Relationships of Diatoms to Other G

Relationships of Diatoms to Other Groups

Despite a number of studies to examine phylogeny, using one or several genes, the relationships of diatoms to other groups are still unclear and there is still a huge gap in our understanding of how and when diatoms acquired their unusual morphology and life-cycle characteristics. The diatoms have often been treated as a separate phylum, reflecting their unique features. Pascher (1914, 1921) suggested that the diatoms have features in common with the Chrysophyceae and Xanthophyceae and therefore placed these classes and the Bacillariophyceae in the phylum Chrysophyta. Ultrastructural and molecular sequence data have confirmed the general thrust of Pascher’s idea, placing the diatoms unambiguously among the heterokont protists (‘stramenopiles’) within the chromalveolates (Adl et al. 2005).

In the past, it was sometimes suggested that diatoms evolved well before their appearance in the fossil record and that the early phases in diatom evolution were lost long ago through diagenesis of diatomites to chert (e.g. Round 1981). This is made extremely unlikely by recent molecular phylogenies, which date the origin of diatoms towards the beginning of the Mesozoic Era. Furthermore, a close relationship to other silica scale or silica skeleton-producing algae and protists, such as the Chrysophyceae, is not evident in recent analyses. The closest known relatives of the diatoms are the bolidophytes (Bolidophyceae), which are a small group of marine autotrophic picoplankton with the same kind of plastids and flagellum structure as diatoms and some other autotrophic heterokonts (Guillou et al. 1999). However, bolidophyte cells are highly reduced and simplified and do not seem to produce any silica structures, although it is possible that silicifying life cycle stages have been missed.

Mann and Marchant (1989) suggested that another group, the Parmophyceae, may also be closely related to diatoms and thus may give hints as to how diatoms arose, because they produce silica scales that in some respects (radial pattern subtended by a central ring, space-filling development of pattern) resemble diatom valves and girdle bands. So far, no DNA sequences have been confirmed to be derived from Parmophyceae, but a clade of unknown heterokonts closely related to diatoms and bolidophytes has been detected by Lovejoy et al. (2006) and may represent the Parmophyceae; it is certainly important for understanding the evolution of both bolidophytes and diatoms that the organisms detected by Lovejoy et al. are fully characterized.

Round and Crawford (1981) and Mann and Marchant (1989) developed hypotheses about how the diatom frustule evolved, based on comparative morphology. Both suggested that diatoms probably arose from scaly celled ancestors. The scale-case was thought initially to have been homogeneous (all the scales were fairly alike in size, shape and structure). Then there was a stage in which the scales became differentiated into larger valve-like scales and narrower ones that resembled the segments found in the girdles of modern Rhizosolenia species (though this is not meant to imply that modern rhizosolenids are a basal offshoot), and a still later stage when the proto-girdle bands became even narrower, forming hoops around the cell.

According to this evolutionary progression, valves and girdle bands would have a common origin, which seems reasonable because their structure is often similar and they are formed in similar ways. Furthermore, cells covered evenly with scales are known in diatoms, in the auxospores of some centric diatoms, e.g. Melosira or Ellerbeckia (Crawford 1974, Schmid & Crawford 2001).

The main differences between the Round–Crawford and Mann–Marchant hypotheses are in the assumptions made about the nature of the scales and scaly cell in the early (‘Ur’) diatoms and the nature of the scaly cells themselves. In the Mann–Marchant scheme, the scales of the pre-diatom were space-filling structures, which abutted to form the complete, functional cell wall of a temporarily dormant cyst, whereas Round and Crawford envisaged the scales as separate elements that did not abut but were imbricate, covering growing vegetative cells as in modern synurophytes.

No precursors of diatoms have been identified from the fossil record.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ของ Diatoms กลุ่มอื่น ๆแม้ มีจำนวนของการศึกษาเพื่อตรวจสอบ phylogeny โดยใช้ หนึ่งยีน ความสัมพันธ์ของ diatoms กลุ่มอื่น ๆ ยังไม่ชัดเจน และยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ในความเข้าใจของเราอย่างไร และเมื่อ diatoms มาสัณฐานวิทยาที่ผิดปกติและลักษณะวงจรชีวิตของพวกเขา Diatoms ได้มักจะถูกถือว่าเป็นไฟลัมแยก สะท้อนให้เห็นถึงคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขา Pascher (1914, 1921) แนะนำว่า diatoms มีคุณลักษณะ in common with Chrysophyceae และ Xanthophyceae และดังนั้น วางชั้นเหล่านี้และ Bacillariophyceae ในไฟลัม Chrysophyta ข้อมูล ultrastructural และโมเลกุลลำดับได้ยืนยันกระตุกทั่วไปของความคิดของ Pascher วาง diatoms อย่างชัดเจนระหว่าง protists heterokont ('stramenopiles') ภายใน chromalveolates (Adl et al. 2005)ในอดีต มันเป็นบางครั้งแนะนำว่า diatoms พัฒนาดีก่อนลักษณะที่ปรากฏในระเบียนฟอสซิล และที่ ระยะต้นในไดอะตอมวิวัฒนาการได้สูญหายไปนานผ่าน diagenesis diatomites chert (เช่นรอบ 1981) นี้จะได้ไม่น่ามาก โดยล่าสุดโมเลกุล phylogenies ต้นกำเนิดของ diatoms ไปทางจุดเริ่มต้นของยุคมีโซโซอิกวันที่ นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับขนาดซิลิก้า หรือซิลิก้าสาหร่ายผลิตโครงกระดูก และอื่น ๆ protists เช่น Chrysophyceae ได้ในวิเคราะห์ล่าสุด รู้จักญาติใกล้ชิดของ diatoms มี bolidophytes (Bolidophyceae), ซึ่งเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ของ picoplankton autotrophic ทะเลกับ plastids และโครงสร้างของแฟลเจลลัม diatoms และบางอื่น ๆ autotrophic heterokonts (Guillou et al. 1999) อย่างไรก็ตาม bolidophyte เซลล์จะลดลงอย่างมาก และง่าย และดูเหมือนไม่ได้ ผลิตโครงสร้างใด ๆ ของซิลิก้า แม้ว่าจะมีการพลาด silicifying วงจรชีวิตขั้นสุดมานน์และ Marchant (1989) แนะนำว่า อาจยังใกล้ชิดกับ diatoms กลุ่มอื่น Parmophyceae และดังนั้นจึง อาจให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธี diatoms เกิด เนื่องจากพวกเขาผลิต ซิลิกาสเกลที่ในบางเคารพ (รัศมีรูปแบบ subtended โดยแหวนกลาง พัฒนาถมพื้นที่ของรูป) คล้ายกับวาล์วไดอะตอม และเปรี้ยววง เพื่อห่างไกล ได้รับการยืนยันลำดับดีเอ็นเอไม่ได้มาจาก Parmophyceae แต่ clade ของ heterokonts ไม่รู้จักสัมพันธ์กับ diatoms และ bolidophytes พบโดย Lovejoy et al. (2006) และอาจเป็นตัวแทน Parmophyceae เป็นสิ่งสำคัญอย่างแน่นอนสำหรับการทำความเข้าใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของ bolidophytes ทั้งสอง และ diatoms ที่สิ่งมีชีวิตที่พบโดย Lovejoy et al. มีลักษณะสมบูรณ์กลม และครอฟอร์ด (1981) และมานน์และ Marchant (1989) พัฒนาสมมุติฐานเกี่ยวกับวิธี frustule ไดอะตอมพัฒนา ตามสัณฐานวิทยาเปรียบเทียบ ทั้งสองแนะนำว่า diatoms คงเกิดจากบรรพบุรุษเป็นปากแหลม กรณีมาตราส่วนถูกคิดครั้งแรกที่ได้เหมือน (เครื่องชั่งน้ำหนักทั้งหมดได้ค่อนข้างเหมือนในขนาด รูปร่าง และโครงสร้าง) แล้วมีขั้นที่สมดุลกลายเป็นการณ์แคบลงคล้ายกับเซ็กเมนต์ที่พบใน girdles พันธุ์ Rhizosolenia สมัยใหม่ (แม้ว่านี้ไม่ใช่นัยทันสมัย rhizosolenids offshoot โรค) และเกล็ดเหมือนวาล์วขนาดใหญ่ และยังคงหลังเมื่อวงโปรโตเปรี้ยวก็ยิ่งแคบลง ขึ้นห่วงรอบเซลล์ตามนี้ก้าวหน้าวิวัฒนาการ วาล์วและวงเปรี้ยวจะมีการกำเนิดทั่วไป ซึ่งดูเหมือนสมเหตุสมผลเนื่องจากมักจะเป็นโครงสร้างคล้ายกัน และพวกเขามีรูปแบบคล้าย นอกจากนี้ เซลล์ที่ปกคลุม ด้วยเกล็ดเท่า ๆ กันรู้จักกันใน diatoms ใน auxospores ของ diatoms บางเจ้าพระยา เช่น Melosira หรือ Ellerbeckia (1974 ครอฟอร์ด Schmid และ 2001 ครอฟอร์ด)ความแตกต่างหลักระหว่างรอบ – ครอฟอร์ดและมานน์ – Marchant สมมุติฐานอยู่ในสมมติฐานที่ทำเกี่ยวกับลักษณะของเครื่องชั่งน้ำหนักและเซลล์ปากแหลมในการเริ่มต้น ('ของคุณ') diatoms และลักษณะของเซลล์ปากแหลมเอง ในโครงร่างมานน์ – Marchant ระดับของไดอะตอมก่อนมีโครงสร้างพื้นที่ถม ที่ abutted แบบสมบูรณ์ งานผนังเซลล์ของถุงระงับชั่วคราว โดยรอบและครอฟอร์ด envisaged สมดุลเป็นองค์ประกอบแยกส่วนที่ไม่สำคัญ แต่ถูก imbricate ครอบคลุมการเติบโตเซลล์ผักเรื้อรังในสมัย synurophytes ไม่ precursors diatoms ได้รับการระบุจากระเบียนฟอส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ของไดอะตอมกับกลุ่มอื่น ๆแม้จะมีจำนวนของการศึกษาที่จะตรวจสอบเชื้อชาติโดยใช้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายยีน, ความสัมพันธ์ของไดอะตอมให้กับกลุ่มอื่น ๆ ที่ยังไม่ชัดเจนและยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ในความเข้าใจของเราอย่างไรและเมื่อไดอะตอมมาสัณฐานวิทยาที่ผิดปกติของพวกเขา และลักษณะวงจรชีวิต ไดอะตอมที่ได้รับมักจะถือว่าเป็นแยกประเภทสะท้อนให้เห็นถึงคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขา Pascher (1914 1921) ชี้ให้เห็นว่าไดอะตอมมีคุณสมบัติในการร่วมกันกับ Chrysophyceae และ Xanthophyceae และดังนั้นจึงวางชั้นเรียนเหล่านี้และ Bacillariophyceae ในไฟลัม Chrysophyta จุลภาคและข้อมูลลำดับโมเลกุลได้รับการยืนยันการผลักดันความคิดทั่วไปของ Pascher ของการวางไดอะตอมมั่นในหมู่ protists heterokont ('stramenopiles') ภายใน chromalveolates (ADL et al. 2005) ในอดีตที่ผ่านมามันก็ชี้ให้เห็นว่าบางครั้งไดอะตอมพัฒนาดี ก่อนที่จะปรากฏในบันทึกซากดึกดำบรรพ์และว่าขั้นตอนแรกในการวิวัฒนาการไดอะตอมถูกกลืนหายไปนานมาแล้วผ่าน diagenesis ของ diatomites การแข็ง (เช่นรอบที่ 1981) นี้จะทำไม่น่ามากโดย phylogenies โมเลกุลที่ผ่านมาซึ่งวันที่ที่มาของไดอะตอมที่มีต่อจุดเริ่มต้นของยุคหิน นอกจากนี้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับขนาดซิลิกาหรือซิลิกาสาหร่ายโครงกระดูกการผลิตอื่น ๆ และ protists เช่น Chrysophyceae ที่ไม่ชัดเจนในการวิเคราะห์ที่ผ่านมา ที่รู้จักกันใกล้ชิดญาติของไดอะตอมที่มี bolidophytes (Bolidophyceae) ซึ่งเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ของ picoplankton autotrophic ทางทะเลที่มีชนิดเดียวกันของ plastids และโครงสร้างการเฆี่ยนเป็นไดอะตอมและบาง heterokonts autotrophic อื่น ๆ (Guillou et al. 1999) อย่างไรก็ตามเซลล์ bolidophyte จะลดลงอย่างมากและง่ายและดูเหมือนจะไม่ผลิตโครงสร้างซิลิกาใด ๆ แม้ว่ามันจะเป็นไปได้ว่าชีวิต silicifying ขั้นตอนของวงจรที่ได้รับการพลาดแมนน์และชานท์ (1989) ชี้ให้เห็นว่าอีกกลุ่มหนึ่ง Parmophyceae ยังอาจจะเป็นอย่างใกล้ชิด ที่เกี่ยวข้องกับไดอะตอมและอาจให้คำแนะนำเป็นวิธีไดอะตอมที่เกิดขึ้นเพราะพวกเขาผลิตซิลิกาตาชั่งว่าในบางประการ (รูปแบบรัศมี subtended โดยแหวนกลางพื้นที่เติมการพัฒนารูปแบบ) คล้ายวาล์วไดอะตอมและวงดนตรีที่เอว เพื่อให้ห่างไกลไม่มีลำดับดีเอ็นเอได้รับการยืนยันว่าจะได้รับจาก Parmophyceae แต่ clade ของ heterokonts ที่ไม่รู้จักที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับไดอะตอมและ bolidophytes ได้รับการตรวจพบโดยเลิฟและคณะ (2006) และอาจเป็นตัวแทนของ Parmophyceae; เป็นที่แน่นอนที่สำคัญสำหรับการทำความเข้าใจวิวัฒนาการของ bolidophytes ทั้งสองและไดอะตอมว่าสิ่งมีชีวิตที่ตรวจพบโดยเลิฟและคณะ มีความโดดเด่นอย่างเต็มที่รอบและครอว์ฟ (1981) และแมนน์และชานท์ (1989) การพัฒนาสมมติฐานเกี่ยวกับวิธีการ frustule ไดอะตอมการพัฒนาอยู่บนพื้นฐานของสัณฐานวิทยาเปรียบเทียบ ทั้งชี้ให้เห็นว่าไดอะตอมอาจจะเกิดขึ้นจากการที่บรรพบุรุษเซลล์เกล็ด ขนาดกรณีแรกคิดว่าจะได้รับเหมือนกัน (เครื่องชั่งทุกคนอย่างเป็นธรรมเหมือนกันในขนาดรูปร่างและโครงสร้าง) จากนั้นก็มีขั้นตอนในการที่เกล็ดกลายเป็นที่แตกต่างออกเป็นเกล็ดวาล์วเหมือนขนาดใหญ่และคนที่แคบที่คล้ายกับส่วนที่พบในหางเปียชนิด Rhizosolenia ทันสมัย ​​(แม้ว่านี้ไม่ได้หมายถึงหมายความว่า rhizosolenids ทันสมัยหน่อฐาน) และ ขั้นตอนยังคงต่อมาเมื่อวงโปรล้อมก็ยิ่งแคบห่วงไว้รอบเซลล์ตามความก้าวหน้าวิวัฒนาการนี้วาล์วและวงดนตรีที่คาดจะมีต้นกำเนิดร่วมกันซึ่งดูเหมือนว่าเหมาะสมเพราะโครงสร้างของพวกเขามักจะเป็นที่คล้ายกันและพวกเขาจะก่อตัวขึ้นใน วิธีการที่คล้ายกัน นอกจากนี้เซลล์ที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดเท่า ๆ กันเป็นที่รู้จักกันในไดอะตอมใน auxospores ของไดอะตอมเป็นศูนย์กลางเช่น Melosira หรือ Ellerbeckia (Crawford 1974 ชมิดและครอว์ฟ 2001) ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างรอบครอว์ฟแมนน์และสมมติฐาน-ชานท์อยู่ใน สมมติฐานที่ทำเกี่ยวกับธรรมชาติของเกล็ดและเกล็ดเซลล์ในช่วงต้น ('นาย') ไดอะตอมและลักษณะของเซลล์เกล็ดตัวเอง ในโครงการแมนน์-ชานท์, เครื่องชั่งน้ำหนักของก่อนไดอะตอมเป็นโครงสร้างพื้นที่เติมซึ่ง abutted ในรูปแบบที่สมบูรณ์แบบของผนังเซลล์การทำงานของถุงเฉยๆชั่วคราวในขณะที่รอบและครอว์ฟภาพเกล็ดเป็นองค์ประกอบที่แยกต่างหากที่ไม่ได้จด แต่ imbricate ครอบคลุมการเจริญเติบโตของเซลล์พืชใน synurophytes ทันสมัย​​ไม่มีบรรพบุรุษของไดอะตอมได้รับการระบุจากซากดึกดำบรรพ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ของไดอะตอมในกลุ่มอื่น ๆ

แม้จะมีงานวิจัยเพื่อศึกษาระบบเชื้อชาติ ใช้หนึ่งหรือหลายยีน ความสัมพันธ์ของไดอะตอมกลุ่มอื่นยังไม่ชัดเจน และยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ในความเข้าใจของวิธีการและเมื่อไดอะตอมที่ได้มาลักษณะที่ผิดปกติของพวกเขาและลักษณะวงจรชีวิต . ในไดอะตอมมีมักจะได้รับการปฏิบัติอย่างไฟแยกสะท้อนให้เห็นถึงคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง pascher ( ค.ศ. 1914 ) ชี้ให้เห็นว่า ไดอะตอมมีคุณลักษณะที่เหมือนกันกับ chrysophyceae xanthophyceae และดังนั้นจึงวางและชั้นเรียนเหล่านี้และ bacillariophyceae ในไฟลัมคริโซไฟตา . โมเลกุล และการลำดับข้อมูลยืนยันการกระตุกความคิดทั่วไปของ pascher ,วางไดอะตอมกันในหมู่โพรทิสต์ heterokont ( 'stramenopiles ' ) ภายใน chromalveolates ( ADL et al . 2005 ) .

ในอดีต มันก็ชี้ให้เห็นว่า ไดอะตอมมาอย่างดีก่อนที่ลักษณะที่ปรากฏในบันทึกฟอสซิลและขั้นตอนแรกในวิวัฒนาการของไดอะตอมหายไปนานผ่านกระบวนการก่อตัวใหม่ของ diatomites ไปเชิร์ท ( เช่นรอบ 1981 )นี้ทำยากมาก โดย phylogenies โมเลกุลล่าสุดซึ่งอาจกำเนิดของไดอะตอมกับจุดเริ่มต้นของยุคมีโซโซอิก . นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเกล็ดซิลิกาอื่น หรือโครงกระดูกซิลิกาผลิตสาหร่ายและโพรทิสต์ เช่น chrysophyceae ไม่ประจักษ์ในการศึกษาล่าสุด ใกล้ญาติของไดอะตอมเป็น bolidophytes ( bolidophyceae )ซึ่งเป็นกลุ่มเล็ก ๆของ Heterotrophic picoplankton โตโทรฟทางทะเลที่มีชนิดเดียวกันและโครงสร้างเป็นพลาสติดแฟลกเจลลัมไดอะตอม และบาง heterokonts โตโทรฟ ( Guillou et al . 1999 ) อย่างไรก็ตาม bolidophyte เซลล์สูงลดลง และแบบสมัยใหม่ และดูเหมือนจะไม่ผลิตซิลิกา โครงสร้าง แต่ก็เป็นไปได้ว่า silicifying ขั้นตอนวงจรชีวิตพลาดได้

แมนน์ และ มาร์แชนท์ ( 1989 ) พบว่า อีกกลุ่ม parmophyceae ยังอาจเกี่ยวข้องกับไดอะตอม และดังนั้นจึง อาจให้คำแนะนำวิธีการไดอะตอมเกิดขึ้นเพราะพวกเขาผลิตซิลิกาสเกลที่ในบางประการ ( ยางเรเดียลแบบ subtended โดยแหวนกลางบรรจุการพัฒนารูปแบบของพื้นที่ ) คล้ายวาล์วไดอะตอมเอวและวงดนตรี ดังนั้นไกลไม่มีลำดับ DNA ยืนยันว่าได้มาจาก parmophyceae แต่ถัดจากของ heterokonts ไม่ทราบที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับไดอะตอม และ bolidophytes ได้รับการตรวจพบโดย Lovejoy et al . ( 2006 ) และอาจเป็นตัวแทนของ parmophyceae ; มันเป็นอย่างแน่นอนที่สำคัญสำหรับการทำความเข้าใจวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตและ bolidophytes ไดอะตอมที่พบ Lovejoy et al .

เต็มที่เพียงรอบและครอว์ฟอร์ด ( 1981 ) และ Mann และ มาร์แชนท์ ( 1989 ) พัฒนาสมมติฐานเกี่ยวกับวิธีการไดอะตอมฟรัสทุลมีวิวัฒนาการตามสัณฐานวิทยาเปรียบเทียบ ทั้งสองพบว่ามี celled ไดอะตอมอาจเกิดขึ้นจากบรรพบุรุษ ขนาดกรณีคิดเริ่มมีเนื้อเดียวกัน ( เครื่องชั่งทั้งหมดค่อนข้างเหมือนกันในขนาด รูปร่าง และโครงสร้างจากนั้นก็มีเวทีที่เกล็ดก็แตกต่างออกเป็นวาล์วขนาดใหญ่เช่นเครื่องชั่งและแคบที่คล้ายกับกลุ่มที่พบใน girdles ชนิดไรโซโซลิเนียสมัยใหม่ ( แม้ว่านี้ไม่ได้หมายความว่า rhizosolenids ทันสมัยหน่อแรกเริ่ม ) และยังหลังเวทีเมื่อจึงคาดแถบเขายิ่งแคบขึ้นรูปห่วง

รอบเซลล์ตามความก้าวหน้าวิวัฒนาการนี้ วาล์ว และคาดแถบจะเป็นประเทศธรรมดา ซึ่งดูเหมือนว่าเหมาะสม เพราะโครงสร้างของพวกเขามักจะคล้ายกันและพวกเขาจะเกิดขึ้นในลักษณะที่คล้ายกัน นอกจากนี้ เซลล์ครอบคลุมทั่วถึงด้วยเกล็ดเป็นที่รู้จักในไดอะตอมใน auxospores ของเซนทริคไดอะตอม เช่น melosira หรือ ellerbeckia ( ครอฟอร์ด 1974 >

&ครอว์ฟอร์ด 2001 )ความแตกต่างหลักระหว่างรอบ– Crawford และ Mann - มาร์แชนท์สมมติฐานในสมมติฐานที่ทำเกี่ยวกับลักษณะของเกล็ดและมีเซลล์ในช่วงแรก ( 'ur ' ) ไดอะตอมและลักษณะของขุยเซลล์ตัวเอง ในกลุ่ม และ มาร์แชนท์แบบ เกล็ดของไดอะตอมก่อนมีพื้นที่กรอกโครงสร้าง ซึ่ง abutted แบบสมบูรณ์ผนังเซลล์ของซีสต์ระงับการทำงานชั่วคราว ส่วนรอบและครอว์ฟอร์ดเห็นเกล็ดแยกองค์ประกอบที่ไม่ติดกัน แต่ imbricate ครอบคลุมเซลล์พืชที่เติบโตใน synurophytes สมัยใหม่

ไม่มีสารตั้งต้นของไดอะตอมที่ได้รับการระบุจากฟอสซิล .