- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
บทที่ 1 on the river John rowed the
บทที่ 1 on the river
John rowed the small boat slowly across the river. Susan and Titty sat together in the stern and Roger, the youngest, was in the bows, Everything on the river was new to them. They had arrived at Pin Mill yesterday Now, at last, they had an old rowing boat and were on the water among the other boats on the wide river.
"It's almost like being at sea,' said titty.
'I wish we were,' said Roger.
The tide was going out and John had to row a little harder.
'Be careful,' said Susan. 'Don't hit that black buoy. It's got the name of a boat written on it,'
'Goblin,' said Roger. 'Funny name for a boat.'
'There's a boat coming up the river now,' said John.
A little white yacht with red sails was coming in towards the crowd of boats around them. A young man was busy at the mast. They saw the tall red mainsail come down and fall on the top of the cabin.
'There's no one at the tiller,' said John.
'The boat's coming straight for us. He's all alone. This must his buoy,' cried titty.
'Look out. John!' cried Susan. 'We'll be right in his way.'
John rowed away from the black buoy in the water and they watched as the little yacht came toward them. Slowly and more slowly it moved against the falling tide. Suddenly the young man ran forward and reached down to catch the top of the buoy. But just at that moment the yacht stopped, and immediately the tide began to carry the little boat down the river, away from the buoy.
The young man looked around. 'Hi! You!' he shouted.' Can you fix a rope to that buoy?'
'Aye, aye, sir!' shouted John, and a moment later the rope flew though the air. John caught it and gave the end to Roger. 'Pass the rope though the eye on top, Roger.'
'Aye, aye, Sir,' said Roger, and in a moment the rope was tied safely to the buoy. The young man immediately began to pull the rope very hard and the Goblin stopped moving down river with the tide. Very soon she was safely moored to the buoy.
'That was very good work. Thank you very much,' said the young man. 'I'm glad you know how to tie a rope.'
'Father taught us,' said John. 'He's in the Navy.'
'Lucky for me,' said the captain of the Goblin. 'You saved me from getting into real trouble just then.' He began to put away all the sails and rope, and to make everything tidy.
'Would you like me to help you put everything away?' said John, hoping very much that the young man would invite him on board.
'Yes. please,' said the young man. 'You can all come. There's plenty of work for everybody.' And in a moment all four children were in the cockpit of the Goblin.
'I say. just look inside,' said titty.
They looked down into the cabin of the little ship, with beds on each side of a small table.
'I've just got to wash the cups and plates,' said the young captain, and then I'll go and have breakfast.'
'BREAKFAST!' Susan, titty and Roger all said together. 'But it's nearly seven o'clock in the evening. Haven't you eaten anything all day?'
'Not much. Only some soup and a sandwich since I left Dover at two o'clock yesterday afternoon.'
'Have you been sailing alone all night?' said Roger.
'Yes, that's right.' said the young man. 'Look, what are your names? Mine's Jim Brading.'
'Walker,' said John. 'This is Susan, and this is Titty. I'm John...'
'And I'm Roger. I say, does your engine really work?'
'It works very well,' said Jim Brading, 'but I never use it if I can use sails.'
'Oh,' said Roger, who was very interested in engines.
By now they were all in the cabin, helping Jim Barding to wash and put away the plates.
'We only arrived here yesterday,' said John. 'To meet Daddy at Harwich. He's coming home from China and he's going to work near here, at Shotley.'
'Mother and Bridget, our little sister, are here, too,' added Susan. 'We're staying with Miss Powell at Alma Cottage.'
'Do you live in the Goblin all the time?' asked Titty.
'Wish I did. but I've just finished school. I'm going to Oxford University in another mouth. I'll live in the Goblin till then. My uncle's coming on Monday and we're going to sail to Scotland.'
'We've sailed in an open boat,' said John. 'But we've never had one that we could sleep in.'
'Like to spend a night in the Goblin? said Jim
'Oh yes! said everyone at once.
'We'd love to, if only we could,' said Susan.
At that moment they heard voices outside.
'They'll be on this yacht here, Ma'am. There's their rowing boat tied up behind.' It was Frank, the boatman.
'Oh! said Susan. 'Mother's had to come and look for us.’ They all climbed out of the cabin into the cockpit of the Goblin.
Mrs Walker spoke to Jim Brading. ‘I hope my children haven't given you any trouble.'
'They've helped me a lot,' said Jim, 'and I've been very glad to have them.'
'His name's Jim Brading,' said Roger, 'and he's sailed by himself from Dover, since yesterday.'
'He hasn't even had breakfast yet,' said Titty.'
Mother looked at Jim. She knew very well what her children wanted. 'Our supper is waiting for us,' she said, smiling. 'If Jim would like to come, you'd better bring him with you.'
'Do come,' said Susan. 'We'd all like you to.'
'Thank you,' said Jim. 'That's very good of you.'
Mrs Walker went on first to tell Miss Powell that they dad a visitor.
'Well, Jim said Miss Powell when they arrived. 'You need a bit of sleep by the look of you.'
'I didn't have any sleep last night,' said Jim. 'How are you, Miss Powell?'
'Do you know him? asked Titty, surprised.
Miss Powell laughed. 'Know Jim Brading? I should thing I do. I've known him since he was a child.'
'Sh! Don't wake him!'
Mother came into a room that was strangely silent. Susan was standing by her chair, holding a finger to her lips. And Jim Brading was fast asleep. He had sat down and his head had dropped lower and lower until it was resting on the table.
'He's tried out,' whispered Susan.
John watched. So that was how you felt after sailing all night, alone, in a ship of your own. How soon would he have a ship himself?
Miss Powell laughed quietly when she came in.
'He'll be all right when he's had a bit of food.'
Suddenly Jim Brading moved and nearly knocked over a glass. He lifted his head and stared about him.
'Oh, I say... I'm terribly sorry... I didn't mean to... How long have I been asleep?'
'It's all right,' said Mother. 'I know just how you feel. You'll feel better when you've had some soup.'
And really, it was a very nice thing to happen. You can't think of someone as a stranger when you've seen him asleep on your dinner table. Jim Brading had become one of the family. While they were eating, they asked him lots of questions, but not another word was said about them spending a night in the Goblin. They were beginning to think he had forgotten, and then, suddenly ,the offer was made again, and Mother was there to hear it.
'What are you going to do until your uncle comes?'
'Wait around for him,' said Jim. 'But look, I meant what I said earlier. Why don't you come with me for a few days? I can find room for you...'
‘Sleeping on a ship,’ said Titty. ‘Oh, Mother…’
‘They’d love it, of course,’ said Mother, ‘but I can’t let them go just now. Their father’s on his way home and we’ve come to meet him at Harwich. I can’t meet him and tell him that most of his family gone off to sea.’
‘i wouldn’t take them to sea, said jim. Just on the rivers and Harwich harbor. There’s plenty to see.
‘I say, Mother, couldn’t we?’ said john.
‘Just for a few days,’ said Titty.
‘If you say when you want them black,’ said Jim, ‘I’ll promise to get them black to Pin Mill in plenty of time.’
‘I’m not sure, so I’m going to think about it, said mother and mr brading must think about it, too. He may wake up in the morning and not like the idea.’
‘Oh, Mother!’ said Susan, who had not said a word till then.
‘No, Susan,’ said Mother firmly. ‘Mr Brading’s tired and he should be in bed asleep now. And so should Bridget. We’ll talk about it again in the morning.’
The next morning the children saw that Mother’s bedroom door was open, but there was no one inside.
‘Mother’s gone out,’ cried Roger, who was at the window and could see Mother walking back to the house. They ran out to meet her.
‘Hello,’ she said. ‘I’ve been asking people about that young man. Everybody seems to think well of him. Frank, the boatman, says he knows everything there is to know about sailing and small boats.’
‘You’re going to let us go?’ said John.
‘Perhaps Jim won’t want you today, after a night’s sleep,’ replied Mother, ‘but if he does, I suppose…But I wonder what your father would say.’
‘Daddy’d say “Go…’
‘I believe he would,’ said Mother.
They looked out at the white Goblin on the clam water of the river. There was no sign of life.
‘He’s still asleep,’ said Mother. ‘Let’s have breakfast.’ Before they finished breakfast, Jim Brading arrived.
‘I’m terribly sorry, Mrs Walker, about the way I fell asleep on your table last night.’
‘Don’t apologize,’ said Mother. ‘It was natural thing to do. Come and sit down. Well, now you’ve seen these animals in the morning light, I’m sure you don’t want four of them in your little ship. I’ve told them you won’t, so don’t be afraid that they’ll be disappointed.’
‘How soon can they come aboard?’ said Jim.
Five hours later John, Susan and Jim Brading were resting in the cockpit of the Goblin after a hard morning’s work. Mrs Walker and the others had gone into Ipswich to get food. It had been a busy morning, br
John rowed the small boat slowly across the river. Susan and Titty sat together in the stern and Roger, the youngest, was in the bows, Everything on the river was new to them. They had arrived at Pin Mill yesterday Now, at last, they had an old rowing boat and were on the water among the other boats on the wide river.
"It's almost like being at sea,' said titty.
'I wish we were,' said Roger.
The tide was going out and John had to row a little harder.
'Be careful,' said Susan. 'Don't hit that black buoy. It's got the name of a boat written on it,'
'Goblin,' said Roger. 'Funny name for a boat.'
'There's a boat coming up the river now,' said John.
A little white yacht with red sails was coming in towards the crowd of boats around them. A young man was busy at the mast. They saw the tall red mainsail come down and fall on the top of the cabin.
'There's no one at the tiller,' said John.
'The boat's coming straight for us. He's all alone. This must his buoy,' cried titty.
'Look out. John!' cried Susan. 'We'll be right in his way.'
John rowed away from the black buoy in the water and they watched as the little yacht came toward them. Slowly and more slowly it moved against the falling tide. Suddenly the young man ran forward and reached down to catch the top of the buoy. But just at that moment the yacht stopped, and immediately the tide began to carry the little boat down the river, away from the buoy.
The young man looked around. 'Hi! You!' he shouted.' Can you fix a rope to that buoy?'
'Aye, aye, sir!' shouted John, and a moment later the rope flew though the air. John caught it and gave the end to Roger. 'Pass the rope though the eye on top, Roger.'
'Aye, aye, Sir,' said Roger, and in a moment the rope was tied safely to the buoy. The young man immediately began to pull the rope very hard and the Goblin stopped moving down river with the tide. Very soon she was safely moored to the buoy.
'That was very good work. Thank you very much,' said the young man. 'I'm glad you know how to tie a rope.'
'Father taught us,' said John. 'He's in the Navy.'
'Lucky for me,' said the captain of the Goblin. 'You saved me from getting into real trouble just then.' He began to put away all the sails and rope, and to make everything tidy.
'Would you like me to help you put everything away?' said John, hoping very much that the young man would invite him on board.
'Yes. please,' said the young man. 'You can all come. There's plenty of work for everybody.' And in a moment all four children were in the cockpit of the Goblin.
'I say. just look inside,' said titty.
They looked down into the cabin of the little ship, with beds on each side of a small table.
'I've just got to wash the cups and plates,' said the young captain, and then I'll go and have breakfast.'
'BREAKFAST!' Susan, titty and Roger all said together. 'But it's nearly seven o'clock in the evening. Haven't you eaten anything all day?'
'Not much. Only some soup and a sandwich since I left Dover at two o'clock yesterday afternoon.'
'Have you been sailing alone all night?' said Roger.
'Yes, that's right.' said the young man. 'Look, what are your names? Mine's Jim Brading.'
'Walker,' said John. 'This is Susan, and this is Titty. I'm John...'
'And I'm Roger. I say, does your engine really work?'
'It works very well,' said Jim Brading, 'but I never use it if I can use sails.'
'Oh,' said Roger, who was very interested in engines.
By now they were all in the cabin, helping Jim Barding to wash and put away the plates.
'We only arrived here yesterday,' said John. 'To meet Daddy at Harwich. He's coming home from China and he's going to work near here, at Shotley.'
'Mother and Bridget, our little sister, are here, too,' added Susan. 'We're staying with Miss Powell at Alma Cottage.'
'Do you live in the Goblin all the time?' asked Titty.
'Wish I did. but I've just finished school. I'm going to Oxford University in another mouth. I'll live in the Goblin till then. My uncle's coming on Monday and we're going to sail to Scotland.'
'We've sailed in an open boat,' said John. 'But we've never had one that we could sleep in.'
'Like to spend a night in the Goblin? said Jim
'Oh yes! said everyone at once.
'We'd love to, if only we could,' said Susan.
At that moment they heard voices outside.
'They'll be on this yacht here, Ma'am. There's their rowing boat tied up behind.' It was Frank, the boatman.
'Oh! said Susan. 'Mother's had to come and look for us.’ They all climbed out of the cabin into the cockpit of the Goblin.
Mrs Walker spoke to Jim Brading. ‘I hope my children haven't given you any trouble.'
'They've helped me a lot,' said Jim, 'and I've been very glad to have them.'
'His name's Jim Brading,' said Roger, 'and he's sailed by himself from Dover, since yesterday.'
'He hasn't even had breakfast yet,' said Titty.'
Mother looked at Jim. She knew very well what her children wanted. 'Our supper is waiting for us,' she said, smiling. 'If Jim would like to come, you'd better bring him with you.'
'Do come,' said Susan. 'We'd all like you to.'
'Thank you,' said Jim. 'That's very good of you.'
Mrs Walker went on first to tell Miss Powell that they dad a visitor.
'Well, Jim said Miss Powell when they arrived. 'You need a bit of sleep by the look of you.'
'I didn't have any sleep last night,' said Jim. 'How are you, Miss Powell?'
'Do you know him? asked Titty, surprised.
Miss Powell laughed. 'Know Jim Brading? I should thing I do. I've known him since he was a child.'
'Sh! Don't wake him!'
Mother came into a room that was strangely silent. Susan was standing by her chair, holding a finger to her lips. And Jim Brading was fast asleep. He had sat down and his head had dropped lower and lower until it was resting on the table.
'He's tried out,' whispered Susan.
John watched. So that was how you felt after sailing all night, alone, in a ship of your own. How soon would he have a ship himself?
Miss Powell laughed quietly when she came in.
'He'll be all right when he's had a bit of food.'
Suddenly Jim Brading moved and nearly knocked over a glass. He lifted his head and stared about him.
'Oh, I say... I'm terribly sorry... I didn't mean to... How long have I been asleep?'
'It's all right,' said Mother. 'I know just how you feel. You'll feel better when you've had some soup.'
And really, it was a very nice thing to happen. You can't think of someone as a stranger when you've seen him asleep on your dinner table. Jim Brading had become one of the family. While they were eating, they asked him lots of questions, but not another word was said about them spending a night in the Goblin. They were beginning to think he had forgotten, and then, suddenly ,the offer was made again, and Mother was there to hear it.
'What are you going to do until your uncle comes?'
'Wait around for him,' said Jim. 'But look, I meant what I said earlier. Why don't you come with me for a few days? I can find room for you...'
‘Sleeping on a ship,’ said Titty. ‘Oh, Mother…’
‘They’d love it, of course,’ said Mother, ‘but I can’t let them go just now. Their father’s on his way home and we’ve come to meet him at Harwich. I can’t meet him and tell him that most of his family gone off to sea.’
‘i wouldn’t take them to sea, said jim. Just on the rivers and Harwich harbor. There’s plenty to see.
‘I say, Mother, couldn’t we?’ said john.
‘Just for a few days,’ said Titty.
‘If you say when you want them black,’ said Jim, ‘I’ll promise to get them black to Pin Mill in plenty of time.’
‘I’m not sure, so I’m going to think about it, said mother and mr brading must think about it, too. He may wake up in the morning and not like the idea.’
‘Oh, Mother!’ said Susan, who had not said a word till then.
‘No, Susan,’ said Mother firmly. ‘Mr Brading’s tired and he should be in bed asleep now. And so should Bridget. We’ll talk about it again in the morning.’
The next morning the children saw that Mother’s bedroom door was open, but there was no one inside.
‘Mother’s gone out,’ cried Roger, who was at the window and could see Mother walking back to the house. They ran out to meet her.
‘Hello,’ she said. ‘I’ve been asking people about that young man. Everybody seems to think well of him. Frank, the boatman, says he knows everything there is to know about sailing and small boats.’
‘You’re going to let us go?’ said John.
‘Perhaps Jim won’t want you today, after a night’s sleep,’ replied Mother, ‘but if he does, I suppose…But I wonder what your father would say.’
‘Daddy’d say “Go…’
‘I believe he would,’ said Mother.
They looked out at the white Goblin on the clam water of the river. There was no sign of life.
‘He’s still asleep,’ said Mother. ‘Let’s have breakfast.’ Before they finished breakfast, Jim Brading arrived.
‘I’m terribly sorry, Mrs Walker, about the way I fell asleep on your table last night.’
‘Don’t apologize,’ said Mother. ‘It was natural thing to do. Come and sit down. Well, now you’ve seen these animals in the morning light, I’m sure you don’t want four of them in your little ship. I’ve told them you won’t, so don’t be afraid that they’ll be disappointed.’
‘How soon can they come aboard?’ said Jim.
Five hours later John, Susan and Jim Brading were resting in the cockpit of the Goblin after a hard morning’s work. Mrs Walker and the others had gone into Ipswich to get food. It had been a busy morning, br
0/5000
บทที่ 1 ในแม่น้ำ จอห์น rowed เรือเล็กข้ามแม่น้ำอย่างช้า ๆ ซูซานและ Titty เสาร์ร่วมกันในการสเติร์น และ Roger ลูก อยู่ในพระองค์ ทุกอย่างในแม่น้ำมาให้ พวกเขามาถึงที่โรงสี Pin เมื่อวานขณะนี้ ที่สุด พวกเขามีเรือพายเก่า และมีน้ำในเรือในแม่น้ำกว้าง "มันเป็นเกือบเหมือนอยู่ในทะเล titty กล่าว 'ผมขอให้พวกเรา กล่าวว่า Roger น้ำกำลังออก และจอห์นได้พายเล็กน้อยหนัก 'ระวัง กล่าวว่า ซูซาน ' อย่าตีทุ่นดำนั้น มีชื่อเรือเขียนบน 'ผี กล่าวว่า Roger 'ตลกชื่อสำหรับเรือ' 'มีเรือมาเที่ยวตอนนี้ กล่าวว่า จอห์น ดินขาวน้อยกับเซลส์สีแดงได้มาต่อฝูงชนของเรือรอบ ๆ ชายหนุ่มไม่ว่างที่เสานี้ พวกเขาเห็นสูงสีแดง mainsail ลงมา และอยู่บนกระท่อม 'ไม่มีใครที่เพาะปลูก กล่าวว่า จอห์น ' เรือของมาตรงที่เรา เขาเป็นคนเดียวทั้งหมด นี้ต้องเขาทุ่น titty ร้อง ' มองออกไป จอห์น!' ร้องศิริรัตน์ 'เราจะได้อยู่ในทางของเขา' จอห์น rowed จากทุ่นดำน้ำ และพวกเขาดูเหมือนเรือน้อยมาสู่พวกเขา ช้าลง และช้าลงก็ย้ายไปกับน้ำล้ม ทันใดนั้นชายหนุ่มวิ่งไปข้างหน้า และถึงจะจับด้านบนของตัวทุ่นลง แต่ที่ว่าขณะที่เรือหยุด และทันทีที่น้ำเริ่มมีเรือน้อยลงแม่น้ำ จากทุ่น ชายหนุ่มมองรอบ ๆ ' สวัสดี คุณ! "เขาตะโกนขึ้น ' คุณสามารถแก้ไขการเชือกทุ่นที่?' 'อาย อาย ที่รัก ' ตะโกนจอห์น และครู่ต่อเชือกบินแต่อากาศ จอห์นจับมัน และสิ้นสุดให้ Roger 'ผ่านเชือกแม้ว่าตาอยู่ด้านบน Roger ' 'อาย อาย รัก กล่าวว่า Roger และในขณะเชือกถูกเชื่อมโยงอย่างปลอดภัยกับทุ่น ชายหนุ่มทันทีเริ่มการดึงเชือกที่ยากมาก และผีที่หยุดย้ายลงแม่น้ำน้ำ เร็ว ๆ นี้ เธอถูกปลอดภัยจอดทุ่น ' ที่ได้ทำงานดีขึ้น ขอบคุณมาก กล่าวว่า ชายหนุ่ม "ฉันดีใจที่คุณทราบวิธีการผูกเชือก' "พ่อสอนเรา กล่าวว่า จอห์น 'เขาอยู่ในกองทัพเรือ" 'โชคดีสำหรับฉัน ว่า กัปตันของผี 'คุณบันทึกฉันจากการเดินทางเป็นเรื่องจริงแล้วเพียง' เขาเริ่มเก็บเซลส์และเชือกทั้งหมด และทำให้ทุกอย่างระเบียบ 'คุณต้องการจะช่วยให้คุณเก็บทุกอย่าง' กล่าวว่า จอห์น หวังมากว่าชายหนุ่มจะเชิญเขาบนเรือ ' ใช่ กรุณา กล่าวว่า ชายหนุ่ม ' คุณสามารถมาทั้งหมดได้ มีมากมายสำหรับทุกคนที่ทำงาน ' และในช่วง สี่เด็ก ๆ อยู่ในส่วนควบคุมของผี ' ผมพูด เพียงแค่มองภายใน titty กล่าว พวกเขามองลงในเคบินเรือน้อย มีเตียงบนแต่ละด้านของตารางขนาดเล็ก 'ฉันได้เพียงแค่ล้างถ้วยและจาน กล่าวว่า กัปตันหนุ่ม แล้ว ฉันจะไป และรับประทานอาหารเช้า ' 'อาหารเช้า' ศิริรัตน์ titty และ Roger กล่าวกัน ' แต่ก็เกือบเจ็ดโมงในช่วงเย็น ไม่ได้คุณกินอะไรทั้งวัน?' ' มากขึ้น เฉพาะบางซุปและแซนวิชเนื่องจากผมไปโดเวอร์ที่สองโมงบ่ายเมื่อวานนี้ ' 'มีคุณการล่องเรือคนเดียวทั้งคืน ' กล่าวว่า Roger 'ใช่ ที่อยู่ขวา' กล่าวว่า ชายหนุ่ม ' ค้นหา ชื่อของคุณคืออะไร ฉันมีจิม Brading .' 'วอล์คเกอร์ จอห์นกล่าว ' นี่คือซูซาน และนี้คือ Titty ผมจอห์น...' ' และผม Roger พูด ไม่ทำงานจริงของเครื่องยนต์หรือไม่? " 'ทำงานดี กล่าวว่า จิม Brading 'แต่ผมไม่เคยใช้ถ้าสามารถใช้เซลส์' 'โอ้ กล่าว Roger ที่มีความสนใจในเครื่องยนต์ โดยขณะนี้ พวกเขาได้ทั้งหมดในห้องโดยสาร ช่วย Jim Barding ล้าง และเก็บแผ่น 'เราเท่านั้นมาถึงที่นี่เมื่อวานนี้ กล่าวว่า จอห์น ' ไปพบพ่อที่ Harwich เขามาบ้านจากจีนและของเขาไปทำงานใกล้ที่นี่ ที่ Shotley .' 'แม่และบริจิตแห่ง น้องสาวน้อยของเรา อยู่ที่ เกินไป เพิ่มศิริรัตน์ 'เราจะเข้าพักกับนางสาวพาวเวลที่อัลม่าคอทเทจ' "คุณอยู่ในผีตลอดเวลา" ถาม Titty ' ฉันไม่ต้องการ แต่ฉันเพิ่งเสร็จเรียบร้อยโรงเรียน ฉันจะไปมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ดในปากอีก ฉันจะอยู่ในผีจนแล้ว ลุงของฉันมาจันทร์และเรากำลังแล่นสกอตแลนด์ ' 'เราได้แล่นในเรือการเปิด กล่าวว่า จอห์น 'แต่เราจะไม่เคยมีที่เราสามารถนอนใน' ' อยากใช้จ่ายคืนในแบบผีดิบ จิมกล่าวว่า ' โอ้ ใช่ กล่าวว่า ทุกคนในครั้งเดียว 'อยากไป ถ้าเพียงเราสามารถ กล่าวว่า ซูซาน ขณะที่ พวกเขาได้ยินเสียงภายนอก ' พวกเขาจะอยู่บนดินนี้นี่ Ma'am มีเรือพายของพวกเขาติดอยู่ ' Frank, boatman ได้ ' โอ้ ศิริรัตน์กล่าวว่า 'แม่ก็ มาหาเรา" พวกเขาทั้งหมดปีนออกจากกระท่อมในส่วนควบคุมของผี นาง Walker ได้พูดกับ Brading จิม 'ฉันหวังว่า ลูก ๆ ยังไม่ได้รับปัญหาใด ๆ ' 'พวกเขาได้ช่วยให้ฉันมาก กล่าวว่า จิม 'และผมเคยดีใจมากเพื่อให้' Roger กล่าวว่า 'เขาชื่อจิม Brading ' และเขาได้แล่นเองจากโดเวอร์ ตั้งแต่เมื่อวาน ' 'เขาไม่มีอาหารเช้ายัง กล่าวว่า Titty ' แม่มองที่จิม เธอรู้ดีว่าลูกต้อง 'ซุปเปอร์ของเรากำลังรอเรา เธอกล่าว ยิ้ม 'หากจิมมา คุณจะดีกว่านำเขากับคุณ' 'มา กล่าวว่า ซูซาน "เราทั้งหมดอยากให้' ขอบคุณ กล่าวว่า จิม "นั่นเป็นดีของคุณ' นาง Walker ไปก่อนจะบอกพาวเวลนางสาวที่พวกพ่อผู้เยี่ยมชม ' ดี จิมกล่าวพาวเวลนางสาวเมื่อพวกเขามาถึง 'คุณต้องการนอน โดยลักษณะของคุณ' 'ฉันไม่ได้นอนทุกคืน กล่าวว่า จิม ' อย่างคุณ นางสาวพาวเวล?' ' คุณรู้จักเขาไหม ถาม Titty ประหลาดใจ นางสาวพาวเวลหัวเราะ ' รู้จิม Brading ฉันควรทำสิ่ง ผมรู้จักเขามาตั้งแต่เด็ก "' Sh ! อย่าปลุกเขา!' แม่มาเป็นห้องพักที่ถูกเงียบแพงกว่า ศิริรัตน์ยืนตั้งขึ้น โดยเธอเก้าอี้ จับมือกับริมฝีปากของเธอ และ Brading จิมก็หลับอย่างรวดเร็ว เขาก็นั่งลง และหัวของเขาได้ลดลงต่ำกว่า และต่ำกว่าจนกว่าจะถูกวางบนโต๊ะ 'เขาจะพยายามออก กระซิบศิริรัตน์ จอห์นดู ดังนั้น ที่ถูกอย่างไรคุณรู้สึกว่าหลังจากเรือทั้งคืน คน เดียว ในเรือของตัวเอง เร็วที่สุด เขาจะมีเรือตัวเอง นางสาวพาวเวลหัวเราะอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอเข้ามา 'เขาจะได้ทั้งหมดขวาเมื่อเขามีบิตของอาหาร' จู่ ๆ จิม Brading ย้าย และโบว์ลิ่งเกือบผ่านแก้ว เขายกศีรษะของเขา และเริ่มเกี่ยวกับเขา ' โอ้ ผมบอกว่า ... ผมเสียใจชะมัด... ผมไม่ได้หมายถึงการ... ระยะได้หลับ?' 'มัน ' กล่าวว่า แม่ ' ฉันรู้เพียงว่าการที่คุณรู้สึก คุณจะรู้สึกดีเมื่อได้น้ำซุปบางอย่าง ' และจริง ๆ มันเป็นสิ่งดีเกิดขึ้น คุณไม่คิดว่า คนเป็นคนแปลกหน้าเมื่อคุณได้เห็นเขาหลับบนโต๊ะอาหารของคุณ จิม Brading ได้กลายเป็นหนึ่งในครอบครัว ในขณะที่พวกเขาได้รับประทานอาหาร พวกเขาถามเขาคำถามมากมาย ได้กล่าวคำอื่นไม่เกี่ยวกับพวกเขาใช้จ่ายคืนในผี พวกเขาก็เริ่มคิดว่า เขา ลืม แล้ว ทันที ทำข้อเสนออีกครั้ง และแม่ได้ฟังก็มี "จะทำจนกระทั่งคุณลุงมา' 'รอรอบ กล่าวว่า จิม ' แต่ดู ฉันหมายถึง สิ่งที่ผมพูดก่อนหน้านี้ ทำไมไม่มากับฉันกี่วัน ฉันสามารถหาห้องสำหรับคุณ...' 'นอนบนเรือ Titty กล่าวว่า 'โอ้ ย่า...' 'พวกเขาจะรัก แน่นอน กล่าวว่า แม่, ' แต่ไม่ให้ออกไปเดี๋ยวนั้น พ่อของเขากับทางบ้านและเราได้มาพบเขาที่ Harwich ฉันไม่สามารถพบเขา และบอกว่า ส่วนใหญ่ของครอบครัวของเขาไปออกทะเลได้ ' ' ฉันจะไม่พาไปทะเล กล่าวว่า จิม เพียงแต่ในแม่น้ำและท่า Harwich มีมากมายให้ดู 'ฉันพูด ย่า ไม่เรา ' จอห์นกล่าวว่า 'เพียงกี่วัน กล่าวว่า Titty จิม 'ฉันจะสัญญาว่า จะรับสีดำโม่ Pin ในเวลามากมาย' กล่าวว่า 'ถ้าคุณพูดเมื่อคุณต้องการสีดำ ' ฉันไม่แน่ใจ ดังนั้นฉันจะคิดถึงมัน แม่ดังกล่าวและนาย brading ต้องคิดเกี่ยวกับมัน เกินไป เขาอาจตื่นขึ้น ในตอนเช้า และไม่ เหมือนคิดได้ ''โอ้ ย่า ' ซูซาน ที่ไม่ได้กล่าวว่า คำว่า จนถึงแล้ว'ไม่ ซูซาน กล่าวว่า แม่อย่างนั้น ' นาย Brading เหนื่อย และเขาควรจะนอนหลับในตอนนี้ และก็ ควรบริจิตแห่ง เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้งในตอนเช้า 'นี้เด็กเห็นว่า ประตูห้องนอนแม่เปิด แต่มีหนึ่งภายใน 'แม่ของไป,' ร้อง Roger หน้าต่าง และได้เห็นแม่เดินกลับไปบ้าน พวกเขาวิ่งออกไปพบกับเธอ 'สวัสดี เธอกล่าว ' ฉันเคยถูกถามผู้เกี่ยวกับหนุ่มคนนั้น ทุกคนน่าจะคิดว่า ของเขาดี Frank, boatman กล่าวว่า เขารู้ทุกอย่างที่ เกี่ยวกับเรือแล่นเรือใบ และขนาดเล็กมีการ ' 'คุณจะให้เราไปหรือไม่' กล่าวว่า จอห์น 'จิมบางทีไม่ต้องคุณวันนี้ หลังนอนหลับกลางคืน ตอบแม่, ' แต่ถ้าเขาไม่ ฉันคิดว่า ...แต่หวังว่า สิ่งที่คุณพ่อจะพูด ' ' พ่อจะบอกว่า "ไป...' 'ผมเชื่อว่า เขาจะ กล่าวว่า แม่ พวกเขาดูออกผีขาวน้ำหอยของแม่น้ำ ไม่มีเครื่องหมายของชีวิตได้ 'เขายังหลับ กล่าวว่า แม่ 'เรามีอาหารเช้า' ก่อนที่พวกเขาเสร็จอาหารเช้า จิม Brading มาถึง ' ฟ้าขอ นาง Walker เกี่ยวกับวิธีฉันล้มลงหลับบนตารางของคุณคืน ''ไม่ขอโทษ กล่าวว่า แม่ "มันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติจะทำ มา และนั่งลง ดี ตอนนี้คุณเคยเห็นสัตว์เหล่านี้ในตอนเช้าแสง ฉันแน่ใจว่า คุณไม่ต้องสี่ของพวกเขาในเรือน้อยของคุณ ฉันเคยบอกว่า พวกคุณไม่ ดังนั้นอย่ากลัวว่า เขาจะผิดหวัง ' "เร็วที่สุดสามารถจะมาบนเรือหรือไม่' กล่าวว่า จิม ห้าชั่วโมงในภายหลังจอห์น ซูซาน และจิม Brading ถูกวางตัวในส่วนควบคุมของผีที่หลังงานเช้ายาก นาง Walker และอื่น ๆ เดินทางไปอิปสวิชจะได้รับอาหาร ได้เช้าว่าง br
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 1 on the river
John rowed the small boat slowly across the river. Susan and Titty sat together in the stern and Roger, the youngest, was in the bows, Everything on the river was new to them. They had arrived at Pin Mill yesterday Now, at last, they had an old rowing boat and were on the water among the other boats on the wide river.
"It's almost like being at sea,' said titty.
'I wish we were,' said Roger.
The tide was going out and John had to row a little harder.
'Be careful,' said Susan. 'Don't hit that black buoy. It's got the name of a boat written on it,'
'Goblin,' said Roger. 'Funny name for a boat.'
'There's a boat coming up the river now,' said John.
A little white yacht with red sails was coming in towards the crowd of boats around them. A young man was busy at the mast. They saw the tall red mainsail come down and fall on the top of the cabin.
'There's no one at the tiller,' said John.
'The boat's coming straight for us. He's all alone. This must his buoy,' cried titty.
'Look out. John!' cried Susan. 'We'll be right in his way.'
John rowed away from the black buoy in the water and they watched as the little yacht came toward them. Slowly and more slowly it moved against the falling tide. Suddenly the young man ran forward and reached down to catch the top of the buoy. But just at that moment the yacht stopped, and immediately the tide began to carry the little boat down the river, away from the buoy.
The young man looked around. 'Hi! You!' he shouted.' Can you fix a rope to that buoy?'
'Aye, aye, sir!' shouted John, and a moment later the rope flew though the air. John caught it and gave the end to Roger. 'Pass the rope though the eye on top, Roger.'
'Aye, aye, Sir,' said Roger, and in a moment the rope was tied safely to the buoy. The young man immediately began to pull the rope very hard and the Goblin stopped moving down river with the tide. Very soon she was safely moored to the buoy.
'That was very good work. Thank you very much,' said the young man. 'I'm glad you know how to tie a rope.'
'Father taught us,' said John. 'He's in the Navy.'
'Lucky for me,' said the captain of the Goblin. 'You saved me from getting into real trouble just then.' He began to put away all the sails and rope, and to make everything tidy.
'Would you like me to help you put everything away?' said John, hoping very much that the young man would invite him on board.
'Yes. please,' said the young man. 'You can all come. There's plenty of work for everybody.' And in a moment all four children were in the cockpit of the Goblin.
'I say. just look inside,' said titty.
They looked down into the cabin of the little ship, with beds on each side of a small table.
'I've just got to wash the cups and plates,' said the young captain, and then I'll go and have breakfast.'
'BREAKFAST!' Susan, titty and Roger all said together. 'But it's nearly seven o'clock in the evening. Haven't you eaten anything all day?'
'Not much. Only some soup and a sandwich since I left Dover at two o'clock yesterday afternoon.'
'Have you been sailing alone all night?' said Roger.
'Yes, that's right.' said the young man. 'Look, what are your names? Mine's Jim Brading.'
'Walker,' said John. 'This is Susan, and this is Titty. I'm John...'
'And I'm Roger. I say, does your engine really work?'
'It works very well,' said Jim Brading, 'but I never use it if I can use sails.'
'Oh,' said Roger, who was very interested in engines.
By now they were all in the cabin, helping Jim Barding to wash and put away the plates.
'We only arrived here yesterday,' said John. 'To meet Daddy at Harwich. He's coming home from China and he's going to work near here, at Shotley.'
'Mother and Bridget, our little sister, are here, too,' added Susan. 'We're staying with Miss Powell at Alma Cottage.'
'Do you live in the Goblin all the time?' asked Titty.
'Wish I did. but I've just finished school. I'm going to Oxford University in another mouth. I'll live in the Goblin till then. My uncle's coming on Monday and we're going to sail to Scotland.'
'We've sailed in an open boat,' said John. 'But we've never had one that we could sleep in.'
'Like to spend a night in the Goblin? said Jim
'Oh yes! said everyone at once.
'We'd love to, if only we could,' said Susan.
At that moment they heard voices outside.
'They'll be on this yacht here, Ma'am. There's their rowing boat tied up behind.' It was Frank, the boatman.
'Oh! said Susan. 'Mother's had to come and look for us.’ They all climbed out of the cabin into the cockpit of the Goblin.
Mrs Walker spoke to Jim Brading. ‘I hope my children haven't given you any trouble.'
'They've helped me a lot,' said Jim, 'and I've been very glad to have them.'
'His name's Jim Brading,' said Roger, 'and he's sailed by himself from Dover, since yesterday.'
'He hasn't even had breakfast yet,' said Titty.'
Mother looked at Jim. She knew very well what her children wanted. 'Our supper is waiting for us,' she said, smiling. 'If Jim would like to come, you'd better bring him with you.'
'Do come,' said Susan. 'We'd all like you to.'
'Thank you,' said Jim. 'That's very good of you.'
Mrs Walker went on first to tell Miss Powell that they dad a visitor.
'Well, Jim said Miss Powell when they arrived. 'You need a bit of sleep by the look of you.'
'I didn't have any sleep last night,' said Jim. 'How are you, Miss Powell?'
'Do you know him? asked Titty, surprised.
Miss Powell laughed. 'Know Jim Brading? I should thing I do. I've known him since he was a child.'
'Sh! Don't wake him!'
Mother came into a room that was strangely silent. Susan was standing by her chair, holding a finger to her lips. And Jim Brading was fast asleep. He had sat down and his head had dropped lower and lower until it was resting on the table.
'He's tried out,' whispered Susan.
John watched. So that was how you felt after sailing all night, alone, in a ship of your own. How soon would he have a ship himself?
Miss Powell laughed quietly when she came in.
'He'll be all right when he's had a bit of food.'
Suddenly Jim Brading moved and nearly knocked over a glass. He lifted his head and stared about him.
'Oh, I say... I'm terribly sorry... I didn't mean to... How long have I been asleep?'
'It's all right,' said Mother. 'I know just how you feel. You'll feel better when you've had some soup.'
And really, it was a very nice thing to happen. You can't think of someone as a stranger when you've seen him asleep on your dinner table. Jim Brading had become one of the family. While they were eating, they asked him lots of questions, but not another word was said about them spending a night in the Goblin. They were beginning to think he had forgotten, and then, suddenly ,the offer was made again, and Mother was there to hear it.
'What are you going to do until your uncle comes?'
'Wait around for him,' said Jim. 'But look, I meant what I said earlier. Why don't you come with me for a few days? I can find room for you...'
‘Sleeping on a ship,’ said Titty. ‘Oh, Mother…’
‘They’d love it, of course,’ said Mother, ‘but I can’t let them go just now. Their father’s on his way home and we’ve come to meet him at Harwich. I can’t meet him and tell him that most of his family gone off to sea.’
‘i wouldn’t take them to sea, said jim. Just on the rivers and Harwich harbor. There’s plenty to see.
‘I say, Mother, couldn’t we?’ said john.
‘Just for a few days,’ said Titty.
‘If you say when you want them black,’ said Jim, ‘I’ll promise to get them black to Pin Mill in plenty of time.’
‘I’m not sure, so I’m going to think about it, said mother and mr brading must think about it, too. He may wake up in the morning and not like the idea.’
‘Oh, Mother!’ said Susan, who had not said a word till then.
‘No, Susan,’ said Mother firmly. ‘Mr Brading’s tired and he should be in bed asleep now. And so should Bridget. We’ll talk about it again in the morning.’
The next morning the children saw that Mother’s bedroom door was open, but there was no one inside.
‘Mother’s gone out,’ cried Roger, who was at the window and could see Mother walking back to the house. They ran out to meet her.
‘Hello,’ she said. ‘I’ve been asking people about that young man. Everybody seems to think well of him. Frank, the boatman, says he knows everything there is to know about sailing and small boats.’
‘You’re going to let us go?’ said John.
‘Perhaps Jim won’t want you today, after a night’s sleep,’ replied Mother, ‘but if he does, I suppose…But I wonder what your father would say.’
‘Daddy’d say “Go…’
‘I believe he would,’ said Mother.
They looked out at the white Goblin on the clam water of the river. There was no sign of life.
‘He’s still asleep,’ said Mother. ‘Let’s have breakfast.’ Before they finished breakfast, Jim Brading arrived.
‘I’m terribly sorry, Mrs Walker, about the way I fell asleep on your table last night.’
‘Don’t apologize,’ said Mother. ‘It was natural thing to do. Come and sit down. Well, now you’ve seen these animals in the morning light, I’m sure you don’t want four of them in your little ship. I’ve told them you won’t, so don’t be afraid that they’ll be disappointed.’
‘How soon can they come aboard?’ said Jim.
Five hours later John, Susan and Jim Brading were resting in the cockpit of the Goblin after a hard morning’s work. Mrs Walker and the others had gone into Ipswich to get food. It had been a busy morning, br
John rowed the small boat slowly across the river. Susan and Titty sat together in the stern and Roger, the youngest, was in the bows, Everything on the river was new to them. They had arrived at Pin Mill yesterday Now, at last, they had an old rowing boat and were on the water among the other boats on the wide river.
"It's almost like being at sea,' said titty.
'I wish we were,' said Roger.
The tide was going out and John had to row a little harder.
'Be careful,' said Susan. 'Don't hit that black buoy. It's got the name of a boat written on it,'
'Goblin,' said Roger. 'Funny name for a boat.'
'There's a boat coming up the river now,' said John.
A little white yacht with red sails was coming in towards the crowd of boats around them. A young man was busy at the mast. They saw the tall red mainsail come down and fall on the top of the cabin.
'There's no one at the tiller,' said John.
'The boat's coming straight for us. He's all alone. This must his buoy,' cried titty.
'Look out. John!' cried Susan. 'We'll be right in his way.'
John rowed away from the black buoy in the water and they watched as the little yacht came toward them. Slowly and more slowly it moved against the falling tide. Suddenly the young man ran forward and reached down to catch the top of the buoy. But just at that moment the yacht stopped, and immediately the tide began to carry the little boat down the river, away from the buoy.
The young man looked around. 'Hi! You!' he shouted.' Can you fix a rope to that buoy?'
'Aye, aye, sir!' shouted John, and a moment later the rope flew though the air. John caught it and gave the end to Roger. 'Pass the rope though the eye on top, Roger.'
'Aye, aye, Sir,' said Roger, and in a moment the rope was tied safely to the buoy. The young man immediately began to pull the rope very hard and the Goblin stopped moving down river with the tide. Very soon she was safely moored to the buoy.
'That was very good work. Thank you very much,' said the young man. 'I'm glad you know how to tie a rope.'
'Father taught us,' said John. 'He's in the Navy.'
'Lucky for me,' said the captain of the Goblin. 'You saved me from getting into real trouble just then.' He began to put away all the sails and rope, and to make everything tidy.
'Would you like me to help you put everything away?' said John, hoping very much that the young man would invite him on board.
'Yes. please,' said the young man. 'You can all come. There's plenty of work for everybody.' And in a moment all four children were in the cockpit of the Goblin.
'I say. just look inside,' said titty.
They looked down into the cabin of the little ship, with beds on each side of a small table.
'I've just got to wash the cups and plates,' said the young captain, and then I'll go and have breakfast.'
'BREAKFAST!' Susan, titty and Roger all said together. 'But it's nearly seven o'clock in the evening. Haven't you eaten anything all day?'
'Not much. Only some soup and a sandwich since I left Dover at two o'clock yesterday afternoon.'
'Have you been sailing alone all night?' said Roger.
'Yes, that's right.' said the young man. 'Look, what are your names? Mine's Jim Brading.'
'Walker,' said John. 'This is Susan, and this is Titty. I'm John...'
'And I'm Roger. I say, does your engine really work?'
'It works very well,' said Jim Brading, 'but I never use it if I can use sails.'
'Oh,' said Roger, who was very interested in engines.
By now they were all in the cabin, helping Jim Barding to wash and put away the plates.
'We only arrived here yesterday,' said John. 'To meet Daddy at Harwich. He's coming home from China and he's going to work near here, at Shotley.'
'Mother and Bridget, our little sister, are here, too,' added Susan. 'We're staying with Miss Powell at Alma Cottage.'
'Do you live in the Goblin all the time?' asked Titty.
'Wish I did. but I've just finished school. I'm going to Oxford University in another mouth. I'll live in the Goblin till then. My uncle's coming on Monday and we're going to sail to Scotland.'
'We've sailed in an open boat,' said John. 'But we've never had one that we could sleep in.'
'Like to spend a night in the Goblin? said Jim
'Oh yes! said everyone at once.
'We'd love to, if only we could,' said Susan.
At that moment they heard voices outside.
'They'll be on this yacht here, Ma'am. There's their rowing boat tied up behind.' It was Frank, the boatman.
'Oh! said Susan. 'Mother's had to come and look for us.’ They all climbed out of the cabin into the cockpit of the Goblin.
Mrs Walker spoke to Jim Brading. ‘I hope my children haven't given you any trouble.'
'They've helped me a lot,' said Jim, 'and I've been very glad to have them.'
'His name's Jim Brading,' said Roger, 'and he's sailed by himself from Dover, since yesterday.'
'He hasn't even had breakfast yet,' said Titty.'
Mother looked at Jim. She knew very well what her children wanted. 'Our supper is waiting for us,' she said, smiling. 'If Jim would like to come, you'd better bring him with you.'
'Do come,' said Susan. 'We'd all like you to.'
'Thank you,' said Jim. 'That's very good of you.'
Mrs Walker went on first to tell Miss Powell that they dad a visitor.
'Well, Jim said Miss Powell when they arrived. 'You need a bit of sleep by the look of you.'
'I didn't have any sleep last night,' said Jim. 'How are you, Miss Powell?'
'Do you know him? asked Titty, surprised.
Miss Powell laughed. 'Know Jim Brading? I should thing I do. I've known him since he was a child.'
'Sh! Don't wake him!'
Mother came into a room that was strangely silent. Susan was standing by her chair, holding a finger to her lips. And Jim Brading was fast asleep. He had sat down and his head had dropped lower and lower until it was resting on the table.
'He's tried out,' whispered Susan.
John watched. So that was how you felt after sailing all night, alone, in a ship of your own. How soon would he have a ship himself?
Miss Powell laughed quietly when she came in.
'He'll be all right when he's had a bit of food.'
Suddenly Jim Brading moved and nearly knocked over a glass. He lifted his head and stared about him.
'Oh, I say... I'm terribly sorry... I didn't mean to... How long have I been asleep?'
'It's all right,' said Mother. 'I know just how you feel. You'll feel better when you've had some soup.'
And really, it was a very nice thing to happen. You can't think of someone as a stranger when you've seen him asleep on your dinner table. Jim Brading had become one of the family. While they were eating, they asked him lots of questions, but not another word was said about them spending a night in the Goblin. They were beginning to think he had forgotten, and then, suddenly ,the offer was made again, and Mother was there to hear it.
'What are you going to do until your uncle comes?'
'Wait around for him,' said Jim. 'But look, I meant what I said earlier. Why don't you come with me for a few days? I can find room for you...'
‘Sleeping on a ship,’ said Titty. ‘Oh, Mother…’
‘They’d love it, of course,’ said Mother, ‘but I can’t let them go just now. Their father’s on his way home and we’ve come to meet him at Harwich. I can’t meet him and tell him that most of his family gone off to sea.’
‘i wouldn’t take them to sea, said jim. Just on the rivers and Harwich harbor. There’s plenty to see.
‘I say, Mother, couldn’t we?’ said john.
‘Just for a few days,’ said Titty.
‘If you say when you want them black,’ said Jim, ‘I’ll promise to get them black to Pin Mill in plenty of time.’
‘I’m not sure, so I’m going to think about it, said mother and mr brading must think about it, too. He may wake up in the morning and not like the idea.’
‘Oh, Mother!’ said Susan, who had not said a word till then.
‘No, Susan,’ said Mother firmly. ‘Mr Brading’s tired and he should be in bed asleep now. And so should Bridget. We’ll talk about it again in the morning.’
The next morning the children saw that Mother’s bedroom door was open, but there was no one inside.
‘Mother’s gone out,’ cried Roger, who was at the window and could see Mother walking back to the house. They ran out to meet her.
‘Hello,’ she said. ‘I’ve been asking people about that young man. Everybody seems to think well of him. Frank, the boatman, says he knows everything there is to know about sailing and small boats.’
‘You’re going to let us go?’ said John.
‘Perhaps Jim won’t want you today, after a night’s sleep,’ replied Mother, ‘but if he does, I suppose…But I wonder what your father would say.’
‘Daddy’d say “Go…’
‘I believe he would,’ said Mother.
They looked out at the white Goblin on the clam water of the river. There was no sign of life.
‘He’s still asleep,’ said Mother. ‘Let’s have breakfast.’ Before they finished breakfast, Jim Brading arrived.
‘I’m terribly sorry, Mrs Walker, about the way I fell asleep on your table last night.’
‘Don’t apologize,’ said Mother. ‘It was natural thing to do. Come and sit down. Well, now you’ve seen these animals in the morning light, I’m sure you don’t want four of them in your little ship. I’ve told them you won’t, so don’t be afraid that they’ll be disappointed.’
‘How soon can they come aboard?’ said Jim.
Five hours later John, Susan and Jim Brading were resting in the cockpit of the Goblin after a hard morning’s work. Mrs Walker and the others had gone into Ipswich to get food. It had been a busy morning, br
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 1 ในแม่น้ำ
จอห์นพายเรือเรือเล็กค่อยๆ ข้ามแม่น้ำ ซูซานและนมนั่งด้วยกันในท้ายเรือ โรเจอร์ น้องเล็ก ในโค้ง ทุกอย่างบนแม่น้ำใหม่ให้พวกเขา พวกเขาได้เดินทางมาถึงที่โรงงานขาเมื่อวาน ตอนนี้ เขามีเรือพายเก่าและอยู่ในน้ำของเรืออื่น ๆในแม่น้ำกว้าง .
" มันเกือบจะเหมือนอยู่ในทะเล '
ๆ' ฉันขอให้เรา ' โรเจอร์
น้ำคบ และ จอห์น ต้องแถวอีกนิด .
' ระวัง ' ' ซูซาน ไม่ตีทุ่นสีดำนั้น มันได้รับชื่อของเรือ ที่เขียนไว้ว่า '
' ผี ' โรเจอร์ ' ชื่อตลกสำหรับเรือ '
' มีเรือมาถึงแม่น้ำตอนนี้ ' จอห์น .
เรือยอชท์เป็นสีขาวเล็ก ๆน้อย ๆที่มีธงสีแดงกำลังต่อฝูงชนของเรือที่อยู่รอบ ๆชายหนุ่มกำลังยุ่งที่เสากระโดง พวกเขาเห็นเมนเซลสีแดงสูงลงมาตกบนกระท่อม
' ไม่มีใครที่ทิลเลอร์ ' จอห์น .
' เรือกำลังตรงมาที่เรา เขาอยู่คนเดียว นี้จะทุ่นของเขา ' ร้องไห้ๆ .
' ดูสิ จอห์น ! ร้องไห้ซูซาน . เรากำลังอยู่ในทางของเขา . '
จอห์นพายเรือห่างจากทุ่นดำในน้ำและพวกเขาดูเป็นเรือเล็ก ๆน้อย ๆมาต่อพวกเขา ช้าๆและค่อยๆย้ายกับสายน้ำ ทันใดนั้น ชายหนุ่มวิ่งไปข้างหน้าและเอื้อมมือลงไปจับด้านบนของทุ่นแรง แต่พอถึงเวลาที่เรือหยุด และทันทีที่น้ำเริ่มที่จะนำเรือลงแม่น้ำ ห่างจากทุ่น .
ชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ . . . สวัสดี ! คุณ ! เขาตะโกนว่า ' คุณสามารถแก้เชือกที่ทุ่น ?
' ครับ ครับ ท่าน ! ตะโกน จอห์น และครู่ต่อมาเชือกบินแม้ว่าอากาศ จอห์น จับมันให้หมด เพื่อรับทราบ . ผ่านเชือกแม้ว่าตาด้านบน โรเจอร์ '
' ครับ ครับ ครับ ว่า รับทราบ และในช่วงเวลาที่เชือกผูกอย่างปลอดภัยเพื่อทุ่นแรงชายหนุ่มทันทีเริ่มที่จะดึงเชือกที่ยากมากและกอบลินหยุดเคลื่อนไหวลงแม่น้ำที่มีกระแสน้ำ ในไม่ช้าเธอก็ปลอดภัยผูกกับทุ่น .
' มันทำงานได้ดีมาก ขอบคุณมากครับ " ชายหนุ่มกล่าวว่า . ผมดีใจที่คุณรู้วิธีผูกเชือก พ่อสอนให้เรา '
' , ' ' จอห์น เขาอยู่ในกองทัพเรือ . . '
' โชคดี ' กัปตันของก๊อบลินคุณช่วยฉันจากการเป็นปัญหาที่แท้จริงแล้ว เขาเริ่มเก็บใบเรือ และเชือก และเพื่อให้ทุกอย่างเรียบร้อย .
' คุณต้องการให้ฉันช่วยให้คุณใส่ทุกอย่างออกไป ? กล่าวว่า หวังเป็นอย่างยิ่งว่าชายหนุ่มจะชวนเค้าไปด้วย
' ค่ะ กรุณา ' ชายหนุ่ม ' คุณสามารถมา มีงานอีกมากมายสำหรับทุกคนและในช่วงเวลาที่ทั้งสี่เด็กในที่นั่งคนขับของ Goblin .
" ฉันพูด แค่ดูข้างใน ' นม .
พวกเขาดูเข้าไปในห้องโดยสารของเรือเล็ก พร้อมเตียงคนละฝั่งของโต๊ะเล็ก .
' ฉันก็ล้างถ้วยและจาน ' กัปตันหนุ่ม แล้วผมจะไปมีอาหารเช้า '
' อาหารเช้า ' ! ซูซาน นม กับ โรเจอร์ ทุกคนพูดกัน' แต่มันก็เกือบ 7 โมง เย็น คุณยังไม่ได้กินอะไรทั้งวัน ?
' ไม่เยอะมาก แต่ซุปกับแซนด์วิช ตั้งแต่จากโดเวอร์ที่บ่ายสองบ่ายวานนี้ . '
' ได้รับการแล่นเรือใบคนเดียวทั้งคืน ? บอกว่า โรเจอร์
' ใช่ ' ชายหนุ่มกล่าวว่า . นี่ เธอชื่ออะไร ? ของฉันจิม Brading '
' เดิน ' จอห์น ' นี่ซูซาน นี่ๆ ผมจอห์น '
. . . . . . .' และฉันรับทราบ ฉันพูด แล้วเครื่องยนต์ของคุณทำงานจริงๆ ?
' ครับ ' จิม Brading , ' แต่ฉันไม่เคยใช้มัน ถ้าฉันสามารถใช้ใบเรือ '
' โอ้ ' โรเจอร์ ที่ผมสนใจมากในเครื่องยนต์ .
ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่ในห้องโดยสาร ช่วยให้ จิม barding ล้างและเก็บจาน
' เรา แค่มาถึงเมื่อวานนี้ กล่าวว่า ‘จอห์น’ เจอพ่อใน Middlesbrough .เขากลับมาจากประเทศจีน และเขาไปทำงานใกล้ๆ นี่ ที่ shotley ' แม่
' กับบริดเจ็ท น้องสาวของเราที่นี่ด้วย ' ' เป็นซูซาน เราจะอยู่กับคุณพาวล์ที่ Alma Cottage . '
' คุณอาศัยอยู่ใน Goblin ตลอดเวลา ? ถามๆ .
' ขอให้ฉันทำ แต่ฉันเพิ่งจะเรียนจบ ฉันจะไปที่มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดในปากอีก ผมจะอยู่ผีก่อนลุงมาวันจันทร์ และเรากำลังจะออกเรือเพื่อสกอตแลนด์ '
' เราได้แล่นเรือในการเปิด ' จอห์น ' แต่เราไม่เคยมีสิ่งหนึ่งที่เราอาจจะนอนใน '
' ชอบที่จะใช้จ่ายคืนในผี ? กล่าวว่าจิม
' โอ้ ใช่ ! บอกว่าทุกคนในครั้งเดียว .
' เราก็อยากไป ถ้าเพียงแต่เราสามารถ ' ซูซาน
ขณะนั้นเขาได้ยินเสียงภายนอก .
' พวกเขาจะบนเรือยอร์ชครับมีเรือพายของมัดไว้ข้างหลัง มันคือแฟรงค์ คนเรือ .
' โอ้ ! ' กล่าวว่า ซูซาน แม่ต้องมาหาเรา . ' พวกเขาปีนออกจากห้องโดยสารเข้าสู่ห้องนักบินของ Goblin .
คุณนายเดินคุยกับจิม Brading . ' ผมหวังว่าลูกของผมยังไม่ได้ให้คุณปัญหาใด ๆ . '
' พวกเขาได้ช่วยฉันมาก ' ' จิม ' และฉันได้รับความยินดีกับพวกเขา . '
' เขาชื่อจิม Brading ' โรเจอร์' และเขาก็แล่น ด้วยตัวเองจากโดเวอร์ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว '
' เขาไม่ได้ทานอาหารเช้ามาหรือยัง ' ' นม '
แม่มองจิม หล่อนรู้ดีว่าสิ่งที่ลูกต้องการ . . . อาหารค่ำของเรารอเราอยู่ " เธอพูดยิ้มๆ . . . ถ้าจิมอยากมา คุณน่าจะพาเขามาด้วยล่ะ '
' มา ' ' ซูซาน เราทุกคนต้องการให้คุณ . . . '
' ขอบคุณ ' จิม ' ดีมากคุณ '
.นางเดินออกไปก่อนจะบอกคุณพาวล์ที่พ่อแขก
' ดี จิมบอกว่า คุณพาวล์ ' เมื่อพวกเขามาถึง คุณต้องเป็นบิตของการนอนหลับโดยนะ '
' ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน ' ' จิม ' คุณเป็นอย่างไร คุณพาวล์ ?
' คุณรู้จักเขา ? ถามๆ ประหลาดใจ
คุณพาวล์ หัวเราะ . . . รู้จักจิม Brading ? ฉันสิ่งที่ฉันทำ ผมรู้จักเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก 'sh '
!อย่าทำให้เขาตื่น !
แม่เข้ามาในห้องที่เงียบผิดปกติ ซูซานยืนจากเก้าอี้ของเธอ ถือนิ้วกับริมฝีปากของเธอ และจิม Brading หลับสนิท เขานั่งลงและศีรษะของเขาได้ลดลงต่ำจนยืนอยู่บนโต๊ะ
' เขาพยายามออก กระซิบซูซาน
จอห์นดู นั่นคือวิธีที่คุณรู้สึกหลังจากแล่นทั้งคืน คนเดียวในเรือของคุณเองแล้วเค้าจะมีเรือตัวเอง
คุณพาวล์หัวเราะเบาๆเมื่อเธอเข้ามา . .
' เขาจะปลอดภัยเมื่อเขามีบิตของอาหาร '
จู่ๆจิม Brading ย้ายและเกือบชนกระจก เขายกศีรษะของเขาและจ้องเขา .
' ฉันพูด . . . . . . . ฉันต้องขอโทษจริงๆ . . . . . . . ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ . . . . . . . นานแค่ไหนที่ฉันหลับ ?
' ไม่เป็นไร ' คุณแม่ ' ผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไงคุณจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อคุณมีซุป '
และจริงๆ มันเป็นสิ่งที่ดีที่จะเกิดขึ้น คุณไม่ได้คิดว่าใครเป็นคนแปลกหน้าเมื่อเธอเห็นเขาหลับบนโต๊ะอาหารค่ำของคุณ จิม Brading ได้กลายเป็นหนึ่งของครอบครัว ในขณะที่พวกเขากินพวกเขาถามคำถามมากมาย แต่ไม่ใช่คำที่พูดเกี่ยวกับพวกเขาใช้จ่ายคืนในภูตพวกเขาเริ่มคิดว่า เขาได้ลืม และเมื่อนั้นเอง ให้ทำอีก และแม่ก็มีให้ฟัง
' คุณจะทำยังไงเมื่อลุงมา ?
' รอ ' เขา ' จิม แต่ฉันหมายถึงสิ่งที่ฉันกล่าวก่อนหน้านี้ ทำไมคุณไม่มากับฉันไม่กี่วัน ? ฉันสามารถหาห้องพักสำหรับคุณ . . . . . . . '
' นอนบนเรือ ' ๆ ' โธ่ แม่ . . . . . . . '
' พวกเขาจะชอบมันแน่นอน แม่ ' พูด ' แต่ฉันไม่สามารถปล่อยพวกเขาไปเดี๋ยวนี้ พ่อของพวกเขาระหว่างทางกลับบ้าน แล้วเราก็มาเจอเค้าใน Middlesbrough . ฉันไม่สามารถพบเขาและบอกเขาว่าส่วนใหญ่ของครอบครัวของเขาหนีไปทะเล . '
' ผมไม่พาไปทะเล กล่าวว่า จิม เพียงบนแม่น้ำและ Rotterdam ท่าเรือ มีมากมายที่จะเห็น .
' ฉันบอกกับแม่ว่า เราไม่สามารถ ? ' จอห์น .
' เพียงไม่กี่วัน '
ๆ' ถ้าคุณบอกว่าเมื่อคุณต้องการพวกเขาดำ ' จิม ' ฉันสัญญาว่าจะเอาดำ Pin Mill ในเวลามากมายค่ะ '
' ฉันไม่แน่ใจ ฉันต้องคิดเกี่ยวกับมัน บอกว่าแม่และนาย Brading ต้องคิดถึงมันด้วย เขาอาจจะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและไม่เหมือน . . . '
' โอ แม่ ! ' ซูซาน ที่ไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่ง
' ซูซาน ' แม่แน่น' คุณ Brading เหนื่อยและเขาควรจะนอนหลับอยู่บนเตียงตอนนี้ ดังนั้นควรบริดเจท พวกเราจะคุยเกี่ยวกับมันอีกครั้งในตอนเช้า '
เช้าวันต่อมา แม่ของเด็กเห็นประตูห้องนอนเปิดอยู่ แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน
' แม่ไปแล้ว ' โรเจอร์ ใครอยู่ที่หน้าต่าง และเห็นแม่เดินกลับเข้าไปในบ้าน พวกเขาวิ่งออกไปพบเธอ .
' ฮัลโหล ' เธอพูดผมเคยถามเรื่องที่หนุ่ม ทุกคนดูเหมือนจะคิดว่า ดีของเค้า แฟรงค์ คนเรือบอกว่าเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการแล่นเรือใบและเรือขนาดเล็ก . '
' คุณจะปล่อยเราไป ' จอห์น .
' บางที จิม ไม่ต้องการให้คุณในวันนี้ หลังจากนอนคืนนึง ' แม่ ' แต่ถ้าเขาทำ ฉันคิดว่า . . . . . . . แต่ฉันสงสัยว่าสิ่งที่พ่อของลูกจะพูด '
.' พ่อจะบอกว่า " ไป . . . . . . . '
' ผมเชื่อว่าเขาจะ ' แม่ .
พวกเขามองไปที่ปีศาจขาวหอยน้ำของแม่น้ำ ไม่มีสัญญาณของชีวิต .
' เขายังคงหลับอยู่ ' แม่ ' มากินอาหารเช้ากันเถอะ ก่อนที่พวกเขาเสร็จอาหารเช้า จิม Brading ถึง .
' ขอโทษค่ะ คุณนายวอล์กเกอร์ , เกี่ยวกับวิธีที่ฉันหลับบนโต๊ะของคุณเมื่อคืน . . . '
ห้ามขอโทษ' แม่ ' มันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติทำ มานั่งลงก่อน ตอนนี้คุณได้เห็นสัตว์เหล่านี้ในแสงเช้า ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการให้พวกเขาทั้งสี่ในเรือเล็ก ๆน้อย ๆ ฉันบอกพวกเขาว่าคุณจะไม่ ดังนั้น ไม่ต้องกลัวว่าพวกเขาจะผิดหวัง '
' แล้วจะขึ้นเรือ ' จิม .
5 ชั่วโมงต่อมาจอห์นซูซานและจิม Brading กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องนักบินของผีหลังแข็ง เช้าทำงาน นางวอล์คเกอร์และคนอื่นๆได้ไปลงใน อิปสวิช รับอาหาร มันเป็นเช้าที่วุ่นวาย , บี
จอห์นพายเรือเรือเล็กค่อยๆ ข้ามแม่น้ำ ซูซานและนมนั่งด้วยกันในท้ายเรือ โรเจอร์ น้องเล็ก ในโค้ง ทุกอย่างบนแม่น้ำใหม่ให้พวกเขา พวกเขาได้เดินทางมาถึงที่โรงงานขาเมื่อวาน ตอนนี้ เขามีเรือพายเก่าและอยู่ในน้ำของเรืออื่น ๆในแม่น้ำกว้าง .
" มันเกือบจะเหมือนอยู่ในทะเล '
ๆ' ฉันขอให้เรา ' โรเจอร์
น้ำคบ และ จอห์น ต้องแถวอีกนิด .
' ระวัง ' ' ซูซาน ไม่ตีทุ่นสีดำนั้น มันได้รับชื่อของเรือ ที่เขียนไว้ว่า '
' ผี ' โรเจอร์ ' ชื่อตลกสำหรับเรือ '
' มีเรือมาถึงแม่น้ำตอนนี้ ' จอห์น .
เรือยอชท์เป็นสีขาวเล็ก ๆน้อย ๆที่มีธงสีแดงกำลังต่อฝูงชนของเรือที่อยู่รอบ ๆชายหนุ่มกำลังยุ่งที่เสากระโดง พวกเขาเห็นเมนเซลสีแดงสูงลงมาตกบนกระท่อม
' ไม่มีใครที่ทิลเลอร์ ' จอห์น .
' เรือกำลังตรงมาที่เรา เขาอยู่คนเดียว นี้จะทุ่นของเขา ' ร้องไห้ๆ .
' ดูสิ จอห์น ! ร้องไห้ซูซาน . เรากำลังอยู่ในทางของเขา . '
จอห์นพายเรือห่างจากทุ่นดำในน้ำและพวกเขาดูเป็นเรือเล็ก ๆน้อย ๆมาต่อพวกเขา ช้าๆและค่อยๆย้ายกับสายน้ำ ทันใดนั้น ชายหนุ่มวิ่งไปข้างหน้าและเอื้อมมือลงไปจับด้านบนของทุ่นแรง แต่พอถึงเวลาที่เรือหยุด และทันทีที่น้ำเริ่มที่จะนำเรือลงแม่น้ำ ห่างจากทุ่น .
ชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ . . . สวัสดี ! คุณ ! เขาตะโกนว่า ' คุณสามารถแก้เชือกที่ทุ่น ?
' ครับ ครับ ท่าน ! ตะโกน จอห์น และครู่ต่อมาเชือกบินแม้ว่าอากาศ จอห์น จับมันให้หมด เพื่อรับทราบ . ผ่านเชือกแม้ว่าตาด้านบน โรเจอร์ '
' ครับ ครับ ครับ ว่า รับทราบ และในช่วงเวลาที่เชือกผูกอย่างปลอดภัยเพื่อทุ่นแรงชายหนุ่มทันทีเริ่มที่จะดึงเชือกที่ยากมากและกอบลินหยุดเคลื่อนไหวลงแม่น้ำที่มีกระแสน้ำ ในไม่ช้าเธอก็ปลอดภัยผูกกับทุ่น .
' มันทำงานได้ดีมาก ขอบคุณมากครับ " ชายหนุ่มกล่าวว่า . ผมดีใจที่คุณรู้วิธีผูกเชือก พ่อสอนให้เรา '
' , ' ' จอห์น เขาอยู่ในกองทัพเรือ . . '
' โชคดี ' กัปตันของก๊อบลินคุณช่วยฉันจากการเป็นปัญหาที่แท้จริงแล้ว เขาเริ่มเก็บใบเรือ และเชือก และเพื่อให้ทุกอย่างเรียบร้อย .
' คุณต้องการให้ฉันช่วยให้คุณใส่ทุกอย่างออกไป ? กล่าวว่า หวังเป็นอย่างยิ่งว่าชายหนุ่มจะชวนเค้าไปด้วย
' ค่ะ กรุณา ' ชายหนุ่ม ' คุณสามารถมา มีงานอีกมากมายสำหรับทุกคนและในช่วงเวลาที่ทั้งสี่เด็กในที่นั่งคนขับของ Goblin .
" ฉันพูด แค่ดูข้างใน ' นม .
พวกเขาดูเข้าไปในห้องโดยสารของเรือเล็ก พร้อมเตียงคนละฝั่งของโต๊ะเล็ก .
' ฉันก็ล้างถ้วยและจาน ' กัปตันหนุ่ม แล้วผมจะไปมีอาหารเช้า '
' อาหารเช้า ' ! ซูซาน นม กับ โรเจอร์ ทุกคนพูดกัน' แต่มันก็เกือบ 7 โมง เย็น คุณยังไม่ได้กินอะไรทั้งวัน ?
' ไม่เยอะมาก แต่ซุปกับแซนด์วิช ตั้งแต่จากโดเวอร์ที่บ่ายสองบ่ายวานนี้ . '
' ได้รับการแล่นเรือใบคนเดียวทั้งคืน ? บอกว่า โรเจอร์
' ใช่ ' ชายหนุ่มกล่าวว่า . นี่ เธอชื่ออะไร ? ของฉันจิม Brading '
' เดิน ' จอห์น ' นี่ซูซาน นี่ๆ ผมจอห์น '
. . . . . . .' และฉันรับทราบ ฉันพูด แล้วเครื่องยนต์ของคุณทำงานจริงๆ ?
' ครับ ' จิม Brading , ' แต่ฉันไม่เคยใช้มัน ถ้าฉันสามารถใช้ใบเรือ '
' โอ้ ' โรเจอร์ ที่ผมสนใจมากในเครื่องยนต์ .
ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่ในห้องโดยสาร ช่วยให้ จิม barding ล้างและเก็บจาน
' เรา แค่มาถึงเมื่อวานนี้ กล่าวว่า ‘จอห์น’ เจอพ่อใน Middlesbrough .เขากลับมาจากประเทศจีน และเขาไปทำงานใกล้ๆ นี่ ที่ shotley ' แม่
' กับบริดเจ็ท น้องสาวของเราที่นี่ด้วย ' ' เป็นซูซาน เราจะอยู่กับคุณพาวล์ที่ Alma Cottage . '
' คุณอาศัยอยู่ใน Goblin ตลอดเวลา ? ถามๆ .
' ขอให้ฉันทำ แต่ฉันเพิ่งจะเรียนจบ ฉันจะไปที่มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดในปากอีก ผมจะอยู่ผีก่อนลุงมาวันจันทร์ และเรากำลังจะออกเรือเพื่อสกอตแลนด์ '
' เราได้แล่นเรือในการเปิด ' จอห์น ' แต่เราไม่เคยมีสิ่งหนึ่งที่เราอาจจะนอนใน '
' ชอบที่จะใช้จ่ายคืนในผี ? กล่าวว่าจิม
' โอ้ ใช่ ! บอกว่าทุกคนในครั้งเดียว .
' เราก็อยากไป ถ้าเพียงแต่เราสามารถ ' ซูซาน
ขณะนั้นเขาได้ยินเสียงภายนอก .
' พวกเขาจะบนเรือยอร์ชครับมีเรือพายของมัดไว้ข้างหลัง มันคือแฟรงค์ คนเรือ .
' โอ้ ! ' กล่าวว่า ซูซาน แม่ต้องมาหาเรา . ' พวกเขาปีนออกจากห้องโดยสารเข้าสู่ห้องนักบินของ Goblin .
คุณนายเดินคุยกับจิม Brading . ' ผมหวังว่าลูกของผมยังไม่ได้ให้คุณปัญหาใด ๆ . '
' พวกเขาได้ช่วยฉันมาก ' ' จิม ' และฉันได้รับความยินดีกับพวกเขา . '
' เขาชื่อจิม Brading ' โรเจอร์' และเขาก็แล่น ด้วยตัวเองจากโดเวอร์ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว '
' เขาไม่ได้ทานอาหารเช้ามาหรือยัง ' ' นม '
แม่มองจิม หล่อนรู้ดีว่าสิ่งที่ลูกต้องการ . . . อาหารค่ำของเรารอเราอยู่ " เธอพูดยิ้มๆ . . . ถ้าจิมอยากมา คุณน่าจะพาเขามาด้วยล่ะ '
' มา ' ' ซูซาน เราทุกคนต้องการให้คุณ . . . '
' ขอบคุณ ' จิม ' ดีมากคุณ '
.นางเดินออกไปก่อนจะบอกคุณพาวล์ที่พ่อแขก
' ดี จิมบอกว่า คุณพาวล์ ' เมื่อพวกเขามาถึง คุณต้องเป็นบิตของการนอนหลับโดยนะ '
' ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน ' ' จิม ' คุณเป็นอย่างไร คุณพาวล์ ?
' คุณรู้จักเขา ? ถามๆ ประหลาดใจ
คุณพาวล์ หัวเราะ . . . รู้จักจิม Brading ? ฉันสิ่งที่ฉันทำ ผมรู้จักเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก 'sh '
!อย่าทำให้เขาตื่น !
แม่เข้ามาในห้องที่เงียบผิดปกติ ซูซานยืนจากเก้าอี้ของเธอ ถือนิ้วกับริมฝีปากของเธอ และจิม Brading หลับสนิท เขานั่งลงและศีรษะของเขาได้ลดลงต่ำจนยืนอยู่บนโต๊ะ
' เขาพยายามออก กระซิบซูซาน
จอห์นดู นั่นคือวิธีที่คุณรู้สึกหลังจากแล่นทั้งคืน คนเดียวในเรือของคุณเองแล้วเค้าจะมีเรือตัวเอง
คุณพาวล์หัวเราะเบาๆเมื่อเธอเข้ามา . .
' เขาจะปลอดภัยเมื่อเขามีบิตของอาหาร '
จู่ๆจิม Brading ย้ายและเกือบชนกระจก เขายกศีรษะของเขาและจ้องเขา .
' ฉันพูด . . . . . . . ฉันต้องขอโทษจริงๆ . . . . . . . ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ . . . . . . . นานแค่ไหนที่ฉันหลับ ?
' ไม่เป็นไร ' คุณแม่ ' ผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไงคุณจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อคุณมีซุป '
และจริงๆ มันเป็นสิ่งที่ดีที่จะเกิดขึ้น คุณไม่ได้คิดว่าใครเป็นคนแปลกหน้าเมื่อเธอเห็นเขาหลับบนโต๊ะอาหารค่ำของคุณ จิม Brading ได้กลายเป็นหนึ่งของครอบครัว ในขณะที่พวกเขากินพวกเขาถามคำถามมากมาย แต่ไม่ใช่คำที่พูดเกี่ยวกับพวกเขาใช้จ่ายคืนในภูตพวกเขาเริ่มคิดว่า เขาได้ลืม และเมื่อนั้นเอง ให้ทำอีก และแม่ก็มีให้ฟัง
' คุณจะทำยังไงเมื่อลุงมา ?
' รอ ' เขา ' จิม แต่ฉันหมายถึงสิ่งที่ฉันกล่าวก่อนหน้านี้ ทำไมคุณไม่มากับฉันไม่กี่วัน ? ฉันสามารถหาห้องพักสำหรับคุณ . . . . . . . '
' นอนบนเรือ ' ๆ ' โธ่ แม่ . . . . . . . '
' พวกเขาจะชอบมันแน่นอน แม่ ' พูด ' แต่ฉันไม่สามารถปล่อยพวกเขาไปเดี๋ยวนี้ พ่อของพวกเขาระหว่างทางกลับบ้าน แล้วเราก็มาเจอเค้าใน Middlesbrough . ฉันไม่สามารถพบเขาและบอกเขาว่าส่วนใหญ่ของครอบครัวของเขาหนีไปทะเล . '
' ผมไม่พาไปทะเล กล่าวว่า จิม เพียงบนแม่น้ำและ Rotterdam ท่าเรือ มีมากมายที่จะเห็น .
' ฉันบอกกับแม่ว่า เราไม่สามารถ ? ' จอห์น .
' เพียงไม่กี่วัน '
ๆ' ถ้าคุณบอกว่าเมื่อคุณต้องการพวกเขาดำ ' จิม ' ฉันสัญญาว่าจะเอาดำ Pin Mill ในเวลามากมายค่ะ '
' ฉันไม่แน่ใจ ฉันต้องคิดเกี่ยวกับมัน บอกว่าแม่และนาย Brading ต้องคิดถึงมันด้วย เขาอาจจะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและไม่เหมือน . . . '
' โอ แม่ ! ' ซูซาน ที่ไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่ง
' ซูซาน ' แม่แน่น' คุณ Brading เหนื่อยและเขาควรจะนอนหลับอยู่บนเตียงตอนนี้ ดังนั้นควรบริดเจท พวกเราจะคุยเกี่ยวกับมันอีกครั้งในตอนเช้า '
เช้าวันต่อมา แม่ของเด็กเห็นประตูห้องนอนเปิดอยู่ แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน
' แม่ไปแล้ว ' โรเจอร์ ใครอยู่ที่หน้าต่าง และเห็นแม่เดินกลับเข้าไปในบ้าน พวกเขาวิ่งออกไปพบเธอ .
' ฮัลโหล ' เธอพูดผมเคยถามเรื่องที่หนุ่ม ทุกคนดูเหมือนจะคิดว่า ดีของเค้า แฟรงค์ คนเรือบอกว่าเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการแล่นเรือใบและเรือขนาดเล็ก . '
' คุณจะปล่อยเราไป ' จอห์น .
' บางที จิม ไม่ต้องการให้คุณในวันนี้ หลังจากนอนคืนนึง ' แม่ ' แต่ถ้าเขาทำ ฉันคิดว่า . . . . . . . แต่ฉันสงสัยว่าสิ่งที่พ่อของลูกจะพูด '
.' พ่อจะบอกว่า " ไป . . . . . . . '
' ผมเชื่อว่าเขาจะ ' แม่ .
พวกเขามองไปที่ปีศาจขาวหอยน้ำของแม่น้ำ ไม่มีสัญญาณของชีวิต .
' เขายังคงหลับอยู่ ' แม่ ' มากินอาหารเช้ากันเถอะ ก่อนที่พวกเขาเสร็จอาหารเช้า จิม Brading ถึง .
' ขอโทษค่ะ คุณนายวอล์กเกอร์ , เกี่ยวกับวิธีที่ฉันหลับบนโต๊ะของคุณเมื่อคืน . . . '
ห้ามขอโทษ' แม่ ' มันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติทำ มานั่งลงก่อน ตอนนี้คุณได้เห็นสัตว์เหล่านี้ในแสงเช้า ฉันแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการให้พวกเขาทั้งสี่ในเรือเล็ก ๆน้อย ๆ ฉันบอกพวกเขาว่าคุณจะไม่ ดังนั้น ไม่ต้องกลัวว่าพวกเขาจะผิดหวัง '
' แล้วจะขึ้นเรือ ' จิม .
5 ชั่วโมงต่อมาจอห์นซูซานและจิม Brading กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องนักบินของผีหลังแข็ง เช้าทำงาน นางวอล์คเกอร์และคนอื่นๆได้ไปลงใน อิปสวิช รับอาหาร มันเป็นเช้าที่วุ่นวาย , บี
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Larger zone of antagonist overgrowth was
- แต่ฉันไม่พบพวกเขา
- concentration
- negotiates with Shonan
- Wie meinst du?
- u can trap any boy
- and your hairs are also beautiful silky
- ในการเข้าดำเนินการปรับปรุงแก้ไขบัญชีลูกค
- วันเกิดคุณใครจะถึงแล้วคุณอยากได้อะไรไหม
- i have some good news about old friends
- [ 2014.09.26 ]Since 1980, some 40% of co
- farm yard
- karina
- Enantiotopic and Diastereotopic Atoms, G
- is budah tell you to not respact the oth
- ARRANGE
- เทศกาล น้ำ เป็นเทศกาลประจำปีของประเทศกัม
- Not better.
- ไม่
- ก็คิดว่าคุณไม่คิดถึงฉันแล้วสิ
- รอคุณอาบน้ำตั้งนาน
- เช่น
- -แป้งขนมปัง 200กรัม (2ถต)-ยีสต์ 4กรัม หร
- GENERAL
