3. ResultsBatch had little influenc

3. Results
Batch had little influence on any of the traits studied, so that its effect was excluded from the model.
3.1. Coefficient of total tract apparent digestibility (CTTAD)
Mean and SD of pig weights were not different among treatments but increased (P < 0.001) throughout the experimental
period: 52.3 (±2.20, SD) and 60.8 (±2.71) for batches 1 and 2, respectively. Protein source had a significant effect (P = 0.001)
on diet CP digestibility with the highest value obtained for SFM and the lowest for SB and WDDGS-based diets (Table 4).
Apparent faecal digestibility of fibrous constituents: hemicellulose (HEM), cellulose (CEL) and SF were affected by type of
diet, with the highest values determined for the SB diet and the lowest for WDDGS. The differences among diets were more
significant (P < 0.001) for CEL and SF than for HEM (P < 0.014).
3.2. Composition of effluents
Type of diet had a significant influence (P < 0.05) on faecal DM concentration of OM, CP, aNDFom, acid detergent fibre
(ADFom), ADL, HEM and CEL (Table 5). The diet based on SB led to a higher faecal content of CP and lower ADL than the
SFM diet, with the WDDGS-based diet giving intermediate values. The proportion of fibrous constituents on aNDFom varied
accordingly with type of diet, with HEM being highestfor the WDDGS (0.618), and those of CEL and ADL for the SB (0.371) and
SFM (0.171) diets, respectively. No significant effects of protein source were found on EE, NDICP, and SF faecal concentrations
that averaged 79.8, 28.0 and 52.9 g/kg DM. Source of protein did not affect urine DM concentration. However, the SB-based
diet led to a lower N urine contents and to a higher urine pH than the SFM-based diet.
3.3. Dry matter and nitrogen flows
The DM and N balances and the separation of faecal N in fractions for each of the experimental diets are shown in Table 6.
Values are expressed per kg of metabolic weight to correct the increase of pig weight throughout the two trial series. Neither
DM intake nor DM excretion both in faeces and urine were affected by dietary treatments. Protein source did not affect
N intake or the amount of N retained, as the high N excretion in the faeces from the SB compared to the SFM diet was
compensated by a lower N excretion in urine, with the WDDGS-based diet leading to intermediate values.
Diet type however greatly affected the excretory patterns of faecal N. Expressed as proportion of total N in faeces,
the SB diet had the highest proportion (0.171 vs 0.101 and 0.076) of undigested dietary nitrogen (UDN) and the lowest
(0.555 vs 0.616 and 0.630) of bacterial and endogenous debris nitrogen (BEDN) compared to the SFM and the WDDGS diets,
respectively. The proportion of water soluble nitrogen (WSN) on total faecal N was little affected by type of diet, averaging
0.279

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
ผลรุ่นที่มีอิทธิพลใดๆ ในลักษณะที่มีการศึกษาเพื่อให้ผลของมันได้รับการยกเว้นจากแบบจำลอง.
3.1 ค่าสัมประสิทธิ์ของระบบทางเดินรวมย่อยที่ชัดเจน (CTTAD)
หมายและ SD ของน้ำหนักหมูไม่ได้แตกต่างกันการรักษา แต่เพิ่มขึ้น (P <0.001)
ตลอดการทดลองระยะเวลา: 52.3 (± 2.20, SD) และ 60.8 (± 2.71) สำหรับแบตช์ที่ 1 และ 2 ตามลำดับ แหล่งโปรตีนที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.001)
ในการย่อยอาหารของซีพีที่มีมูลค่าสูงสุดได้รับสำหรับ SFM และต่ำสุดสำหรับ SB และอาหาร WDDGS ตาม (ตารางที่ 4).
ปรากฏย่อยอุจจาระขององค์ประกอบเส้นใย: เฮมิเซลลูโลส (HEM) เซลลูโลส (CEL)
และเอสเอฟได้รับผลกระทบตามประเภทของอาหารที่มีค่าสูงสุดที่กำหนดสำหรับอาหารSB และต่ำสุดสำหรับ WDDGS ความแตกต่างในหมู่อาหารได้มากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.001) สำหรับ CEL และเอสเอฟกว่า HEM (p <0.014). 3.2 องค์ประกอบของน้ำทิ้งประเภทอาหารที่มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) กับความเข้มข้น DM อุจจาระของ OM, CP, aNDFom เส้นใยผงซักฟอกกรด (ADFom) ADL, HEM และ CEL (ตารางที่ 5) อาหารที่อยู่บนพื้นฐานของ SB นำไปสู่เนื้อหาอุจจาระที่สูงขึ้นของซีพีและลด ADL กว่าอาหารSFM กับอาหาร WDDGS ตามให้ค่ากลาง สัดส่วนขององค์ประกอบเส้นใยใน aNDFom แตกต่างกันตามชนิดของอาหารที่มีHEM เป็น highestfor WDDGS (0.618) และผู้ CEL และ ADL สำหรับ SB (0.371) และSFM (0.171) อาหารตามลำดับ ไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญของแหล่งโปรตีนที่พบใน EE, NDICP และเอสเอฟมีความเข้มข้นของอุจจาระที่เฉลี่ย79.8, 28.0 และ 52.9 กรัม / กิโลกรัม DM แหล่งที่มาของโปรตีนไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความเข้มข้นของปัสสาวะ DM แต่ SB-ตามอาหารที่นำไปสู่เนื้อหาปัสสาวะต่ำและไม่มีค่าpH ปัสสาวะสูงกว่าอาหาร SFM ตาม. 3.3 แห้งและไนโตรเจนไหลDM และยังไม่มียอดคงเหลือและแยกอุจจาระ N in เศษส่วนสำหรับแต่ละอาหารทดลองแสดงในตารางที่ 6 ค่าที่จะแสดงต่อกิโลกรัมของน้ำหนักเผาผลาญในการแก้ไขการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักหมูตลอดสองชุดการทดลอง . ทั้งการบริโภคการขับถ่าย DM หรือ DM ทั้งในอุจจาระและปัสสาวะได้รับผลกระทบจากการรักษาอาหาร แหล่งโปรตีนที่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบริโภค N หรือจำนวนของ N เก็บไว้เป็นขับถ่ายยังไม่มีข้อความที่สูงในอุจจาระจาก SB เมื่อเทียบกับอาหาร SFM ถูกชดเชยโดยการลดการขับถ่ายไม่มีในปัสสาวะกับอาหารWDDGS ตามที่นำไปสู่ค่ากลาง . ประเภทอาหาร แต่ได้รับผลกระทบอย่างมากกับรูปแบบการขับถ่ายของเอ็นอุจจาระแสดงเป็นสัดส่วนของปริมาณไนโตรเจนทั้งหมดในอุจจาระอาหารSB มีสัดส่วนที่สูงที่สุด (เทียบกับ 0.171 0.101 และ 0.076) ไนโตรเจนอาหารไม่ได้แยกแยะ (UDN) และต่ำสุด(0.555 เทียบกับ 0.616 และ 0.630) ไนโตรเจนเศษแบคทีเรียและภายนอก (BEDN) เมื่อเทียบกับ SFM และอาหาร WDDGS, ตามลำดับ สัดส่วนของน้ำที่ละลายไนโตรเจน (WSN) บนอุจจาระปริมาณไนโตรเจนทั้งหมดได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อยโดยแบ่งตามชนิดของอาหารเฉลี่ย0.279

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ชุดผลลัพธ์
มีอำนาจน้อยมีลักษณะที่ศึกษา ดังนั้นผลของมันถูกแยกออกจากรูปแบบ .
1 . สัมประสิทธิ์ของการรวมสัมประสิทธิ์การย่อย ( cttad )
หมายถึงและ SD ของน้ำหนักหมูไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษา ( p < 0.001 ) แต่เพิ่มขึ้นตลอดระยะเวลาทดลอง 6
: ( ± 2.20 , SD ) และ 60.8 ( ± 2.71 ) สำหรับกลุ่มที่ 1 และ 2 ตามลำดับแหล่งโปรตีนมีผลอย่างมีนัยสำคัญ ( p = 0.001 )
สิ่ง CP อาหารกับค่าสูงสุดและต่ำสุดได้สำหรับ sfm sb และ wddgs อาหารหลัก ( ตารางที่ 4 ) .
การย่อยได้ในที่ชัดเจนขององค์ประกอบ : เฮมิเซลลูโลสเส้นใย ( มิ้ม ) , เซลลูโลส ( เซล ) และ SF ได้รับผลกระทบตามประเภทของ
อาหาร ที่มีคุณค่าสูงสุดมุ่งมั่นสำหรับ SB อาหารและต่ำสุดสำหรับ wddgs .ความแตกต่างระหว่างอาหารมากขึ้น
อย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.001 ) สำหรับดีที่สุดและ SF มากกว่าชาย ( P < 0.014 )
2 . องค์ประกอบของประเภทบริการ
อาหารมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.05 ) ความเข้มข้นของ DM ในของโอม , CP , andfom กรดผงซักฟอกไฟเบอร์
( adfom ) และ ADL มิ้ม cel ( ตารางที่ 5 ) อาหารจาก SB นำไปสู่สูงกว่าในเนื้อหาของ CP และ ADL กว่า
sfm อาหารอาหารที่ให้คุณค่ากับ wddgs กลางตาม สัดส่วนของเส้นใยเป็นองค์ประกอบใน andfom หลากหลาย
ตามกับชนิดของอาหาร กับชายที่ถูก highestfor wddgs ( 618 ) และบรรดาของ Cel ADL สำหรับและ SB ( 0.371 )
sfm ( 0.171 ) อาหาร ตามลำดับ ไม่พบผลของแหล่งโปรตีนที่พบใน อี ndicp และ SF ในความเข้มข้นเฉลี่ย 42 kDa และ
ที่ 28 , 529 g / kg DM . แหล่งที่มาของโปรตีนไม่มีผลต่อความเข้มข้นของ DM ปัสสาวะ อย่างไรก็ตาม อาหารตาม
SB นำไปสู่การลดเนื้อหาและ pH N ปัสสาวะปัสสาวะสูงกว่า sfm อาหารพื้นฐาน .
3 . วัตถุแห้งและไนโตรเจนไหล
DM และยอดคงเหลือและการแยกของแต่ละกลุ่มในเศษส่วนของอาหารทดลองจะแสดงในตารางที่ 6
ค่าแสดงต่อกิโลกรัมของน้ำหนักการเผาผลาญอาหารเพื่อแก้ไขเพิ่มน้ำหนักหมูตลอดการทดลอง 2 ชุด ทั้งการบริโภคและการขับถ่าย
DM DM ในอุจจาระและปัสสาวะ ทั้งผลกระทบจากการรักษาอาหาร แหล่งโปรตีนไม่มีผลต่อ
N ปริมาณหรือจำนวน n เก็บไว้เป็นไนโตรเจนสูงในการขับถ่ายอุจจาระจาก SB เมื่อเทียบกับ sfm
อาหารคือชดเชยโดยลด N การขับถ่ายปัสสาวะ กับ wddgs อาหารนำค่าระดับกลางตาม
ชนิดอาหารอย่างไรก็ตามผลกระทบในรูปแบบของระบบขับถ่าย . แสดงเป็นสัดส่วนของไนโตรเจนในมูล
SB , อาหารมีสัดส่วนสูงสุด ( และ 0.171 vs 0.101 0.076 ) ไนโตรเจน ( udn ไม่ได้ย่อยอาหาร ) และ ที่ถูกที่สุด
( 0.555 และ VS 2 0630 ) ของเชื้อแบคทีเรียและพบเศษไนโตรเจน ( bedn ) เมื่อเทียบกับ sfm และ wddgs อาหาร
ตามลำดับ สัดส่วนของไนโตรเจนที่ละลายน้ำ ( WSN ) ทั้งหมดใน N เป็นเด็กที่ได้รับผลกระทบจากชนิดของอาหาร เฉลี่ย
0.279