Experimental Procedure:Download a f

Experimental Procedure:
Download a fractal-producing program and open up the Mandelbrot set fractal, a famous fractal.
To see the fractal extremely up close, set the maximum iterations very high, to about a few million. Record the level of magnification in your journal, and also note the area of the fractal you are exploring, such as “upper-left quadrant”.
Print the image out.
Next, find an even closer view of the fractal by zooming in on the computer. Use the printed image to hunt for an exact replica of the initial fractal. It might require zooming in and out several times.
If you can find a replica, print the image.
Zoom in once again, and find another replica of the fractal. Print any matches.
Go back to the original fractal, and attempt steps 4 to 7 again, working with a different area of the fractal.
Analyze your data. How long did it take you to find self-similarity? How much magnification did it take? Which areas on the fractal appear to be most self-similar?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนการทดลอง:ดาวน์โหลดโปรแกรมแฟร็กทัลผลิต และเปิดมานดัลบรอชุดเศษส่วน เศษส่วนที่มีชื่อเสียงการคำนวณซ้ำสูงสุดที่สูงมาก การเกี่ยวกับกี่ล้านดูแฟร็กทัลมากค่าปิด บันทึกระดับของอัตราส่วนในสมุดรายวันของคุณ และยัง ทราบพื้นที่ของแฟร็กทัลที่คุณมีการสำรวจ เช่น "ควอดร้อนท์ซ้าย"พิมพ์รูปภาพออกถัดไป ค้นหามุมมองแม้ใกล้ชิดของแฟร็กทัลที่ โดยซูมบนคอมพิวเตอร์ ใช้พิมพ์เพื่อล่าจะแน่นอนจำลองของแฟร็กทัลเริ่มต้น คุณอาจต้องซูมออกหลายครั้งถ้าคุณสามารถหาแบบจำลอง พิมพ์รูปภาพขยายอีกครั้ง และหาแบบจำลองอื่นของแฟร็กทัล พิมพ์รายการตรงกับกลับเศษส่วนเดิม และพยายามตามขั้นตอน 4 ถึง 7 อีกครั้ง การทำงานกับพื้นที่แตกต่างของเศษส่วนวิเคราะห์ข้อมูล ระยะใช้เวลาคุณจะค้นหาความคล้ายตนเอง มันไม่ใช้อัตราส่วนเท่าไร แฟร็กทัลบริเวณใดปรากฏให้มากที่สุดตนเองคล้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนการทดลอง:
ดาวน์โหลดโปรแกรมเศษส่วนผลิตและเปิดตั้ง Mandelbrot เศษส่วน, เศษส่วนที่มีชื่อเสียง.
หากต้องการดูเศษส่วนมากใกล้ชิดตั้งซ้ำสูงสุดที่สูงมากประมาณไม่กี่ล้าน บันทึกระดับของการขยายในวารสารของคุณและยังทราบพื้นที่ของเศษส่วนที่คุณกำลังสำรวจเช่น "วอดซ้าย".
พิมพ์ภาพออก.
ถัดไปหามุมมองที่ได้ใกล้ชิดของเศษส่วนโดยซูมในที่ คอมพิวเตอร์ ใช้ภาพที่พิมพ์ตามล่าหาแบบจำลองที่แน่นอนของเศษส่วนที่เริ่มต้น มันอาจจะต้องใช้การซูมเข้าและออกหลายครั้ง.
หากคุณสามารถหาแบบจำลอง, พิมพ์ภาพ.
ซูมเข้าอีกครั้งและพบว่าแบบจำลองของเศษส่วนที่อื่น พิมพ์การแข่งขันใด ๆ .
กลับไปที่เศษส่วนเดิมและพยายามตามขั้นตอนที่ 4-7 อีกครั้งกับการทำงานกับพื้นที่ที่แตกต่างกันของเศษส่วน.
วิเคราะห์ข้อมูลของคุณ นานแค่ไหนมันไม่พาคุณไปพบกับความคล้ายคลึงกันในตัวเอง? วิธีการขยายมากมันใช้เวลา? ซึ่งพื้นที่ที่เศษส่วนที่ดูเหมือนจะเป็นตัวเองมากที่สุดคล้ายกัน?