This study looks to contribute to s

This study looks to contribute to strategic human resource management literature by placing a focus on the relationships among human capital, social capital, human resource behaviors, and performance. Different from past studies which have tended to use general or generic measures of human capital (e.g., Carmeli & Schaubroeck, 2005; Lopez-Cabrales et al., 2006; Takeuchi et al., 2007), this study employs a task specific measure of human capital. Additionally, overlapping tenure, which is defined as the amount of time individuals have worked together is measured. Previous measures have only averaged the amount of time individuals have worked in the same organization, different from previous measures, overlapping tenure assesses the amount of time individuals have actually worked together and not simply their time in an organization. This study also places an emphasis on human resource behaviors, which have been understudied in strategic human resource management literature. According to Wright et al. (1994) organizations can only benefit from the human capital inherent in human resources through the behaviors of the human resources. Therefore, in this study human resource behaviors are studied as a mechanism through which human capital and social capital influence performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้มีลักษณะการมีส่วนร่วม โดยให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ระหว่างทุนมนุษย์ ทุนทางสังคม พฤติกรรมของทรัพยากรมนุษย์ และประสิทธิภาพเอกสารประกอบการบริหารทรัพยากรบุคคลเชิงกลยุทธ์ แตกต่างจากการศึกษาซึ่งมีแนวโน้มการใช้มาตรการทั่วไป หรือทั่วไปของทุนมนุษย์ (เช่น Carmeli & Schaubroeck, 2005 ที่ผ่านมา โลเปซท่อง et al. 2006 สแมน et al. 2007), การศึกษานี้ใช้วัดเฉพาะงานของทุนมนุษย์ นอกจากนี้ ซ้อนอายุ ซึ่งถูกกำหนดเป็นจำนวนเวลาที่บุคคลได้ทำงานร่วมกันที่วัด มาตรการก่อนหน้ามีเพียงเฉลี่ยระยะเวลาที่บุคคลได้ทำงานในองค์กรเดียวกัน แตกต่างจากมาตรการก่อนหน้า วาระซ้อนประเมินจำนวนเวลาที่บุคคลมีจริงทำงานร่วมกันและไม่ใช่แค่เวลาในองค์กร การศึกษานี้ยังสถานเน้นพฤติกรรมของทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งได้รับ understudied ในวรรณคดีการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ ตามไรท์ et al. (1994) องค์กรสามารถเท่านั้นได้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติในทรัพยากรบุคคลผ่านพฤติกรรมของทรัพยากรมนุษย์ ดังนั้น ในการศึกษานี้ ลักษณะการทำงานของทรัพยากรมนุษย์กำลังศึกษาเป็นกลไกซึ่งทุนมนุษย์และทุนทางสังคมมีผลประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้มีลักษณะที่จะนำไปสู่​​วรรณกรรมการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์โดยการวางความสำคัญกับความสัมพันธ์ระหว่างทุนมนุษย์ทุนทางสังคมพฤติกรรมทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการทำงาน ที่แตกต่างกันจากการศึกษาที่ผ่านมาซึ่งมีแนวโน้มที่จะใช้มาตรการทั่วไปหรือแบบทั่วไปของทุนมนุษย์ (เช่น Carmeli & Schaubroeck 2005; Lopez-Cabrales et al, 2006;.. Takeuchi et al, 2007) การศึกษาครั้งนี้มีพนักงานเป็นงานวัดที่เฉพาะเจาะจงของ ทุนมนุษย์ นอกจากนี้การดำรงตำแหน่งทับซ้อนกันซึ่งถูกกำหนดให้เป็นจำนวนเงินของบุคคลเวลาที่ได้ทำงานร่วมกันเป็นวัด มาตรการที่ก่อนหน้านี้ได้เฉลี่ยเพียงจำนวนของบุคคลเวลาที่ได้ทำงานในองค์กรเดียวกันแตกต่างจากมาตรการก่อนหน้านี้ดำรงตำแหน่งทับซ้อนกันประเมินปริมาณของเวลาที่บุคคลที่ได้ทำงานจริงร่วมกันและไม่เพียง แต่เวลาของพวกเขาในองค์กร การศึกษาครั้งนี้ยังให้ความสำคัญกับพฤติกรรมทรัพยากรมนุษย์ซึ่งได้รับการ understudied กลยุทธ์ในวรรณคดีการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ตามที่ไรท์, et al (1994) องค์กรเท่านั้นที่สามารถได้รับประโยชน์จากทุนมนุษย์โดยธรรมชาติในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ผ่านพฤติกรรมของทรัพยากรมนุษย์ ดังนั้นในการศึกษาครั้งนี้มนุษย์พฤติกรรมทรัพยากรมีการศึกษาเป็นกลไกผ่านที่ทุนมนุษย์และทุนทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาลักษณะนี้จะส่งผลให้วรรณกรรมการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์โดยการเน้นความสัมพันธ์ระหว่างทุน , ทุนมนุษย์ทางสังคม , พฤติกรรม , ทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพ แตกต่างจากการศึกษาที่ผ่านมาซึ่งมีแนวโน้มที่จะใช้งานทั่วไป หรือมาตรการทั่วไปของทุนมนุษย์ ( เช่น carmeli & schaubroeck , 2005 ; โลเปซกาบราเลส et al . , 2006 ; ทาเคอุจิ et al . , 2007 ) , การศึกษานี้ใช้เฉพาะงานวัดทุนมนุษย์ นอกจากนี้ ตำแหน่งทับซ้อน ซึ่งหมายถึง จำนวนเวลาที่บุคคลทำงานร่วมกัน คือ วัด มาตรการก่อนหน้านี้ได้เพียงเฉลี่ยจํานวนเวลาที่บุคคลที่ทำงานในองค์กรเดียวกัน แตกต่างจากมาตรการเดิมซ้อนงานประเมินระยะเวลาที่บุคคลจะทำงานร่วมกันและไม่เพียงเวลาในองค์กร การศึกษานี้ยังได้ให้ความสำคัญต่อทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งมี 8 เรื่องในวรรณคดีการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ ตาม Wright et al . ( 1994 ) องค์กรสามารถได้รับประโยชน์จากทุนมนุษย์ที่มีอยู่ในทรัพยากรมนุษย์ผ่านพฤติกรรมของทรัพยากรมนุษย์ ดังนั้นในการศึกษานี้จึงศึกษาพฤติกรรมการบริหารทรัพยากรมนุษย์เป็นกลไกซึ่งทุนมนุษย์และทุนสังคมที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติงาน