Differences in accounting practices

Differences in accounting practices across countries are a major concern to investors,
accounting standard setters, stock exchanges, and financial analysts. The International Accounting Standards Committee (IASC) and the International Organization of Securities
Commissions (IOSCO) have devoted considerable effort to standardization or harmonization
of accounting practices across countries. Investment professionals claim that accounting
differences may impede international capital flows (Choi and Levich, 1991). This
study examines the relation between accounting numbers and firm market values in six
Asian countries with diverse accounting practices: Indonesia, Korea, Malaysia, the
Philippines, Taiwan, and Thailand. We focus on the incremental and relative explanatory
power of book value and residual earnings. Because accounting systems differ across the
six countries, we examine whether those differences are related to the valuation usefulness
of accounting measures. Our objective is to provide evidence on the value relevance of
accounting numbers from different accounting systems. Such evidence should inform the
current debate over international accounting standards and practices.
Our analysis follows a model developed by Preinreich (1938), Edwards and Bell (1961),
and Peasnell (1982) and formalized by Ohlson (1991, 1995) and Feltham and Ohlson
(1995) sometimes termed the Residual Earnings (Income) model. The model formally
states a simple concept: firm value is a function of book value and future residual earnings.
A key aspect of the model is that its valuation accuracy does not depend on a particular set
of ``good'' accounting procedures. The only requirement on accounting procedures is clean
surplus accounting, that is, book value of equity changes only with income or loss and net
capital investments and withdrawals (dividends) by owners. In addition, empirical
applications of the model to finite horizons are potentially affected by bias in the
accounting system. Therefore, comparisons across countries with different accounting
practices are one way to investigate the value relevance of different accounting practices.
Across the six countries, accounting systems vary in their faithfulness to clean surplus
accounting and in the extent to which they exhibit bias (conservatism). Hence, it is
possible that accounting values from some of the countries may provide better estimates of
firm value than accounting values from the other countries. Therefore, the usefulness of
accounting for firm valuation may differ across countries as well. On the other hand, the
accounting standards developed in these countries may be partly based on International
Accounting Standards (IAS) or US GAAP. This would tend to make accounting
procedures and their value relevance similar. Saudagaran and Diga (1997) report that of
our six countries, only Korea has not adopted some or all of IAS.
We investigate the value relevance of different accounting practices using an
empirical model that regresses current book value and current residual earnings on
market prices. In contrast, the residual income model is based on expected residual
earnings. Considerable prior research, as discussed in the next section, examines the
contemporaneous relation between accounting and market values. In this study, we
examine that relation for six Asian countries. However, our interest is in the relation
between accounting practices and the value relevance of accounting numbers. We
focus on differences in accounting procedures across the six countries that affect book
value and residual earnings.1 The accounting procedures selected: accounting for
goodwill, asset revaluations, leases, research and development (R&D) expenditures,
and the equity method of accounting for affiliated companies each may be categorized
in terms of faithfulness to clean surplus and extent of conservatism.
We address the implications of these accounting procedures for the value relevance of
accounting information. Philippine firms, for example, record goodwill and revalue assets, but firms in Taiwan do neither. This means that book values in the Philippines will reflect
market values of assets more closely than in Taiwan. Therefore, we expect the explanatory
power of book value will be greater for Philippine firms than for Taiwanese firms. As
another example, only Indonesian and Malaysian firms capitalize leases and R&D
expenditures and use the equity method for affiliated companies. These are less
conservative accounting practices than alternatives used in other counties.
We find accounting in Korea and Taiwan to be least faithful to clean surplus
accounting. Korea does not capitalize goodwill and asset revaluations are amortized to
equity according to tax law. Taiwan does not capitalize goodwill nor allow asset
revaluations. Korea is also the only country not to use the equity method for affiliated
companies. Thus, the earnings of Korean firms do not include the earnings of affiliated
firms. Philippine firms, however, amortize both goodwill and asset revaluations to income.
Recall that violations of clean surplus accounting occur when income does not reflect
changes in equity value. Thus, violations of clean surplus bias empirical calculations of
residual earnings. Therefore, we expect the explanatory power of residual earnings will be
highest for Philippine firms and least for Korean and Taiwan firms.
Overall, our results show significant differences across countries in the value relevance
of accounting earnings and book values. Explanatory power over all firm-years ranges
from R2 = .17 in Taiwan to R2 = .68 for Korea. The incremental explanatory power of book
value per share (BVPS) and residual earnings per share (REPS) is similarly diverse.
Incremental explanatory power of BVPS over all firm-years ranges from 7.2 percent
(Taiwan) to 65.3 percent (Philippines). For REPS, the incremental explanatory power over
all firm-years ranges from 1.4 percent (Korea) to 13.2 percent (Thailand).
Generally, we find differences in accounting appear to be related to differences in value
relevance. We find that the explanatory power of book value is highest in the Philippines
and lowest in Taiwan. This is consistent with our expectations based on the accounting
differences in the two countries. Indonesia and Malaysia have accounting systems that are
less conservative than other countries. However, we find the incremental explanatory
power of book value does not stand out as high in Indonesia or in Malaysia. This result is
only partly consistent with our expectations. We also expected that the relative explanatory
power of residual earnings would be high in the Philippines and low in Korea and Taiwan,
and the results support this prediction. Our comparisons across countries should be viewed
with caution because the number of years of data available ranges from only 2 years for the
Philippines to 10 years for Malaysia.
The next section of the article briefly reviews related research and this is followed by
the section discussing accounting differences in the six Asian countries. This is followed
by the description of the sample and development the study design. The section presenting
the analysis of our data and reporting the results of our tests follows. A final section
summarizes our findings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างในวิธีปฏิบัติทางบัญชีทั่วประเทศที่มีความกังวลหลักการลงทุนบัญชีมาตรฐาน setters หุ้น และนักวิเคราะห์ทางการเงิน ระหว่างประเทศบัญชีมาตรฐานกรรมการ (IASC) และองค์การระหว่างประเทศของบริษัทหลักทรัพย์ค่าคอมมิชชั่น (IOSCO) ได้ทุ่มเทความพยายามมากมาตรฐานหรือปรองดองแนวทางปฏิบัติบัญชีทั่วประเทศ บัญชีที่อ้างผู้เชี่ยวชาญด้านการลงทุนความแตกต่างอาจเป็นอุปสรรคกระแสเงินทุนต่างประเทศ (Choi และ Levich, 1991) นี้ศึกษาตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างหมายเลขบัญชีและค่าการตลาดของบริษัทใน 6ประเทศในเอเชีย ด้วยหลากหลายบัญชีปฏิบัติ: อินโดนีเซีย เกาหลี มาเลเซีย การฟิลิปปินส์ ไต้หวัน และประเทศไทย เรามุ่งเน้นการเพิ่ม และญาติอธิบายอำนาจของมูลค่าตามบัญชีและกำไรส่วนที่เหลือ เนื่องจากระบบบัญชีที่แตกต่างกันระหว่างการ6 ประเทศ เราตรวจสอบว่าเกี่ยวข้องกับประโยชน์การประเมินค่าความแตกต่างบัญชีวัด วัตถุประสงค์ของเราคือการ ให้หลักฐานเกี่ยวกับค่าความสำคัญของหมายเลขบัญชีจากระบบบัญชีที่แตกต่างกัน หลักฐานดังกล่าวควรแจ้งให้ทราบอภิปรายปัจจุบันมาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศและปฏิบัติเราวิเคราะห์ตามแบบจำลองที่พัฒนา โดย Preinreich (1938), เอ็ดเวิร์ด และเบล (1961),และ Peasnell (1982) และอย่างเป็นทาง โดย Ohlson (1991, 1995) และ Feltham และ Ohlson(1995) บางครั้งเรียกว่าแบบเหลือกำไร (รายได้) รูปแบบอย่างเป็นกิจจะลักษณะระบุแนวคิดง่าย ๆ: ยืนยันค่าเป็นฟังก์ชันของมูลค่าตามบัญชีและกำไรส่วนที่เหลือในอนาคตเป็นประเด็นสำคัญของแบบจำลองที่แม่นยำของค่าขึ้นอยู่กับชุดเฉพาะของกระบวนการบัญชี ''ดี '' ความต้องการเฉพาะในบัญชีตอนอยู่บัญชีส่วนเกิน คือ มูลค่าตามบัญชีของหุ้นเปลี่ยนแปลงเท่า กับรายได้ หรือขาดทุนสุทธิลงทุนเงินทุนและถอน (เงินปันผล) โดยเจ้าของ นอกจากนี้ ประจักษ์โปรแกรมของรุ่นฮอลิซันส์จำกัดอาจได้รับผลกระทบจากความโน้มเอียงในการระบบบัญชี ดังนั้น การเปรียบเทียบข้ามประเทศกับบัญชีแตกต่างกันวิธีปฏิบัติวิธีหนึ่งในการตรวจสอบค่าความสำคัญของการปฏิบัติทางบัญชีที่แตกต่างกันได้ประเทศที่หก ระบบบัญชีแตกต่างกันในความซื่อสัตย์ความสะอาดเกินไปบัญชี และ ในขอบเขตที่พวกเขาแสดงความโน้มเอียง (อนุรักษนิยม) ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นไปที่บัญชีค่าจากบางประเทศอาจให้ ดีประเมินของมูลค่าของบริษัทมากกว่ามูลค่าของบัญชีจากประเทศอื่น ๆ ดังนั้น ประโยชน์ของบัญชีการประเมินค่าของบริษัทอาจแตกต่างประเทศเช่น บนมืออื่น ๆ การมาตรฐานการบัญชีที่พัฒนาในประเทศเหล่านี้อาจจะบางส่วนยึดอินเตอร์เนชั่นแนลมาตรฐานการบัญชี (IAS) หรือ GAAP สหรัฐอเมริกา นี้จะมีแนวโน้มที่จะทำให้บัญชีขั้นตอนและความเกี่ยวข้องค่าที่คล้ายกัน Saudagaran และ Diga (1997) รายงานว่าของเรา 6 ประเทศ เฉพาะเกาหลีได้ไม่นำบางส่วนหรือทั้งหมดของ IASเราตรวจสอบค่าความสำคัญของการปฏิบัติทางบัญชีต่าง ๆ ที่ใช้เป็นรูปรวมที่ regresses มูลค่าปัจจุบันและปัจจุบันเหลือกำไรในราคาตลาด ในทางตรงกันข้าม รูปแบบรายได้ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับส่วนที่เหลือจากที่คาดไว้กำไร งานวิจัยก่อนหน้านี้มาก ตามที่อธิบายไว้ในส่วนถัดไป ตรวจสอบการสัมพันธ์ contemporaneous ระหว่างบัญชีและมูลค่าตลาด ในการศึกษานี้ เราตรวจสอบว่าความสัมพันธ์ใน 6 ประเทศเอเชีย อย่างไรก็ตาม ดอกเบี้ยของเราเป็นในความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติทางบัญชีและค่าความสำคัญของหมายเลขบัญชี เราเน้นความแตกต่างในกระบวนงานบัญชีทั่วประเทศ 6 จองที่มีผลต่อearnings.1 ค่าและส่วนที่เหลือจากกระบวนการทางบัญชีที่เลือก: บัญชีสำหรับค่าความนิยม การประเมินค่าสินทรัพย์ เช่า วิจัยและพัฒนา (R & D) ค่าใช้ จ่ายและวิธีการบัญชีสำหรับบริษัทแต่ละหุ้นอาจจะถูกจัดประเภทในด้านความซื่อสัตย์การทำความสะอาดส่วนเกินและขอบเขตของอนุรักษนิยมเราเกี่ยวข้องด้านกระบวนการเหล่านี้บัญชีสำหรับค่าความสำคัญของข้อมูลบัญชี ฟิลิปปินส์บริษัท ตัวอย่าง บันทึกค่าความนิยม และการประเมินค่าสินทรัพย์ใหม่ แต่บริษัทในไต้หวันทำไม่ หมายความ ว่า ค่าจองในฟิลิปปินส์จะสะท้อนมูลค่าตลาดของสินทรัพย์อย่างใกล้ชิดมากขึ้นกว่าในไต้หวัน ดังนั้น เราต้องการอธิบายอำนาจของมูลค่าจะมากขึ้นสำหรับบริษัทฟิลิปปินส์กว่าสำหรับบริษัทที่ไต้หวัน เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง เฉพาะบริษัทอินโดนีเซียและมาเลเซียเป็นตัวพิมพ์ใหญ่เช่า และ R & Dค่าใช้จ่ายและใช้วิธีส่วนได้เสียในบริษัท เหล่านี้มีน้อยวิธีปฏิบัติทางบัญชีหัวเก่ากว่าทางเลือกที่ใช้ในเขตอื่น ๆเราค้นหาบัญชีในเกาหลีและไต้หวันจะซื่อสัตย์อย่างน้อยล้างส่วนเกินลงรายการบัญชี เกาหลีประโยชน์ค่าความนิยม และการประเมินค่าสินทรัพย์ซึ่งตัดจำหน่ายให้หุ้นตามกฎหมายภาษี ไต้หวันใช้ประโยชน์ค่าความนิยม หรือให้การประเมินค่า เกาหลีเป็นประเทศเดียวไม่ให้ใช้วิธีส่วนได้เสียเกี่ยวข้องบริษัท ดังนั้น กำไรของบริษัทเกาหลีไม่รวมกำไรของสังกัดบริษัท อย่างไรก็ตาม บริษัทฟิลิปปินส์ ตัดจำหน่ายค่าความนิยมและสินทรัพย์ปรับมูลค่าที่รายได้นึกว่า ละเมิดสะอาดเกินบัญชีเกิดขึ้นเมื่อรายได้ไม่สะท้อนเปลี่ยนแปลงมูลค่าหุ้น ดังนั้น ละเมิดเกินสะอาดทแยงคำนวณผลกำไรส่วนที่เหลือ ดังนั้น เราคาดว่า พลังงานอธิบายรายได้ส่วนที่เหลือจะสูงสุดในบริษัทฟิลิปปินส์ และน้อยที่สุดสำหรับบริษัทเกาหลีและไต้หวันโดยรวม ผลของเราแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญประเทศเกี่ยวข้องค่าบัญชีรายได้และค่าหนังสือ อธิบายพลังงานมากกว่าทุกปีที่บริษัทช่วงจาก R2 =.17 ในไต้หวัน R2 =.68 ในเกาหลี หนังสืออธิบายอำนาจเพิ่มขึ้นมูลค่าต่อหุ้น (BVPS) และเหลือกำไรต่อหุ้น (พนักงาน) จะมีความหลากหลายในทำนองเดียวกันเพิ่มอธิบายพลังงานของ BVPS มากกว่าทุกปีที่บริษัทช่วงจากร้อยละ 7.2(ไต้หวัน) ร้อยละ 65.3 (ฟิลิปปินส์) สำหรับพนักงาน อำนาจอธิบายเพิ่มขึ้นมากกว่าทุกปีบริษัทช่วงจากร้อยละ 1.4 (เกาหลี) ร้อยละ 13.2 (ประเทศไทย)ทั่วไป เราค้นหาความแตกต่างในการลงบัญชีจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในค่าเกี่ยวข้อง เราพบว่าอำนาจการอธิบายของมูลค่าสูงที่สุดในฟิลิปปินส์และต่ำสุดในไต้หวัน โดยสอดคล้องกับความคาดหวังของเราตามบัญชีที่ความแตกต่างในทั้งสองประเทศ อินโดนีเซียและมาเลเซียมีระบบบัญชีที่อนุรักษนิยมน้อยกว่าประเทศอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม เราหาเพิ่มอธิบายอำนาจของมูลค่าไม่ยืนออกเป็นสูง ในอินโดนีเซีย หรือมาเลเซีย ผลลัพธ์นี้คือเฉพาะบางส่วนสอดคล้องกับความคาดหวังของเรา เรายังคาดหวังที่ญาติอธิบายพลังงานเหลือรายได้จะต่ำ และสูงในฟิลิปปินส์เกาหลีและไต้หวันและผลสนับสนุนการพยากรณ์นี้ ควรดูเปรียบเทียบของเราทั่วประเทศด้วยความระมัดระวังเนื่องจากจำนวนปีของข้อมูลตั้งแต่ 2 ปีฟิลิปปินส์มาเลเซีย 10 ปีส่วนถัดไปของบทความวิจัยที่เกี่ยวข้องที่รีวิวสั้น ๆ และตามด้วยหัวข้อสนทนาความแตกต่างทางบัญชีใน 6 ประเทศเอเชีย นี้ตามโดยคำอธิบายของตัวอย่างและพัฒนาแบบเรียน ส่วนการนำเสนอการวิเคราะห์ข้อมูลและการรายงานผลการทดสอบของเราดังต่อไปนี้ ส่วนสุดท้ายสรุปผลการวิจัยของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างในแนวทางปฏิบัติทางบัญชีทั่วประเทศมีความกังวลหลักให้กับนักลงทุนบัญชีกำหนดมาตรฐานการแลกเปลี่ยนหุ้นและนักวิเคราะห์ทางการเงิน การบัญชีระหว่างประเทศคณะกรรมการมาตรฐาน (IASC)
และองค์การระหว่างประเทศของหลักทรัพย์คณะกรรมการ(IOSCO)
ได้อุทิศความพยายามอย่างมากที่จะมีมาตรฐานหรือการประสานกันของการปฏิบัติทางบัญชีทั่วประเทศ ผู้เชี่ยวชาญด้านการลงทุนอ้างว่าบัญชีที่แตกต่างอาจเป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนย้ายเงินทุนระหว่างประเทศ (Choi และ Levich, 1991)
นี้การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการตรวจสอบหมายเลขบัญชีและค่าการตลาดของ บริษัท ในหกประเทศในเอเชียที่มีแนวทางปฏิบัติทางบัญชีที่มีความหลากหลาย: อินโดนีเซียเกาหลีมาเลเซียฟิลิปปินส์ไต้หวันและไทย เรามุ่งเน้นไปที่การอธิบายที่เพิ่มขึ้นและญาติพลังของมูลค่าทางบัญชีและรายได้ที่เหลือ เพราะระบบบัญชีที่แตกต่างกันในหกประเทศเราตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นความแตกต่างเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับประโยชน์ของการประเมินมูลค่าของมาตรการการบัญชี วัตถุประสงค์ของเราคือเพื่อให้มีหลักฐานความเกี่ยวข้องค่าของตัวเลขทางบัญชีจากระบบบัญชีที่แตกต่างกัน หลักฐานดังกล่าวควรแจ้งให้อภิปรายในปัจจุบันมากกว่ามาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศและการปฏิบัติ. การวิเคราะห์ของเราเป็นไปตามรูปแบบที่พัฒนาโดย Preinreich (1938), เอ็ดเวิร์ดและเบลล์ (1961) และ Peasnell (1982) และเป็นทางการโดย Ohlson (1991, 1995) และ Feltham และ Ohlson (1995) บางครั้งเรียกว่ารายได้ตกค้าง (รายได้) รูปแบบ รุ่นอย่างเป็นทางการระบุแนวคิดที่เรียบง่าย: ค่าของ บริษัท เป็นหน้าที่ของมูลค่าทางบัญชีและรายได้ที่เหลือในอนาคต. ลักษณะสำคัญของรูปแบบที่ถูกต้องคือการประเมินมูลค่าของมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตั้งค่าเฉพาะของ `` ที่ดี '' การจัดทำบัญชี ข้อกำหนดเพียงอย่างเดียวในการจัดทำบัญชีสะอาดบัญชีส่วนเกินที่มีมูลค่าตามบัญชีของการเปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้นที่มีรายได้เพียงอย่างเดียวหรือขาดทุนสุทธิและการลงทุนเงินทุนและการถอนเงิน(เงินปันผล) โดยเจ้าของ นอกจากนี้การทดลองการใช้งานแบบจำลองเพื่อใช้อันไกลโพ้นจํากัดได้รับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากความลำเอียงในระบบบัญชี ดังนั้นการเปรียบเทียบระหว่างประเทศกับการบัญชีที่แตกต่างกันการปฏิบัติเป็นวิธีหนึ่งในการตรวจสอบความเกี่ยวข้องมูลค่าของแนวทางปฏิบัติทางบัญชีที่แตกต่างกัน. ทั่วประเทศที่หกระบบบัญชีที่แตกต่างกันในความสัตย์ซื่อของพวกเขาในการทำความสะอาดส่วนเกินบัญชีและในขอบเขตที่พวกเขาแสดงความลำเอียง (อนุรักษ์) จึงเป็นไปได้ว่าค่าบัญชีจากบางส่วนของประเทศที่อาจให้ข้อมูลประมาณการที่ดีขึ้นของมูลค่าบริษัท กว่าค่าบัญชีจากประเทศอื่น ๆ ดังนั้นประโยชน์ของการบัญชีเกี่ยวกับการประเมินมูลค่า บริษัท ที่อาจแตกต่างกันทั่วประเทศได้เป็นอย่างดี ในทางกลับกันที่มาตรฐานการบัญชีที่ได้รับการพัฒนาในประเทศเหล่านี้อาจจะเป็นส่วนบนพื้นฐานของนานาชาติมาตรฐานการบัญชี(IAS) หรือสหรัฐ GAAP นี้จะมีแนวโน้มที่จะทำให้การบัญชีขั้นตอนและค่าของพวกเขาความเกี่ยวข้องที่คล้ายกัน Saudagaran และ Diga (1997) รายงานว่าหกประเทศของเราเท่านั้นที่เกาหลียังไม่ได้นำมาใช้บางส่วนหรือทั้งหมดIAS. เราจะตรวจสอบความเกี่ยวข้องมูลค่าของแนวทางปฏิบัติทางบัญชีที่แตกต่างกันโดยใช้รูปแบบการทดลองที่เอ็มูลค่าทางบัญชีในปัจจุบันและผลประกอบการที่เหลืออยู่ในปัจจุบันเกี่ยวกับราคาในตลาด ในทางตรงกันข้ามรูปแบบรายได้ที่เหลือจะขึ้นอยู่กับส่วนที่เหลือคาดว่าผลประกอบการ การวิจัยก่อนมากตามที่กล่าวไว้ในหัวข้อถัดไป, ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างสมัยการบัญชีและค่าการตลาด ในการศึกษานี้เราตรวจสอบความสัมพันธ์หกประเทศในเอเชียว่า แต่ความสนใจของเราอยู่ในความสัมพันธ์ระหว่างแนวทางปฏิบัติทางบัญชีและความคุ้มค่าของตัวเลขการบัญชี เรามุ่งเน้นไปที่ความแตกต่างในการจัดทำบัญชีในหกประเทศที่มีผลต่อหนังสือเล่มมูลค่าและearnings.1 เหลือขั้นตอนการบัญชีที่เลือก: การบัญชีสำหรับค่าความนิยมประเมินราคาสินทรัพย์สัญญาเช่าการวิจัยและพัฒนา(R & D) ค่าใช้จ่ายและวิธีส่วนได้เสียของการบัญชีสำหรับบริษัท ในเครือ บริษัท แต่ละคนอาจจะแบ่งในแง่ของความซื่อสัตย์ในการทำความสะอาดส่วนเกินและขอบเขตของการอนุรักษ์. เราอยู่ที่ความหมายของการจัดทำบัญชีเหล่านี้ความเกี่ยวข้องมูลค่าของสารสนเทศทางการบัญชี บริษัท ฟิลิปปินส์เช่นค่าความนิยมบันทึกและประเมินราคาสินทรัพย์ แต่ บริษัท ในไต้หวันทำไม่ ซึ่งหมายความว่ามูลค่าในประเทศฟิลิปปินส์จะสะท้อนให้เห็นถึงค่าการตลาดของสินทรัพย์ที่ใกล้ชิดมากขึ้นกว่าในไต้หวัน ดังนั้นเราคาดว่าอธิบายอำนาจของมูลค่าทางบัญชีจะมากขึ้นสำหรับ บริษัท ฟิลิปปินส์กว่าสำหรับ บริษัท ไต้หวัน เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งเท่านั้น บริษัท อินโดนีเซียและมาเลเซียประโยชน์สัญญาเช่าและ R & D ค่าใช้จ่ายและใช้วิธีส่วนได้เสียสำหรับ บริษัท ในเครือ เหล่านี้มีน้อยกว่าแนวทางปฏิบัติทางบัญชีอนุรักษ์นิยมกว่าทางเลือกมาใช้ในมณฑลอื่น ๆ . เราพบว่าบัญชีในเกาหลีและไต้หวันที่จะเป็นอย่างน้อยที่ซื่อสัตย์ในการทำความสะอาดการเกินดุลบัญชี เกาหลีไม่ได้ประโยชน์จากค่าความนิยมและการประเมินราคาสินทรัพย์ตัดบัญชีเป็นผู้ถือหุ้นตามกฎหมายภาษีอากร ไต้หวันไม่ได้ประโยชน์จากค่าความนิยมหรืออนุญาตให้สินทรัพย์ที่ตีราคาใหม่ เกาหลียังเป็นประเทศเดียวที่จะไม่ใช้วิธีส่วนได้เสียสำหรับเครือบริษัท ดังนั้นผลประกอบการของ บริษัท ที่เกาหลียังไม่รวมรายได้ของเครือบริษัท บริษัท ฟิลิปปินส์ แต่ตัดจำหน่ายค่าความนิยมทั้งประเมินราคาสินทรัพย์และรายได้. จำได้ว่าการละเมิดการเกินดุลบัญชีสะอาดเกิดขึ้นเมื่อรายได้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าหุ้น ดังนั้นการละเมิดอคติส่วนเกินสะอาดคำนวณเชิงประจักษ์ของรายได้ที่เหลือ ดังนั้นเราจึงคาดหวังว่าอำนาจอธิบายของรายได้ที่เหลือจะได้รับสูงสุดสำหรับ บริษัท ฟิลิปปินส์และอย่างน้อยสำหรับ บริษัท เกาหลีและไต้หวัน. โดยรวม, ผลของเราแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทั่วประเทศในความเกี่ยวข้องมูลค่าของรายได้การบัญชีและมูลค่า อธิบายอำนาจเหนือทุก บริษัท ปีช่วงจากR2 = 0.17 ในไต้หวันเพื่อ R2 = 0.68 เกาหลี อำนาจอธิบายที่เพิ่มขึ้นของหนังสือเล่มมูลค่าต่อหุ้น (BVPS) และกำไรต่อหุ้นที่เหลือ (REPS) จะมีความหลากหลายในทำนองเดียวกัน. พลังงานอธิบายที่เพิ่มขึ้นของ BVPS มากกว่าทุก บริษัท ปีช่วงจากร้อยละ 7.2 (ไต้หวัน) ถึงร้อยละ 65.3 (ฟิลิปปินส์) สำหรับพนักงานที่กำลังอธิบายที่เพิ่มขึ้นกว่าทุกปีที่ผ่านมา บริษัท -ช่วงจากร้อยละ 1.4 (เกาหลี) อยู่ที่ร้อยละ 13.2 (ประเทศไทย). โดยทั่วไปเราจะพบความแตกต่างในบัญชีปรากฏว่าจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในค่าความเกี่ยวข้อง เราพบว่าอำนาจอธิบายของค่าหนังสือเล่มนี้เป็นที่สูงที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์และต่ำสุดในไต้หวัน ซึ่งสอดคล้องกับความคาดหวังของเราอยู่บนพื้นฐานของการบัญชีที่แตกต่างในทั้งสองประเทศ อินโดนีเซียและมาเลเซียมีระบบบัญชีที่มีความอนุรักษ์นิยมน้อยกว่าประเทศอื่น ๆ แต่เราหาคำอธิบายที่เพิ่มขึ้นจากพลังของมูลค่าทางบัญชีไม่โดดเด่นสูงถึงในอินโดนีเซียหรือมาเลเซีย ผลที่ได้นี้เป็นเพียงบางส่วนที่สอดคล้องกับความคาดหวังของเรา นอกจากนี้เรายังคาดว่าญาติอธิบายอำนาจของรายได้ที่เหลือจะสูงในประเทศฟิลิปปินส์และต่ำในเกาหลีและไต้หวันและผลที่สนับสนุนคำทำนายนี้ การเปรียบเทียบของเราทั่วประเทศควรจะดูด้วยความระมัดระวังเพราะหลายปีของช่วงใช้ได้ข้อมูลจากเพียง 2 ปีสำหรับฟิลิปปินส์ถึง10 ปีมาเลเซีย. ส่วนถัดไปของบทความสั้น ๆ ความคิดเห็นงานวิจัยที่เกี่ยวข้องและตามด้วยส่วนการอภิปรายการบัญชีความแตกต่างในหกประเทศในเอเชีย นี้ตามคำอธิบายของกลุ่มตัวอย่างและการพัฒนาการออกแบบการศึกษา ส่วนที่นำเสนอการวิเคราะห์ข้อมูลของเราและการรายงานผลการทดสอบของเราดังต่อไปนี้ ส่วนสุดท้ายสรุปผลการวิจัยของเรา