we were on our way. When we got to America we went to our hotel to check in, it was too late to do anything else so we all went to bed in our luxury room.
The next morning we had breakfast in the hotel and then went to explore ‘The Big Apple’. We went shopping where I had to get presents for all the people who had asked me. After that we had a meal in a fancy restaurant. After we paid the bill and left, we went to the Empire State Building. It was amazing! We were able to see for miles and there wasn’t a cloud in the sky. The tour guide told us that we had the perfect weather for seeing New York. We made another quick round of the shops where I bought more presents, the most of which were chocolate bars and key rings because these were the only things I could afford having to buy so many presents, and then back to the hotel for dinner. After dinner I went up to the room to watch television, that’s when I saw it, there was a hurricane tearing across America and was headed for New York. I sat there gazing at the T.V. not believing what I was hearing; the hurricane was an F5, which was a very, very strong hurricane. I ran down six floors, not having the patience to wait for the elevator. By the time I reached my parents I was out of breath and not able to tell them what I had heard, but they could tell there was something wrong. When I finally got my breath back all I could do was whisper; we’re in trouble. They asked; why? But I cold only point to the elevator. We went back to our room and they watch open mouthed at the television. Then they said; pack up we’re flying home tonight. Almost like an omen the TV reporter said; all flights have been cancelled until the hurricane has passed. We all just sat there and without saying anything I went to bed.
When I woke up the hotel was a panic. I could hear people running and shouting. I was wondering why when I remembered the hurricane. I jumped out of bed and woke my parents, then they jumped out of bed. My Mam made a couple of phone calls. She stood up with a sad face and said; come on we’re going to find a shelter, grab whatever you need, not too much though. We soon found one around the corner. We paid $100 and went in. Then all we could do was wait. The sky that had been so clear yesterday was turning darker every minute. A noise of crunching metal and the doors were closed, locked and bolted. Suddenly we felt the ground above us shudder and crack, then huge structures came crashing down, we felt them splinter into smaller pieces. Then everything went still. We could hear the hurricane but it was further away now. We had survived! The doors were opened and light came flooding into the room. Everybody cheered and ran outside. The New York skyline had been destroyed. Some buildings lay on their sides. Others which had been ripped up by their foundations were nowhere in sight. We survived the next few days on the chocolate bars I had bought. We rationed them over the next three days. On the fourth just as we were certain we were going to die, a rescue helicopter came. We were airlifted first because I was a child. We were met by all my family and friends when we got home, they had thought we were still stranded or worse, dead! My best friend said that he had known I would get through it.
That holiday changed my life. I now realise how dangerous nature can be and always tell people where I am going even if it is only to the local shops.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันหยุดเลวฉันก็เคย มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อพ่อฉันต้องประหลาดใจ ด้วยการพูดว่า เรากำลังไปในวันหยุดไปอเมริกา ผมรู้สึกตื่นเต้นมากเกี่ยวกับไปที่ผมบอกทุกคนฉันรู้ว่า ของหลักสูตรทั้งหมดบอกให้พวกเขาแสดง Heh ควรได้เห็นมาที่หนึ่ง สี่วันต่อมาเราได้เช็คอินที่สนามบิน พร้อมที่จะไป ที่สนามบิน เราต้องเผชิญกับความล่าช้าปกติ แต่สองชั่วโมงที่เราอยู่ในทางของเรา เมื่อเราได้ไปโรงแรมในอเมริกา มันเป็นการทำอะไรเพื่อให้เราไปที่เตียงในห้องของเราล่าช้าเกินไป เช้าวันถัดไปเรามีอาหารเช้าในโรงแรม และจากนั้น ไปสำรวจ 'บิ๊กแอปเปิ้ล' เราก็ซื้อที่ผมจะนำเสนอสำหรับทุกคนที่ได้ถามฉัน หลังจากที่ เราได้รับประทานอาหารในร้านอาหารแฟนซี หลังจากที่เราชำระเงิน และซ้าย ไปตึกเอ็ม ก็ตื่นตาตื่นใจ จะดูไมล์ได้ และไม่มีเมฆในท้องฟ้า ไกด์บอกเราว่า เรามีสภาพอากาศเหมาะสำหรับการดูนิวยอร์ก เราทำอีกอย่างรวดเร็วรอบร้านที่ซื้อนำเสนอเพิ่มเติม ซึ่งส่วนใหญ่ถูกบาร์ช็อคโกแลตและพวงกุญแจเหล่านี้เพราะสิ่งเดียวที่สามารถมีการซื้อของขวัญมากมาย และกลับมาโรงแรมสำหรับอาหารค่ำ หลังอาหารค่ำที่ผมขึ้นไปห้องดูโทรทัศน์ นั่นคือเมื่อผมเห็น มีเฮอร์ฉีกขาดทั่วอเมริกา และมีหัวสำหรับนิวยอร์ก ฉันนั่งล้อ T.V. ไม่เชื่อสิ่งที่ฉันได้ฟัง พายุหมุนเป็นการ F5 ซึ่งเป็นเฮอร์มาก มากแข็งแรง ฉันวิ่งลงชั้นหก ไม่มีความอดทนในการรอลิฟท์ เวลาถึงพ่อผมออกจากลมหายใจ และไม่สามารถไปบอกพวกเขาว่า ฉันได้ยิน แต่พวกเขาไม่สามารถบอกว่า มีเป็นสิ่งที่ผิดปกติ เมื่อในที่สุดผมลมหายใจของฉันกลับมาทั้งหมดไม่ได้กระซิบ เราอยู่ในปัญหา พวกเขาถาม ทำไม แต่ผมเย็นเพียงชี้ไปยังลิฟท์ เราก็กลับไปห้องของเรา และได้ดูการเปิด mouthed ที่โทรทัศน์ แล้ว พวกเขากล่าวว่า แพ็คขึ้นเราได้บินบ้านคืนนี้ เกือบเหมือนเป็นลาง ข่าว TV บอกว่า ได้ยกเลิกเที่ยวบินทั้งหมดจนกว่าพายุเฮอริเคนที่ผ่าน เราเพียงแค่นั่งมี และไม่ ต้องพูดอะไรนอน เมื่อฉันตื่นโรงแรมเป็นการตื่นตระหนก ฉันสามารถได้ยินเสียงคนเรียกใช้ และตะโกนว่า ผมสงสัยว่า ทำไมเมื่อผมจำได้กับพายุเฮอริเคน ผมไปออกจากเตียง และตื่นมาพ่อ แล้วพวกเขาเพิ่มขึ้นออกจากเตียง แหม่มของฉันทำของโทรศัพท์ เธอลุกขึ้นยืนหน้าเศร้า และบอก ว่า มา เราจะหาพักอาศัย คว้าไม่ว่าคุณต้องการ ไม่มากเกินไปแม้ว่า เราเร็ว ๆ นี้พบหนึ่งมุม เราจ่าย $100 และใน จากนั้น ทั้งหมดเราไม่ได้รอ ท้องฟ้าที่ได้รับดังนั้นล้างเมื่อวานเปิดเข้มทุกนาที เสียงของโลหะกระทืบและประตูปิด ล็อค และยึดติด ทันใดนั้นเรารู้สึกข้างบนพื้นดินที่เรา shudder และแตก แล้วโครงสร้างใหญ่มาไม่ลง เรารู้สึกให้เสี้ยนเป็นชิ้นเล็ก แล้ว ทุกอย่างก็ยัง เราสามารถได้ยินเสียงพายุหมุน แต่ก็เพิ่มเติมไปตอนนี้ เรามีชีวิตรอด เปิดประตู และไฟมาท่วมในห้อง ทุกคนโห่ร้อง และวิ่งนอก เส้นขอบฟ้านิวยอร์กได้ถูกทำลาย บางอาคารวางด้านข้างของพวกเขา คนอื่น ๆ ที่ถูกริพมาขึ้น โดยรากฐานของพวกเขาไหนในสายตา เรารอดสองสามวันถัดไปบนบาร์ช็อคโกแลตที่ผมได้ซื้อ เรา rationed พวกเขาผ่านสามวันถัดไป เพียงสี่เป็นบางอย่างที่เรากำลังจะตาย เฮลิคอปเตอร์กู้ภัยมา เราได้ airlifted แรกได้เพราะเด็ก เราได้พบ โดยครอบครัวและเพื่อนของฉันทั้งหมดเมื่อเราได้ที่บ้าน พวกเขามีความคิดเรายังคงติดอยู่ หรือแย่ ลง ตาย เพื่อนของฉันกล่าวว่า ว่าเขารู้จักผมจะได้รับผ่าน วันที่เปลี่ยนชีวิตของฉัน ฉันตอนนี้รู้วิธีอันตรายธรรมชาติสามารถ และมักจะบอกว่า คนที่ฉันจะอยู่กับร้านค้าท้องถิ่นเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอลิเดย์ที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยเดินไป!
มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อพ่อแม่ของฉันฉันประหลาดใจด้วยการพูดว่า; เรากำลังไปในวันหยุดไปอเมริกา! ผมตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการไปผมบอกทุกคนที่ผมรู้ว่า แน่นอนพวกเขาทุกคนบอกผมว่าพวกเขาจะได้รับของขวัญ หึ, ควรจะได้เห็นว่าหนึ่งมา สี่วันต่อมาเราได้รับการตรวจสอบในที่สนามบินพร้อมที่จะไป.
ที่สนามบินที่เราต้องเผชิญกับความล่าช้าปกติ แต่สองชั่วโมงต่อมาเราอยู่บนทางของเรา เมื่อเราได้ไปอเมริกาเราไปโรงแรมของเราการตรวจสอบในมันก็สายเกินไปที่จะทำอะไรก็ได้เพื่อให้เราทุกคนเดินไปที่เตียงในห้องพักสุดหรูของเรา.
เช้าวันรุ่งขึ้นเรามีอาหารเช้าในโรงแรมแล้วไปสำรวจ 'บิ๊ก แอปเปิ้ล'. เราไปช้อปปิ้งที่ฉันได้รับของขวัญสำหรับทุกคนที่เคยถามผมว่า หลังจากที่เราได้รับประทานอาหารในร้านอาหารแฟนซี หลังจากที่เราจ่ายบิลและทิ้งเราไปตึก Empire State Building มันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ! เราสามารถที่จะดูห่างและไม่มีเมฆในท้องฟ้า ไกด์นำเที่ยวบอกกับเราว่าเรามีสภาพอากาศที่สมบูรณ์แบบสำหรับการมองเห็นนิวยอร์ก ที่เราได้ทำอีกรอบอย่างรวดเร็วของร้านค้าที่ฉันซื้อของขวัญมากขึ้นซึ่งส่วนใหญ่เป็นบาร์ช็อคโกแลตและพวงกุญแจเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะจ่ายไม่ต้องซื้อของขวัญมากมายเช่นนั้นแล้วกลับไปที่โรงแรมสำหรับอาหารค่ำ หลังจากรับประทานอาหารเย็นฉันขึ้นไปบนห้องเพื่อดูโทรทัศน์ที่เมื่อฉันเห็นมันมีพายุเฮอริเคนฉีกขาดทั่วอเมริกาและกำลังมุ่งหน้าไปนิวยอร์ก ฉันนั่งจ้องมองทีวีไม่เชื่อสิ่งที่ผมได้ยิน พายุเฮอริเคนเป็น F5 ซึ่งเป็นพายุเฮอริเคนมากที่แข็งแกร่งมาก ฉันวิ่งลงหกชั้นไม่ได้มีความอดทนที่จะรอลิฟท์ ตามเวลาที่ฉันไปถึงพ่อแม่ของฉันฉันก็ออกจากลมหายใจและไม่สามารถที่จะบอกพวกเขาว่าผมเคยได้ยิน แต่พวกเขาสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อในที่สุดผมก็มีลมหายใจของฉันกลับทั้งหมดที่ผมทำได้ก็คือเสียงกระซิบ; เรากำลังมีปัญหา พวกเขาถาม; ทำไม? แต่ฉันเพียงเย็นชี้ไปที่ลิฟท์ เราเดินกลับไปที่ห้องของเราและพวกเขาดูเปิดปากในโทรทัศน์ แล้วพวกเขาก็กล่าวว่า แพ็คขึ้นเรากำลังบินกลับบ้านคืนนี้ เกือบจะเหมือนลางบอกเหตุนักข่าวทีวีกล่าวว่า ทุกเที่ยวบินได้รับการยกเลิกจนกว่าพายุเฮอริเคนได้ผ่าน เราทุกคนเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นและโดยไม่บอกอะไรที่ฉันเดินไปที่เตียง.
เมื่อฉันตื่นขึ้นมาโรงแรมเป็นความตื่นตระหนก ผมได้ยินคนทำงานและตะโกน ผมก็สงสัยว่าทำไมเมื่อฉันจำได้ว่าพายุเฮอริเคน ฉันกระโดดออกจากเตียงและพ่อแม่ของฉันตื่นแล้วพวกเขาก็กระโดดออกจากเตียง แหม่มฉันทำคู่ของสายโทรศัพท์ เธอลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าเศร้าและกล่าวว่า มาที่เรากำลังจะหาที่พักพิงคว้าสิ่งที่คุณต้องการไม่มากเกินไปแม้ว่า เร็ว ๆ นี้เราพบว่าหนึ่งรอบมุม เราจ่าย $ 100 และไปใน. แล้วทุกสิ่งที่เราทำได้คือรอ ท้องฟ้าที่ได้รับความชัดเจนดังนั้นเมื่อวานนี้ได้รับการเปลี่ยนสีเข้มขึ้นทุกนาที เสียงอึกทึกของกระทืบโลหะและประตูถูกปิดล็อคและปิด ทันใดนั้นเรารู้สึกว่าพื้นดินเหนือเราสั่นและแตกแล้วโครงสร้างใหญ่มาล้มลงที่เรารู้สึกว่าพวกเขาแตกคอเป็นชิ้นเล็ก ๆ จากนั้นทุกอย่างก็ยังคง เราอาจได้ยินพายุเฮอริเคน แต่มันก็อยู่ไกลออกไปในขณะนี้ เรายังมีชีวิตอยู่! ประตูถูกเปิดและแสงมาน้ำท่วมเข้ามาในห้อง ทุกคนให้กำลังใจและวิ่งออกไปข้างนอก นิวยอร์กเส้นขอบฟ้าได้ถูกทำลาย อาคารบางส่วนวางอยู่บนด้านข้างของพวกเขา คนอื่น ๆ ที่ได้รับการฉีกขึ้นมาจากรากฐานของพวกเขาไม่มีที่ไหนเลยในสายตา เรารอดมาได้ไม่กี่วันถัดไปในแท่งช็อคโกแลตที่ผมได้ซื้อ เราแบ่งสรรพวกเขาในช่วงสามวันถัดไป เมื่อวันที่สี่เพียงเท่านี้เราก็บางอย่างที่เรากำลังจะตายเฮลิคอปเตอร์กู้ภัยมา เราถูก airlifted แรกเพราะผมยังเป็นเด็ก เราได้พบกับทุกคนในครอบครัวและเพื่อน ๆ ของฉันเมื่อเรากลับมาถึงบ้านที่พวกเขาคิดว่าเราก็ยังคงติดค้างอยู่หรือแย่ลงตาย! เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันบอกว่าเขาเคยรู้จักฉันจะได้รับผ่านมัน.
วันหยุดที่มีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของฉัน ตอนนี้ฉันรู้ว่าธรรมชาติที่เป็นอันตรายสามารถและมักจะบอกคนที่ฉันกำลังจะไปถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงการร้านค้าในท้องถิ่น