The formal travel distribution chan

The formal travel distribution channel is only one option available to the operator or destination to reach
the potential client. The multitude of direct marketing activities available, co-operative marketing, operator
initiated packaging, and word of mouth are also important communication channels used by the industry. The list is
too great to detail here. As a result, a complex web of communications relationships and inter-relationships
exists linking potential travellers with a multitude of destinations.
It is evident that the effectiveness of different communications activities is influenced by a number of Consider ations that influence both the ability to get the message into the market place and the likelihood that potential
tourists who receive it will be motivated to travel. From a consumer's perspective, the critical issue is simply one
of getting the right information. Commercial arrangements between the product and the distributor,

past experiences of both clients and the travel trade with the destination, general consumer awareness, general
awareness by the travel trade, support from other organisations, the volume and competitiveness of alternative products, the quality and attractiveness of the media used, and the visibility of the product/media within a retail outlet all influence the effectiveness of the communication process. Further, as the gate-keeper between the consumer and the product, the individual who disseminates the information has tremendous power to recommend certain products over others that may have little to do with either the quality of the product or its ability to satisfy the needs of the client.
From an industry perspective, two other issues emerge: resource availability and the expertise of the individual expending those resources. Clearly, the ability of any tourism product, destination, region or country to reach potential consumers is limited by the absolute resources available and how effectively they are used. In an ideal world, a highly skilled set of professionals would adopt a strategic marketing focus to allocate its scarce resources in the best way to achieve optimal benefits. In reality, though, anyone who has examined tourism at an operators' level, would appreciate that this is rarely the case. While the larger players undoubtedly have the resources and the expertise to adopt a strategic marketing approach, the vast majority of people in small tourism businesses (which comprise the bulk of tourism organisations) have few resources, little background in marketing and even less understanding of how the tourism distribution system works. As a result, tourism is plagued by sub-optimal communications which limit the ability of most enterprises to achieve their desired goals.
Even if the message reaches the potential consumer, a number of other spatial, temporal and
financial considerations may inhibit the decision to visit, further limiting the effectiveness of the communications used. The related concepts of distance decay (demand reduces exponentially as distance increases) and market access (a relative term that suggests demand is influenced by the number of similar products/destinations available between the destination and the market) have a demonstrable effect on tourist flows. Time availability has been shown to accentuate or minimise the effect of market access and distance decay (see McKercher, 1998). These factors, coupled with simple cost considerations, give some products and destinations an advantage in the marketplace, while disadvantaging others, even though, ostensibly the products on offer may be quite similar.
External tourism agencies, those public and private sector agencies that function outside the commercial tourism world, can have an effect on most of the elements within this model. Pro-action on behalf of public sector tourism agencies has been shown to be a powerful initiator of phase shift that can transform a destination. Indeed, most countries that are recognised as international tourism destinations would not have achieved that status without active involvement by the national government. While governments cannot control tourism, they can certainly influence the direction of its development. Case studies abound in the literature detailing how government policies to encourage or restrict foreign investment, infrastructure development, visa policies, the negotiation of bilateral trade agreements, direct involvement in the international transport sector, and active involvement in marketing, among other actions, have been used to encourage the development of tourism. By the same token, the introduction of governments that are not supportive of tourism can signal a period of stagnation, as witnessed by Canada throughout much of the 1980s.
External tourism agencies are not limited only to public sector agencies; they also involve the equally
influential, but often less well recognised set of private sector oriented tourism trade organisations. The main role of these organisations is to represent the interests of their specific sector to governments with the hope of fostering a positive environment for the development of tourism. Trade associations have not received much interest in the academic literature, but, in many ways, their presence is fundamental in the development of supportive public sector tourism policy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่องทางเดินเป็นตัวเลือกเดียวที่พร้อมดำเนินการหรือปลายทางถึง
ลูกค้าอาจเกิดขึ้น หลากหลายมีกิจกรรมการตลาดโดยตรง การตลาดสหกรณ์ ตัวดำเนินการ
เริ่มต้นบรรจุ และยังมีจากปากช่องสื่อสารสำคัญที่ใช้ในอุตสาหกรรม รายการ
นะคะรายละเอียดที่นี่ เป็นผล เว็บที่ซับซ้อนของความสัมพันธ์การสื่อสารและความสัมพันธ์ระหว่าง
มีนักท่องเที่ยวเป็นไป ด้วยความหลากหลายของสถานที่ท่องเที่ยวที่เชื่อมโยง
ปรากฏชัดเจนว่า มีผลต่อประสิทธิภาพของกิจกรรมการสื่อสารแตกต่างกันจำนวน ations พิจารณาที่ส่งผลต่อความสามารถทั้งสองจะได้รับข้อความในตลาดและโอกาสที่มีศักยภาพ
นักท่องเที่ยวที่ได้รับจะเป็นแรงจูงใจในการเดินทาง จากมุมมองของผู้บริโภค ปัญหาสำคัญเป็นเพียงแค่หนึ่ง
การข้อมูลที่ถูกต้อง การจัดการเชิงพาณิชย์ระหว่างผลิตภัณฑ์และผู้จัดจำหน่าย,

ผ่านประสบการณ์ของลูกค้าและการค้าขายเดินทางปลายทาง ความรู้ผู้บริโภคทั่วไป ทั่วไป
ตระหนัก โดยการเดินทางค้าขาย สนับสนุนจากองค์กรอื่น ๆ ปริมาณ และศักยภาพในการแข่งขันของผลิตภัณฑ์อื่น คุณภาพ และของสื่อที่ใช้ และการมองเห็น/สื่อผลิตภัณฑ์ภายในร้านค้าปลีกทั้งหมดมีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของการสื่อสาร เพิ่มเติม เป็นประตูผู้รักษาระหว่างผู้บริโภคและผลิตภัณฑ์ บุคคลที่ disseminates ข้อมูลมีพลังมหาศาลเพื่อแนะนำผลิตภัณฑ์บางอย่างเหนือคนอื่นที่อาจมีเพียงเล็กน้อยกับทั้งคุณภาพของผลิตภัณฑ์หรือความสามารถในการตอบสนองความต้องการของลูกค้า
ออกจากมุมมองอุตสาหกรรม ปัญหาอื่น ๆ สอง: ทรัพยากรและความชำนาญของแต่ละบุคคล expending ทรัพยากรเหล่านั้น อย่างชัดเจน สามารถท่องเที่ยวผลิตภัณฑ์ ปลายทาง ภูมิภาค หรือประเทศเพื่อเข้าถึงผู้บริโภคอาจถูกจำกัด โดยทรัพยากรสมบูรณ์และอย่างมีประสิทธิภาพวิธีการใช้ ในโลกเหมาะ ชุดชำนาญของผู้เชี่ยวชาญจะนำกลยุทธ์การตลาดเน้นการปันส่วนทรัพยากรขาดแคลนในทางดีเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในความเป็นจริง แม้ว่า ใครที่ได้ตรวจสอบในระดับของตัวดำเนินการ การท่องเที่ยวจะยินดีที่เป็นบ่อยเช่นนี้ ในขณะที่ผู้เล่นใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัยมีทรัพยากรและความเชี่ยวชาญเพื่อนำมาใช้เป็นแนวทางการตลาดเชิงกลยุทธ์ ส่วนใหญ่ของคนในธุรกิจท่องเที่ยวขนาดเล็ก (ซึ่งมีจำนวนมากของการท่องเที่ยว) มีทรัพยากรน้อย เบื้องหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตลาดเลยแม้แต่น้อยเข้าใจวิธีการทำงานของระบบการกระจายสินค้าการท่องเที่ยว ดังนั้น เลือกท่องเที่ยว ด้วยการสื่อสารที่เหมาะสมย่อยซึ่งจำกัดความสามารถขององค์กรมากที่สุดเพื่อให้บรรลุการระบุเป้าหมายการ
แม้ข้อความถึงผู้บริโภคอาจเกิดขึ้น จำนวนอื่น ๆ พื้นที่ ขมับ และ
พิจารณาเงินอาจยับยั้งการตัดสินใจชม เพิ่มเติม จำกัดประสิทธิภาพของการสื่อสารที่ใช้ แนวคิดที่เกี่ยวข้องของผุระยะ (อุปสงค์ลดสร้างเป็นระยะทางเพิ่มขึ้น) และการเข้าถึงตลาด (คำญาติที่แนะนำความต้องได้รับอิทธิพลจากจำนวนของผลิตภัณฑ์คล้าย/ระหว่างปลายทางและตลาดการท่องเที่ยว) เป็นผลแสดงให้เห็นถึงกระแสการท่องเที่ยว เวลาว่างได้รับการแสดงเพื่อเน้นเสียง หรือลดผลของการตลาดเข้าถึงและจากการเสื่อมสลาย (ดู McKercher, 1998) ปัจจัยเหล่านี้ ควบคู่ไปกับการพิจารณาเรื่องต้นทุน ให้บางผลิตภัณฑ์และสถานที่ท่องเที่ยวในตลาด ในขณะที่ disadvantaging คน แม้ว่า รัฐบาลผลิตภัณฑ์อันอาจคล้ายกัน
ท่องเที่ยวภายนอกหน่วยงาน ที่ประชาชนและหน่วยงานภาคเอกชนที่ทำงานนอกโลกท่องเที่ยวพาณิชย์ สามารถมีผลกระทบมากที่สุดขององค์ประกอบภายในรุ่นนี้ สนับสนุนการดำเนินการในนามของหน่วยงานการท่องเที่ยวภาครัฐได้รับการแสดงเป็น อุปกรณที่มีประสิทธิภาพของกะระยะที่สามารถเปลี่ยนปลายทาง แน่นอน ประเทศส่วนใหญ่ที่ยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวนานาชาติจะไม่ได้รับสถานะที่ไม่มีส่วนร่วมงาน โดยรัฐบาลแห่งชาติ ในขณะที่รัฐบาลไม่สามารถควบคุมการท่องเที่ยว พวกเขาสามารถมีผลทิศทางของการพัฒนาอย่างแน่นอน กรณีศึกษาชุมในการรายละเอียดเอกสารประกอบการว่านโยบายของรัฐบาลเพื่อส่งเสริม หรือจำกัดการลงทุนต่างประเทศ พัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน นโยบายวีซ่า เจรจาข้อตกลงการค้าทวิภาคี มีส่วนร่วมโดยตรงในภาคการขนส่งระหว่างประเทศ และการใช้งานมีส่วนร่วมในการตลาด ระหว่างการดำเนินการอื่น ๆ การใช้ส่งเสริมการพัฒนาการท่องเที่ยว โดย token เดียวกัน การแนะนำของรัฐบาลที่ไม่สนับสนุนการท่องเที่ยวสามารถสัญญาณระยะถด ฐานะพยานแคนาดาตลอดมากไฟต์
หน่วยงานภายนอกท่องเที่ยวไม่จำกัดเฉพาะในหน่วยงานภาครัฐ พวกเขายังเกี่ยวข้องกับการเท่าเทียมกัน
ทรงอิทธิพล แต่มักน้อยรู้จักดีชุดการท่องเที่ยวของภาคเอกชนที่มุ่งเน้นค้าองค์กร บทบาทหลักขององค์กรเหล่านี้จะแสดงผลประโยชน์ของตนเฉพาะภาครัฐบาลด้วยความหวังของการทำนุบำรุงสิ่งแวดล้อมบวกเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยว สมาคมการค้าได้รับสนใจในวรรณคดีศึกษามาก แต่ เป็นพื้นฐานในการพัฒนาของภาครัฐให้การสนับสนุนนโยบายการท่องเที่ยวในหลาย ๆ พวก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานท่องเที่ยวช่องทางการจัดจำหน่าย เป็นเพียงทางเลือกเดียวสำหรับผู้ประกอบการหรือปลายทางถึง
ลูกค้าที่มีศักยภาพ ความหลากหลายของกิจกรรมการตลาดทางตรงของการตลาดสหกรณ์ผู้ประกอบการ
เริ่มบรรจุภัณฑ์ และคำพูดจากปากก็สำคัญ ช่องทางการสื่อสารที่ใช้โดยอุตสาหกรรม รายชื่อ
มากเกินไปในรายละเอียดที่นี่ ผลเว็บที่ซับซ้อนของความสัมพันธ์และการสื่อสารระหว่างความสัมพันธ์
มีอยู่การเชื่อมโยงการเดินทางที่อาจเกิดขึ้นกับความหลากหลายของสถานที่ท่องเที่ยว
จะเห็นว่าประสิทธิภาพของกิจกรรมการสื่อสารที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับจำนวนของพิจารณา ations มีอิทธิพลต่อทั้งความสามารถที่จะได้รับข้อความในสถานที่ตลาดและโอกาสที่อาจเกิดขึ้น
นักท่องเที่ยวที่ได้รับจะได้รับแรงจูงใจเดินทาง จากมุมมองของผู้บริโภค ปัญหามีเพียงหนึ่ง
ได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง ข้อตกลงทางการค้าระหว่างผลิตภัณฑ์และจัดจําหน่าย

ประสบการณ์ในอดีตของทั้งลูกค้าและท่องเที่ยวการค้ากับปลายทาง , ความตระหนักของผู้บริโภคทั่วไป ทั่วไป
ความตระหนักโดยการค้าการท่องเที่ยว , การสนับสนุนจากองค์กรอื่น ๆปริมาณและความสามารถในการแข่งขันของผลิตภัณฑ์ทดแทน คุณภาพ และความน่าดึงดูดใจของการใช้สื่อ และการมองเห็นของผลิตภัณฑ์ / สื่อภายในร้านทั้งหมดที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของกระบวนการสื่อสาร เพิ่มเติม เป็นยามเฝ้าประตูระหว่างผู้บริโภคกับผลิตภัณฑ์บุคคลผู้ที่เผยแพร่ข้อมูลได้มหาศาล พลังที่จะแนะนำผลิตภัณฑ์บางอย่างมากกว่าคนอื่น ๆที่อาจจะทำน้อย ด้วยคุณภาพของสินค้า หรือ ความสามารถในการตอบสนองความต้องการของลูกค้า .
จากอุตสาหกรรมมุมมองสองปัญหาอื่นเกิดความพร้อมของทรัพยากรและความเชี่ยวชาญของแต่ละบุคคลการใช้ทรัพยากรเหล่านั้น อย่างชัดเจนความสามารถของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวปลายทางใด ๆ ภูมิภาคหรือประเทศ เพื่อเข้าถึงผู้บริโภคที่อาจเกิดขึ้นจะถูก จำกัด โดยสัมบูรณ์ทรัพยากรที่มีอยู่และวิธีที่มีประสิทธิภาพที่พวกเขาจะใช้ ในโลกที่เหมาะ , ชุดทักษะระดับสูงของมืออาชีพที่จะใช้เน้นการตลาดเชิงกลยุทธ์ การจัดสรรทรัพยากรที่ขาดแคลน ในวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้บรรลุประโยชน์สูงสุด ในความเป็นจริง แม้ว่าใครที่ได้ตรวจสอบการท่องเที่ยวในผู้ประกอบการระดับซาบซึ้งนี่คือไม่ค่อยกรณี ในขณะที่ผู้เล่นขนาดใหญ่ไม่ต้องสงสัยมีทรัพยากรและความเชี่ยวชาญในการใช้แนวทางการตลาดเชิงกลยุทธ์ คนส่วนใหญ่ในธุรกิจการท่องเที่ยวขนาดเล็ก ( ซึ่งประกอบด้วยกลุ่มขององค์กรการท่องเที่ยว ) มีทรัพยากรน้อยพื้นหลังเพียงเล็กน้อยในตลาดและความเข้าใจแม้แต่น้อยของวิธีการที่ระบบการกระจายการท่องเที่ยวงาน ผลคือ การท่องเที่ยวเป็น plagued โดยย่อยที่ดีที่สุดการสื่อสารซึ่งจำกัดความสามารถขององค์กรมากที่สุดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการของพวกเขา .
แม้ว่าข้อความถึงผู้บริโภคที่มีศักยภาพ จำนวนของอื่น ๆ การพิจารณาทางการเงินชั่วคราวและ
อาจยับยั้งการตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมเพิ่มเติมการ จำกัด ประสิทธิภาพของการสื่อสารที่ใช้ ที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดของการสลายตัว ระยะทาง ( ความต้องการลดชี้แจงเป็นการเพิ่มระยะทาง ) และการเข้าถึงตลาด ( ญาติที่บ่งบอกความต้องการในระยะนี้ได้รับอิทธิพลจากจำนวนของผลิตภัณฑ์ที่คล้ายคลึงกัน / สถานที่ให้บริการระหว่างปลายทางและตลาด ) มีผลการพิสูจน์ในการท่องเที่ยวในประเทศไทยมีเวลาได้แสดงการเน้นหรือลดผลกระทบของการเข้าถึงตลาดและระยะทางผุ ( ดู mckercher , 1998 ) ปัจจัยเหล่านี้ประกอบกับการพิจารณาค่าใช้จ่ายง่ายให้สินค้าบางอย่างและจุดหมายปลายทางที่เปรียบในตลาด ในขณะที่ disadvantaging ผู้อื่น ถึงแม้ว่าผลิตภัณฑ์ที่เสนออาจจะค่อนข้างคล้ายกัน
หน่วยงานการท่องเที่ยวจากภายนอกที่ภาครัฐและเอกชน หน่วยงานที่ฟังก์ชันภายนอกโลกการท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ สามารถมีผลกระทบในส่วนขององค์ประกอบภายในระบบนี้ สำหรับการกระทำในนามของหน่วยงานการท่องเที่ยวของภาครัฐ ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพของปฏิกิริยาการเปลี่ยนเฟสที่สามารถแปลงเป็นจุดหมายปลายทาง แน่นอนประเทศส่วนใหญ่ที่ได้รับการยอมรับเป็นจุดหมายการท่องเที่ยวระหว่างประเทศจะไม่ได้บรรลุสถานะที่ไม่มีงานเกี่ยวข้องโดยรัฐบาลแห่งชาติ ในขณะที่รัฐบาลไม่สามารถควบคุมการท่องเที่ยว พวกเขาสามารถมีอิทธิพลต่อทิศทางของการพัฒนา กรณีศึกษาดาษดื่นในวรรณคดีรายละเอียดวิธีนโยบายของรัฐบาลเพื่อส่งเสริมหรือ จำกัด การลงทุนต่างประเทศการพัฒนา , วีซ่านโยบายโครงสร้างพื้นฐาน การเจรจาข้อตกลงการค้าทวิภาคี , ความเกี่ยวข้องโดยตรงในภาคการขนส่งระหว่างประเทศ และใช้งานมีส่วนร่วมในการตลาด ในการกระทำอื่น ๆ ได้ถูกใช้เพื่อส่งเสริมการพัฒนาการท่องเที่ยว โดย token เดียวกันเบื้องต้นของรัฐบาล ที่ไม่สนับสนุนการท่องเที่ยวสามารถส่งสัญญาณซบเซาระยะเวลาในการเท่าที่เห็นจากแคนาดาตลอดมาก 1980s .
หน่วยงานการท่องเที่ยวภายนอกจะไม่ จำกัด เฉพาะหน่วยงานภาครัฐ ; พวกเขายังเกี่ยวข้องกับเท่าเทียมกัน
ผู้มีอิทธิพล แต่มักจะน้อยกว่าการยอมรับอย่างดีชุดของภาคเอกชนที่มุ่งเน้นการท่องเที่ยว การค้า การธนาคารบทบาทหลักขององค์กรนี้คือการเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของภาคที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขากับรัฐบาลด้วยความหวังของการสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับการพัฒนาการท่องเที่ยว สมาคมค้ายังไม่ได้รับความสนใจมากในวรรณกรรมวิชาการ แต่ในหลาย ๆ , การแสดงตนของพวกเขาเป็นพื้นฐานในการพัฒนานโยบายการท่องเที่ยวภาครัฐสนับสนุน