“Surnamed Yang, named Chen.” Yang C

“Surnamed Yang, named Chen.” Yang Chen yawned. He was both too hungry and sleepy. Upon seeing that it was western cuisine, he whispered in his heart, this is not even as filling as a bowl of noodles.



“Even though it’s my first time meeting Yang Chen, I did not prepare a proper gift. I specially ordered a bottle of Nebbiolo from the year 1992, and I hope that Mister Yang can evaluate it for me.” As he finished saying that, he signaled a waiter to bring over the bottle of beautifully packaged red wine.



In his heart, Yang Chen couldn’t help but sneer while staying silent. Using three fingers, he lightly raised the glass, allowing the waiter to pour wine in it.



The waiter only poured a bit before stopping.



Yang Chen didn’t feel anything out of place and he lightly swirled the liquid around the glass, smelt the wine, placed the tilted glass to his lips, and slowly savoured a sip.



Upon seeing this action, the once tense Lin Ruoxi slowly relaxed. Having obtained some relief, she remembered that this hoodlum grew up in the United States. He must have had traditional western cuisine before but she didn’t know if he had tasted a famous red wine like Nebbiolo. Hopefully he doesn’t speak drivel, even losing a little face is fine.



Xu Zhihong’s eyes flashed with a tinge of worry, smiling, he asked, “Mister Yang, what do you thi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นามสกุลหยาง ชื่อเฉิน Yang Chen อ้าปากกว้างขึ้น เขาเป็นทั้งเกินไปหิว และง่วงนอน เมื่อเห็นว่ามันเป็นอาหารตะวันตก เขากระซิบบอกในใจ อยู่ได้แม้ในขณะที่ไส้เป็นชามก๋วยเตี๋ยว "แม้จะเป็นครั้งแรกของฉันที่ประชุม Yang Chen ผมได้เตรียมของขวัญที่เหมาะสม ผมสั่งขวด Nebbiolo จากปี 2535 เป็นพิเศษ และหวังว่า มิสเตอร์ยางสามารถประเมินได้สำหรับฉัน" เสร็จเขาบอกว่า เขาส่งสัญญาณบริกรจะนำขวดไวน์แดงบรรจุภัณฑ์สวยงาม ในใจ Yang Chen ไม่สามารถช่วยแต่ sneer พักเงียบ ใช้สามนิ้ว เขาเบา ๆ ยกแก้ว ให้บริกรจะรินไวน์ในนั้น เสิร์ฟเฉพาะเทบิตก่อนที่จะหยุด Yang Chen ไม่ได้รู้สึกอะไรจากสถานที่ และเขาเบา ๆ ตแม่ของเหลวรอบ ๆ แก้ว หลอมไวน์ วางเอียงแก้วให้ริมฝีปากของเขา และเสิร์ฟจิบช้า ๆ เมื่อเห็นการกระทำนี้ Lin Ruoxi ตึงเครียดครั้งเดียวช้าผ่อนคลาย เธอจำไม่ได้บรรเทา hoodlum นี้เติบโตในสหรัฐอเมริกา เขาต้องมีอาหารตะวันตกก่อน แต่เธอไม่รู้ถ้าเขาได้ลิ้มรสไวน์แดงมีชื่อเสียงเช่น Nebbiolo หวังว่าไม่พูด drivel แม้สูญเสียใบหน้าเล็กน้อยเป็นไร Xu Zhihong ตาประกายกับสีกังวล รอยยิ้ม เขาถาม "มิสเตอร์ยาง สิ่งที่คุณทำที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นามสกุลยางชื่อเฉิน." หยางเฉินหาว เขาเป็นทั้งหิวเกินไปและง่วงนอน เมื่อเห็นว่ามันเป็นอาหารตะวันตกเขากระซิบในหัวใจของเขานี้ไม่ได้แม้ในขณะที่กรอกเป็นชามก๋วยเตี๋ยว. "แม้ว่าจะประชุมครั้งแรกที่ฉันหยางเฉินผมไม่ได้เตรียมของขวัญที่เหมาะสม ฉันเป็นพิเศษสั่งซื้อขวด Nebbiolo จากปี 1992 และผมหวังว่านายหยางสามารถประเมินมันสำหรับฉัน. "ในขณะที่เขาเสร็จสิ้นการบอกว่าเขาส่งสัญญาณบริกรที่จะนำขวดไวน์แดงบรรจุอย่างสวยงามได้. ในหัวใจของเขา หยางเฉินไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะเยาะในขณะเข้าพักที่เงียบ ใช้สามนิ้วเขาเบา ๆ ยกแก้วที่ช่วยให้บริกรที่จะเทไวน์ในนั้น. บริกรเพียงเทนิดก่อนที่จะหยุด. หยางเฉินไม่ได้รู้สึกอะไรออกจากสถานที่และเขาเบา ๆ หมุนวนของเหลวรอบแก้วกลิ่น ไวน์ที่วางแก้วเอียงไปริมฝีปากของเขาและค่อยๆเสิร์ฟจิบ. เมื่อเห็นการกระทำนี้เครียดครั้งเดียวหลิน Ruoxi ผ่อนคลายอย่างช้าๆ ที่ได้รับการบรรเทาบางเธอจำได้ว่าอันธพาลนี้เติบโตขึ้นมาในประเทศสหรัฐอเมริกา เขาจะต้องมีอาหารตะวันตกแบบดั้งเดิมมาก่อน แต่เธอไม่เคยรู้ว่าเขาได้ลิ้มรสไวน์แดงที่มีชื่อเสียงเช่น Nebbiolo หวังว่าเขาไม่ได้พูดน้ำลายแม้สูญเสียใบหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นเรื่องปกติ. ตาเสี่ยว Zhihong ประกายด้วยสีของกังวลยิ้มเขาถามว่า "นายหยางสิ่งที่คุณ Thi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ชื่อ นามสกุลหยาง เฉิน " หยางเฉินหาว เขาทั้งสองก็หิวและง่วง เมื่อเห็นว่ามันเป็นอาหารตะวันตก เขากระซิบในใจ นี้ไม่ได้บรรจุเป็นชามก๋วยเตี๋ยว" แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับหยางเฉิน ผมไม่ได้เตรียมของขวัญที่เหมาะสม ฉันสั่งทำพิเศษขวดเนบบิโอโลจากปี 1992 และฉันหวังว่าคุณยังสามารถใช้มันสำหรับฉัน " เขาพูดจบ เขาส่งสัญญาณเรียกบริกรให้เอาขวดสวยงามบรรจุไวน์แดง .ในจิตใจของเขา หยางเฉินไม่สามารถช่วยอะไรได้แต่ยิ้มเยาะ ในขณะที่อยู่เงียบ ใช้สามนิ้ว เขา ค่อย ๆยกกระจกให้บริกรรินไวน์ในบริกรเพียงเทนิดหน่อยก่อนหยุดหยางเฉินไม่ได้รู้สึกอะไร นอกสถานที่ และเขาเบาๆ swirled ของเหลวรอบแก้ว ได้กลิ่นเหล้า วางเอียงแก้วกับริมฝีปากของเขาและค่อยๆเสิร์ฟ จิบเมื่อเห็นการกระทำนี้ เมื่อกาลหลิน ruoxi ค่อยๆผ่อนคลาย มีรับบางอย่างโล่งอก เธอนึกได้ว่านักเลงนี้เติบโตขึ้นในสหรัฐอเมริกา เขาต้องมีอาหารตะวันตกแบบดั้งเดิมมาก่อน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเขาได้ลิ้มรสไวน์แดงที่มีชื่อเสียง เช่น เนบบิโอโล . หวังว่าเขาไม่ได้พูดเพ้อเจ้อ แม้สูญเสียใบหน้าเล็กๆก็ได้ของ ซู zhihong ดวงตาประกายด้วยเลยกังวล ยิ้ม เขาถามว่า " มิสเตอร์หยาง คุณธี