The last twenty years or so have se

The last twenty years or so have seen a number of established researchers voicing significant concerns over the order of
things in academia generally, and accounting academia particularly. From a comprehensive angle, commentators have
observed and deplored the growing extent of budgetary pressures on higher education institutions, with state funding
tending to decline as neoliberalism and its ‘‘new public management’’ (NPM) avatar have become increasingly influential
across society (Clark, 2000; Evans, Burritt, & Guthrie, 2010; Humphrey & Miller, 2012; Humphrey, Moizer, & Owen, 1995;
Parker, 2002, 2011; Willmott, 2003). Funding reductions have constrained many universities to develop revenue-enhancing
mechanisms while relying on cost control strategies. As a result, mass student education has increasingly become the norm,
with large class sizes being more frequent and ‘‘unprofitable’’ programs being abandoned (Christensen, 2004; Parker, 2002,
2011). Increasingly dependent on private funding, undergraduate programs have tended to favor rote learning pedagogy and
technical-based learning, underpinned by processes of student formation rooted in narrowly specified delineations of fitting
the needs of industry (Nussbaum, 2010). The implications for research, potential or real, ensuing from the decline of state
funding are also considerable, with academic freedom threatened as research activities become increasingly reliant on
private sources of funding. While concerns over such tendencies are not new, both generally in academia (see Said, 1994) and
specifically in the accounting research domain (see Gendron & Be´ dard, 2001; Sikka, Willmott, & Puxty, 1995),1 the pursuit of
NPM has certainly encouraged and reinforced the adoption of quite restrictive ‘‘private-sector’’ management methods in
education and research (Bruneau, 2000). A ‘‘key performance indicator’’ (KPI) mentality has been actively promoted, with
departments and academics increasingly having to demonstrate that they ‘‘perform’’ sufficiently along a series of apparently
objective indicators of productivity (for a precursory analysis of the matter, see Lyotard, 1979).2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งสุดท้ายยี่สิบปีหรือมากกว่านั้นได้เห็นจำนวนนักวิจัยขึ้นแสดงข้อกังวลสำคัญใด ๆ ผ่านลำดับของในสถาบันการศึกษาทั่วไป และการบัญชีภาคการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีมุมครอบคลุม แสดงสังเกต และเสียใจมากต่อขอบเขตของดันงบประมาณสถาบันอุดมศึกษา กับเงินสถานะการเจริญเติบโตพุ่งไป ปฏิเสธ neoliberalism และของ ''ใหม่การจัดการสาธารณะ '' อวตาร (NPM) มีอิทธิพลมากขึ้นในสังคม (Clark, 2000 อีวานส์ Burritt และ Guthrie, 2010 ฮัมฟรีย์และมิลเลอร์ 2012 Humphrey, Moizer และโอ เวน 1995ปาร์คเกอร์ 2002, 2011 Willmott, 2003) ลดเงินทุนมีจำกัดมหาวิทยาลัยหลายแห่งในการพัฒนาเสริมสร้างรายได้กลไกขณะที่พึ่งพาต้นทุนควบคุมกลยุทธ์ เป็นผล การศึกษาของนักเรียนโดยรวมได้มากขึ้นกลายขนาดของชั้นเรียนขนาดใหญ่ถูกบ่อยและ ''เพื่อ '' โปรแกรมถูกทอดทิ้ง (ประเทศ 2004 ปาร์คเกอร์ 20022011) มากขึ้นขึ้นอยู่กับเงินทุนส่วนตัว โปรแกรมมีแนวโน้มที่จะ ชอบอาจศึกษาระดับปริญญาตรี และภายใต้จรรยาบรรณเทคนิคเรียน กระบวนการของการก่อตัวของนักเรียนใน delineations หวุดหวิดระบุของการติดตั้งความต้องการของอุตสาหกรรม (Nussbaum, 2010) ผลวิจัย ศักยภาพ หรือ จริง ถัดมาจากการลดลงของรัฐเงินทุนก็มาก การศึกษาอิสระขู่เป็นงานวิจัยกลายเป็นพึ่งพามากขึ้นส่วนแหล่งเงินทุน ในขณะที่ปัญหาแนวโน้มดังกล่าวไม่ใหม่ ทั้งในสถาบันการศึกษาทั่วไป (ดูกล่าวว่า 1994) และโดยเฉพาะในโดเมนบัญชีวิจัย (Gendron และ Be´ dard, 2001 Sikka, Willmott, & Puxty, 1995), 1 การแสวงหาNPM ได้แน่นอนใจ และเสริมแรงของวิธีบริหารจัดการ ''ภาค '' ที่เข้มงวดมากในการศึกษาและวิจัย (Bruneau, 2000) ''ตัวชี้วัด '' ความคิด (KPI) มีการส่งเสริมอย่างแข็งขัน ด้วยหน่วยงานและนักวิชาการที่มีมากขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่า พวกเขา ''ทำ '' พอตามแบบเห็นได้ชัดวัตถุประสงค์ตัวชี้วัดของผลผลิตวิเคราะห์ precursory ของเรื่อง ดู Lyotard, 1979) .2