Sometime between 3500 BC and 2500 B

Sometime between 3500 BC and 2500 BC, the Indo-Europeans began to fan out across Europe and Asia, in search of new pastures and hunting grounds, and their languages developed - and diverged - in isolation. By around 1000 BC, the original Indo-European language had split into a dozen or more major language groups or families, the main groups being:

Hellenic
Italic
Indo-Iranian
Celtic
Germanic
Armenian
Balto-Slavic
Albanian
In addition, several more groups (including Anatolian, Tocharian, Phrygian, Thracian, Illyrian, etc) have since died out completely, and yet others may have existed which have not even left a trace.

These broad language groups in turn divided over time into scores of new languages, from Swedish to Portuguese to Hindi to Latin to Frisian. So, it is astounding but true that languages as diverse as Gaelic, Greek, Farsi and Sinhalese all ultimately derive from the same origin. The common ancestry of these diverse languages can sometimes be seen quite clearly in the existence of cognates (similar words in different languages), and the recognition of this common ancestry of Indo-European languages is usually attributed to the amateur linguist Sir William Jones in 1786. Examples are:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งระหว่าง 3500 BC และ 2500 BC, Indo-Europeans เริ่มพัดออกไปทั่วยุโรปและเอเชีย ตามหาทุ่งหญ้าใหม่และสนามล่าสัตว์ และภาษาของพวกเขา พัฒนา - และแยก ออก - แยก โดยประมาณ 1000 BC ภาษาอินโดยุโรปเดิมได้แบ่งเป็นโหล หรือมากกว่ากลุ่มภาษาหลัก หรือครอบครัว หลักการรวมกำลัง:กรีกตัวเอียงอินโด-อิหร่านเซลติกตระกูลอาร์เมเนียBalto-Slavicอัลบาเนียนอกจากนี้ กลุ่มเพิ่มเติมหลาย (รวมถึงอานาโตเลีย โตคาเรียน ฟรีเจีย Thracian, Illyrian ฯลฯ) มีตั้งแต่ตายออกอย่างสมบูรณ์ และยัง อื่น ๆ อาจมีอยู่ซึ่งมีเหลือแม้ร่องรอยกลุ่มภาษาเหล่านี้จะแบ่งเป็นช่วงเวลาคะแนนของภาษาใหม่ จากสวีเดนไปโปรตุเกสยังฮินดีลาตินฟรีสแลนด์เทิร์ ดังนั้น มันเป็นที่น่าอัศจรรย์ แต่จริงภาษาที่ว่าความหลากหลายเป็นเกลิคพูด กรีก เปอร์เซีย และภาษาสิงหลทั้งหมดในที่สุดสืบทอดมาจากต้นกำเนิดเดียวกัน บรรพบุรุษทั่วไปภาษาเหล่านี้มีความหลากหลายบางครั้งเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนในการดำรงอยู่ของ cognates (คล้ายกับคำในภาษาต่าง ๆ), และการรับรู้ของบรรพบุรุษนี้ทั่วไปของภาษาอินโดมักจะประกอบกับนักภาษาศาสตร์มือสมัครเล่นที่เซอร์วิลเลียมโจนส์ในปีค.ศ. 1786 ตัวอย่างได้แก่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงระหว่าง พ.ศ. 3500 และ พ.ศ. 2500 ที่อินโดชาวยุโรปเริ่มพัดออกไปทั่วยุโรปและเอเชียในการค้นหาของทุ่งหญ้าใหม่และล่าสัตว์ในบริเวณและภาษาของพวกเขาพัฒนา - และแยก - ในการแยก ประมาณ พ.ศ. 1000 เดิมภาษาอินโดยูโรเปียได้แบ่งออกเป็นโหลหรือมากกว่าภาษากลุ่มใหญ่หรือครอบครัวกลุ่มหลักที่ถูก: กรีกเอียงอินโดอิหร่านเซลติกดั้งเดิมอาร์เมเนียBalto สลาฟแอลเบเนียนอกจากนี้หลายกลุ่มมากขึ้น (รวมทั้งนาโตเลีย , ชาร์, Phrygian, ธราเซียนอิลลิเรียน ฯลฯ ) มีผู้เสียชีวิตนับตั้งแต่ออกอย่างสมบูรณ์และยังคนอื่น ๆ อาจมีอยู่ที่ยังไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย. เหล่านี้ภาษากลุ่มในวงกว้างในการเปิดแบ่งช่วงเวลาเป็นคะแนนของภาษาใหม่จากสวีเดนโปรตุเกส เพื่อที่จะภาษาฮินดีภาษาละติน Frisian ดังนั้นจึงเป็นที่น่าประหลาดใจ แต่ความจริงที่ว่าภาษาที่หลากหลายเช่นเกลิค, กรีก, Farsi และสิงหลทั้งหมดในท้ายที่สุดได้รับมาจากแหล่งกำเนิดเดียวกัน บรรพบุรุษร่วมกันของภาษาที่มีความหลากหลายเหล่านี้บางครั้งสามารถมองเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนในการดำรงอยู่ของดาล์คอี (คำที่คล้ายกันในภาษาที่แตกต่างกัน) และการรับรู้ของบรรพบุรุษร่วมกันของภาษาอินโดยุโรปมักจะมีสาเหตุมาจากนักภาษาศาสตร์มือสมัครเล่นเซอร์วิลเลียมโจนส์ 1786 . ตัวอย่างเช่น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงระหว่าง พ.ศ. 2500 และ 3500 BC , อินโดชาวยุโรปเริ่มพัดออกไปทั่วยุโรป และเอเชีย ในการค้นหาของทุ่งหญ้าและทุ่งล่าสัตว์ และภาษาของพวกเขาพัฒนา - แยกออก - โดดเดี่ยว โดย BC ประมาณ 1000 , ต้นฉบับภาษาอินโดยุโรปมีแยกเป็นโหลหรือมากกว่ากลุ่มภาษาหลัก หรือ ครอบครัว กลุ่มหลักเป็น :กรีกตัวเอียงอินโด อิหร่านเซลติกดั้งเดิมอาร์เมเนียบัลโต้สลาฟแอลเบเนียนอกจากนี้ อีกหลายกลุ่ม ( รวมทั้ง anatolian อักษรโตชาเรียน Phrygian , , เทรเชี่ยน อิลลิเรีย ฯลฯ ) มีตั้งแต่ ตายหมด แต่คนอื่น ๆอาจมีอยู่ซึ่งไม่มีเหลือแม้แต่ร่องรอยเหล่านี้กว้างกลุ่มภาษาในการเปิดแบ่งช่วงเวลาเป็นคะแนนของภาษาใหม่จากสวีเดน ภาษาโปรตุเกสภาษาฮินดีกับภาษาละติน Frisian . ดังนั้น มันเป็นที่น่าอัศจรรย์ แต่เป็นจริงที่หลากหลายเช่นภาษาเกลิค , กรีก , Farsi และสิงหลทั้งหมดในที่สุดได้มาจากแหล่งเดียวกัน มีบรรพบุรุษร่วมกันของภาษาหลากหลายเหล่านี้บางครั้งสามารถเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนในการมีเพื่อนแท้ ( คำที่คล้ายกันในภาษาที่แตกต่างกัน ) , และการรับรู้ของบรรพบุรุษนี้ทั่วไปของอินโดยุโรปภาษามักจะเกิดจากการสมัครเล่นหลายท่านวิลเลียมโจนส์ใน 1 . ตัวอย่าง :