Restless legs syndrome (RLS), also

Restless legs syndrome (RLS), also known as Willis-Ekbom disease, is a common sensorimotor disorder that may be idiopathic (primary) or secondary to a diverse group of conditions. The pathophysiology of primary RLS is only partly understood, but a strong association with brain iron deficiency possibly resulting in impaired dopaminergic function has been recognized. Genomic studies have established a genetic basis for primary RLS as well, and at least 42% of people with primary RLS possess a first degree relative with the disorder. Secondary RLS is often associated with renal insufficiency, pregnancy, iron deficiency anemia, diabetic neuropathy, and Parkinson's disease. Approximately one-fourth of pregnant women experience RLS, with more intense symptoms experienced during the third trimester, and resolution of symptoms typically occurring within a few months after delivery, though RLS may resolve as early as 2 weeks after delivery. Restless legs syndrome is associated with increased prevalence of mood disturbances, sleep disturbances, and an impaired quality of life. The diagnosis of RLS involves 4 essential criteria related to a compelling urge to move the legs with an accompanying unpleasant sensation in the legs that is worse in the evening and at rest and improved by movement. Treatment of RLS incorporates both pharmacologic and nonpharmacologic approaches. Dopamine agonists are the mainstay of RLS treatment, but other therapies, including gabapentin, benzodiazepines, and low-potency opioids, are also commonly employed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาการขาอยู่ไม่สุข (RLS) หรือที่เรียกว่าโรควิลลิส-ekbom, เป็นโรค sensorimotor ทั่วไปที่อาจจะไม่ทราบสาเหตุ (หลัก) หรือรองกับกลุ่มที่มีความหลากหลายของเงื่อนไข พยาธิสรีรวิทยาของ RLS หลักเป็นที่เข้าใจกันเพียงบางส่วน แต่ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับการขาดธาตุเหล็กสมองอาจจะส่งผลให้การทำงานของมิเนอร์จิพิการได้รับการยอมรับการศึกษาจีโนมได้สร้างพื้นฐานทางพันธุกรรมเพื่อ RLS หลักเป็นอย่างดีและอย่างน้อย 42% ของผู้ที่มี RLS หลักมีในระดับแรกเมื่อเทียบกับโรค RLS รองมักจะเกี่ยวข้องกับภาวะไต, การตั้งครรภ์การขาดธาตุเหล็กโรคโลหิตจางอักเสบเบาหวานและโรคพาร์กินสัน ประมาณหนึ่งในสี่ของหญิงตั้งครรภ์ที่มีประสบการณ์ RLS,ที่มีอาการรุนแรงมากขึ้นมีประสบการณ์ในช่วงไตรมาสที่สามและความละเอียดของอาการมักจะเกิดขึ้นภายในไม่กี่เดือนหลังจากการส่งมอบแม้ว่า RLS อาจแก้ไขให้เร็วที่สุดเท่า 2 สัปดาห์หลังคลอด อาการกระสับกระส่ายขามีความเกี่ยวข้องกับความชุกที่เพิ่มขึ้นของระเบิดอารมณ์รบกวนการนอนหลับที่มีคุณภาพและความบกพร่องของชีวิตการวินิจฉัยของ RLS เกี่ยวข้องกับเกณฑ์ที่สำคัญ 4 ที่เกี่ยวข้องกับแรงกระตุ้นที่จะย้ายขาที่มีความรู้สึกไม่เป็นที่พอใจประกอบในขาที่จะเลวร้ายยิ่งในตอนเย็นและที่เหลือและปรับปรุงให้ดีขึ้นโดยการเคลื่อนไหว การรักษา RLS รวมทั้งยาและวิธีการ nonpharmacologic dopamine agonists เป็นแกนนำของการรักษา RLS แต่การรักษาอื่น ๆ รวมทั้ง gabapentin,เบนโซและ opioids ต่ำความแข็งแรง, นอกจากนี้ยังมีการจ้างงานโดยทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาการกระสับกระส่ายขา (RLS), เรียกอีกอย่างว่า Willis Ekbom โรค เป็นโรค sensorimotor ทั่วไปที่อาจ idiopathic (หลัก) หรือมัธยมศึกษากลุ่มหลากหลายเงื่อนไข Pathophysiology ของบทบาทหลักเป็นเพียงบางส่วนที่เข้าใจ แต่รับรู้มั่น มีสมองขาดเหล็กที่อาจเกิดขึ้นในฟังก์ชัน dopaminergic พิการ ศึกษา genomic สร้างพื้นฐานพันธุกรรมสำหรับบทบาทหลักเช่น และตัวแรกสัมพันธ์กับโรคที่มีน้อยกว่า 42% ของผู้ที่มีบทบาทหลัก มักจะเกี่ยวข้องกับไตไม่เพียงพอ ตั้งครรภ์ โรคโลหิตจางขาดเหล็ก neuropathy โรคเบาหวาน และโรคพาร์กินสันเป็นบทบาทรอง ประมาณหนึ่งส่วนสี่ของหญิงตั้งครรภ์พบ RLS มีประสบการณ์ในระหว่างสามไตรมาส และความละเอียดของอาการที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปภายในไม่กี่เดือนหลังจากส่งอาการรุนแรงมากขึ้น แม้ว่าบทบาทอาจแก้ช่วงเป็น 2 สัปดาห์หลังจากจัดส่ง ขากระสับกระส่ายอาการที่สัมพันธ์กับอารมณ์แปรปรวน สิ่งรบกวนการนอนหลับ และคุณภาพชีวิตเป็นผู้ที่มีส่วนเพิ่ม การวินิจฉัยของบทบาทเกี่ยวข้องกับ 4 เกณฑ์สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการกระตุ้นน่าจะย้ายขา ด้วยการมาไม่รู้สึกในขาที่เลวร้ายยิ่ง ในช่วงเย็น และ ที่เหลือ และปรับปรุง โดยย้าย การรักษาบทบาทประกอบด้วยวิธี nonpharmacologic และ pharmacologic โดพามีน agonists จะซ่าของบทบาทรักษา รักษาอื่น ๆ รวมทั้ง gabapentin benzodiazepines และศักยภาพต่ำ opioids ว่าจ้างโดยทั่วไปยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาการขาอยู่ไม่สุข( RLS )หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าโรค willis-ekbom sensorimotor ทั่วไปมีความผิดปกติที่อาจจะ idiopathic (หลัก)หรือรองเป็นกลุ่มที่หลากหลายของเงื่อนไข pathophysiology ของ RLS หลักคือมีเพียงบางส่วนทำความเข้าใจแต่การเชื่อมโยงกับการขาดธาตุเหล็กในสมองอาจเป็นไปได้ส่งผลให้ในฟังก์ชัน dopaminergic สำหรับผู้มีสายตาผิดปกติได้รับการยอมรับว่าเป็นการศึกษามีการก่อตั้ง genomic พื้นฐานทางพันธุกรรมสำหรับ RLS หลักเป็นอย่างดีและอย่างน้อย 42% ของผู้ที่มี RLS หลักมีระดับแรกที่เกี่ยวข้องกับโรคนี้ รอง RLS มีการเชื่อมโยงกับการตั้ง ครรภ์ ไม่พอเพียงโรคไตวายโรคโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กเส้นประสาทอัลน่าร์เสื่อมด้วยโรคเบาหวานและโรคพาร์กินสันบ่อยครั้ง ประมาณหนึ่งในสี่ของหญิงมี ครรภ์ ประสบการณ์ RLSพร้อมด้วยอาการความรุนแรงมากยิ่งขึ้นมีประสบการณ์ในระหว่างความละเอียดและดาวน์ที่สามของอาการโดยทั่วไปเกิดขึ้น ภายใน ไม่กี่เดือนหลังจากการส่งมอบจะ RLS อาจแก้ไขในช่วงต้น 2 สัปดาห์หลังจากการส่ง. อาการขาทั้งสองข้างอยู่ไม่สุขมีการเชื่อมโยงมีประชากรเพิ่มขึ้นของการรบกวนอารมณ์รบกวนการนอนและมี คุณภาพ ที่อยู่ของชีวิตสำหรับผู้มีสายตาผิดปกติการวินิจฉัย RLS เกี่ยวข้องกับ 4 เงื่อนไขที่จำเป็นที่เกี่ยวข้องเพื่อเรียกร้องให้ที่น่าสนใจที่จะย้ายไปที่ขาทั้งสองข้างมีความรู้สึกไม่ดีนักที่อยู่ในขาทั้งสองข้างที่มีเรื่องเลวร้ายในช่วงเย็นและในส่วนที่เหลือและได้รับการปรับปรุงโดยการเคลื่อนไหว การบำบัดของ RLS กลมกลืนเข้ากับแนวทางและออกฤทธิ์ nonpharmacologic ทั้งสอง agonists dopamine เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงที่สำคัญของการบำบัด RLS แต่การบำบัดอื่นๆรวมถึง gabapentinbenzodiazepines และ opioids ต่ำ - แรงนอกจากนั้นยังมีใช้กันอยู่ทั่วไป