Another example comes from Iwata et

Another example comes from Iwata et al. [40], who
examined cultural differences in responses to positive and
negative items of the Center for Epidemiologic Studies
Depression Scale (CES-D) [41] among American and
Japanese adult workers. They found that responses to
negatively worded items (e.g., lonely, crying) were generally
comparable in the two groups (mean scores 3.91 vs.
3.52 for Japanese and U.S. workers, respectively, p > .10),
whereas the Japanese responses to positively worded items
(e.g., (not) hopeful, (not) happy) markedly differed from
those of U.S. workers (mean scores: 6.03 vs. 1.83, respectively,
p < .001: please note that high scores mean high
depressive symptoms). Iwata et al. [40] explained their
results in terms of the tendency to suppress positive affect
expression among Japanese. According to Iwata et al. [40],
maintenance of social harmony is one of the most important
values in Japanese society, and the Japanese have been
taught since childhood to understate their own virtues and
not to behave assertively. As a result, the Japanese may
judge positive affect through a comparison with others
(i.e., relativistic judgment), which leads to suppression of
positive affect expression (Please note that the same

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อีกตัวอย่างหนึ่งมาจากไอวาตะ et al. [40], ที่ตรวจสอบความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการตอบสนองบวก และลบรายการของศูนย์ศึกษา Epidemiologicระดับภาวะซึมเศร้า (CES-D) [41] ระหว่างอเมริกัน และคนผู้ใหญ่ญี่ปุ่นงาน พวกเขาพบว่าคำตอบอธิบายสินค้าส่ง (เช่น โดดเดี่ยว ร้องไห้) โดยทั่วไปได้เทียบเท่าในกลุ่มสอง (หมายถึง คะแนน 3.91 vsสำหรับคนญี่ปุ่นและสหรัฐฯ 3.52 ตามลำดับ p > .10),ในขณะที่การตอบรับญี่ปุ่นบวกอธิบายสินค้า(เช่น, (ไม่) มีความหวัง ความสุข (ไม่)) อย่างเด่นชัดแตกต่างจากบรรดาแรงงานสหรัฐอเมริกา (หมายความว่า คะแนน: 6.03 เทียบกับ 1.83 ตามลำดับพี <. 001: โปรดทราบว่า คะแนนสูงหมายถึงสูงdepressive อาการ) ไอวาตะ et al. [40] อธิบายของพวกเขาส่งผลกระทบต่อผลลัพธ์ในแง่ของแนวโน้มที่จะไม่ใส่ค่าบวกนิพจน์ในภาษาญี่ปุ่น ตามไอวาตะ et al. [40],บำรุงรักษาสังคมกลมกลืนเป็นหนึ่งสำคัญสุดมีค่าในสังคมญี่ปุ่น ญี่ปุ่นนักเรียนตั้งแต่วัยเด็ก understate คุณค่าตนเอง และไม่ทำงาน assertively ดัง ญี่ปุ่นอาจตัดสินผลบวก โดยเปรียบเทียบกับผู้อื่น(เช่น relativistic พิพากษา), ซึ่งนำไปสู่การปราบปรามนิพจน์ของผลบวก (โปรดทราบที่เดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกตัวอย่างหนึ่งก็มาจากอิวาตะ et al, [40] ที่ตรวจสอบความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการตอบสนองต่อในเชิงบวกและรายการเชิงลบของศูนย์การศึกษาระบาดวิทยาอาการซึมเศร้าขนาด(CES-D) [41] ในหมู่ชาวอเมริกันและคนงานผู้ใหญ่ญี่ปุ่น พวกเขาพบว่าการตอบสนองต่อคำพูดในเชิงลบรายการ (เช่นเหงาร้องไห้) โดยทั่วไปเปรียบในทั้งสองกลุ่ม(หมายถึงคะแนน 3.91 เทียบกับ3.52 สำหรับคนญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกาตามลำดับ p> 0.10) ในขณะที่การตอบสนองของญี่ปุ่นที่จะคำพูดในเชิงบวก รายการ(เช่น (ไม่) ความหวัง (ไม่) มีความสุข) โดดเด่นแตกต่างจากบรรดาแรงงานสหรัฐ (คะแนนเฉลี่ย: 6.03 เทียบกับ 1.83 ตามลำดับ p <0.001: โปรดทราบว่าคะแนนสูงหมายถึงสูงอาการซึมเศร้า) อิวาตะ et al, [40] อธิบายของพวกเขาผลในแง่ของการมีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบในเชิงบวกปราบปรามการแสดงออกในหมู่ชาวญี่ปุ่น ตามที่อิวาตะ et al, [40], การบำรุงรักษาทางสังคมของความสามัคคีเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดค่าในสังคมญี่ปุ่นและชาวญี่ปุ่นที่ได้รับการสอนมาตั้งแต่เด็กที่จะพูดความดีของตัวเองและไม่ประพฤติassertively เป็นผลให้ญี่ปุ่นอาจตัดสินส่งผลกระทบในเชิงบวกผ่านการเปรียบเทียบกับคนอื่น ๆ (เช่นการตัดสินความสัมพันธ์) ซึ่งนำไปสู่การปราบปรามการแสดงออกส่งผลกระทบในเชิงบวก(โปรดทราบว่าเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกตัวอย่างมาจากอิวาตะ et al . [ 40 ] ,
ตรวจสอบความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการตอบสนองในเชิงบวกและลบรายการ
ศูนย์การศึกษาทางระบาดวิทยา
Depression Scale ( ดี ) [ 41 ] ในหมู่ชาวอเมริกันและแรงงาน
ญี่ปุ่นผู้ใหญ่ พวกเขาพบว่า การตอบสนองต่อ
ส่ง worded รายการ ( เช่น เหงา ร้องไห้ ) โดยทั่วไป
เปรียบในทั้งสองกลุ่ม ( ค่าเฉลี่ย 3.91 vs .
352 สำหรับภาษาญี่ปุ่นและแรงงานของสหรัฐอเมริกา ตามลำดับ , p < . 10 ) ,
ส่วนคำตอบภาษาญี่ปุ่นบวก worded รายการ
( เช่น ( ไม่ ) หวัง ( ไม่ ) มีความสุข ) อย่างเด่นชัดแตกต่างจาก
แรงงานเด็กสหรัฐอเมริกา ( ค่าเฉลี่ย : แมคโอเอสและ 1.83 , ตามลำดับ ,
p < . 001 : หมายเหตุ ที่คะแนนสูงหมายถึงสูง
ภาวะซึมเศร้า ) วาตะ et al . [ 40 ] อธิบายของพวกเขา
ผลลัพธ์ในแง่ของแนวโน้มที่จะระงับการแสดงออกมีผลต่อ
บวกของญี่ปุ่น ตาม วาตะ et al . [ 40 ] ,
รักษาความปรองดองทางสังคมเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
ค่านิยมในสังคมญี่ปุ่น และคนญี่ปุ่นถูกสอนตั้งแต่วัยเด็กเพื่อบรรยายไม่เต็มที่

คุณธรรมของตัวเองและไม่ทำตัว assertively . ผลคือ ญี่ปุ่นอาจ
ผู้พิพากษาส่งผลบวกโดยเปรียบเทียบกับผู้อื่น
( เช่นแสงพิพากษา ) ซึ่งนำไปสู่การปราบปราม
การแสดงออกส่งผลบวก ( โปรดทราบว่าเหมือนกัน