he belongs of the history of his ba

he belongs of the history of his battalion during the Ardennes
Offensive and its relation to other units including the rationale
of troop and supply movements. The reading of this took several
hours and was described as a difficult, yet tolerable and helpful,
experience. Next, for several sessions, we discussed his personal
experiences at the Battle of the Bulge from December 16th to
December 21st 1944 and had detailed discussions of the events
of the engagement and his feelings surrounding various situations.
Initially, the topics covered were of the least emotionally
upsetting (e.g., his position and a general description of the
landscape and troop movements). C.R. was asked to only superficially
describe his experiences and, when comfortable with
one event, to continue to progress to more graphic and traumatizing
experiences (e.g., the decision to “storm” a home and the
events that occurred once inside). Painful memories were spoken
about first in the office until some sense of mastery was
acquired over them by the patient. At that point, he made a
cassette tape recording of himself discussing these experiences
in detail to be listened to daily for at least 1 month for habituation.
C.R. was instructed to only make the tapes of the previously
discussed experiences until the most traumatic experiences
(e.g., the request of a friend for a “mercy killing” and
seeing dismembered corpses of fellow soldiers) were mastered.
Concurrently, the frequency of nightmares decreased from approximately
two weekly to one every 2 to 3 weeks and the number
of flashbacks decreased from approximately five weekly to
two to three every 2 weeks. After approximately 2 to 3 more
months of medication treatment, he reported only the occasional
nightmare and flashback. C.R. described less sensitivity
to disturbing stimuli and less arousal but still noted avoidance
symptoms. Nonetheless, by the end of treatment he began to
have less avoidance as evidenced by his attending two crowded
church bazaars without difficulty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

he belongs of the history of his battalion during the ArdennesOffensive and its relation to other units including the rationaleof troop and supply movements. The reading of this took severalhours and was described as a difficult, yet tolerable and helpful,experience. Next, for several sessions, we discussed his personalexperiences at the Battle of the Bulge from December 16th toDecember 21st 1944 and had detailed discussions of the eventsof the engagement and his feelings surrounding various situations.Initially, the topics covered were of the least emotionallyupsetting (e.g., his position and a general description of thelandscape and troop movements). C.R. was asked to only superficiallydescribe his experiences and, when comfortable withone event, to continue to progress to more graphic and traumatizingexperiences (e.g., the decision to “storm” a home and theevents that occurred once inside). Painful memories were spokenabout first in the office until some sense of mastery wasacquired over them by the patient. At that point, he made acassette tape recording of himself discussing these experiencesin detail to be listened to daily for at least 1 month for habituation.C.R. was instructed to only make the tapes of the previouslydiscussed experiences until the most traumatic experiences(e.g., the request of a friend for a “mercy killing” andseeing dismembered corpses of fellow soldiers) were mastered.พร้อมกัน ความถี่ของฝันร้ายลดลงจากประมาณสองสัปดาห์หนึ่งทุก ๆ 2-3 สัปดาห์และจำนวนของเหตุการณ์ลดลงจากประมาณห้าสัปดาห์เพื่อสองถึงสามทุก 2 สัปดาห์ หลังจากประมาณ 2-3 เพิ่มเติมเดือนของการรักษายา เขารายงานเพียงครั้งคราวฝันร้ายและย้อน เวิร์คส์อธิบายความไวน้อยการรบกวนสิ่งเร้า และ น้อยอารมณ์แต่หลีกเลี่ยงยังตั้งข้อสังเกตอาการ กระนั้น ในตอนท้ายของการรักษา เขาเริ่มมีการหลีกเลี่ยงเป็น evidenced โดยเขาเข้าร่วมสองแออัดน้อยลงผับที่โบสถ์โดยไม่ยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเป็นของประวัติศาสตร์ของกองทัพในช่วง Ardennes
ที่น่ารังเกียจและความสัมพันธ์กับหน่วยงานอื่น ๆ รวมทั้งเหตุผล
ของทหารและอุปทานการเคลื่อนไหว อ่านเรื่องนี้ต้องใช้เวลาหลาย
ชั่วโมงและอธิบายว่าเป็นเรื่องยาก แต่พอประมาณและเป็นประโยชน์
ประสบการณ์ ถัดไปสำหรับการประชุมหลายเราพูดถึงส่วนตัวของเขา
มีประสบการณ์ในการรบที่นูนตั้งแต่วันที่ 16 เดือนธันวาคมที่จะ
21 ธันวาคม 1944 และมีการอภิปรายในรายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ของการมีส่วนร่วมและความรู้สึกของเขาโดยรอบสถานการณ์ต่างๆ.
ในขั้นต้นหัวข้อที่ครอบคลุมเป็นอย่างน้อย อารมณ์
ร้าย (เช่นตำแหน่งและคำอธิบายทั่วไปของเขา
ภูมิทัศน์และการทหารการเคลื่อนไหว) CR ก็ถามว่าจะเพียงเผิน
อธิบายประสบการณ์ของเขาและเมื่อความสะดวกสบายกับ
เหตุการณ์หนึ่งที่จะยังคงมีความคืบหน้าไปกราฟิกและ traumatizing เพิ่มเติม
ประสบการณ์ (เช่นการตัดสินใจที่จะ "พายุ" บ้านและ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งภายใน) ความทรงจำที่เจ็บปวดพูด
เกี่ยวกับครั้งแรกในสำนักงานจนกระทั่งความรู้สึกของการเรียนรู้บางอย่าง
ที่ได้มามากกว่าพวกเขาโดยผู้ป่วย ณ จุดที่เขาทำ
บันทึกเทปของตัวเองพูดคุยประสบการณ์เหล่านี้
ในรายละเอียดเพื่อจะได้ฟังทุกวันเป็นเวลาอย่างน้อย 1 เดือนทำให้เกิดความเคยชิน.
CR ได้รับคำสั่งให้เพียง แต่จะทำให้เทปของก่อนหน้านี้
ประสบการณ์กล่าวถึงจนประสบการณ์ที่เจ็บปวดมากที่สุด
(เช่น คำขอของเพื่อนหา "ความเมตตาฆ่า" และ
เห็นศพชิ้นส่วนของเพื่อนทหาร) ได้รับการเข้าใจ.
ขณะเดียวกันความถี่ของการฝันร้ายลดลงจากประมาณ
สองสัปดาห์เพื่อทุก 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมาและจำนวน
ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นลดลงจากประมาณห้า สัปดาห์
2-3 ทุก 2 สัปดาห์ หลังจากนั้นประมาณ 2 ถึง 3 มากขึ้น
เดือนของการรักษายาเขารายงานเพียงครั้งคราว
ฝันร้ายและย้อนหลัง CR อธิบายความไวน้อย
ต่อสิ่งเร้ารบกวนและความตื่นตัวน้อยลง แต่ยังคงหลีกเลี่ยงการตั้งข้อสังเกต
อาการ อย่างไรก็ตามในตอนท้ายของการรักษาเขาเริ่มที่จะ
มีการหลีกเลี่ยงน้อยเป็นหลักฐานโดยการเข้าร่วมสองแออัดของเขา
ตลาดคริสตจักรโดยไม่ยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ยังใช้