Recent developments in agriculture

Recent developments in agriculture have meant that since the 1960s, unemployment has fallen from over 60% to under 10% in the early 2000s.[1] In the same period: food prices halved, hunger decreased (from 2.55 million households in 1988 to 418,000 in 2007) and child malnutrition have greatly reduced (from 17% in 1987 to 7% in 2006).[1] This has been achieved (a) through a mixture of a strong and positive state role in ensuring investment in infrastructure, education and access to credit and (b) successful private initiatives in the agribusiness sector.[1] This has supported Thailand's transition to an industrialised economy.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาล่าสุดในเกษตรมีความหมาย ว่า ตั้งแต่ปี 1960 ว่างงานลดลงจาก 60% ต่ำกว่า 10% ใน 2000s ก่อน[1] ในเวลาเดียวกัน: ราคาอาหารถูกแบ่งครึ่ง ความหิวลดลง (จาก 2.55 ล้านครัวเรือนในปี 1988 เพื่อ 418,000 ในปี 2007) และเด็กขาดสารอาหารได้ลดลงอย่างมาก (จาก 17% ในปี 1987 เป็น 7% ในปี 2006)[1] ซึ่งได้รับ (a) ผ่านการผสมผสานระหว่างบทบาทสถานะที่แข็งแกร่ง และค่าบวกในใจลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน การศึกษา และการเข้าถึงสินเชื่อและ (b) ริเริ่มส่วนตัวประสบความสำเร็จในภาคเกษตร[1] ซึ่งได้สนับสนุนของไทยเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจ industrialised[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคืบหน้าล่​​าสุดในภาคการเกษตรมีความหมายว่าตั้งแต่ปี 1960, การว่างงานได้ลดลงจากกว่า 60% ถึง 10% ของที่อยู่ภายใต้ในช่วงต้นยุค 2000 [1] ในช่วงเวลาเดียวกัน. ราคาอาหารที่ลดลงครึ่งหนึ่งความหิวลดลง (จาก 2,550,000 ในปี 1988 ผู้ประกอบการที่จะ 418000 ในปี 2007) และการขาดสารอาหารเด็กได้ลดลงอย่างมาก (จาก 17% ในปี 1987 เป็น 7% ในปี 2006). [1] นี้ได้รับการประสบความสำเร็จ () ผ่านส่วนผสมของบทบาทรัฐที่แข็งแกร่งและในเชิงบวกในการสร้างความมั่นใจการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานด้านการศึกษาและ การเข้าถึงสินเชื่อและ (ข) การริเริ่มของภาคเอกชนที่ประสบความสำเร็จในภาคธุรกิจการเกษตร. [1] นี้ได้รับการสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงของไทยไปยังเศรษฐกิจอุตสาหกรรม. [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ล่าสุดในการพัฒนาการเกษตรได้หมายความว่าตั้งแต่ปี 1960 , การว่างงานได้ลดลงจากกว่า 60 % จะต่ำกว่า 10% ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 [ 1 ] ในช่วงเวลาเดียวกัน : ราคาอาหารลดลงครึ่งหนึ่ง ความหิวลดลง ( จาก 2.55 ล้านครัวเรือนในปี 1988 เพื่อ 418000 ใน 2007 ) และภาวะทุพโภชนาการเด็กได้ลดลงอย่างมาก ( จาก 17% ใน 1987 7% ในปี 2006 )[ 1 ] นี้ได้สําเร็จ ( ) ผ่านส่วนผสมของแข็งแรง บวกกับบทบาทรัฐในการสร้างความมั่นใจในการลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน การศึกษา และการเข้าถึงสินเชื่อ และ ( ข ) ความสำเร็จส่วนบุคคลใหม่ในภาคการเกษตร [ 1 ] นี้ได้สนับสนุนการเปลี่ยนไทยเป็นประเทศอุตสาหกรรมเศรษฐกิจ [ 1 ]