4.5. Papers addressing the evaluati

4.5. Papers addressing the evaluation approach to risk management
Building on earlier research by e.g. Barki et al. (1993), the evaluation approach to risk management has increased the lists of risk factors. Publications claim that these new lists of risk factors are better because more so than the old ones, they are based on extensive empirical research, whereas the old lists were mainly based on anecdotal information. This more solid, empirically based investigation into risk factors also enables one to rank the risk factors in order of importance. If ranking is applied, the following risk factors score the highest: top management commitment, user participation, and user commitment (Akkermans and van Helden, 2002; Keil et al., 1998), along with incorrect, incomplete, or changing requirements (Han and Huang, 2007; Keil et al., 1998). In their study of ERP implementations, Ehie and Madsen (2005) found that top management support is the most important risk factor. Further, in relation to project failure, organizational issues seem to be more important than technical ones, a claim that is supported by Scott and Vessey (2002), as well as by e.g. Sarker and Lee (2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.5. กำหนดวิธีการประเมินเพื่อการบริหารจัดการเอกสาร อาคารวิจัยก่อนหน้าด้วยเช่น Barki และ al. (1993), วิธีการประเมินผลการบริหารความเสี่ยงได้เพิ่มรายการของปัจจัยเสี่ยง สิ่งเรียกร้องเหล่านี้รายการของปัจจัยความเสี่ยงดี เพราะดังกว่าคนเก่า พวกเขาจะขึ้นอยู่กับผลวิจัย ในขณะที่รายเก่าส่วนใหญ่จากข้อมูลเล็ก ๆ สอบสวนนี้แข็งมาก empirically ตามเป็นปัจจัยเสี่ยงยังช่วยให้การจัดอันดับปัจจัยเสี่ยงตามลำดับความสำคัญ ถ้ามีใช้การจัดอันดับ ปัจจัยเสี่ยงต่อไปนี้คะแนนที่สูงที่สุดจาก: ท็อปมั่นจัดการ มีส่วนร่วมของผู้ใช้ และความมุ่งมั่นของผู้ใช้ (Akkermans และ van Helden, 2002 Keil et al., 1998), พร้อมกับการไม่ถูกต้อง ไม่สมบูรณ์ หรือเปลี่ยนแปลงข้อกำหนด (ฮั่นและหวง 2007 Keil et al., 1998) ในการศึกษาของการใช้งาน ERP, Ehie และแมดเซน (2005) พบว่าผู้บริหารระดับสูงสนับสนุนปัจจัยเสี่ยงสำคัญที่สุด เพิ่มเติม เกี่ยวกับความล้มเหลวของโครงการ ปัญหาองค์กรดูเหมือนจะสำคัญกว่าเทคนิคคน ข้อเรียกร้องที่ได้รับการสนับสนุนโดยสก็อต Vessey (2002), และ ด้วยเช่น Sarker และ Lee (2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.5 เอกสารที่อยู่วิธีการประเมินผลการบริหารความเสี่ยง
อาคารในการวิจัยก่อนหน้านี้เช่น Barki และคณะ (1993) วิธีการประเมินผลการบริหารความเสี่ยงได้เพิ่มขึ้นรายการของปัจจัยเสี่ยง สิ่งพิมพ์อ้างว่ารายการใหม่เหล่านี้ปัจจัยเสี่ยงจะดีกว่าเพราะได้มากไปกว่าคนเก่าพวกเขาจะอยู่บนพื้นฐานของการวิจัยเชิงประจักษ์อย่างกว้างขวางในขณะที่รายการเก่าถูกตามหลักในข้อมูลเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย นี้มั่นคงมากขึ้น, การตรวจสอบตามสังเกตุเป็นปัจจัยเสี่ยงที่ยังช่วยให้หนึ่งในการจัดอันดับความเสี่ยงในลำดับความสำคัญ หากการจัดอันดับจะใช้ปัจจัยเสี่ยงดังต่อไปนี้คะแนนสูงสุด: ความมุ่งมั่นด้านการบริหารจัดการการมีส่วนร่วมของผู้ใช้และความมุ่งมั่นของผู้ใช้ (Akkermans และรถตู้ Helden 2002; Keil et al, 1998.) พร้อมกับที่ไม่ถูกต้องไม่สมบูรณ์หรือความต้องการที่เปลี่ยนแปลง (ฮัน และ Huang, 2007. Keil และคณะ, 1998) ในการศึกษาของพวกเขาของการใช้งาน ERP, Ehie และเซน (2005) พบว่าการสนับสนุนผู้บริหารระดับสูงเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุด นอกจากนี้ในส่วนที่เกี่ยวกับโครงการความล้มเหลวขององค์กรปัญหาดูเหมือนจะมีความสำคัญมากขึ้นกว่าคนทางเทคนิคที่อ้างว่าได้รับการสนับสนุนโดยสกอตต์และ Vessey (2002), เช่นเดียวกับเช่น Sarker และลี (2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.5 . เอกสารการแนวคิดการประเมินความเสี่ยงการจัดการอาคาร
ในงานวิจัยก่อนหน้านี้โดยเช่น บากิ et al . ( 1993 ) , การประเมินการจัดการความเสี่ยงได้เพิ่มรายชื่อของปัจจัยความเสี่ยง สิ่งพิมพ์ที่อ้างว่าใหม่เหล่านี้ รายการของปัจจัยความเสี่ยงที่ดีเพราะยิ่งกว่าเก่า พวกเขาจะขึ้นอยู่กับการวิจัยเชิงประจักษ์อย่างกว้างขวางส่วนรายการเก่าส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับข้อมูลที่จด . นี้แข็งมากขึ้นจากผลการสืบสวนตามปัจจัยเสี่ยงยังช่วยให้หนึ่งในการจัดอันดับปัจจัยเสี่ยงในลำดับความสำคัญ ถ้าจัดอันดับใช้ต่อไปนี้ปัจจัยเสี่ยงคะแนนสูงสุดด้านบนจัดการความมุ่งมั่น การมีส่วนร่วมของผู้ใช้ และความมุ่งมั่นของผู้ใช้ ( akkermans และแวนเฮลเดน , 2002 ; ไคล์ et al . , 1998 )พร้อมกับที่ไม่ถูกต้อง , ไม่สมบูรณ์ หรือ การเปลี่ยนแปลงความต้องการ ( ฮัน Huang , 2007 ; ไคล์ et al . , 1998 ) ในการศึกษาการดำเนินงาน ERP , และ ehie แมดเซน ( 2005 ) พบว่า การสนับสนุนการจัดการด้านบนเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุด เพิ่มเติม เกี่ยวกับความล้มเหลวของโครงการ ปัญหาขององค์การเป็นสำคัญมากขึ้นกว่าที่เทคนิค การเรียกร้องที่ได้รับการสนับสนุน โดย สก๊อต และ เวสซีย์ ( 2002 )เช่นเดียวกับ เช่น Sarker และลี ( 2546 ) .