Yes… Yes!” Ivy nodded her head. Ley

Yes… Yes!” Ivy nodded her head. Leylin finally understood why Ivy was so unwilling.

By the looks of it, Ivy’s parents probably did not have anyone else to turn to back then. Hence, they allowed their housekeeper to send Ivy to Marian.

“This is Ivy! Any impression?” Leylin pulled Ivy in front of him.

“John’s daughter?!” Marian’s face changed slightly. “About the Langster family matter, I feel sad…” Marian said as she squeezed out a few drops of tears.

“…Back then, I just happened to pass by and the housekeeper begged me to bring her here…”

Leylin briefly spoke about the cause and effects.

Upon hearing that she has to offer shelter for Ivy again, Marian’s face completely turned embarrassed, as if things were already difficult for her. Leylin reckoned, if he wasn’t around, Ivy would have already been chased away.

“Since it is what the Lord wants, then alright!” She replied with an ugly smile after struggling for a long time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช่... ใช่ครับ ไอวี่แล้วพยักหน้าอย่างหัวของเธอ Leylin ก็เข้าใจทำไมไอวี่ได้จึงไม่เต็มใจโดยลักษณะของมัน ของ Ivy พ่อแม่คงไม่มีใครหันไปแล้ว ดังนั้น พวกเขาอนุญาตให้แม่บ้านของพวกเขาเพื่อส่งไอวี่ไป Marianเป็นไม้เลื้อย ใด ๆ รู้สึกประทับใจ Leylin ดึงไอวี่หน้าเขา"ลูกสาวของจอห์น!" เรียนของใบหน้าเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย "เกี่ยวกับเรื่องครอบครัว Langster ฉันรู้สึกเศร้า..." Marian กล่าวว่า เธอบีบออกกี่หยดน้ำตา“… กลับมาแล้ว ฉันเพิ่งเกิดขึ้นคล้อย และบุฟเฟ่ต์ขอร้องให้เธอนี่..."Leylin สั้น ๆ พูดเกี่ยวกับสาเหตุและผลกระทบเมื่อได้ยินที่เธอได้พักพิงสำหรับไอวี่อีกครั้ง Marian ของใบหน้าทำงานอาย สิ่งที่ได้ยากสำหรับเธออยู่แล้ว Leylin คาดคิด ถ้าเขาไม่ได้รอบ ไอวี่จะมีแล้วถูกไล่ออกไป"เนื่องจากมันเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงประสงค์ แล้วไร เธอกล่าว ด้วยรอยยิ้มน่าเกลียดหลังจากดิ้นรนเป็นเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช่ . . . ใช่ ! " ไอวี่พยักหน้าหัวของเธอ leylin เข้าใจแล้วทำไม ไอวี่ ก็ไม่เต็มใจจากที่ดู พ่อแม่ของไอวี่คงไม่มีใครมาเปิดแล้ว ดังนั้น พวกเขาอนุญาตให้แม่บ้านไปส่งไอวี่เพื่อมาเรียน ." นี่ไอวี่ ใด ๆที่ประทับใจ " leylin ดึงไอวี่ในด้านหน้าของเขา" ลูกสาวของจอห์น ! ! ! " ใบหน้าของมาเรียน เปลี่ยนไปเล็กน้อย " เรื่องครอบครัว langster ก็ตาม ฉันรู้สึกเศร้า . . . . . . . " มาเรียน บอกว่า เธอบีบออกไม่กี่หยดน้ําตา" . . . . . . . ตอนนั้น ผมแค่บังเอิญผ่านมา และแม่บ้านขอร้องให้ฉันพาเธอมาที่นี่ . . . . . . . "leylin พูดสั้น ๆเกี่ยวกับสาเหตุและผลกระทบเมื่อได้ยินที่เธอมีให้ที่พักพิงแก่ไอวี่อีกครั้ง ใบหน้าของ Marian หันมาอาย ถ้าเป็นเรื่องลำบากสำหรับเธอ leylin คาดคิด ถ้าเขาไม่อยู่ ไอวี่จะได้ไล่ตามไป" เพราะมันเป็นสิ่งที่พระเจ้าต้องการแล้วครับ " เธอตอบพร้อมกับยิ้มน่าเกลียดหลังจากดิ้นรนมานาน